osursam tesiri yok tutsam götüm razı değil

tostlar yenirken maçın kritiği yapılıyor herkes yok o öyle fauldü bu değildi şu top nasıl direkten döndü amk onu nasıl kaçırırsınları konuşurken ben yanımda açık duran kapının camından onu seyrediyordum.o kadar kibar yiyor ki tostu bi de kendime baktım. bildiğin hayvan. herkes biyerlere oturmuş en sünepe yer bana kalmıştı niyeyse. aslında hiç şikayetçi değildim çünkü aşık olduğum kızı hiçkimseye farkettirmeden izliyor diğer yandan dalmış gitmiş görünümü veriyorum hafiften kendime.

tam karışık tostunu ısırırken içine sıktığı mayonez-ketçap karışımı dudağının kenarına taşıyor orta parmağıyla siliveriyor hemen kibarca.ne kadar güzel lan diyorum tekrar sonra niyeyse yemeği yarım bırakıyorum,parayı vermeye giderken yanımda oturan sıra arkadaşımın sırtına dokunuyorum kafasını dönderip bakıyor ama ne bi hoşçakal,ne bi nereye,ne bi sonra görüşürüz diyen yok amınoyim.parayı bırakıp motoruma -motor dediğime bakmayın klagib mondial motor fiyat:1600 tl civarı- atlıyorum evin yolunu tutuyorum.üst baş çıkarıp direk duşa giriyorum.soğuk suyun altında hıçkıra hıçkıra ağlıyorum duyulmasın diye de telefonda son ses http://fizy.com/#s/1502ew çalıyor.

neden? neden hiç arkadaşım yok lan benim diyorum fayansları çap çap diye yumruklarken. ellerime sanki iğne batırıyolar her yumrukta fakat elimin acısı kafamın içindeki acının yanında devede kulak kalıyor. duş aldıktan sonra tekrar motora atlıyorum köşeyi dönerken annemin nereye gidiyor yine bu çocuk bakışlarını üzerimde buluyorum.bir otuzbeşlik votka alıyorum bi de vişne suyu. kimsenin bilmediği -yada ben öyle sanıyordum- mekanıma gelip içmeye başladım. yavaş yavaş içiyor yanımda akan dağ suyuyla dertleşmeye başladım. daha sonra baktım olmayacak geriye kalan bardakları fondipledim.

gece uyandığımda hala aynı yerdeydim. sızmışım.noluyor lan bana demeye kalmadan telefondaki cevapsız aramaları gördüm. züt peder (52)..
vay amk, yine yarraa yedik. gerçi beni o gün dövdükten sonra artık üzerime titrer oldu suçsuz olduğumu anlayınca. atı alan üsküdarı geçmişti artık.ne artık babam eski babamdı ne de ben eski ben. artık içine gereğinden fazla kapanık, çok düşünüp az konuşan birisi olmuştum.bi espri yapıcak olsam kafamın içindekine yapar,onu güldürürdüm.

bilmiyorum hiç size oluyor mu kafanızın içindekiyle konuşmak.ben saatlerce oturup mobbet* ederim amk o derece. zaten biz baya mobbeti koyulaştırdık kendisiyle.eve geçtim. peder sabah göreve gitmiş valide hanım kapıyı açarken direk neredesin sen diye kükredi. artık annemle konuşurken standart kalıpların dışına çıkamıyorduk.
aç mısın?
-hayır.
kirlilerin var mı?
-var.
halbuki önceden annemle nasıl güler eğlenirdik. babam biraz katıydı pek gülüp eğlenemezdim onunla. valide hanım ise öylemiydi..

