1. Sene bu olaylar yaşandıktan sonra değişik bir travma yaşamadım, yani 6-7 aya kadar...

1. Sene 8. Ay.

Arkadaşlarla beraber dışarı çıkmıştık, artık annemin o halleri düzelmiş banada rahatlama hissi gelmişti, o gece güzel bir ortam hazırladık içki, kuruyemiş, her şey vardı be abi, çok güzel muhabbetler falan dönüyor, babam aramış, işe gitmeden önce mutlaka arardı beni ama ben cevap vermedim kafa güzel tabi.. Her neyse biz ayrıldık daha sonra gece 2-3 gibiydi galiba tam bilmiyorum ama saat 12'yi geçmiş hava zifiri karanlık, o hafta bizim mahalledeki ışıklar kesilmişti, ama sadece sokak lambalarının ışıkları yoktu, bende telefonumun ışığıyla eve doğru ilerliyordum.. Kapıya geldim, anahtarı soktum açılmıyor, deniyorum deniyorum yok, zile basıp kadını da uyandırmak istemiyorum, birden sol taraftaki sayalık gibi bir yer var oraya taş atıldı, gidip baktım, bizim camın perdesi oynamıştı.
"Annee, sen misin ? "
Yok gittim tekrar kapıyı açtım yine yok, bu sefer yine taş atıldı ama daha şiddetli ve daha hızlıydı bu taş, hemen koştum, birden bire bozuk olan sokak lambası yandı 7-8 tane köpek orda bekliyor bana bakıyorlardı, hepsi siyah renkteydi, cinslerini tam secemedim ama gözleri sadece bende hiç hareket etmeden hiç kıpırdamadan sadece bana bakıyorlardı, belki o ışık yanmasa ölücektim ve bu satırları size anlatamayacaktım..
Ben hemen kapıya koştum, kapıyı iteklememle annemi karşımda görmem bir oldu..
"Oğlum niye içeri gelmiyorsun"
Ben içeri girmek istiyorum giremiyorum o an nasıl bir duygu içerisindeyim anlatamam bir yandan kurtuldum diye sevinirken garip garip olaylar köpekler git gide yaklaşıyor bana..

"Anne beni içeri al korkuyorum." dedim annem birden gülmeye başladı, itekledi beni köpeklerin ortasına, sebepsizce, anlamsızca bıraktı beni onların ortasına çaresizce..
Etrafımı sardılar hepsinin ağzında salya vardı, aç oldukları belliydi sanki, git gide kafama toplandılar annem geldi başıma, " Sen bunları hakettin" diyordu bana ne yaptım ki ben neyi hakedicektim cevap vermedim, aniden bir köpek ayağımı ısırınca kendime geldim..

Sızmışım dıbına koyayım," o kadar içki içersen yannan gibide rüya görürsün Kahba " uyandırdım yanımda duran 2 kişiyi uyumuşuz dedim, kalktılar onların birinde araba vardı, ilk önce bi arkadaş var onu bıraktık, daha sonra da beni bırakmaya geldi sıra
" Kanka beklesene sana bir şey vericem"
Aslında vericek bir şeyim yoktu, sadece korkuyordum, rüyanın tefsirinden daha çıkamadım çünkü, inşAllah yeniden başlamazdı zar zor kurtulmuştum zaten olayların etkisinden alnımdan terler aka aka içeri girdim, lambaları açtım..
Yatak odasına baktım, annem mışıl mışıl uyuyordu büyük bir oh çektim hemen dolaba yönelip 2-3 parça kek aldım indim aşağıya çocuğu verdim.
Çoçuk bana bön bön bakıyor tabi, konuşmadan ağzına attı bir dilimini sonra gitmeye başladı, bende yavaş yavaş tekrar yukarıya çıkmaya başladım..

