osursam tesiri yok tutsam götüm razı değil

gözlerim irileşti.lan yoksa? dediğimde gülüyolardı huur çocukları. nasılda kaçıyodu lan hatırlıyo musun nuri? diyordu arkadaşına hafiften bakarken. huur çocuğunun suratındaki gülümsemeyi hiç unutamıcaktım.
daha bana dönmeden yapıştırdım yumruğu. burnundan çatırt sesi geldi. eğildiğinde dizimle vurdum. ikisi bana doğru koşuyodu.bu sefer kaçmayacaktım.ben o pekekenti döverken uzun boylu olanı zıpladı ve göğsüme bi tekme yapıştırdı. yere sırt üstü düştüğümde sanki boğazıma kelepçe takmışlardı. nefes alamıyordum. havayı içime çekmeye çalışıyordum fakat gelmiyordu.
tekrar ayağa kalktığımda siz karışmayın dedi. lacivert okul ceketinin iç cebine uzandı eli. cebinden çıkardığı şey beni nedense hiç şaşırtmadı:paslanmak çelikten muşta.

seri yaz panpa hikayeyi ne zaman bitirmeyi düşünüyorsun

rizörvıd

onunla iyi dövüşüp dövüşmediğimi bilmiyordum. hiç sanmıyorum. nasıl mümkün olabilirdi ki?hayatımda daha önce hiç dövüşmemiştim. girdiğim ilk kavgaydı. onunla mücadelemi bölük pörçük ama inanılmayacak kadar canlı sahneler halinde hatırlıyorum.
muştasını takmadan önce tükürüyor kenara. sonra ayakkabısını bağlıyor. sonra birden eline aldığı kumları gözüme atıyor. ellerimi bi anlık refleksle gözlerime zütürüyorum. tekme atıyor. yere düşüyorum. üzerime çullandığında gözlerimi aralıyorum.
dudakları gerilmiş,kan oturmuş gözleri fıldır fıldırdı.

rizirvid

beni kaldırıyor bir yumruk daha. yanağım salıncağın demir ayaklarına çarpıyor. işte yine o kırılma sesi.ama bu sefer sol gözümün altından geliyor. parmaklar saçlarıma yapışıyor. keşke kestirseydim dedirtircesine çekiyor saçlarımı. başımı geriye çekiyor. paslanmaz çeliğin parıltısı. işte,geliyor. yine o çatırtı,bu sefer burnum. dudaklarımı acıyla ısırıyorum.
tekmeler peş peşe iniyor.

amk ıbnesı yazcaksan adam gıbı yaz su hıkayeyı senınde gotun kalkytı amk

devam devam

ya amk reyiz hadi ama ya

hadi reyiz beklemedeyiz. cumartesi günü mat2 fizik2 sınavım var seni bekliyom yarak gibi.

devam et reyiz gidip bulalım gibelim şu muştalı bini

moruk harbi harbi üzüldüm lan ama o kıza orda vurmadğına benim birkez başıam geldi böyle bir olay tuğba diye birkız vardı kızın beni kullandığını öğrenince buna tekme tokat dalmıştım yine şefkatlı adammışsın

yaz artık panpa

eyvallah muallakler. bunları yazarken ayrı bi duygulanmıştım amk. sizin entrylerinizi görünce. hele şu muştalı bini bulalım diyen cccsahdamarccc eyv babakral.
arkadaşlarımdan hiçbiri bunu bana dememişti amk neyse ben devam ediyom şimdi siz sonra okursunuz

hangi noktada gülmeye başladığımı anımsamıyorum ama başladım. gülmek canımı yakıyordu;çenemi, kaburgalarımı,boğazımı.ama yine de gülüyordum.ben güldükçe, darbeler sertleşiyordu. beni daha sert tekmeliyor, yumrukluyor.tırmalıyordu.
niye gülüyorsun! diye bağırdığını hatırlıyorum. tükürüğü gözüme geldi.
komik olan ne !
bir kaburga daha çatırdadı.bu kez solda, aşağıda.komik olan,o çocuğu öldürdükten sonra ilk defa kendimi huzurlu hissetmemdi. gülüyordum.çünkü zihnimin kuytu, küçük bir köşesi hep bu bedeli ödemem gerektiğini fısıldıyordu.

rezerved

yerde yatıyor, kahkahalarla gülüyordum. göğsüme ata biner gibi oturmuş, bana doğru iyice eğilmiş kuduz bir köpek gibi hırlıyordu. serbest eli boğazıma kenetlenmişti. öteki,muştalı eliyse havada, omzunun hizasındaydı.
yumruğunu kaldırdı var gücüyle indirmeye hazırlandı.
sonra tiz bir çığlık.
ikimizde dönüp baktık.
o bağırıyordu. sırtında okul çantası vardı. okuldan geliyodu.

bize doğru geliyordu. gözyaşlarını tutamadı.alt dudağı titriyordu. yeter dedi çatallaşmış bir sesle.kan perdesini aralamak için gözlerimi kırpıştırdım. elinde telefon vardı. polisi arıyorum dediğinde üçü birden koşmaya başladılar. ambulansı aradığını anımsıyorum. sonra başımın ucuna oturduğunu. duyan geliyordu.biz kavga ederken bu kadar insan neredeydi diye düşünürken tekrar onun dizlerine koymuştum kafamı. sahildeydim sanki. beni gören kadınların gözleri faltaşı gibi açılıyordu. kimbilir nasıl görünüyordum.

aldığım her soluk karnıma saplanan bir bıçaktı. ambulans geldi. beni gören sağlık görevlisi bismillah dedi. sedyeye koydular. galiba bi çığlık attım. sonra kendimi ambulansın içinde buldum. sağlık görevlileri telaşlı telaşlı konuşuyordu.ona sorular soruyolardı. alnıma bir el dokundu. sokaktan gelen sesleri duydum. biri bağırıyordu. sanırım annemdi. camın önünden akan bulanık ağaçları gördüm. galiba tam o anda kendimden geçtim.

reserved