sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

Fakat dışardaki diğer insanlara benzediğimde, kendi benliğimi silip attığımda ve kendime gelip arkama baktığımda yine hata görmek istemiyordum. Yine kendime yakıştıramadığım birşey, kendimi kendimden rahatsız edecek bir hatıra silsilesi istemiyordum. Zaten hayat geçmişin acılarıyla yeterince zordu bunlara yeni acılar yeni çaresizlikler eklemek hayatıma son vermem için yeterli bir sebep olurdu. Sonuçta elbette onlar gibi davransam da onlar gibi olamayacak ve gerçek benliğimle yüzleşecektim. Yapmamın mantıklı ve karlı olanını değil içimden geleni istediğimi ve içime sineceği yapmalıydım..

okuyanı gibsinler

@158 4 sene yazdım bunu yazıyosun ha.. eksi bile vermem amk sana

Bir süre sonra içinde bulunduğum boşlutan tekrar kurtulmam gerektiğini hissettim. Radyo işi beni iyi oyalamıştı ve kafamda bu düşünceler dönüp durmuyordu. Yeniden bir iş bulmalıydım. Gökhanların evde geçirdiğim bu zaman içinde bir zamanlar radyodaki programımın rekldıbının verildiği yerel gazetelerin bu sefer sarı sayfalarına göz gezdirip iş ilanlarına bakmaya başladım yeniden. Aynı gazete ve 3 farklı süreç. biri işe yeni başlama üniversiteden ayrılma dönemim.. diğeri radyodaki işim dolayısıyla kendi reklamlarıma göz gezdirme dönemim.. tekrar uyduruk bir iş bulmaya çalıştığım ve içinde bulunduğum dönemim...

http://www.gazeteyeilanve...ploads/gazete_ilan_02.jpg

Gökhan ben bu süreç içindeyken yani gazeteleri önüme alıp alıp elimde keçeli kalemle işaratlemeler yaparken beni izliyordu. Onu artık gördüğüm zaman aklıma direk kahrolası Hikmet ve başımıza açtığı işler geliyordu. Sanki o adama o lafları söylemek zorundaydık. Gökhanın radyodan yaptığı o geceki proggramın kayıdı dinlemiştim. Dinlediğimde farkettim ki sanki dinleyenle tartışmış ve ona tehditler savurmuşum gibi çıkmıştı. Öleceksin işte be adam öleceksin. Tamam mı ?? Kendine şu sıralar dikkat et..
Aptal herif ve aynı aptallıkta bir dinleyenin yarattığı curcunada kulağıma ne fısıldandıysa akıl filtremden geçirmeden söylemek durumunda kalmıştım ve olanlar olmuştu. Fakat bu tamamen hikmetin suçuydu ve onu bulup sağlam bir dayak atmak istiyordum..

Baktığım ilanlardan bir türlü kendi yapıma göre bir iş bulamıyordum. Aramalarım haftalar sürmüştü fakat gece çalışabileceğim herhangi bir iş bulamamıştım. Endemik olmamdan dolayı endemik bir iş alanım vardı. Bu normal insanlarla aramdaki farklar artık bariz bariz yüzüme çarpıyor ve herşey sanki hepbir ağızdan Sen tuhaf bir adamsın Mesut diyordu. Sanki ben bilmiyormuşum gibi..

Başka çarem kalmadığı için durumu Gökhana çıtlattım. Bana yine gece çalışabileceğim fakat insanlarla alakam olmayacak gözönünde olmayacağım bir iş bulup bulamayacağını sordum. isteksizce araştıracağını söyledi. Dürüst olmam gerekirse Gökhanın dışında kendi şartlarımı ortaya koyduğumda bir iş bulabilme ihtimalim çok düşüktü.

