Ben Melis'in yerinde olsaydım,ana avrat küfür ederdim.Ama bu kız cidden bunları hak etmedi,o düğümlenen boğazımdan zar zor olsa da birkaç kelime çıktı.

Sana bunu kim yaptı?

Görkem dedi. Ağlaması daha da bir arttı. Anlaşıldı,şimdi o çocuğa neler yapacaktım malafatını mı koparsam, bedenini mi yaksam neyse sonra düşünürüz.

Emre, Arda,Murat ben dördümüz vardı sadece, Murat Deniz yavşağını yakalayacaktı.Onu kendisi istedi. Bizde kabul ettik, Arda ben Emre üçümüzde Görkem'i yakalıyacaktık, umarım herşey planlandığı gibi gider.

Görkem'in evini Melis tarafından öğrendim, Arda'nın arkası sağlamdır, topladı.10-15 kişi olayları anlattık bunlara, dahada bir heveslendiler. Hepimiz yerlerimize geçtik,3-4 tane silahlı koruma vardı. Aniden önlerine çıktık,ne yapacaklarını şaşırdılar silah çekemediler. Bahçelerine girdik, dublex olduğu için biraz zor olacaktı.Ben koşarak arıyordum bildiğin, havuza baktım yok, içeriye girdim Görkem'in babası ne oluyo diye üzerime atladı.Bir omuz attım düştü, gözüm hırstan bildiğin kör oldu. Sadece görkemi arıyordu gözlerim, odasına girdim. Kapıya doğru nişan alıp pusmuştu. Yaklaşma vururum diye tehdit ediyor. Küfürler savuruyordu, fakat ben bunu hesaplamaz olur muyum, emre arkada ki pencereden içeriye girdi. Kafasına bir darbeyle bayılttı. Görkem tamamdı. Umarım Murat için herşey yoluna gitmiştir.

Arda'nın arabasının bagajına attık. Görkem'i, o 10-15 kişinin hepsine teşekkür ettim,bin kişi onbin kişi olsada fark etmezdi. Arda arabayı bize emanet etti. Emre ile ben arabaya bindik.En yakın dağlık bir arazi varsa oraya gittik. Murat'ı aradık, gittiğimiz yeri söyledik.2 saatir bizi bekliyormuş aq, o kadar mı kolaydı amk neyse, yoldayken bagajdan sesler gelmeye başladı. Anlaşılan kendine gelmişti,iyi iyi, yakında sonsuz bir uykuya varacaktı.Biz yerimize gelmiştik, beklemeye başladık. Sıkıntıdan çıkardım Görkem'i dövmeye başladım, sinirdin az kalsın öldürecektim, Emre sakin olmamı söyledi, aynen birazdan yaşayacakları bunların yanında hiç kalacaktı.Çıkardım bir bıçak, gömleğimden bir parça kopardım ağzını bağladım.

Malafatını koparmaya başladım, evet gerçekten çok fazla bağırıyordu. Ağzını bağlamıştık en azından, kopardığım zaman üstüm full kan olmuştu. Bağırmaya devam ediyordu,diz üzerine çöktü ağlamaya başladı. Görkem'in evindeki güneş gözlüğünü yanıma almıştım, arabadaydı.Arabadan çıkarıp taktım, yanına geldim bir dizim yere değicek bir şekilde eğildim. Güneş gözlüğünü çıkardım.

B:Sen bu yaşadıklarının çok daha fazlasını hak ediyorsun biliyorsun demi?

Gözlerini yere indirdi, ağlamaya devam etti.Biz hala Murat'ı bekliyorduk niye hala gelmedi diye düşünürken ordan araba belirdi. Murat'lar gelmişti.

istediklerim, teker teker oluyordu. Murat geldiğinde bagajı açtı, Deniz kolları ve kolları bağlı bir şekilde, çıkardık bebeyi. Ağzındaki bantıda çıkardık, eski dostluğumuzun hatrına

B:Neden be oğlum, para için mi sattın beni? Sadece kağıt parçası için mi? Senin yüzünden az kalsın hapse giriyordum lan hiç mi utanmadın? he

D:Ben cidden hiç bir şey bilmiyordum Ömer lütfen sadece şu kolyeyi almam söylendi. Başka bir şey bilmiyordum.

Deniz'e bir şey yapamazdım,o kadar şerefsizlik yapsada bütün gücümle Deniz'in midesine vurdum. Yere düştü

B:Ödeştik

Şimdi, asıl önemli konuya gelelim Görkem ne yapsak acaba o bebeyi diye düşünürken, polisin siren seslerini duydum.

Dinleyen yok herhalde

Görkem'i kolumun arasına aldım, bıçağı boğazına dayadım.
P: Teslim olun polis! Ellerinizi kaldırın

Emre, arda ve murat ellerini kaldırdılar. Benim pes etmemem lazım dı. Gururum el vermezdi.

P:Bırak o bıçağı yoksa seni vurum

dedikten bir kaç saniye sonra Melis çıktı arabadan,

M:Ömer hadi bırak artık, olan sana olucak

Ben zaten bu kız için ölüme gidiyordum.

