osursam tesiri yok tutsam götüm razı değil

tenefüs zili çalar çalmaz cebimden 6600 ımı çıkarıyorum.o zamanlar 6600 ın modası geçmeye başlamış 7610lar pazara düşmüştü. telefona yüklediğim bi manajer oyununu açıyorum.bu aralar hayatım manajer olmuştu. zaten başka ne yarak yerdim ki ben?
oyunun ortasında bir sıra önüme birisi oturuyor fakat başımı kaldırıp bakmıyorum. daha sonra arkasını dönüyor bugün yaptığın çok iyi bişeydi diyor sanki tak varmış gibi.
ben ne güzel seni uzaktan seviyordum ne diye gelip benimle konuştun ki..

ben ne güzel seni uzaktan seyrediyodum.
gülmeni, sinirlenmelerini,dudaklarını büzüşünü
gülerken başını yukarı kaldırmanı, orta parmağınla yanağında kalan mayonezi silmeni.
ben seni uzaktan seviyordum.
hayalimde öyle güzeldin ki.
gerçekte daha güzelmişsin sanki,
nasılsın sabrioglu sari diyor ne diyeceğimi bilmediğimi bilmeyerek. iyiyim diyebiliyorum boğazımda düğümlenen onca şeyin arasından anca bu çıkıyor ağzımdan.
o kadar güzelsin ki.seni o kadar çok sevebilirim ki demeyi o kadar çok istiyorum ama ağzımdan sadece kuru bir iyiyim çıkıyor.

@iyi uykular pompam

bi sıçayım bi de sigara sizlerleyim binozlar

bende iyiyim sağol sorduğun için diyor içimde kıyametler kopuyor. yapma.umut fakirin ekmeğidir yapma.ben,sen fakiriyim. bana umut verme diyorum. diğer tarafta gönül neden olmasın diyor. nasıl gidiyor diyorum binbir güçlükle ilk defa gözlerine doğrudan bakarak.iki iri dolunay bana bakıyor. ışıl ışıllar. üzerime çöken gece nasılda aydınlanıveriyor.

saçları omzundan dağ sularını almış coşkun bir şelale gibi doludizgin dökülüyor.iyi ya n'olsun baban nasıl iyi mi diyor? babamı nerden tanıyor ki diye geçiriyorum içimden. babam derken son heceyi soru kalıbına sokarcasına vurguluyorum. senin babanla annem eski arkadaşlarmış diyor. benim annem hemşire. eskiden alt komşuymuşuz hatta seninle birlikte çekilmiş resimlerimiz var diyor.

benden nasıl haberdar olmuştu ki acaba.ben sınıfın casperıydım.ben okuldayken bir an önce eve gidip cm4 oynamak için dua eden bir asosyaldim. hadi ya diyorum şaşkınlıkla. evet istersen o resimleri senin için çoğaltabilirim.
-zahmet olmasın?
+yok canım ne zahmeti.
-peki çok teşekkür ederim. derken zil çalıyor.
ders yine matematik. hülya çok geçmeden derse giriyor. derse geçiyor fakat ben onun yazı yazmasını, dersi dinlemesini, çantasından ara sıra kullandığı gözlüğünü çıkarmasını seyrediyorum.

miyoptu.ama nedense gözlük kullanmıyordu. bende miyoptum ama gözlüğümü hiç çıkarmazdım. yanındaki çocukla ara sıra dalaşıyolar. neymiş efendim çocukluk arkadaşıymışmış ta kardeşiymişmiş te.kimbilir kaç kere otsbirlerine malzeme yaptı yengenizi.ben yine ona kitlenmiş hayal kurarkene birden arkasını dönüverdi o kocaman gözleriyle. gülümseyerek tekrar önüne döndü.ne güzel gülüyo ya...

muhabbetimiz günaydınlarla süslenmeye başlamıştı yavaş yavaş. birgün fotoğrafları çıkarttım almak istersin diye.gel veriyim dedi birgün. olur motora binmen senin için sakınca olur mu?
olursa yürüyebiliriz ben sonra gelir alırım dedim bizim emektara bakarak.