Her ne kadar gökhana iş için istekte bulunsam da kendim de aramaya devam ettim ve Gökhana hergün bana aradağı iş hakkında durum bildirimi aldım. Hergün yanına gidip iş hakkında gelişme var mı diye sormamdan bıkmış olacaktı ki bana Uğraşıyorum şuan merak etme.. Ayarladığımda sana söylerim sürekli gelip durmana gerek yok Mesutcum demişti.. Söylediği cümlelerde art niyet aramadım. Gerçekten onu bunaltmış olabilirdim çünkü işe girme arzumdan zırt pırt mantar gibi yanında beliriveriyordum. Bu iş konusunda aceleci davranmamım sebebi ise yeni bir buhrana daha girmeden bir düşünce seline kapılmadan işe başlayabilmekti.

amk dinliyoz işte bin yazmaya devam

--spoiler--
@179 olm kimseden tepki gelmeyince kendimi salak gibi hissediyorum.. hızlı yazıyorum da bi tepki verin güzel çirkin iyiymiş tak gibi falan..

@182 taslak o ya.. boyunlarını bile ayarlamadım ki gerçek ölçülerde değil.. matbaaya gidicek versiyonunda onu ben çok şekilli birşey yapıcam sen merak etme reis.. saol
--spoiler--

Sabah dedi. Bu sabahtan beri buradayım. Sustu.. Sola döndü. Ben de o tarafa döndüm. Yere doğrulttuğum el fenerini istemsizce o tarafa çevirdim. Taze bir mezar duruyordu. Etrafı taşlarla çevrilmiş; toprağı yaş duran, eğrelti çakılmış tahta bir mezar taşı ile mezar..
Ölüm tarihi yaklaşık 2-3 hafta önceye dayanan bir mezar.
Lafını tekrar başa aldı. Sabah onu buraya gömdükten sonra ne yapacağımı bilemedim. dedi. Bomboş bir cenazeydi. Görevli bir imam ve defin işlemleri için yardıma gelen mezarcılardan başka kimse yoktu O an birilerine sarılmak istediğimden birilerinden teselli aradığımdan söylemiyorum bunları dedi.
Ne yapacağımı bilemedim evet.
Kimin yanına gidebilirdim ki. O boş eve mi gitmeliydim geri. Ya da olmayan arkadaşlarımın yanına. Buraya hayatımdaki son kişiyi gömdüm dedi.
Durdu. Yaşadığı his buhranında boğuluyordu sanki.

Bişeyler demeliydim. En azından anlatıp içini dökmesini sağlamalıydım. Konuşturmalıydım çünkü insan sustukça düşünür, düşündükçe daha da beter olurdu.
Nasıl yani diyebildim o an.. Eğik boynunu ürkekçe dikiverdi bana dogru.
Nası mı yani ? dedi. Sustu.. Gözleri faltaşı gibi açıktı. Çektiği acıyı anlamamı hissetmemi bekliyordu ama ben ne acı ne mutluluk yıllar önce birşeyler hissetmeyi bırakmıştım..
ismini sorabilir miyim ? dedim.. Sohbet uzayacak gibiydi ve karşımda duran bu kişiye siz diye hitap etmekten sıkılmıştım. ismini soruşumu belki kendisiyle ilgileniyormuşum gibi algılardı belki de.. Acı içinde boğulurken belki bi nebze hayatın devam ettiğini hissettirebilirdim..

'Buse'' dedi. Hiç unutmayacağım o isim o gün hafızama kazındı..
Hafif yağmur altında, karanlıkta, bir mezarlıkta mezar taşlarının üzerinde otururken..

Buse ben de Mesut dedim.. O ortamda elini sıkmam elbette saçma olurdu..
Başını salladı.

Nasıl yani derken dedim.. Bilmiyorum.. Ama anlattığın şeyler şuan hafızamda bişeyler canlandırmıyor. Hikayeni dinlemek isterim çünkü söz verdim. Sen de hikayeni anlatmadan gitmeyeceğine göre..
En baştan anlat istersen. Kafamda hiçbirşey canlanmıyor bu anlattıklarınla.. dedim.. Gözlerine bakıyordum.