Sanki odanın ışığı açılmıştı, annemin yattğı odanın ayak adımlarımı hızlandırdım, sesime uyandı heralde kadın diyorum, kapının kolunu tuttum ve açtım odaya baktım, annem yok,
yorgan tertemiz, sanki daha önce biri yatmamış gibi düz, hiç bir kırışıklık yok.. Diğer odalara baktım, hiç bir yerde bir iz bile yoktu ardından bilgisayar bulunan odaya gir
ip bir göz atayım dedim, bir de ne göriyim annem sandalye ile kendini asmış sandelye devrilmişti, hemen tuttum annemi, inşAllah geç kalmamışımdır diyerek tuttum, çıkardım
ipi boynundan izi çıkmıştı, ama geç kalmamıştım, öksürmeye başladı, çok kötü öksürüyordu, yüzüme baktı benim.."Niye böyle bir şey yaptın annemmm"dedim, o masam gözleriyle
sadece bana bakıyordu, elini tuttum yatağına zütürücektim kapıyı bir açtım annem yatıyordu içeride, arkamı döndüm kimse yok, elim, eli elime deymişti ama, o hissi, o sıcak
lık o elin terlemesi her şeyi hissetmiştim, odaya gittim hemen, ip ile sandalye orda duruyordu, bıraktığım yerdeydi, tekrardan odaya gittim kadın cidden uyuyordu ama onlar.
Uyandırdım annemi dürterek, iyi misin anne dedim ? "iyiyim yavrum, sen mi geldin, içki mi içtin sen yine içme şu zıkkımı demedim mi sana ben, leş gibi kokuyorsun git bi
duş al " dedi ne yapıcağımı falan şaşırdım, üstümü çıkarıp duşa girmek için hazırlık yaptım, kapıyı kilitledim, üstümü çıkartıp suyu açtım, ışıklar bu sefer yanıyordu.
birden ses geldi kulağıma " Kahba, kahba yardım et" 2-3 kez tekrarlandı bu ses duştayken hemen üstüme bornozu alıp annemin odasına koştum, uyuyordu hiç bir şeyi yoktu,
Allah Allah ya yine başladı benim bu paranoyaklıklar diyip kendime vuruyordum., kapattım odamın kapısın geçtim yatağıma..

Elimde telefon var mesaj atıyoruz birbirimize arkadaşlarla, biraz ürperdim tabi oyalanacak bir şey yapmak istiyor canım birden annem aradı... Lan kadın yan odada 10 adımlık yerede bir insan neden arar en son babam arardı annemi çayı koy diye üşenirdi odadan odaya gitmeye, tövbeestafirullah, açtım telefonu anne dedim..Yok cevap vermiyor bidaha bağırdım anne diye yok yine ses filan yok, gibeyim orada nasıl sinirlendim biliyor musunuz artık korku değli bu hissettiğim, benimle taşak geçtiğini falan düşünüyordum annemin, bi 5 dakika böyle kendi kendime konuştum birden bir ses geldi..
"Kahbaaaaa"
"Anneee, anne ne oluyor iyi misin ? Anne cevap ver, annnnnnnnnnnneeee, bak cevpa ver, hiç komik değil.."
Kalktım hemen başımdan terler akıyor. gittim baktım odasına yatıyor ya kadın yatıyor odasında, neden çaldı ki şimdi bu telefon gittim, annemin telefonunu alıp son aramalara baktım, aramaması için dua ediyordum Allah'a ağzım hiç susmuyordu, son aramalara bakınca çığlık atmışım annem uyandı.. Aramıştı beni, hemde 6 dakika önceee.
" Kahba, iyi misin oğlum ne oluyor.."
"Bırak ya, bıktım senden bırak gidiyorum bu evden"
Diyip aşağıya inmeye başladım kapıyı açıp merdivenlerden inerken odunlukların arasında bir şey gördüm..

2 Tane yüz vardı böyle, nasıl tarif etsem bilemedim ki, sanki normal insan yüzü gibi, odunlukların arasından bana bakıyorlardı, hareket edemedim o an, yine her yerim tutuldu, ayaklarım oynamıyor, ağzım açılmıyordu, ilerliyemiyordum yani... O dakikalar hayatımda geçirdiğim en kötü dakikalar olabilirdi, 4 tane çift göz kıpkırmızı, sadece bana bakıyorlar, hiç kırpmadan bana bakıyorlar, ardından merdivenlerin başındaki kapı açıldı, annem ayağı kalkmış, bana bakıyordu, kafam kafam ona doğru yöneldi birden bire, annem yavaş yavaş geliyordu, sanki yıllardır o merdivendeymişim de annemi bekliyor muşum gibi geldi bana o saniyeler... Teker teker adımlarını atıyordu, hareket edemiyordum ben, kaçmak kurtulmak istiyordum bu evden, elimden bir şey gelmiyordu... Git gide bana yaklaşıyordu annem.. ANNEM... ANNEMMM, daha önce hiç bu kadar korkmamıştım annemden, bana vurmaya kıyamayan kadın şimdi rüyalarıma giriyordu ve git gide daha da yaklaşıyordu bana.

Tam elini kaldırmış bana dokunucakken kapı açıldı, babamdı gelen, ben anlamadığım bir şekilde elimi havada gördüm, öyle havada duruyordu annem ise yerde ağlıyordu, ne yaptığımı bilmiyordum ben size yemin ederim, bir insan annesine vurabilir mi hiç... Babam geldi hemen bir tokat attı bana "Sen çok oldun artık ne yaptığını sanıyorsun dıbına koduğumun veledi seni" seni annem ise ağlıyordu, hiç bir şey demiyordu Allah'ım deliricek miydim, babam o sinirle bana tekmeyi bastı dışarı attı anahtarımı da aldı, dışarıda tek kalmıştım Allah'tan sabah oluyordu, birden sabah ezanı okundu.. Koşarak camiye yöneldim, sadece Allah'a yalvarmak o huzura kovuşmak istiyordum, ardından hocaya da durumu anlatıcaktım...