yoo çokta güzel olur hemde diyordu gözlerime davetkar bakışlar atarken. kırtasiyeyede uğrayabilir miyiz lütfen diyor ben hayatımda ilk defa lütfen diye bir emir kalıbı duydum binler. daha düne kadar tavanda seyirlere daldığım kız bugün arkadaşım olmuş benden bişeyler istiyordu. kırtasiyeden 2 ayrı yayınevinin matematik kitabını aldı. çıktığımızda tek kelime edemedim.eve kadar öyle susarak gittik.
-ben hemen geliyorum dedi ve apartımanın kapısını araladı.
aradan çok geçmeden elinde bir torbayla indi. öyle az buz resimlerimizde yokmuş hani.
-sende varsa bu resimler gibi bana getirir misin lütfen diyor.
t tamam olur. çabucak evin yolunu tutuyorum fotoğraflara bakmanın meydana getirdiği merakla kavrulurken içim nedensizce gülümseyerek yüzümü tokatlayan tatlı sert izmir rüzgarına bağırıp çağırıyorum sokak ortasında.

bi duşa gireyim oçları

eve girdiğimde sıradanlık gözüme çarpıyor. annem yemek yapıyor babam işte bense odama doğru doğruca bilgisayarıma. bilgisayarı açma düğmesine ayak başparmağımla başmış bilgisayar açılana kadar elimde resimlere bakınıyordum.bir sosyal paylaşım sitesinde* ekliyorum. anında kabul edildi bildirimi geliyor ve ilk mesajı atıyorum direk.bu resimler bilgisayarında var mı acaba diyorum. hayır yok neden sordun ki diye mesaj geliyor 3-4 dakika sonra. tabi o zamanlar anlık ileti yok bu sosyal paylaşım sitesinde*.sevdiceğimizle anca böyle mektuplaşı dururduk.

sosyal paylaşım sitesi* = fecabook

p.s:lisans almadığım için böyle böyle kullanmak zorunda kaldım

tarayıcıyı aldığıma ilk defa o gün sevinmiştim. bana verdiği resimleri ona yollamıştım ve yine sende resim yok mu hiç diye soru sormuştu bana.ya kesin bana aşık bu çocuklar. ikidir aynı soruyu sormalar falan.ben bi eski resimlere bakarım akşama olmadı sana yazarım. nedense internet üzerinde daha rahat konuşuyordum. sahiden de öyle değil mi ama?
facebookta sizi ekleyen x kişisi yolda görse selam vermez. internet üzerinde nice kezbanlar adriana limalığa soyunmadı mı?
internet ayrı bir cesaret veriyor insana. insanların yüzüne direk olarak söyliyemiyeceğiniz şeyleri internet ortamında gayet iyi yazabiliyorsunuz.
ama bunları insanlara anlatmaya çalışsan tesiri yok, içinde tutsan gönül razı değil..

akşamı eski resimleri kurcalarken babamla çekildiğimiz resimleri gördüm. arkadaş gibiymiş lan benimle keşke şimdide böyle olsa diyorum.
aramızda karlı dağlar
hasretin bağrımda kışlar
başa geldi olmaz işler
yokluğunda soldu gönlümü mırıldanıyorum. gözümden akan yaşlar fotoğrafa damlıyor. gözlerimi silerken fotoğraflar sanki dur daha amk yeni başladık dercesine gözüme gözüme sokuyor maziyi. eskiden ne kadar güzeldi herşey. oysa büyüdükçe günahlarım büyüyordu.ben büyüdükçe babamın bana güveni küçülüyordu.

resimlerde bi kız fotoğrafı var, yaklaşık 250-300 resmin arasından 15-20 tane çıkıyor.ev bizim eski evimiz fakat mobilyalar farklı. resimlerden birtanesini tarayıcıdan tarattıktan sonra bu resimdeki sen misin diyorum ama cevap yok.
kesin yine kimbilir kiminle dışarı çıktı.ne güzel eğleniyodur diyorum.ben ise balkonda oturmuş aşağıda saklambaç oynayan mahalle çocuklarını izliyorum. birisi de çıkıp demiyor ki gelsene aşağı sende oyna diye.

