o sıralar üniversiteye ikinci kez

yalan amk

devam et emugagoyum

güzel hikaye

Devam et panpa

anlat panpa

aklımda sorular... yaklaşık 1.5 saatlik yolculuğun ardından üsse ulaştık içeri girdik. daha rütbeli biri gelip bana yardım eden adamla sessizce konuştu.

tellerin arkasından ellerinde taslar, yerde battaniyeler, yastıklar bir iki koltuk su şiseleri büyük variller ve bir sürü insan duruyordu. kimisi ağlıyor kimisi uyuyor.

beni bi odaya soktular yaşlı ve sivil giyinimli bir adam gelip üstümü çıkarmamı istedi yaralarıma baktı, pansuman yaptı. benimle hiç konuşmadan odadan çıktı. ardından iki asker geldi bana bir battaniye ve kap verip.

"bunlara sahip çık ikincileri verilmeyecektir" dedi.

saat tahminimce 4-5di yavaştan güneş batıyordu. tellerin ardına zütürmek üzere kapıya yaklaştık bana adımı ve mesleğimi sordular ilk yardım eğitimi alıp almadığımı yanımda neler getırdiğimi sordular, soruları yanıtlayıp içeri geçtim.

reserved

okuyorum

bu sırada dikkatim dağılmış olucakki yoldan çıkıyorum hemen toparlıyorum kendimi. uzaktan bir toz bulutu yeşil-siyah bir jeep buraya doğru geliyor.

aracı durdurup iniyorum bağırmaya başlıyorum. gözlerim iyi görmüyor ama yaklaştıkça farkediyorum ki bu askeri bi araç. araç yanıma geliyor benden 15-20 metre uzakta duruyor. içinden 3 asker bir de komutanları benzeri onlardan daha yaşlı bir adam çıkıyor.

askerler silahlarını bana doğrultmuş durumda. ben ağlayarak yardım istiyorum. diğerllerinden daha rütbeli adam elinde silah yanıma geliyor yavaşça ben yalvarıyorum bu sırada.

silahını bana doğrultmuş bi şekilde sırtını aç diyor. sırtımı açıyorum tamam tamam diyip iç geçiriyor. ne oldu sana diyip askerlere silahlarını indirmesini emrediyor.

o an aklıma geliyor ya pick upın sahibi bu adamsa.

sinirlerim bozulmuş nasıl ağlıyorum dudaklarım titriyor küfrediyorum. cesedin ceplerini karıştırıyorum cüzdanını buluyorum önce sonra anahtarı. anahtarı bulur bulmaz koşa koşa pick upa yöneliyorum. yarı yolda sırtımın acısından yere düşüyorum 30 saniye kadar yerde ağladıktan sonra ayağa kalkıp pick upa biniyorum.

çalıştırıyorum toprak yoldan ilerlemeye başlıyorum. bu sırada cüzdanı açıp karıştırıyorum, içinden kimlik biraz nakit kredi kartları ve tabipler odasının bir kartı çıkıyor.

bu huur çocuğu demek beni bu hale sokan diyorum. ama bir yandan da ne oldu diye düşünmeden edemiyorum. acaba anlaşmazlık mı çıktı? anlaşmazlık çıktıysada neden öldürüp cesedi parçaladılar? yüzünü tanınmasın diye parçalamış olabilirler o aman niye cizdanını bıraktılar veya neden gögüs kafesini açıp paramparça ettiler?

gözlerimi açıyorum nasıl acıyor...

karşımda bir pencere içeri ışık giriyor tam gözüme gözüme. saniyeler geçtikçe vucudumun tümünü yavaş yavaş hissediyorum...

midem yanıyor ağzım kurumuş susuzluktan. sırtımda bir ağrı ama nasıl bir ağrı, ninenizin örgü için kullandığı şişleri düşünün onları saplayıp saplayıp çıkarıyorlar öyle.

elimle güneşi engellemeye çalışırken etrafa göz atıyorum. son hatırladığım gökçeyle odadaydık ama bu oda o oda değil.

