opeth

çok garip müzik fanlarına sahip grup. tutanı çok tutuyor, kolluyor sevmeyeni ise bir kere daha açıp dinlemiyor
özet : opeth dinleyen kahpe huur çocugudur

yıllardan sonra gelen edit : eksiye boğuldum huur çocukları bu lazım olabilir. reserved.

2003 damnation albümü çok iyi ya

dinleyin, dinlettirin.

Müzik kulağını geliştiren birşey

davayı satmış eski metal grubu amk tanımı artık

çok çok sağlam iş yapıyor bu adamlar

beyler bana bu grubun kral şarkılarını atın özelden

bu gruba liseli grubu diyen dıbına kodumun andaval salak saçma türkçe rap müzik dinleyen muallakler var huur çocukları liseli grubuymuş liseli grubu dedi lan ulan muallak sen salak saçma rap müzik dinliyorsun dinleyici kitlesi 12,5 falan biz adam akıllı grup dinledik mi artisliği yapıyo

adamın ağzını yüzünü gibip bırakan gruptur.o arpejler adamı öldürür mikael akerfeldt gibi bir baba vardır başlarındaki adam tanrıdır tanrı tapılasıdır amk.

opethhh gib beniiiiiiiii

eheheheeh

arkadaşlar, opeth çizgisinden kaydı gibisinden yorum yapmak cidden ahmaklık olur bunu ilk önce bir kafamıza yazalım.

bir grup nereye kadar aynı müziği yapabilir ki ? yani, morningrise opeth'i seviyorsanız açın morningrise dinleyin, watershed opeth'i seviyorsanız açın watershed dinleyin, damnation opeth'i seviyorsanız açın damnation dinleyin. neden onun tarzında bir albüm daha bekliyorsunuz ki, adamlar zaten en iyisini yapmış vaziyette, neden bir daha aynısından yapmaya çalışsınlar ki? yani burada sizleri biraz düşünmeye davet ediyorum.

ardından şunları söylemeliyim ki heritage, opeth'in yapmış olduğu en profesyonel ve kaliteli müziktir. başta dinlediğinizde tüm şarkılar, riffler, tonlar anlamsız ve kopuk gelebilir. normal. eski opeth'ten alışık değiliz çünkü bunlara, clean-brutal geçişlerinde fark edemiyorduk bunları. şimid karşımızda çırılçıplak bir müzik var ve anlaması biraz zor açıkçası. ama anlayınca göreceksiniz ki heritage her anlamda mükemmel bir albüm olmuş.

demem o ki, opeth çok bozdu yeaaaa tarzı yorumlar yapmadan önce adamların amaçlarını bir anlayın, sadece kendilerini tekrar etmekten çekinen bir grup ve bunu da layığıyla yerine getiriyor, siz hiçbir opeth albümünün başka bir albümün kopyası olduğunu görmemişsinizdir. heritage da böyle işte. yani siz her ne kadar opeth'e benzetemeseniz de bu albümü, her yerinden opeth akıyor arkadaş. akıyor yani. yapacak bir şey yok. bir morningrise değil evet, bir heritage bu.

morningrise'ı seven heritage'ı sevmez diye bir şey de yok, ikisinin de hayranıyım. ama gel gör ki bir morningrise albümü daha çıksın istemem ben aga. adamlar zirvede bırakmış , neden bir benzerini daha yapmaya uğraşsınlar ki değil mi ama?

opeth'in girdiği bu yolda daha çok iyi müzikler yapacağına inanan biri olaraktan bu yazıyı da burada noktalıyorum

umarım anlatabilmek istediğimi anlamışsınızdır.

adamların ne yapacakları hiç belli değil amk.

son albümü hariç bütün albümleri müziğin sınırlarını zorlamaktadır. (konu brutal olmaması yada aşırı progresifliğe kaçmaları değildir nedeni opeth'in başlangıçtan beri izlediği o çizgiyi kaybetmesidir. damnation albümünde de o zamana kadar opeth te görülmemiş bir progresiflik vardı fakat tarzını yansıtabiliyordu net olarak. sonraki albümlerinde bunu düzelteceklerine inanıyorum) özellikle yükselmeleri morningrise albümütle başlar. o albümü dinlerken insan çok garip şeyler hissedebilir bir an gaza gelmişken 1-2 saniye sonra bir mozart yada beethoven senfnisi dinliyormus gibi rahatlayabilirsiniz. özellikle albümdeki brutal içeren şarkıları dinleyipte son şarkı olan to bid you farewell'e gelince ağzının açık kalır.

Ne varsa iskandinav ülkelerinde var amk.

asıl kaliteli müziği death metal tarzında değil de (o alanda da herkesin dıbına koyar ona lafım yok) progressive tarzda yapan, progressive metal'in öncüsü ve bayrağı taşıyanı olan grup.

damnation ve heritage opeth'in yaptığı en iyi işlerdir. aksini iddia eden iki kafa sallamayla ve böğürmeyle gaza gelen müzikten anlamayan amele topluluğudur.

opeth albümlerini müzik kalitesi bakımından sıralayacak olursam

heritage
damnation
still life
watershed
orchid
blackwater park
morningrise
my arms your hearse
ghost reveries
deliverance

olmuştur.

sertlik bakımından sıralayacak olursak

morningrise
my arms your hearse
orchid
still life
deliverance
blackwater park
ghost reveries
watershed
heritage
damnation

görüldüğü üzere, opeth her geçen yıl sertliği azaltmış ve müzik kalitesine önem vermiştir. mikael akerfeldt tam olarak bir müzisyendir zannımca.

bu entry yüzünden bir sürü eksi yiyeceğime de eminim çünkü çakma opethçi damgası yiyeceğim. nedeni ise opeth'in progressive kısmını daha çok beğenmem olacaktır. ben opeth'in her şarkısına ayrı hayran kalmışımdır ve her şarkısından aldığım tat farklıdır. fakat şu da inkar edilemez bir gerçektir ki, opeth death metal alanında o ruhu en iyi yansıtmış, atmosferi en iyi oluşturmuş, sözleriyle de en iyi süslemiş olan gruptur. death metal'in krallarındandır. ama artık death metal sıktı be hacı. artık kaliteli müzik zamanı. mikael abimiz de bunu farketmiş olacak ki opeth'in çizgisini değiştirdi her geçen albümüyle.

hadiyin eyvallah.

bu grubu beğenmeyenin dıbına koyayım açık ve net

face of melinda giber

son albümüyle tüm liselileri gibmiştir anlayana.

müzik yaparlar.

şu 2 kelimeden bile çıkartılacak çok şey var.

günlerdir sıkılmadan burden dinliyorum bu nasıl bi şarkıdır.