Otobüsteyken çok düşündüm, belki oturur konuşurum barışırız diye hayal kurdum.En azından son kez sarılırım dedim.

Olmadı.

Ben ona sarılma hayalleri kurarken, yanıma geldiği an kuduz köpeğe yem verirmiş gibi içi eşya dolu paketi ayağımın dibine doğru attı.

-Al,hepsi poşetin içinde.

Çok zoruma gitmişti..

Tişörtüm, gömleğim,saatim, başka başka aksesuarlar..

-Hepsi orada Taha, daha ne bakıyorsun ?

Ona sevgililer gününde aldığım, adımızın yazılı olduğu kolye de poşetin içindeydi.

+Sana hediye ettiklerimi de mi geri veriyorsun Nuray ?
-Artık sen diye bir şey kalmadı,o yüzden hepsini getirmek istedim.

Sinirlenmiştim ve,
Gözlerim dolmuştu.

+taka bakıyormuş gibi bakıyorsun yüzüme Nuray.

Onaylarmışcasına bir şey demedi.

+Bendeki eşyalarını neden geri istemedin ?
-At çöpe gitsin, etrafımda seninle alakalı ve senden kalan hiçbir şey görmek istemiyorum.

...

Durdum, durdum ve durdum.
Bekledim.
Dua ettim.
Duyduğum şeyin gerçek olmaması için Allah'a dua ettim lakin..

-Başka bir diyeceğin var mı ? Gideceğim de,işim var.
+Neden ?
-Ne neden ?
+Senin bana şu durumda destek çıkman gerekirken, neden beni terk ediyorsun ?

3 Saniye kadar yüzüme baktı
Afallamıştı.

+Bana bunun mantıklı bir sebebini söyle. Birini yaraladığım için mi ?

Tişörtümü kaldırarak yaramı gösterdim.

+Bunu sen yaptın hatırlıyorsun değil mi ?
-Çek şunu gözümün önünden !
+Benden neden bu kadar nefret ettiğine anlam veremiyorum. Gerçekten Nuray, neden ?

Cevap vermeden, ağlayarak çekip gitmişti.
Bu kadar kolay mıydı sahiden ?

Seni düşünmek Nuray; yan etkisi mutluluk olan zehir.
Sağlığa zararlısın,
Ölüme faydalı..

-Doktor, kötü şeyler olmasını istemiyorsan zütür onu buradan. Yoksa hastaneye bir dahaki gelişimde yatak korkuluklarına kelepçeli halde bağlı olacağım.

+Bağlısın bile !

Arkasına sakladığı plastik kelepçeleri bir anda yatak korkuluklarına ve benim elime bağladı. Engel olmaya çalıştım ama midemin acısından kıvranıyordum.

+Kadın dayanışması ! Nurayı dinlemen lazım Taha,o suçsuz.
-Lan giberim seni çöz lan şunları ! Aloo !

Ben arkasından söverken odadan çıktı.

-Hemşiree ! Lan çözün beni ! ALEV !

Bir anda uyuşmaya başladım. Karşımdaki huuryu o halde gördüğüm binaya girdiğim gibi, içimdeki tüm sinir yavaş yavaş yok oluyordu.

Serumuma sakinleştirici katmış.

huur 2 : Doktor Alev.

+Sinirim bozuldu amca ya kusura bakma..
-Neyse.. Nuray gibtirip gittikten sonra midendeki dikişlerin kanadığını gördüm. Direk bizim binadaki Selçuk'u çağırdım. Sağolasın geldi, pansuman falan yaptı sana.
+Anladım..

-Hadi kalk giyin, çıkalım hemen.Şu mevzuları bir halledelim, gezeriz sonra.. Manitaların bol olduğu yerlere zütüreceğim seni.
+Amca yaşından başından utan yahu
-Ne var oğlum, aslan gibiyim maşallah.Hep siz mi atlayacaksınız manitaların üstüne. Allah Allah..
+Heh, haklısın.10 dakikaya hazır olurum.

