sene 2006 bir cuma günü

bomboş olmayan-kitap okuyarak-geçen bir hafta sonundan sonra pazartesi 6.30 da beni kaldırıp namaza başlıyan anneme bakıp ağır ağır üstümü giydim. beni bu saatte kaldırma zorunluluğuna sokan tüm ipnelere küfür ederek kapının önünde botlarımı bağlıyorum.her zamanki gibi annem elime 2 lira sıkıştırmış, çıkışta sigaraya yatıracağımı bilmeden. benim okulda simit poğaça falan yediğimi sanıyordu galiba.amk ben tuvalete bile gidemiyordum bunu bilmiyorlardı tabi.ben sabah evden çıkmadan önce bol bol su içip bağırsaklarım ağırana kadar işerdim okulda tekrar çişim gelmesin diye.

Konu nereye gidecek olum sıradan şeyler anlatıyon

okul yolundaki otoyoldan karşıya geçerken yine şükrediyorum bu günlükte geçtik bu yoldan diye.hep niye geçtik dediğimi düşünüyordum.o zamanlarda keşfettiğime göre içimdeki şeytanı kendimden bir parça olarak görmüyordum. benim içime sıkışmış ayrı bir ruh gibi gelirdi o ipne bana. okulda yoklamada adım okununca burda demekten başka hiç konuşmayan ben, içimden sürekli onunla konuşurdum, dertleşiyordum.hatta ona isim bile takmııştım pink floyd un echoes adlı şarkısından esinlenerek eko diyordum ona ingilizce okunuşuyla.

yine okula giriyorum. sıranın en arkasında her zamanki yerime yığılıyorum.ilk ders felsefe. çok severdim felsefeyi hocanın beni şaşırtmasını ve bu şaşkınlığımı eko ile paylaşmayı çok severdim. sınıftakiler hiç birşey anlamamış gibi bakıyorlardı hocaya. sadece en ön sıralarda oturan bir çocuk vardı. kendime çok yakın hissediyordum onu bu dönem gelmişti sınıfımıza.her zaman o çocuk felsefe öğretmeni ile tartışmalara katılırdı. bende sınıfın geri kalan cahil ipneleri gibi o ikisinin katıldığım yada katılmadığım yerlerini ekoya açardım.

eko senin başını derde sokacak gibi duruyor panpa

aşırı asosyal olduğumdan o çocukla konuşamıyordum bile.o ise tenefüslerde kitap okumadığı zaman kulaklığından müzik dinlerdi. konuşmalarından çok zeki olduğu aşikardı, en azından bizim sınıfın ortalamasına göre. sonraki ders beden olduğu için kitap okuyabilirim diye seviniyorum. kızlar tuvalette 3. dersin tenefüsünde, erkekler ise sınıfta üstünü giyerken ben sıramda oturuyorum her zamanki gibi.her taraf çorap kokusu ve ıslak don kokarken ben sırayı karalıyorum. kafamı kaldırsam beyaz kilotlu kıllı ipneleri görüyorum.en sonunda sağa dönünce o çocuğu görüyorum.

okunur rezerve

reserved

en arkada oturduğum için erkeklerin çoğu benim sıramda üstünü değiştirirlerdi.o da bu sebeple geldi galiba diye biraz daha yana kayıyorum.-o çocuğa simdilik ahmet diyelim-ahmet yanıma oturarak pantolonunu çıkarıyor.-sonunda sevişmiyoz amk okuyun-pijamasını giyerken gözü sıranın altındaki kitaba takılıyor.ne okuyorsun diyip alıp bakıyor kitaba. daha o kitabın adını görmeden birileri ile konuşmak için adam öldürmeye hazır olan ben hemen söylüyorumsofienin dünyası'' diye.oda sınıfa geldiğinden beri ilk defa sesimi duymuş olacak ki uzun uzun süzüyor beni. eğer felsefe ile ilgiliysen daha çok görüşelim diyip gidiyor tişörtunu giyerken.

ben ise hiç konuşmadan bakıyorum arkasından.en sonunda bir arkadaş edinebildim galiba diyorum ekoya. onun beni giblediği yok tabi.ben karalamaya devam ediyorum sırayı. ders zili çalınca kızlar geliyor sınıfa tekrar. üstünü giymeyenlere eksi atmakla görevli zebani karı geliyor her haftaki gibi. listesini benim masama koyuyor, benim masaya karaladığım harika eserimi hiçe sayarak.nedi ya bu çocuğun adı diyor her haftaki repliğine uyarak.ben elimle gösteriyorum en çok eksisi olan sırayı göstererek. çizgiler karmaşasına bir yenisi eklenince listesini alıp gidiyor tekrar kevaşe.