B:Birazda bana olsun, Melis

Polisin uyarılarını umursamadan kestim Görkem'in boğazını, sonra ard arda gelen kurşun sesleri

Kurşunlar gövdemde, arı kovanı gibi delikler açılmış, acıyı hissetmiyordum. Sadece Melis'in bağırışlarını duyuyordum. Sadece canımı yakan şey oydu,onu ne kadar üzmüştüm bu dünyada, benim yüzümden gelmeyen şey kalmadı.Şimdiyse göçüyordum bu hayattan sonsuzluğa, gözüm yavaş yavaş kapanıyordu. Sonsuza kadar uyku için, melis üzerime doğru koşuyordu, fakat gözlerim onu görmek için fazla yorgundu.O altın saçı gözümü kamaştırıyordu.Ve gözüm kapandı, kapkaranlık hiç birşeyin olmadığı bir yerdeydim.

Not:Bitmedi.

Birden her taraf parlamaya başladı.Her yer bembeyazdı, önümde bir yol vardı.O yola doğru yürümeye başladım, sağda solda geçirdiğim anıları görüyordum. ilerde bir kız vardı, küçük bir kız oraya doğru yürümeye başladım.

Yanına geldiğim zaman birazcık korkmuştu sanki, ayısına sıkı bir şekilde sarıldı ve benden uzaklaşmak için koşmaya başladı. Bende arkasından koşmaya başladım. ilerde bir erkek ve bir kadın gördüm, bunlar bu kızın anne ve babasıydı herhalde, babası kızı kucağına aldı

Baba:Ba Anne:An Ben:B

Ba: Ne istiyorsun kızımdan?
B:Ben sadece nerde olduğumu öğrenmek için soru sormak istiyordum.
An:Beyninin içindeyiz

Beynim mi? ne alaka mk

B:Peki ya siz kimsiniz?

Ba:Ben Ömer
An:Bende Melis

Ba:Kendi hayatını hiçe saydın, üstüne üstlük Melis'i tek başına bıraktın
B:Ama ben...
Ba:Melis şuanda nasıl duygular içerisindedir. Farkında mısın, Eğer orada sinirine yenik düşmeseydin, böyle dünya tatlısı kızınız olurdu.

Haklıydı, hiç Melis ne düşünür diye düşünmemiştim, empati kurmamış ve bencillik etmiştim

Ba:Sen Melis'i hak etmedin ve hak etmeyeceksin
dedi.
ve birden altımdaki beton yok oldu ve düşmeye başlamıştım.Bir kaç dakikadan sonra yere çakıldım.

Hastanenin yatağında yatarken fırladım, etrafımda serumlar bağlıydı. Hiç bir şey anlamamıştım, peki Melis nerdeydi. Serumları çıkardım, kıyafetlerimi giydim.Zar zor hastaneden yarım yamalak koşarak çıktım. Yolda yürürken

Melis nerdesiğğn Melisss

diye bağırıyordum. Yoldan geçenler bana tip tip bakıyorlardı. Deli mi ne derlermiş gibi bakış atıyorlardı. Evet deliyim

Yolda yürürken tansiyonum düştü, yere yığıldım uyandığımda kafamı kucağına almış, eliyle saçımı oynayan bir kız vardı.

Bu Melis'ti lan tıpa tıp aynısıydı.

B:Melis?
K:Benim adım Melisa

Bu neydi şimdi kaderin bana bir oyunumuydu. Hiç bir şey yaşamamış bir kız, abisi,babası ve annesi kaybettiği bir şey yoktu. Allahtan,o gün numarasını istedim, verdi.Buluşmaya falan başladık. Melis'in kişiliğinin aynısıydı.Ne ben onu üzüyorum,ne o beni hee aklıma Deniz geldi.O da sanki biraz adam olmuş, kişiliği falan değişmiş. Görkem desem,o kim aq öyle biri yok Beynin bana uyguladığı kurgu gerçekten inanılmazdı. Melisa ile aynı üniversite ile aynı bölümü kazandık. Gerçekten,çok mutluyum, Emre desen profesyonel dövüşe adım atmış

-8 YIL SONRA-

Nur topu gibi bir kızımız ve 2 yaşında bir oğlanımız vardı. Arabaya bindim, çocuklarıda bindirdim yola çıktık. Yaklaşık yarım saatlik yolculuğun ardından, gelmiştik.Kızımın elinde çıçek,ve oğlanımın elinde gül, bendeyse papatya vardı. Yürümeye başladık,ve istediğimiz yere gelmiştik.Üstünde Melisa *** yazan bir mezar taşı, çocuklar çiçekleri mezarın üstüne bıraktılar. Bende bıraktım ve sohbet etmeye başladık.O kadar rahatlatıcıydıki, bütün stres üzerimden kalkıyordu. Peki o neden burdaydı? Görkem isimli biri arabayla çarptı. istesem onu oracıkta öldürürdüm fakat çocuklar, aynı hatayı tekrar yapmak saçmaydı. Ders çıkarmam zor olsada öğrendim. Olsun biz böylede mutluyuz,
Çocuklarımla, Melis ve Melisa'nın yanımda olduğunu hissedebiliyorum

SON

Bu hikayede en ufacık, heyecan,üzüntü yaşattıysam ne mutlu bana

Hikaye hakkındaki düşüncelerinizi buraya yazın (örn:Böyle saçma final mı olur aq)

Yeni bir hikaye açarım belki

Nick6 girerseniz çok iyi olur