-Ben arabayı çıkarayım garajdan, aşağıda bekliyorum seni.

-Dur Taha nereye gidiyorsun ?
-Lan oğlum dur !

Bir hışımla çıkmıştım evden, amcamla merdivenle karşılaşmıştık. Bakmamıştım bile yüzüne.
Bakmamışım yani, hatırlamıyorum.

Otobüse bindim, duramıyordum yerimde. Nuray'ı arayıp sövesim vardı..

Nuray..
Nuray nasıl ?

Nurayla Orhan bir hafta içinde bu kadar yakın olmuş olamazdı.Biz Nurayla aynı evde başbaşa bile kalmamıştık.

Yani..

Ben Orhan'ı yaralamadan önce de mi bunlar..

-Oğlum sen iyi misin ?
+Ha ?

Yanımda oturan teyze endişeli gözlerle bana bakıyordu.

-Tişörtün kan içinde kalmış, polisi aramamızı ister misin veya ambulansı.Iyi görünmüyorsun..
+Y..Yok teyze bir şeyim yok.

Ineceğim durağa gelmiştim, insanların şaşkın bakışları içinde otobüsten indim.

Herhangi birini aramalı mıyım diye düşündüm.
Telefonumu yanıma almadığımı farkettim.

Yürümeye başladım,
Pardon, koşmaya.

Rez guzel yaziyorsun imlaya dikkat ediyorsun. Okurum bir ara. 2 3 kişi eksilesin de entariyi kaybetmiyeyim.

-Ne işin var senin burada ?
+Seni görmeye geldim.
-Gelme artık bana Nuray, zorlaştırma işimizi.
+Bende bunun için geldim zaten.

Ben çıkayım, sizin konuşacaklarınız vardır.. dedi amcam.

Nuray bana hiç olmadığı kadar sinirli bakıyordu.

+Senden nefret ediyorum Taha.
-Ne..Ne diyorsun sen Nuray ?
+Ben oturup düşündüm tek başıma ve bir karar aldım.
-N..Ne kararı aldın ?

Yapma Nuray.
Yapma.

+Sen sırf gururun yüzünden bizim hayallerimizi çöpe attın. Mahvettin kendini, beni de.Ben artık seninle hiçbir yola çıkmam.Şuan seni boğabilirim, şuan 2 senemi heba ettiğin için seni öldürebilirim. Nefret ediyorum senden !

Odanın içi attığı tokatın sesi ile yankılandı.

-gibtir git bu evden ! gibtir git bir daha gözüm görmesin seni ! gibtir git lan !
+Sen gibtir git asıl, defol hayatımdan !

Dizlerimin üzerine çöktüm.
Ellerim güçten düşmek üzereydi, koltuğa yaslanmak zorunda kaldım.
Midemdeki ağrı tahmin edilemez boyuttaydı, Nurayın her kelimesi zamanında böbreğime sapladığı bıçak kadar acıtıyordu canımı.
Her zamanki gibi geçirdiği sinir krizlerinden birini geçiriyor diye düşünmek istiyordum.
Ama değildi..

+T..Taha iyi misin ?
-Git buradan.

Kendi yediği tak yüzünden bu halde olduğumu biliyordu.

-Ilacım, ilaç..
+Nerede söyle nerede ilacın ?
-Çekmec..

+Aykut Amca ! Aykut Amca koş !

-Vay huur çocuğu..
+Öyle işte kardeşim, zaten kavgalıydık biz bununla.Bu da olaya dahil olup anneme küfredince dayanamadım. Kırdım soda şişesini sonra..
-Anladım anladım.O puştla bende kavga ettim ama okul dışında. Olay seninki kadar olmasada ciddiydi. Yani hastanelik durumlar oldu.. Babamda beni oradan uzaklaştırmak için buraya gönderdi. Yurtta kalıyorum zaten.Şu üst caddede.Ama çocuğu okuldan atmazlar. Okulu babası geçindiriyor resmen..
+Bilmez miyim..
-Ee sende yurtta kalacaksın herhalde, evin ve ailen okulun oradadır. Oradan buraya servis varya üff..
+Yok ben amcamlayım artık, onda kalıyorum.
-Artık derken ?