• mobbet:muhabbet

bilgisayarın başına oturdum.cm 4 yüklemiştim bilgisayara. peder bey gelene kadar oynadım. kapı çalındığı gibi baş parmağımla açma tuşuna basılı tuttum ve ders çalışma moduna girdim. odaya girdiğinde beni ders çalışırken görünce bi yumuşadı,
-dün gece neredeydin lan it dedi kurtlar vadisindeki manyak erdal'ın babası eroinci adam gibi*
söyleyecek yalan bulamadım. arkadaşımda kaldım desem arkadaşın yok ki lan senin diyip dalacak diye korktum ama aklıma başka yalanda gelmedi ve arkadaşımda kaldım baba dedim. hangi arkadaş lan bu dedi direk hiç arkadaşım olmadığını bilmenin verdiği güvenle. sıra arkadaşım onur, dün çok ısrar etti onlara gittik dedim ve nasıl bi yarraa oturduğumu düşündüm. neden telefonları açmıyosun lan pekekent! diye gürleri birden adam. telefon montumun cebinde kalmış zaten erken uyuduk bidaha olmaz baba..

baba.
baba derken öyle vurgulamıştım ki,gözlerimin içi baba diyordu sanki. yıllarca nerdeydin baba diyordum sanki. bana neden güvenmedin baba diyordum. beni neden sevemedin baba. neden diyordum sanki.ama anlayana amk bizimki meşhur türk hareketiyle yarraanı düzeltip odasına geçip üstünü başını değiştirdi televizyonun başına kurulup uyumayı beklemeye başladı. telefonu elime aldım mesaj atıcak kimse yoktu lan. eski okuldan çocuklara mesaj atıcaktım fakat babam gözlerinin önünde beni itten beter etmişti amk.

içerden televizyonun seslerini dinleye dinleye gece yarısını ettim. kafamı yastığa koyduğumda tavanda yine onun yüzünü gördüm. derin bir iç geçirerek yorganı paçamın arasına aldım uyumaya çalışırken içim geçmiş uyumuş kalmışım.

dersimiz dil ve anlatım. hoca sınıf çok konuşuyor diye bütün herkesin yerini değiştirdi. önce bikaç kızı kızım siz şuraya sen şuraya diye oturtuyor sıralar birer ikişer doluyordu. genelde bir kız bir erkek oturtmaya özen gösteriyordu. herkesi oturttu birilerinin yanına. tahtada bitek ben kaldım. herkes muhabbetin dibine vurmaya başlamış ben tahtada hayvanat bahçesinde kabuklu yemiş atılmasını bekleyen maymun gibi sağa sola mal gibi bakınıyodum. hoca geç yavrum sende yerine dedi suratıma bile bakmadan. sorsam ama bu gavat için insanlar çok değerli. dıbına kodumun çocuğu neden böyle yapıyor ki.salak desen değilim ilk sınavım 80 di ama doğru ya sesi soluğu çıkmayan bi salağı kim n'apsın..

bu gece sınav çalışmalarındayım binler

yerler değişmiş herkes birbirinden şikayetçi herkes ergenliğin verdiği yetkiyle hocaya çemkiriyor homurdanıyor.ben ise o noktaya kitlenmiş mal gibi onu izliyordum.onu seviyordum ve onun bundan haberi yoktu. saçlarını izliyordum uzaktan, saçlarının kulağının arkasına düşüşü, gülüşü,burnu herkesten başkaydı. güldüğü zaman yukarıya bakardı,at kuyruğu yapılmış saçları sırtına düşerdi.o bilmiyordu fakat ben onu seviyordum.

o kadar farkımda değildi ki.espriler yapıyor, sınıfın en popüler çocuğuyla ağız dalaşlarına giriyor ve bu rekabet hoşuna gidiyordu. bence gece uzandıkça, ağzında büyük bir lokmayı çiğnerken bu dalaşları düşünüp çocuktan yavaş yavaş hoşlanmaya kendini teşvik ediyordu. hayatını istediği gibi yaşıyordu ama ben?
ben öylemiydim. dünyamın merkezine gelip oturmuş çekim gücünü oluşturmuştu bile.ben onu öyle uzaktan seyrederken aradan geçen zamanda o manita senin bu manita benim eğlenip gününü gün etmekle meşguldü hanfendi.

yine birgün okula motorla geldiğim günlerden biri. okulda bir kargaşa bir heyecan. tabiikide oralı olmayıp etraflarından dolanıp sınıf sırasının olduğu yere doğru yöneldim ki birisi omzuma dokandı.sen motorla gelmiştin değil mi?şu kızı hastaneye zütürsene..
benden ceketimi isteseler yok diyebilecek cesaretim olmamıştır hiç, peki tamam diyebildim sadece ve motoru çalıştırdığım gibi bileği burkulan kızı alıp hastaneye doğru zütürdüm. kızı hastaneye getirdiğimde doktor sağlık karnesini istemiş kız evde kaldı ya diye sızlanmaya başlamıştı bi yandan davul gibi şişen ayağına bakarak.