Sustuk.. Sessizlik oldu.. Biraz sonra anlatılacakların ağırlıgını tartıyorduk ikimiz de içimizde..
Sigaran var mı dedi..

Elimi montumun iç cebine attım.. Büzüşmüş yarım paketten iki sigara çıkardım.. Önce onun sigarasını yaktım. Sonra kendiminkini..

Anlatmaya başladı.. Benim hayatım şanssızlıklar üzerine kurulu dedi. Yanlışlarla dolu saçma sapan bir hayat.. Tek başına herşeye herkese karşı verilmiş bir mücadele benimkisi.. Benimki bitmeyen bi mücadele.. Doğarken başlamış ölünce son bulacak bi mücadele..

Söyledikleri beni her ne kadar etkilese de bu tarz cümleleri küçük bir buhrana düşmüş her insan söyleyebilirdi. Sonra çıkıyordu hepsi gözlemlemiştim. Durumun böyle olmasını dilerdim. Karşımdaki bu hayat dolu gözleri pırıl pırıl kişinin buhranının gelip geçici oluşu beni açıkcası ilk defa mutlu ederdi.

Ben küçükken.. Çok küçükken.. Annem ve babam bir trafik kazasında ölmüşler..dediBen hiç annemi ya da babamı görmedim.. Annemin kucağındayken ve babam da yanımızdayken çekilmiş olan bi fotograftan başka onları hiç göremedim..
Küçükken hep rüyamda annemi babamı görürdüm ve hep o fotograftaki elbiselerin içindeydiler..
Hep fotograftaki gibi gülümserdiler bana..

reserved

Bi duman aldı sigarasından.. Gözünden de bir damla yaş geldi..
Elim kalktı gözlerinden damlayan yaşı silmeye.. Kalkan elimi ağzımdaki sigarama zütürdüm külünü çırptım falan sigaranın... Yanlış anlayabilirdi..O ağlıyordu Ben ise kendimi tutuyordum..

Amcamlar dedi. O kazadan sonra beni amcamlar almış büyütmüş.. Ben hep yengemi annem, amcamı babam sayarak büyüdüm.. Herkesinkinden biraz farklı bir çocukluk yaşadım.. Yalnızdım..
Her ne kadar amcam yengem beni evlatlarından ayırmasalar da ben ayrıydım.. Ne onlar beni evlatları gibi sevebilirdi ne de ben onları annem babam gibi sevebilirdim. Yalnızdım işte.. Böyle büyüdüm..

Sustu sigarasından bir duman daha aldı

Sonra yengem.. 3 yıl önce yengemi de kaybettim.. Amcamın iki çocugu zaten ben çocukken büyüklerdi.. Hepsi bir yerlere gitti.. Amcam kalmıştı bir tek hayatımda.. Taa ki şu 3 hafta öncesine kadar.. Beni yapayalnız bıraktı ve gitti şu saçma hayatta.. Saçma sapan bir şekilde..

Sigarasını fırlattı uzağa bir yere.. Bir su birikintisinde sigara fıs diye sönüverdi.

Yaranı deşmek gibi olucak belki ama nasıl öldü amcan ? dedim.

'Kaderin sürekli benle alay ettiğini düşünürüm ben.. dedi. Bilmiyorum sana oluyor mudur ama heralde hayatımı özetlebileceğim cümle saçmalık olurdu..
Şu meşhur programı bilirsin.. Hani çok tutuldu.. Televizyonda bile reklamları verildi falan.. Rüya ve fal programı.. Radyoda yayınlanıyordu..

Evet'' dedim ama neler olup bittiğini anlayamıyordum.. Noluyordu.. Konu nerden benim radyo programıma gelmişti ve bu kızın hayatıyla benim programımın ne alakası olabilirdi.. Tedirgin bir şekilde dinlemeye devam ettim.

çok iyi gidiyor hikaye panpa okuyor milet canını sıkma