Sessiz kaldım,Ömer anlamıştı zaten ne olduğunu.

+Şaka yapıyor olmalısın. Baban ve annenle görüşmeyecek misin bir daha ?
-Bilmiyorum. Amcam sağolsun o yardım etti, ediyor.Kefaletimi falan hep o ödedi. Buranın müdürünü de tanıyormuş. Buraya kaydetti beni. Gerçi beni hiçbir okul almaz diye düşünüyordum bu sabıka mevzusu yüzünden ama.. Neyse ya,hayırlısı olsun.Bir ay kalacağız zaten.
+Moralini bozmak istemem ama ben Orhan'dan zar zor kurtuldum denebilir. Yani çocukla teke teke çıktığımızda darma duman ettim de,sonra adam toplayınca yannanı tuttuk tabi..
-Bilmiyorum kardeş, bakacağız artık.Şu lise hemen bitsin şehir dışına gideceğim zaten. Taktım kafaya..

Ömerle selamlaşıp ayrıldık. Açıkçası Orhanı tanıyan biriyle arkadaş olmak hoş olmayabilirdi ama Ömer delikanlı bir çocuğa benziyordu. Ileride belki bir şey olursa yardımı dokunabilirdi.

Ama Ömerle o günden sonra hiç görüşmedik.
Çünkü o okuldaki ilk günüm,son günüm olmuştu.

Alkışladım onu, ellerim acıyana kadar.

Beni görünce yer yer kan lekelerinin olduğu yorganını üstüne çekti hemen.

Korkuyla bakıyordu yüzüme.
Korku ve pişmanlıkla.

-Ben yıkmıştım hayallerimizi değil mi ?
+...

Yatağın en uç köşesine oturdum. Yanına gitmeyecektim, iğreniyordum ondan.

-Ne zamandır beri berabersiniz, sadece bunu söyle.Çekip gideceğim.
+...
-Soruma cevap ver.
+Git buradan, yalvarıyorum sana git..

-Cevap ver lan bana ! dıbına koduğumun huursu, cevap ver !

Komidinin üzerindeki vazoyu Nuray'ın olduğu yere doğru fırlattım.

Umrumda değildi.Ben zaten Orhan'ı öldürecektim infazım her türlü yanacaktı. Belki 5 sene, belki 10 sene yatacaktım.
Ama infazımı bu huur yüzünden yakmayacaktım.
Ellemeyecektim onu.

-Allah senin belanı versin, diyerek çıktım odadan

Beklediğim cevap ben odadan çıktıktan sonra geldi..

+Ben bir şey yapmadım...

Ölü gibi yürüyordum etrafta.
Ama mecazen değil, sahiden ölüydüm o saatten sonra..

içimde anlatamadığım ama canımı çok yakan bir his vardı. Boğazımdan inip göğüs kafesime yayılan bir his.

Neden sorusunu soruyordum kendime.

NEDEN
NEDEN
NEDEN LAN NEDEN !

Çok mantıksızdı,bir erkek sevgili olan bir kızla neden beraber olurdu ki ? Daha doğrusu Nurayın hiç aklına gelmemiş miydi Orhanın onu kullandığı ?

Güçten düşmüştüm.Ilk gördüğüm sokak lambasının altına oturdum.
Ağlıyordum, deli gibi ağlıyordum.
Üzüntü, sinir,aşk, nefret..Kötü olan her duyguyu barındırıyordum o an içimde.
Sanki üstüme yüzlerce kiloluk yük bağlanmış gibiydi..

Haksızlıktı bu.

Üç hafta sonra..

...