NE DiYON P iÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇÇ SOKARIM HiKAYENEDE SANADA gibTiR GiT

bu günde bittiği için sevinçle okulu terk ediyorum. hava güneşli oldugundan eve kısa yoldan kapşonum kapalı olarak sigara içmeden hızlı adımlarla gidiyorum. annem her zamanki gibi patates kızartmış.bir hışımda yiyip odama kapanıyorum. yorganı kafama kadar çekip uykuyu bekliyorum. aklımda bizim ahmetle konuşmak için nasıl bir yol deneyeceğimi düşünüyorum.eko malmısın amk bu kadarmı düştün lan ben ne güne duruyorumdiyor.o gün son duyduğum ses buydu akşama kadar.

gibtirgit amk malı boş beleş şeyler yazma

Yaz ben okuyon hızlı yaz

akşam saat 7 gibi kalkıyorum. babam eve gelmiş, annem sofrayı hazırlıyor. yemeğe oturuyorum fazla bir şey yemeden kalkıyorum. neden bilmiyorum o gün odamın sessizliğine dalınca yağmurun sesinden çok etkileniyorum.amk daha sabah hava güneş sıçıyordu ne ara yağmur başladı diye ekoyu giblemeden montumu giyiyorum sırtıma. montumun iç cebinde hiç yanımdan ayırmadığım not defterim ve kalemimi yokluyorum. sonra anneme ben dışarı çıkıcam biraz diyorum. annem şaşırıyor tabi uzun uzun bakıyor bana. bense hemen aklındaki düşünceleri okuyorum:''malmısın yavrum dışarda yağmur yağıyor okuldan gelince ne güzel bir hava vardı o zaman aklın derdeydi.ama ilk defa dışarı çıkmak isteyen beni engellemek de istemiyordu sosyal bir hayatım olamamasından yakınan annem.

anlat okuyorum panpa sonu nereye gidecek merak ettim hemen hemen olmasada bazı kısımlar benim lise dönemime benziyor

annemın aklındakileri düşünürken botlarımı bağlayıp sokağa çıkmışım bile. havanın soğukluğu direk suratımı istila ediyor. kulaklığımı uzun uğraşlar sonucu çözüp takıyorum kulağıma. king crimsondan epitaph çalıyor. hafif tempoda adım atarak şarkıya ayak uyduruyorum. şarkı bitip bende kendime gelince parkda olduğumu anlıyorum.bir banka oturma isteği sarıyor beni. oturuyorum.biraz da burada zaman öldürdükten sonra kalkıyorum.eve doğru yürürken aklıma zaman kelimesi geliyor. zaman neydi acaba diye soruyorum ekoya. zamanın olmadığını söylüyor. nasıl yanı o bankta oturduğum anla, yada bu gün okuldaki beden dersinde geçirdiğimiz anlarla. bu anın ; şimdinin hiçbir farkı yok mu demek istiyorsun dedim. evet aynen öyle söylüyorum dedi. şüpheleniyorum bazen bu ipnenin nihilist olmasından.

reserved

eve gidiyorum. gündüz baya uyuduğum için uykum yok. saat 11 gibi balıyorum kitabıma kaldığım yerden. saat 2 de evdeki herkesin uyuduğundan emın olduktan sonra yatağın altına zulaladığım paketten bir sigara çekiyorum. kibritin grültü yapmasından korkup pencereyi açıyorum sessizce. kafamı dışarı uzatıp orda yakıyorum sigarayı sonra camı kapatıp giriyorum içeri kendimi yatağın üzerine bırakıp kulaklığıma uzanıyorum. kulaklığı çözerken sigaranın iyice küçüldüğünü fark edince uzun bir küfürden sonra takıyorum kulaklığı kepçe kulaklarıma. pink floyd karşılıyor beni en ağır,en güzel şarkılarıyla. bir daha kibrit kullanmamak için sigaramın dibinde kalan ateşle diğerini yakıyorum.art arda 5 yada 6 tanesını içtikten sonra camı açıyorum hava alsın biraz içerisi diye.

sabah okula giderken otoyolu geçip şükrettikden sonra aklıma bu gün ingilizce oldugu geliyor. hiç sevmiyorum inglizce derslerini hatta nefret ediyorum.ilk iki ders coğrafya. severim coğrafyayı ama kitap okumaktan çok değil diyerek açıyorum kütüphaneden aldığım 2. kitabı. ikinci dersin bitmesi ile tenefüste ahmet geliyor yanıma. kafamı kaldırıp onu görünce heyecanlanıyorum.ee ne yapıyorsun diyor. bende konuşmadan kitabı gösteriyorum derince esneyerek. hafif gülerek diyer barzoların yapmadığı gibi bakabilirmiyim diyor.