ossuruk kolu

'ilkokul iki mi üç mü bilmiyorum, manyak bir çocuğu sırama oturttular, suratı tam bir baykuşa benziyordu ve gördüğüm en aptal çocuktu. Tenefüste ağzını tıka basa yiyecekle dolduruyor ve ders boyu yutmadan çiğniyordu, kazara unutup yutarsa silgiyi ağzına atar ders boyu çiğnerdi. Kalem kutusu öldürülmüş sinek cesetleriyle doluydu.iri fasülye tanelerinin içini topluiğneyle oyuyor, sonra sineklerin kafasını kopartıp oyuğa bir tabut gibi yerleştirip ,tekrar fasülyeyi kapayıp, kızlara hediye ediyor, güya onları korkutuyordu. Birgün okula ölmüş engerek yılanıyla geldi, yine kızlar çeşmelerin başında ağızlarına musluğu dayayıp su içerken, yılanı kanala atıyordu.Her ders,her gün bir vukuatı vardı, azardan dayaktan anlamıyordu. Bense sessiz, utangaç, içe kapanık, kimseyle konuşmayan bir çocuğum. Sınıfın bütün ilgisi üzerinde olduğu için, zamanla ona yanaştım, zütünden ayrılmaz oldum. Gaddarlıklarına eşlik etmezdim ama, sıkı bir çıraklık eğitimi aldığımı söyleyebilirim. Nereden koydular bu çocuğu sırama, hayatımı altüst etti. Korkunç çıkışları vardı, şöyle dersin ortasında birden ayağa kalkıyor ve bağırarak sınıfta birinin osurduğunu gülerek söylüyordu.Öğretmen 'sus oğlum','otur yerine'dediği halde,o sırasından çıkıp ossuran çocuğu aramaya koyuluyordu. Cinayet gibi.Üçüncü sınıfa geçtiğimizde bu çocuk başka okula mı geçmişti, yoksa ailesi başka şehre mi taşınmıştı, bilmiyorum, sıram boşaldı. Ancak öğretmenin gözleri benim sıraya alışmıştı. Sınıfta biri osurduğunda göz aşinalığı öğretmen benim sırama bakmaya başladı, çocuğu bulamayınca 'hadi sen bak' der gibi.Önce utanarak, sonra alışarak, hayatımın en müthiş, nefes kesici görevinin sahibi oldum. ilkokul hayatım boyunca, hemen her gün bir ossuruk vakası çıkıyordu ve ben tüm popoları kokluyor,kim ossurdu bulmaya çalışıyordum. Sonra okul aile birliği duruma el koydu. Kokunun sahibini bir zaman sadece öğretmenin kulağına söylememi tembih ettiler.Tam tipime göre bir görev.Bu lanet okulda istediğimin işini bitirebilirdim.Her gün oynadığımız arkadaşlar benden çekinir oldu. Müzik kolu, kızılay kolu, ossuruk kolu... Ama hiç kimse yüzüme karşı yüksek sesle 'bak ossuruk kolu geliyor2 diyemezdi. Adaleti temsil ediyordum. Kendime güvenim gelişmeye başladı. Adam öldürmek gibi bir duygu ama burada kan tutması yerine, ossuruk tutması vakası vardır, şöyle pürüzsüz yağ gibi kaygan bir osuruğu birkaç gün unutamazsın, burnunun ucundan gitmez. Hayatın daha ilk basamağındaki bir çocuğu sınıfta anons ederek ömür boyu sakat bırakabilirim. Zamanla tüm kızların sepetlerinin birbirinin aynısı iri bir kuşun zütüne benzediğini fark ettim ve hepsi, teftişim sırasında, önlük eteklerini tıkaç gibi bacak arasına sıkıştırıyorlardı.Bu da suç sayılırdı, madem osurmadın neden eteğini arkadan bacak arasına yapıştırarak sıkıyorsun diye öğretmene şikayet edilirdi. Ancak zaman içinde profesyonelleştim, sorumluluğun şuuruna vardım, suçu tespit etmeden, asla suçlu muamelesi yapmadım. Görev anında başka kişi oluyordum .Yüzüme taktığım sert maske herkesi korkutmaya başladı. Birgün bilmeden okul hademesinin çocuğunu ihbar etmiş temiz bir dayak yemiştim. Trabzon'un nemli havasında, kapalı boğuk sınıfın içinde öyle ossuruklar patlardı ki,zehirden bir zıpkın sıralar arasında dolaşır durur, kokudan gözleriniz yaşarır, kapıyı açsak içeri soğuk dolar, zehirli gazı bulup cezalandırmak en kestirme yol!AŞK kepazelikleri de yaşanırdı, sınıfta birbirini seven iki kişiden biri ossurmuşsa,o ders birbirlerini tiksintiyle suçlayıp bir daha konuşmazlardı. Sorumluluğum büyüktü, vicdanımın sesini eğitmek, eşit dengeleri kollamak, yani adaleti belirleyen bir konuma yükselmiştim.
Bana gıcıklık yapmış bir çocuk ossurmamış olsa bile suçlular listesine alabilirdim,ya da ossuran çocuk arkadaşımsa,onu korumaya çalışıyordum,ama genellikle tenefüste ağlayan arkadaşımla şöyle bir konuşma geçerdi aramızda:'Oğlum herkes senin ossurduğunu anladı, şimdi seni göstermesem işimden olurum... 'ya da 'Ossuruk işinin öğretmen Ahmetler'e verse her ders dayak yeriz oğlum, inan bu yüzden seni ihbar ettiğim için kusura bakma... '
Hala cevaplayamadığım soru ossuruk görevinde beni cezbeden şey neydi?'.