Camiye giderken yine siyah siyah köpekler havlamaya başladılar sanki rüyamda gördüklerimin aynısı gibiydi, hemen camiye koştum, şadırvana girip abdest aldıktan sonra hocanın arkasına saf tuttum, 4 kişi vardı zaten, namaz bittikten sonra hemen hocanın arkasından koştum..
"Hocam Allah kabul etsin, ya size bir şey danışmak istiyorum acaba 5 dakikanız varmı ? "
"Tabi tabi, buyur oğlum derdin nedir ? "
" Hocam ben nedenese şu 2-3 gündür garip garip olaylar yaşıyorum, annemi olup olmadık şekilde görüyorum, bazen annemi gördüğümü sanıp başka şeyler görüyorum, en son rüyamda kara kara köpekler gördüm ne olmuş olabilir ki bana, hiç bir düşmanım bir şeyim yok benim... " ağlamaya başladım ardından.. hoca yüzüme baktı, sanki bana acıyor gibi bir hali vardı evine buyur etti, dağdaydı evi arabayla gelip gidiyordu, rahatlattı beni biraz yolda ardından kapılarının önüne geldim..

Annem vardı kapının önünde, dikiliyordu sadece öyle, giremedim, ne yapacağımı ne ediceğimi bilemedim, korktum hocanın arkasına geçtim, hoca şaşırdı hareketlerime bir anlam veremedi ne olduğunu falan sordu..
"Hocam kapının önünde annem var çok korkuyorum.."
bunu dememle hoca birden dua okumaya başladı ne kadar iyi oldu bilmiyorum haşa ama annem birden bağırmaya başladı kulağımın içinde yankılandı bağırışları, o bağırdıkça ben daha çok bağırıyordum hoca bağırısımı duyunca daha yüksek sesli dua okuyorduu...
Ses bir süre sonra kesildi, birileri o eve girmemi istemiyordu ama içeri adım attığım gibi kendime bir huzur geldi, o annem diye gördüğüm kadında hocanın eşiymiş 40 yaşlarında gibi birşeydi beni içeri buyur etti, bir mindere oturduk, hoca içeri girerken selam verdi anlam veremedim içeride kimse yoktu neden böyle bir şey yaptığını sordum ona..

Yüzüme baktı, cevap vermeden eliyle işaret edip geç otur şuraya dedi,
"Bekliyorum evladım anlat"
Demesiyle başladım ben anlatmaya, hoca beni dinledikçe gözleri büyüyordu, anlattıklarım onu da etkiledi galiba hanımı yanına gelince kovdu onu bu odadan.. Bekledi bekledi düşündü ardından dışarı çıkıp odada beklememi söyledi..
Odaya eli dolu geldi, bir boy aynası bir de küçük kağıtlar vardı, bir sandalyeye oturttu beni kafamı kapatı, belirli sureler okuyup, bir şeyler yaptı, ardından bana baktı..
"Oğlum benim sana yapıcağım bi şey yok, ruhun çok şükür tertemiz, ne cin musallat olmuş sana ne de büyü yapılmış valla bilmiyorum Allah sabır versin" diyip uğurladı beni
Amk ne oluyo lan bana diyip gittim bir yere bir de içki alıp düşünmeye başladım..

içerken akımdan geçenleri, o olmayan şeyleri, her şeyi düşünüyordum, belki korkuyordum ama onunla savaşıcaktım..
Kendim için, hayatım için bunu yapıcaltık, deli damgası yiyemezdim..
Sabah bütün gün dışarıda dolaştım..
Akşama doğru gözümü kan burumuş bir şekilde eve gidiyordum, kapıyı açtım annem orada yatıyordu, içeriden bıçağı alıp bıçakladım annemi, yapıcağım hiç bir şeyim yoktu çünkü..
Başında uyumuşum ölüsünün babam geldi eve sabaha doğru hem ağlıyor hem üzülüyordu, polisi arayıp teslim etti beni..
Çıkan raporlarda akli dengemin yerinde olmadığı anlaşıldı, 7 sene tımarhanede geçmişti, çıktığımda beş parasız, sevgisiz yüreği buruk bir şekilde atıldım hayata..
Belki siz bu satırları okurken ölmüş olucağım, hayat çok zor..

Belki bunu okuyunca yanlız kalamıyacaksınız ama onlar zaten her yerde

SON

Okuyan herkese teşekkürler..