okuyan, huur çocuğudur.

reserved

ben iyice kendimi kaybetmeye yakın tam da hatırlayamıyorum ama gökçe "elimi tutmak bana yakınlaşmak için bahane bulmana gerek yok" dedi veya benzeri bir cümle kurdu.

duyar duymaz erekte oldum ,belli olmasın diye hemen oturdum yakındaki bi yere. yavaştan millet ya sızıyor ya da odaya çekiliyor. salonda tvden deli gibi zap yapan şişman çocuk koltukta uyuyan bi kız haricinde bi ikimiz kalmışız.

gelsene uzanalım biraz diyip odalardan birini zütürdü beni. içimden "aha amuagoyim gibicen kesin bu kızı aslansın kaplansın" diyorum bi taraftanda cüzdanda prezervatif var mı onu düşünüyorum. sonradan minareyi çalan kılıfını hazırlar dedim bu sırada odaya geldik yatağa uzandık.

yüz üstü uzanmışım, gerisini hatırlamıyorum.

sabah olmuş. gözlerimi açıyorum nasıl açıyor...

gün boyunca mesaj atmayacaklar, iptal oldu vs bir cevap bekliyorum saat 19:00 civarı cemreden mesaj geldi saat 8-8:30 gibi yine durakta buluşalım bizi o arkadaş gelip alıcakmış.

hazırlandım bi güzel durakta cemreyi bekliyorum. arkadaşı geldi arabayla tanımadığım 2 kişi daha vardı zor sığdık ettik ama sonunda eve geldik.

ev bildiğimiz öğrenci evi fazla eşya yok iki üç koltuk etrafta küçüklü büyüklü sehpalar hafif tozlu her şey.

içerdekilerle tanıştık müzik şu bu hafif sarhoş olmuşum.

gökçe etekli bi elbise giymiş karşımdaki koltukta oturuyor ve oturup kalktıkça eteği açılıyor. benim de hoşuma gitti bahane arıyorum ayağa kaldırmak için, sürekli dans edeli hadi diyip kaldırıp oturtuyorum falan ama kız sarhoş değil, sağlam bünyesi varmış diyorum kendimce.

çok uzun yazıyon fazla detaya girme gibik. insan okucak bunu

önce nezaketen reddettim , ardından enayimiyim kabul ettim tabi.

biraz daha bekledik uzaktan mavi bi honda yaklaştı durdu cemreyle yürüyoruz araca doğru. ön koltukta bi kız oturuyor o da kim yine üst dönemlerden gökçe. bu kıza nasıl hayrandım o sıralar görünce nasıl heyecan yaptım sanki direk sevişicez.

gökçe uzun boylu bembeyaz saçları tilki rengi gibi kızıl-kahverengi fit bi kızdı.

saçma bi gülümseme belirdi yüzümde engel olamıyorum. aracın yanına geldik, cemre hemen beni tanıştırdı araçtakilerle zaten bi gökçe bir de aracı süren eleman vardı arabada arka koltuğa yerleştik ilerliyoruz.

gökçe direk "seni görüyordum okulda biliyorum falan" dedi konuşmaya hevesli dedim içimden o gazla sorular soruyorum konuşuyoruz ediyoruz, espriler falan yapıyorum aracı süren elemanda dahil bayağı bi güldürdüm.

dershaneye yaklaşırken gökçein telefonu çaldı konuştuktan sonra, cemreye bla bla akşam eve çağırıyor gideriz dimi dedi cemre evet gidelim ya derken ,konuşma yapılırken kulak misafiri oldum ayıp olmasın diye midir bilemiyorum, amuagoyim sen de gelsene eğleniriz dedi.

şakam yok direk "tamam olur ne zaman" dedim. cemrede şaşırmış olacak gözleri açıldı aniden "ıı bilmiyorum gökçe öğrenir sana mesaj atarız o zaman" dedi numaramı verdim o sırada dershaneye gelmişiz indim dershaneye gittim.

bence kesin haklısın.

hadi bakalım reserved

sonucu nereye bağlıyacaksın bilmiyorum.