nick bulamadim cok onemli mi

2000 in yılının soğuk bir kasım ayı idi.

kar yağmıştı demir perdenin o öksüz ülkesine.

son ciksen yılın en soğuk kışı başlamıştı işte.

delik deşik yollar... donuk yüzlü insanlar.

burada sadece cingeler mi güler diye sormuştum arkadaşıma.

güldü.. cominizm dedi sustu.

daha ilk yıllarıydı tüm demir perde ülkelerine gitmiştik hepsi aynıydı insanlar bile aynıydı ...

manisa çocukları davasından yargılanmış ayak parmakları işgence altında kopmuş bir insan bile gülerken bunlara ne olmuştu.

alışamam buralara dedim..

sadece kadınlar vardı güzel olan.. uzun boylu sarı saçlı kadınlar.

endamı iltifata mazhar olacak canlılar hepsi ayrı ayrı..

karanlık büyük bir apartmana girdik..

ne kadar büyük bir bloktu şaşırmıştım..

200 den fazla zil vardı.

eski perdeli asansörlerin birisi bizi onlarca dairenin olduğu bir kata çıkardı..

bu ülkede tek aydınlık olan şey üstüne bastığım kardı.

kücük bir oda gıcırdıyan bir sedye..

gelde şarkı söyle ... hıhh..

en zoru ilk gecesidir ceza evinin...

genelde ikindi saati teslim ederler. ağır demir kapıların üst üste kapandığını duyarsın arkana bile bakamassın. her adım seni daha bir sona zütürüyordur..

koridorda çıt çıkmıyordur.

bir kapı daha kapanır. küfür gibidir. dank !!! eder.

ilk gittiğinde tecrite koyarlar seni..

taktan bi yerdir tecrit.

televizyon yoktur radyo yoktur. bir sürü piskopat vardır.

bir o kadar da saf adam.

genelde çek yüzünden yada elektirik borcu yüzünden olanlar öyle otururlar kenarda.

diğerleri yerlisidir oranın.

bi sigara yakarsın tuvaletin oralarda.

cam mile yüksektedir.. bir güvercin gelir konar akşam olmak üzeredir.

ve o an anlarsın için öyle bir sızlar ki onun yerinde olmak için sahip olduğun herşeyi verirsin...

--spoiler--
bugün ilk defa güneşe çıkardılar beni.
ve ben ömrümde ilk defa güneşin benden bu kadar uzak
gökyüzünün bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldanmadan durdum.

sonra saygıyla toprağa oturdum
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
ne baş aşağı, ne baş yukarı.
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
sade toprak, güneş ve ben.
bu anda yeter bana bu kadarı
bahtiyarım.

n.h.ran
--spoiler--

dudaklarımdan dökülen ilk mısralardı..

tam ezbere bilmiyordum... ama bir kaç hafta sonra türetmiştim kendi kendime.

bugun pazar beni bugun ilk kez güneşe çıkardılar..

aklımda ne ana ne yar.

üstümde gökyüzü yaslandığım taştan duvar.

hepsi bu kadar.

hiç bilmezdim bu kadar güzel oldugunu mavi gökyüzünün..

ne kadar neşe ile uçtuğunu martıların.

bir kuş olmak isteyecek kadar insanım.

s.k

geçenlerde saydım... tam 17 defa taşınmışım ben 6 ayrı ülkede.

evim diyebileceğim bir yer bile yok..

çok isterdim senelerce aynı yerde yaşamayı..

arkiyoloji ile uğraşıp güzel bir bahçede her sabah ciceklerle konuşmayı..

ceza evlerinide sayarsak 24 den fazla yerde kalmışım.

artık herşey gülümsetiyor.

17 sene ceza yatmış bir said abi vardı. adam öldürmüş bir kaç defa. siyasi cezalı..

gördüğün duyduğun ne varsa herşey sonumuzu getirmeye çalışıyor derdi.

hepsi bizden bir parça alıp zütürüyor.

hergün biraz daha eksiliyoruz dedi..

dostlar azalıyor ... aşklar eskisi kadar etkilemiyor. ölüm haberleri sarsmıyor karanlık korkutmuyor..

en fazla ölürüz noktasında birleşiyor..

ölüyoruz ya...

artık istanbula dönmüştüm seneler sonra istanbuldaydım ya yeniden o bana yeterdi...

ama bişeyler yolunda gitmiyordu... mekanlar aynı insanlar farklı... caddeler aynı sesler aynı yürüyüşler farklı geliyordu..

kaybetmiştim şehrimi. eski arkadaşlar yoktu artık.. ismimden çok kimliğim soruluyordu geceleri..

rahat yürünemez bir şehir olmuştu.

bakırköyde bir pasta cafe açtım. halbuki hiç anlamazdım.

herkes hata yaptıgımı söylüyordu. benim artık tek bir amacım vardı.. müzik dinleyip sohbet edip tatlı bir iş yapmak istiyordum.

yorulmuştum saçma sapan aktivitelerden ... artık susuyordum. öğrenmiştim fikrimi gizlemeyi. yada anlatmanın gereksizliğini..

ama bu iş çok yordu. hiç öyle tahmin ettiğim gibi olmadı gece 1 e kadar çalışıyor sabah 4.30 da geri uyanıyordum..

