Pond soğuk kış rüzgarına aldırmadan hızlı adımlarını atıyordu bir biri peşine. Esen her ruzgar postundan bir parça koparıyor gibi acı veriyordu. Gerçekten de rüzgar siyah toz zerrecikleri koparıyordu pond'un postundan

Bir kaç yüz metre sonra pond'un adımları yavaslamisti. Yaşlandığını her hücresinde hissediyordu. Acı her yerindeydi. Bembeyaz karın üzerine simsiyah bir kaplan. Büyülü bir kaplan. Ama yaşlı. Ama yorgun

Pond ölümün bu kadar erken geleceğini hiç tahmin etmemişti.

Sonunda taşlı bir yola çıkabildi. Yorgun ayakları taşlara takılıyor ve koca cussesini taşıyamaz hale gelmişti. Tüm gücünü topladı bi an ve keskin kirmizi bir bakış attı. Son bir kez bir yere sığınmak... kızıl gözleri ne gördü o an acaba...

Okuyan yok yine amk