pir sultan abdal

acilin kapilar saha gidelim!

sefasına cefasına dayandım efendim
bu cefaya dayanmayan gelmesin efendim
rengine hem boyasına boyandım efendim
sultanım gül yüzlüm cananım gel ha gel
bu boyaya boyanmayan gelmesin ey dost gelmesin ey dost

rengine boyandım meyinden içtim efendim
nice canlar ile didar görüştüm efendim
muhabbet eyledim candan seviştim efendim
sultanım tabibim gül yüzlüm gel ha gel
muhabbeti küfür sayan gelmesin ey dost gelmesin ey dost

pir sultanım eydür dünya fanidir efendim
kırkların sohbeti aşk mekanıdır efendim
kusura kalmayan kerem kanidir efendim
tabibim sultanım gül yüzlüm gel ha gel
gönlünde karası olan gelmesin ey dost gelmesin ey dost

hudey hudey

açılın kapılar şaha gidelim

şu karşı yaylada göç katar katar

(16.yy) Alevi-Bektaşi şiir geleneğinin en ünlü şairidir. Dinsel inançların etkili olduğu bir ayaklanmanın önderliğini yapmış, asılarak öldürülmüştür. Şiirini bir araç olarak kullanmasına rağmen kuru bir öğreticiliğe düşmemiş, şiirini duygu yönünden de beslemiştir.

yedi ulu ozandan birisidir. diğerleri:

Seyyid imâd'ed-Dîn Nesîmî (14. yy.)
Yemini (15. yy.)
Fuzûlî (16. yy.)
Şah ismail Hatai (16. yy.)
Virani (16. yy.)
Kul Himmet (16. yy.)

http://www.youtube.com/watch?v=PxruKDbPFdg
bu adamı bilmek lazım

şu karşı yaylada göç kater kater
bir güzel sevdası serimde tüter
bu ayrılık bana ölümden beter
geçti dost kervanı eyleme beni, eyleme beni

şu benim sevdiğim başta oturur
bir güzelin derdi beni bitirir
bu ayrılık bize zulüm getirir
geçti dost kervanı eyleme beni

pir sultan abdalım kalkın aşalım
aşıp yüce dağı engin düşelim
çok nimetin yedik helalleşelim
geçti dost kervanı eyleme beni

" demiri demirle dövdüler; biri sıcak biri soğuktu.
insanı insanla kırdılar; biri aç biri toktu... "

güzel aşık cevrimizi çekemezsin demedim mi
bu bir rıza lokmasıdır yiyemezsin demedim mi

alevilerin lideri ;)

Alçakta yüksekte yatan erenler,
Yetişin imdada aldı dert beni
Başım alıp hangi yere gideyim?
Gittigim yerlerde buldu dert beni.

Oturup benimle ibadet kıldı,
Yalan söyledi de yüzüme güldü.
Yalın kılıç olup üstüme geldi,
Çaldı bölük bölük, böldü dert beni.

Üstümüzden gelen boran kış gibi,
Yavru şahin pençesinde kus gibi,
Seher çağı bir korkulu düş gibi,
Çağırta çağırta aldı dert beni.

Abdal Pîr Sultan'ım, gönlüm hastadır,
Kimseye diyemem, gönlüm yastadır.
Bilmem deli oldu, bilmem ustadır,
Şöyle bir sevdaya saldı dert beni.

Pir Sultan Abdal

yürü bre hızır paşa
senin de çarkın kırılır
güvendiğin padişahın
o da bir gün devrilir

nemrud gibi anka n'oldu
bir sinek havâle oldu
dâvamız mahşere kaldı
yarın bu senden sorulur

şahı sevmek suç mu bana
kem bildirdin beni hana
can için yalvarmam sana
şehinşah bana darılır

hafid-i peygamber'im has
gel yezid hüseynimi kes
mansur'um beni dâra as
ben ölünce il durulur.

ben musayım sen firavun
ikrarsız şeytanı lain
üçüncü ölmem bu hain
pir sultan ölür dirilir.

Açılın kapılar şaha gidelim!

Kendi yetiştirdiği öğrencisi tarafından öldürülen büyük alevi

Gel benim sari tamburam
Sen ne için inilersin
içim oyuk derdim büyük
Ben anın'çün inilerim

Koluma taktılar teli
Söyletirler bin bir dili
Öldüm ayn-ı cem bülbülü
Ben anın'çin inilerim

Koluma taktılar perde
Uğrattılar bin bir derde
Kim konar kim göçer burda
Ben anın'çin inilerim

Göğsüme tahta döşerler
Durmayıp beni okşarlar
Vurdukça bağrım deşerler
Ben anın'çin inilerim

Gel benin sarı tamburam
Dizler üstünde yatıram
Yine kırıldı hatıram
Ben anın'çin inilerim

Sarı tamburadır adım
Göklere ağar feryadım
Pir Sultanımdır üstadım
Ben anın'çin inilerim

reis reisimiz

Köyündeki insanların sapıttığını düşünen Hızır isimli bir genç, kamil bir mürşid aramak için yollara düşer. Geze dolaşa Sivasın Banaz köyünde Pir Sultan Abdala rastlar ve Pire tutulup ona mürşid olur. Yıllar boyu Pirine sadıkane hizmet eden genç bir güün pirinden dua ister: "Pirim bana dua edin himmet edin büyük adam olayım" der. Pir Sultan Abdal da dua edip, yollar Hızırı istanbula. Kısa zaman sonra Hızır, paşa olur ve memleketine Sivasa tayin edilir. Dünya makdıbını bulunca gaflete dalıp işrette divane olan Hızır Paşa, bir gün Pirini hatırlar ve ziyafet hazorlattırıp Pirini dabet eder. Ancak Pir Sultan Abdal ne yemek yer ne de içer sofradan ve "bu tepside yetim hakkı var, öazluöun ahu var ben bunu yemem, hatta itlerim bile bu sofraya dokunmaz" der. Çağırır köpeklerini. Hakikaten köpekler sofrayı koklar ve uzaklaşır. Buna çok sinirlenen paşa "Atın bunu zindana" der. Birkaç gün sonra hatasını anlayıp pişman olan paşa Piri çıkarttırır "Pirim" der. "içinde şah kelimesi geçmeyen üç tane deyiş söyle bana, seni affedeyim. Yoksa halin fenadır" Pir Sultan Abdal, son kez alır sazını eline ve söyler, acı bir tebessümle

Siz de Şah diyeni öldürürlerse
Ben de bu yayladan Şaha giderim

Gözlerimden de Şah yolu ayrılmaz
Ben de bu yayladan Şaha giderim

http://c12.incisozluk.com...11507/8/2243618_oc2ff.jpg

yürü bre hızır paşa
senin de çarkın kırılır
güvendiğin padişahın
o da bir gün devrilir

Adam güzel yazmış.