bilgisayarım bozuldu binler, tamire verdim en yakın zamanda telafi edeceğiz.

ev vet huur çocukları başlıyorum az buçuk

kızın babasının olmadığını orada öğrenecektim. annesi de yatalak. sizin anlıyacağınız hayatın asık suratını gösterdiği bir gariban aileyle daha gün yüzüne çıkıyordu. annesi konuştukça kız ağlıyor annem getiremez ki o yatalak diyor. doktor kuralların dayatmasına sığınarak o zaman seni tedavi edemeyiz dediğinde kızın gözlerinin arasında bir güneş beliriyor. sabrioglu sari..
ben gidip alabilirim istersen diyorum çekingen bir tavırla.

motora atladığım gibi verilen adrese dört nala gidiyorum. annesi tekerlekli sandalye de açıyor kapıyı. durumu izah ederken içeri buyur ediyor garibim. başka zaman diyorum kadıncağızın kırışmış suratına bakarak. içeri geçiyor kızının sağlık karnesini bulmak için. motora atlayıp giderken pencerenin önüne geçmiş, minnet duygusuyla el sallıyor bana. kızın karnesini hastaneye zütürüp verdiğimde artık gerçek dünyaya dönüyorum.
okul.
peder okuldan kaçtığımı bilse anamı giberdi. zaten gibmeye bahane arıyor. okul bahçesine girdiğimde bütün okul öğretmenlerin sessizlik kompleksine yenik düşmüştü. dersin matematik olmasının verdiği sıkıntıyla merdivenleri ağır ağır çıkıyorum. kapıyı çalıp içeri girdiğimde bütün başlar bana çevriliyor.
hülya öğrencilerinin konsantresinin bozulduğunu gördüğünde köpürüyor. zaten beni oldum olası sevmezdi amk.

ne olduysa birden kızıyor ve çık dışarı diyor bana.ben yavaş yavaş yerime doğru gidiyorum iplemeden.bak bi de oturdu çık dışarı öbür ders gel zaten zilin çalmasına çok az kaldı diyor. sanki anasını gibtim huur çocuğunun. oturduğum yere doğru geliyor. buldu tabi sessiz sakin çocuğu ya yüklenir amk. tebeşirli elleriyle kulağımdan tutuyor çık dışarı diyor kancık. sessizliğimden hazlanmış olacak ki hala car car car konuşuyor kadın.tam beni dışarı atacakken müdür çıkıyor odasından.
-noluyor hülya hocam diyor.
kadın müdürü arkasına almış tabi durur mu?
yapıştırıyor cevabı:
-dersin bitmesine 5 dakka kalmış derse giriyor.1,30 saat öğle arası yetmiyor beyfendilerine diyor.

arkadan bir ses geliyor sınıfın sessizliğinin içinden karı delen bir kardelen gibi.kim o konuşan diyor cırtlak sesiyle kulağımın dibinde bağırarak. sınıfın önünde herkes bana bakarken o kadar utanıyorum ki kömürün kor hali gibiyim.
-hocam neden geç kaldığını biliyor musunuz belki hastaydı? belki başka önemli bişeyi vardı diyor.
beklenmedik bir sağ kroşe yiyen hülya kısa bir anlığınıda olsa afallıyor. hadi soralım bakalım neden diyor bana sınıfın önünde.
söyle bakalım neden geç kaldın?

9-d sınıfından handan x isimli öğrenciyi biliyor musunuz hocam?
-evet diyor kendinden gayet emin.
bugün ayağını burkmuş aralarından birisini bunu hastaneye zütürür müsün dedi bende zütürdüm.
çok matah birşey yapmışım gibi tiksinerek suratıma bakıyor aman iyi be dermişcesine. müdür ise omzuma aferin evladım diyerek dokunuyor bugün izinlisin diyor,yok yazılmadın diyor. adın neydi evladım senin?
-s s sabrioglu sari diyorum tekleyerek.
aferin hadi geç otur yerine dedikten sonra sırama sınıfın alkışı eşliğinde geçiyorum.