245 metrekare alanda sıkışmış kalmıştım..

4 ay boyunca hiç bir yere adım bile atamadım. ofiste yatıyor tuvalette banyo yapıyordum..

bu artık çok zıttı..

zaten arkadaşlıklar yalan olmuş.. ve zaten herşeyin para karşında bir kur sahibi.

yani doların euro karsındaki kur oranı gibi. 1,3

gitmeliydim buralardan çok uzaklara gitmeliydim..

herkesten kaçmalı.. zaten senelerdir kaçıyordum..

ama ne kadar hızlı koşarsan koş hep seninle geliyor aklın..

tek istediğim şey huzurken neden varamıyordum..

@22 amna kodugumunun malı seni

sen portakalda vitamin iken o adamın burda 5 bin entrysi vardı

üç aylık üyesin..

adamı sildiler bir kaç kere anlamadın galiba.

diyor ki şair; neyse.

@21 üçküncüler birbirine dayanıyor, dedeler sizi, eeheheh

bazen bakıyorum da sistemin oyuncağı olmuşuz..

yani iç içe kutular gibi bu...

senaryo bunlar dediğimiz şeyler bile senaryonun bir parçasıymış..

hani sorar ya sevgilin kıskanc bir triple dün gece nerdeydin diye...

bi kız buldum sabaha kadar seviştik dersin gülersin..

ooooof of der. geçer

halbuki doğruyu söylemişsindir..

sabaha kadar sevişmişsindir...

ama o kadar rahat söylemişsindir ki ...

kafam öyle karışık ki
öyle bunaldım ki
artık ne bilim
nargile icip zindan da
öyle havadan sudan konuşmak
neşeli sohbetler etmek
gülen bir yüzle
kimsenin olmadıgı
sokakları yürümek
cekip kitaplıgından herhangi bir kitabı
alıp kuş tüyü ayracı
takip etmek
hayal oldu
daraldımmmmmmmmmmmmmmm

sabrın taşı kırıldı coktan artık insanlığa dair hiç bir inancım kalmadı...
biliyormusun sevgili

sen son hayalsin sen son alınan nefes.
eğer sende de biterse bir yudum nefes

yani fazla görülürse bu yüreğe
ve sende de yanılmışsam eğer

son yaprağıda kopar papatyanın seviyorum diye düşer gövdesinden geriye bir tek sapı kalır

seni seviyorum...

taktığın bilekliği

sevdiğin acayip yeşili

yaşadığın şehri..

küsüp gitmelerini dudak bükmelerini bile seviyorum

seni sevdiğin herşeyle birlikte seviyorum..

nickine sokayım

@53 amacımız aynı duyguyu uyandırmak

yerine getirdiysek ne mutlu bize

@51 pkk nın anasını avradını

sizi ışidin genç sakalsız militanlarına emanet eder devam ederim

pkk kamplarında yetişmiş bebek katili ve yoğuşuk huur çocuğu."her biji gerilla, hadi daglara! katil tece hesap verecek" yazan o ellerini ayaklarını gibeyim senin.

satilik les kokulu kullanilmis yazar. saldirma huyu yoktur. saldiracak beyni yoktur. cikarabildigi sesler.zaa xd zamqie vb .ucuz bi fiyata anlasabiliriz. ilgilenenler pm

O'nun ilk aşkı olmayabilirsin, son aşkı da; hatta bir tanesi de, daha
önce aşık oldu, tekrar olabilir... ama şu an seni seviyorsa daha ne
olabilir ki? tıpkı senin gibi, o da mükemmel değil ve ikiniz birlikte
asla mükemmel olamayabilirsiniz. ama şayet o seni güldürebiliyorsa, iki
kez düşündürebiliyorsa -kabul edersin ki; insanlar hata yaparlar- onu
seninle tutmaya çalış ve ona verebileceğin herşeyi ver. seni günün her
anında düşünmüyor olabilir ama sana kırabileceğini bildiği bir parçasını
verecektir -kalbini. yaralama onu, değiştirmeye çalışma, çözümlemeye
kalkma ve verebileceğinden fazlasını bekleme. seni mutlu ettiğinde
gülümse, kızdırdığında fark etmesini sağla ve yokken özlediğini bil...

safi huurcocugu gibin oldurun gitsin

peki Kürkçü mü olmak zordur; her gittiğinde geri dönecek olan tilkiyi bekleyen…. tilki mi olmak zordur; her gidişinde aynı yere dönecek olan.. Kürkçü mü daha karaktersizdir; her gelişinde tilkiyi affeden? yoksa tilki midir karaktersiz olan her gidişin sonunda aynı adrese döneceğini bile bile giden ...

kelimeler dökülüyor ... aklım yüreğimin işgalinde yine...

sanki her kelime dar ağacına gidiyor gibi korku dolu ve bir sonraki bırakmak istemiyor parmak uçlarını..

unutulmasın diye gece ve hayat devam etsin diye..

satırların intaharıdır ayrılık mektupları
ve
zaman veda vaktidir..

saatler gece yarısı...