-Öyle işte doktor. Benim hayat hikayemde böyle.
+Açık söyleyeyim bu kadar acıklı bir hikaye beklemiyordum. Tüm hastane nasıl bu hale geldiğini günlerdir merak ediyor. Geceleri durup dururken bağırdığın için hastahaneyi ayağa kaldırıyordun. Artık meraklarını giderebilirim.. Ayrıca sen ilaçlarını düzenli olarak içiyor musun Taha ? Doğru söyle. Geçen gün ilaçlarını tuvalete atıp sifonu üzerlerine çektiğini hemşire söyledi bana..
-Tabi tabi, içmesem böyle sakin konuşamazdım sizinle, bunu en iyi siz biliyorsunuz.
+Doğru gerçekten,en iyi ben biliyorum. Seni kliniğe getirdikleri gün meslek hayatımın en zor saatlerini geçirmiştim.Bir yandan patlamış dikişlerin,bir yandan ağıt şekline soktuğun ağlamaların.. Gerçekten o günü hayatımın en kötü günleri arasında en başa koyabilirim.
-Sahi,o gün çok kötü bir gündü.

Alev Hanım gözlerini elime diktikten sonra tip tip bakmaya başlamıştı.

+Elini o şekilde sıkmaya devam edersen bir daha açamayabilirsin, sinirlenme bu kadar.
-Ah,evet farketmemişim.Ya bir şey diyeceğim sizin ilgilenmeniz gereken başka bir şey yok mu neden buradasınız ? Allah razı olsun iki haftadır bana çok iyi baktınız lakin her an başımda durmanıza gerek yok. Ayrıca hemşireleriniz o kadar da güzel değil. Yani ayartmam hiçbirini merak etmeyin,heh.

Hikayemden kaynaklanan kötü havayı bertaraf etmek için sarfettiğim cümle işe yaramamıştı belli ki..
Evet anladım. Ters giden bir şeyler var.

-Git buradan.
+Taha ben seni çok seviyorum..
-Nuray gibtir git.O kadına kendini haklı çıkaracak neler dedin bilmiyorum ama tebrik ederim. Beni ayakta gibtiğin gibi onu da gibmişsin. gibtir git lan !

Her zamanki masum görünmeye çalışan Nuray, ağlıyordu tabii ki de.

+O gün aklı..O gün aklından neler geçtiğini biliyorum.Ama inan bana o gördüğün kanlar benim değildi. Yani..
-LAN DINLEMEYECEĞIM SENI, gibTIR GIT !
+Onunla beraber olduğumu düşünüyorsun..
-Nuray git.
+Orhanın sana düşündürtmeye çalıştığı şey buydu. Evet,düşündüğünü yapmaya çalıştı. Bana tecavüz etmeye kalktı.Üstüne üstlük kameraya..
-Sus.Sus Nuray sus !
+Direndim ona !

Olay taka sarmaya devam ediyordu.

+Öyle bir şey yapmadım ben Taha ! Orhan o gün beni elde edemeyeceğini anlayınca çıldırdı. Sırf sen beni yatakta üstüm başım çıplak üstüne üstlük kanlar içinde gör diye oyun oynadı.O kanlar onun. Sinirinden ne yapacağını bilemedi, senin o eve geleceğini bildiği için kolunu kesti. Kanını yatağın her yerine sürdü sırf sen bizi o taku yediğimizi düşün diye !
-gibtir git çocuk mu kandırıyorsun sen ya..
+Ister inan, ister inanma. Benim yaşadığımı hiçe sayamazsın.O huur çocuğu bana tecavüz etmeye kalktı anlıyor musun ?

-O EVDE NE IŞIN VARDI LAN O ZAMAN ?

-Kapıyı kitlemeyi nasıl becerdin diye sormuyorsun da bu kadar ilacı nereden buldun diye soruyorsun öyle mi..
+Haklısın.
-Al bunları.

Eline 20 tanesini koydum.

+Neden bana daha az veriyorsun ?
-Belki ölmezsin.Ölmek istemiyorsun, yüzünden belli oluyor.

Yerden üç tane daha aldı.

+23 tane sana,23 tane bana. Mızıkçılık yok.
-Hahah, peki sevgilim.

