o sıralar üniversiteye ikinci kez

önce nezaketen reddettim , ardından enayimiyim kabul ettim tabi.

biraz daha bekledik uzaktan mavi bi honda yaklaştı durdu cemreyle yürüyoruz araca doğru. ön koltukta bi kız oturuyor o da kim yine üst dönemlerden gökçe. bu kıza nasıl hayrandım o sıralar görünce nasıl heyecan yaptım sanki direk sevişicez.

gökçe uzun boylu bembeyaz saçları tilki rengi gibi kızıl-kahverengi fit bi kızdı.

saçma bi gülümseme belirdi yüzümde engel olamıyorum. aracın yanına geldik, cemre hemen beni tanıştırdı araçtakilerle zaten bi gökçe bir de aracı süren eleman vardı arabada arka koltuğa yerleştik ilerliyoruz.

gökçe direk "seni görüyordum okulda biliyorum falan" dedi konuşmaya hevesli dedim içimden o gazla sorular soruyorum konuşuyoruz ediyoruz, espriler falan yapıyorum aracı süren elemanda dahil bayağı bi güldürdüm.

dershaneye yaklaşırken gökçein telefonu çaldı konuştuktan sonra, cemreye bla bla akşam eve çağırıyor gideriz dimi dedi cemre evet gidelim ya derken ,konuşma yapılırken kulak misafiri oldum ayıp olmasın diye midir bilemiyorum, amuagoyim sen de gelsene eğleniriz dedi.

şakam yok direk "tamam olur ne zaman" dedim. cemrede şaşırmış olacak gözleri açıldı aniden "ıı bilmiyorum gökçe öğrenir sana mesaj atarız o zaman" dedi numaramı verdim o sırada dershaneye gelmişiz indim dershaneye gittim.

hazırlanıyorum.

her gün saat 7de kalk, ekmek arası yanında kola göm. duş al 5-6 kazak 3-4 gömlek 2-3 kotu farklı şekilde kombine edip, aynı yoldan durğa yürüyüp dolmuşla dershaneye gidiyordum.

yine çıkmışım sabah 7:40-50 durağa yaklaşıyorum gözlerim iyi görmüyor, gözlük de kullanmıyorum, uzaktan yüzünü çıkaramasamda orta boylu esmer geniş kalçalı bi kız bana bakıyor kafası dönük bildiğin kenetlenmiş bana.

o sıralar heves etmişim saçları uzatmışım ama saçları bi görseniz fransız hakimlerinin beyaz perukları olur ya onun siyah hali amk çok ilginç bakan da genelde o yüzden bakardı. yine saçıma bakan biridir diye aldırış etmeden durağın arkasına doğru gittim.

durağın yan tarafından esmer kız geldi yaklaşınca farkettim liseden bir üst dönemlerden cemre. kendisiyle sohbetim vardı severdi beni hemen geldi yanıma " aaa amuagoyim napıyosun?"

cemre hafif balık etli siyah dümdüz saçlara sahip ortalamanın üstünde bir kızdı, yalnız kendisi bizim apartman görevlisinin kızına benzediği için bilinçaltım sebepsiz yere mesafe koyuyordu kıza.

şaşırdım tabi cemreyi görünce "iyiyim sen nasılsın" vs muhabbet açtım. odtü iktisat mı ne kazanmış arkadaşları arabayla alıcakmış duraktan onları bekliyormuş. konuşurken benim mezuna kaldığımı dershaneye gidiceğimi öğrendi dedi istersen seni de bıraksınlar.

yalnız ne sabır varmış sende de arkadaş. yazdın da yazdın.

kimse de dememis ki birinci paragraftaki cemre ikinci paragrafta nasil ceren oldu

@42 hikaye bi yere kadar gerçek. gerçek isim kullanmayayım dedim değiştirmeyi unutmuşum editledim hemen.

bana ilk bu virüsü kapanlarla nerede karşılaştığını o günden bu yana kurtakdıklarını ve bana onlarla karşılaşmadığım için şanlı olduğumu söyledi.

dediğine göre şehir dışındaki hava üssünü izole etmişler ve hayatta kalanları orada topluyorlarmış. orada hekimlerin yemeğin ve suyun olduğunu gittiğimizde beni kontrol ettirdikten sonra dahasını anlatabiliceğini söyledi.

duyduklarıma o kadar şok olmuştumki acılarımı hissetmiyordum.

bi taraftan ailemi düşünüyordum bi taraftansa gökçeyi, cemreyi, evdeki cesedi...

acaba o adamı delilerden biri mi öldürmüştü? evdeki ve duvardaki kan izleri onunla delinin boğuşmasından mı olmuştu? peki hemen bir kapı ötemdeki deli neden bana zarar vermemiş veya ben uyandığımda orda değildi?

paramiz yoktu okuyamadik

yok moruk yok 3 satırdan fazlası beni bozar

ooohhoooooo çok uzun birader okumam.

hayatta okumam.

reserved

devam etsem mi lan?

"son 3 gündür neredeydin?" diyor.

ben tarihi soruyorum hemen bir gariplik olduğu kesin. 28i diyor adam.

benim dershaneye gittiğim gün ayın 25iydi o günden beri baygın mıyım? ben baygınken başıma neler geldi? daha da önemlisi dışarda neler oldu?

kekemeleyerek " ben en son 25ini hatırlıyorum diyorum"

adam derin bi nefes alıyor ve anlatmaya başlıyor.

ilk önce anahaberlerde morgda canlanıp diğer cesetleri yiyen adamın haberini görmüşler ardından hastanelerden kaçan insanların diğer insanları ısırdığı ülke çapında yeni bir kuduz bir virüsü salgını olduğu haberi gelmiş. olağan üstü hal ilan edilmiş ve evden çıkma yasağı gelmiş. son 11 saattirde hiç bir türlü haber alınamıyormuş yalnızca askeri üsler kendi aralarında telsiz görüşmesi yapıyormuş ve anlaşılan o ki şu an bütün asyada bu virüs etkisini göstermekteymiş.

bunları duymamla tekrar ağlamaya başladım aklıma ailem geldi. bu sırada yanımdaki askerin de gözünden gözyaşları geliyordu...

at yalanı gibim inananı .

edit: seri olursan okuyacağım bak.

bozdun panpa :(

hayalperest gavat

"neyi nasıl nereden biliyorsunuz?" diyorum. ön koltuktan arkaya dönüyor göz göze geliyoruz. "bugün kurtardığım 6. kişisin o delilerden bahsediceksen hiç bahsetme daha iyi" diyor.

acılarımı, açlığımı unutturuyor merakım "ne delisi?" diyorum.

tekrar dönüp bana bakıyor "yoksa.." duraksıyor aniden "senin haberin yok mu?" diyor.

ben neyden haberim yok mu ne diyorsunuz diye soru yağmuruna tutuyorum adamı.

omzundan yardım alarak araca doğru yürüyoruz. biraz daha sakin ve güvende hissettiğimden olsa gerek algılarım açılıyor.

bana yardım eden adamın üniformasının paçası yırtık kan izleri var. askerlere yaklaşıyoruz onlar beni araça yerleştiriyor. askerlerin ellerinde ve üzerlerinde de kan izleri var. sürekli camdan dışarı bakıp bişeyleri kontrol ediyorlar.

gariplik olduğunu farkediyorum. derdimi anlatmaya çalışırken rütbeli beni susturuyor. "biliyoruz biliyoruz... asyada bilmeyen kalmadı zaten diyor" ben iyice meraklanıyorum benim başıma gelenleri bütün asya nereden bilebilir ki?

rezervded

ya oc hayalgucune sokim

yalan amk