+13
-4
kendimi öldürmeye çalışmadan önce şunu anladım:
hayatta 2 tür insan vardır beyler:
1. zenginler, üstünler ya da her ne derseniz o.
2. köpekler. üsttekilerin yalnızca köpekliğini yapanlar.
eğer köpek olan aileden geliyorsanız, köpek olursunuz beyler. şansınız %1'dir, bu döngüyü tersine döndürmek için.
ben talihsizdim. köpek olanlardandı soyum. hakaret etmek için ya da nankörlük yapmak için söylemiyorum. ama öyleydi beyler. annem, babam sağda solda akrabaların ya da tanıdıkların köpekliğini yapmak zorundalardı. çünkü onlar da öyle yaratılmışlardı.
ama ben bu döngüyü kırmak için kararlıydım. salak biri değildim, o yüzden çalıştım, çabaladım ve gerçekten zütümü yırtarak ortalama üstü bir üniversiteyi kazandım. daha üst seviye üniversiteyi de kazanabilirdim, ama dediğim gibi, ailem başka ailelerin köpeğiydi "biz ne deriz, yaşamaya paramız yok diyoruz, çocuğu okumaya istanbula gönderdik mi diyeceğiz" dediler. emin olun, sesimi bile çıkarmadım üzülmesinler diye. ve kendi şehrimizdeki üniversiteye devam ettim.
hızlı bitir, okutamayız dediler. hazırlığı atladım, onu atladım bunu atladım neredeyse 3.5 senede, 4 senelik üniversiteyi bitirdim.
ne için?
ne için olduğunu söyleyeyim: ailemin yaptığı gibi, bir an önce köpeklik yapmak için. üniversite mezunu köpek lazımdı onlara. şimdi de beni aldılar. itiraz etme hakkınız yok. şansınız yok. şirketleri olanlar vardır, büyük yerleri olanlar vardır. ama sana layık gördükleri şey, her z aman köpekliktir. çünkü, dediğim gibi, eğer köpeklerden geliyorsanız. sadece köpek olabilirsiniz. biraz şans y anınızda değilse.
evet beyler, isteyen inanır. isteyen inanmaz. köpek olmayı haketmedim. ama ailemin kaderi bu olduğu için, köpek oldum ben de. günde 20 lira yevmiyeyle amelelerin yaptığı işleri yaptım. çünkü bana onu layık gördüler. be nde katlanamadım. yaklaşık 1 ay önce intihar ettim.
görenler bilir, burada da yazmıkştım intihar ettiğimi.
ama dediğim gibi, şans biraz yanınızda olacak. küvetin içinde iki bileğim kegibken, daha bir iki dakika geçmeden kardeşim girdi eve, oradan da banyoya. oradan da beni buldu. yine köpekliğe geri döndürdü beni. çünkü benim köpek olmam lazımdı.
o ailelerin yıllarca köpekliğini yapmam için doğmuştum. o yüzden ölemezdim.
döndürdüler hayata. daha önce bir şeyler yazacaktım amaa bileklerimi klestiğim için parmaklarımı kullanamıyordm. sol elimi hala kullanamıyorm, sağ elimle daha derin kesebildiğim için. (sol bileğimi kestikten sonra, sol elimle sağ bileğimi kesmek pek etkili olmadı anlayacağınız) ben de sağ elimle yazıyorum kısaca.
hayata dair bir beklentim olsa sağ elimle 31 de çekebilirdim. ama önümdeki 30 yıl kendimi öldürmek ya da köpeklik yapmaktan başka bir şey göremiyorum. gibtiğimin ilaçları yüzünden gibim de kalkmıyor zaten.
kısaca: hayat budur beyler. aileler 2'ye aytrılır. insanları köpekleştirenler ve köpek olarak doğanlar. köpek olanlardandım ben de. o yüzden kendimi tkerar ve tekrar ldüreceğim ta ki adam gibi bir hayata doğana kadar.
not: kimsenin okumayacağını biliyorum.