Son şarkımı söylemek istedim.

+Senin tadın yoook, hiiiçbir şeydee ne cigaramdaaa ne de içkimdee.. Sennnsiz geceniin bu son demindee kaaabus olsan gell güzel bir düş seninlee. Yıldızlaar yağıyorrr üzerine..
-Deniz kokusu var, saçının her telinde..

Şaşırmıştım.
-Güzel bir sesinin olduğunu her zaman söylemiştim.
+Senden nefret ediyorum Nuray.
-Seni çok seviyorum.

Gözlerine baktım,son kez.
1,2,3..

Acın ne kadar uzun sürerse beni o kadar hatırla.

https://youtu.be/mv1Qa5F848M

Ölmeye geldim,öl benimle.

Ayrıca sen ilaçlarını düzenli olarak içiyor musun Taha ? Doğru söyle. Geçen gün ilaçlarını tuvalete atıp sifonu üzerlerine çektiğini hemşire söyledi bana..

Sifonun yanıbaşına sakladığım, kötü gün ilaçlarımı yerinden çıkardım.
Bir gün işe yarayacaklarını biliyordum.

O gün bugündü.
Hayatım boyunca iki haftadır içtiğim ilaçlara mahkum kalmaktansa, ömür boyu içeceğim ilaçları tek seferde içmek daha mantıklıydı.

Saat 04:47
Nuray tam karşımda duruyordu.

Doktor Alev, Nuray'a yaptıklarımdan ötürü uzun bir süre burada misafir kalacağımı söylemişti.

Beyne cila çekilmiyor çirkinler.
Hepimizin miladı dolacak bir gün.

Ne başladığımız yerdeyiz,ne hedefimizde. Arası da yok bu yolun. Doktor, biz neredeyiz ?
Cehennemi söndürmüşler, içinde biz varken. Cennetlik yok aramızda.

-Hazır mısın ?
+Çok mutluyum..

Yalan söyleme, ağlıyorsun Nuray.
Saymaya başladım.Bir iki üç dört..On iki,on üç,on dört..

-46 tane var.
+Saklamayı nasıl başardın ?
-Hastaların odası asla içerden kitlenmez.
+Ne ?
-Kitlenmez diyorum,ama ben başardım.Bak Alev dışarda kuduruyor kapıyı açmak için.

TAHA YALVARIYORUM AÇ KAPIYI LÜTFEN ! ÇABUK OLUN ŞU KAPIYI KIRACAK BIR ŞEY VERIN !

Rezzers

rez aldım

Rezervasyon alalım

Çocucun amcasını merak ettim şimdi yav, adam bayağı üzülmüştür. :/

Sen yazmayı bırakma hacı

Rezervasyon 25

-ORHAAAAN ! KAPIYI AÇ huur ÇOCUĞU !
-ORHAAAAAAAAAN ! ÖLDÜRÜCEM LAN SENI AÇ KAPIYI !

Sesime kulak vermiş olmalı ki apartmanın dış kapısı açılmıştı.
Yavaşça girdim içeri.
Buraya gelirken yaşadığım enerji kaybolmuştu. Yavaş yavaş çıkıyordum merdivenlerden. Içimde sinirden çok korku vardı.

5. Kata çıktım, dairelerinin kapısı açıktı.
Içerden tiz bir ağlama sesi geliyordu.
Bir kız çocuğu ağlıyordu içerde.
Kim olduğunu söylememe gerek var mı ?
Ya da şöyle sorayım, korktuğum şey başıma gelmiş miydi ?

Öncekinden daha sessiz bir şekilde girdim eve,ses yatak odasından geliyordu.

Ah,midem..

Ses gelen oda hariç tüm eve baktım, huur çocuğu yoktu evde.

Beni oyuna getirmişti..

Yatak odasına girdiğimde ise Nurayla olan hayallerimizi asıl kimin yıktığını kendi gözlerimle görmüştüm.

Korktuğum başıma gelmişti..