ertesi gün okula gitmeden önce alelacele fecabook'u kontrol ediyorum. hiç unutmam 75 mesajım vardı sabahısı 76 olmuştu.75 mesaj dediğime bakmayın.o zamanlar gruplara üye olunur, gruplar şimdi ki yaptıkları paylaşımı mesajla yaparlardı dıbınakoyim.hey gidi günler hey.bu fecabook çok gelişti çok. evet bu benim sadece 1 tane resim var, diyor. okula geldiğimde attığı mesaja cevaben konuşmak için can atıyordum. avını bekleyen kurt gibi pusudaydım yalnız kaldığı bir anda tesadüfen karşılaşıyomuş gibi yapıp muhabbete voleyi çakmam lazımdı. dominant çekingenlik bulutlarımın arasından cılız bir ışık huzmesi gibi sızan hinlikte çok tecrubeli değildim.

o gün nedense birtürlü konuşacak fırsat bulamadım. madem fırsat olmadı konuşmak için o zaman bu bi işaret diye liseli ergen tribine girdim. madem benden fotoğrafları istiyordu isteseydi bi daha. zaten sınıfın popüler çocuğuylan sürekli aşna fişne halindeydi. kantin,okul bahçesi, kamelya heryerde kahkahasını duyuyordum. yanında kim var?
gavat*.
o kadar mutlu ki.

gavat* = oç

gel zaman git zaman aramız yavaş yavaş iyiden çok daha ileri gitmişti. benimle herşeyini paylaşır olmuştu. yavaş yavaş ona olan sevgim katlanıyordu.her haftanın bir günü gece 2-2.30 a kadar beraberdik. anne,babası beni tanıdığından kızlarını bana kolaylıkla emanet edebiliyolardı. evinden alıp evine bırakıyordum. aşırı içmesinede karşıydım. babasıyla bezelye ayıklar, annesiyle memleket meselesi konuşurduk. güzel zamanlardı.ta ki onları el ele görünceye kadar.

motorla eve geçiyordum okul çıkışında. okul eteğinin üzerine her zaman puma eşofman üstünü giyerdi. belki başkasıdır dedim. motorla yanlarından geçerken vitesi ufalttım ve o an akrebi yelkovan sokmuştu.
zaman durmuştu artık. gazı köklediğim gibi okuldan başlayıp sanayiye kadar uzayıp giden uzun cadde yolunda herkesin beni izlemesini gibime takmayarak gözümden yaşlar süzüle süzüle son gaz evin yolunu tuttum.
eve arka sanayi yolundan geliyordum ve yol mıcırlıydı. evin sokağına sapan yeri geçtiğim sonradan aklıma geldi ve ön frene asıldım.

ön teker kayıyor ve zift gibi yapışıyorum yere. motora bakıyorum sol aynam kırılmış ,sol ayak koyduğum yer yamulmuş ve birazda çizik. ikinci brütüs vakasıyla karşı karşıyaydım. sevdiceğim beni sırtımdan bıçaklamıştı ama onun canı sağolsundu. gollum ! gollum !
canı sağolmasın,o bize kötülük etti.

ağlamaya başlıyorum sokağın ortasında. düştüğümde kaldıracak birisi hiç olmamıştı hayatımda.o yüzden ya hep dizlerim kanar yada gerçek zemine çakılan hayallerim. sağ avcumun içi yanıyor sol elimin üstü hafif soyulmuş. kazayı ufak sıyrıklarla atlatıyorum fakat okul pantalonumun dizi yırtılmış. şimdi bu halle bi de evdekilere dert anlat amk.sol aynayı söktüm attım motorun yamulan ayağını da yolun kenarından aldığım bir taşla vura vura düzelttim. geçenlerde sızdığım yere gitmek geldi içimden. cebimde hepi topu bi 20 lira vardı.