sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

rezerve

Evet bunu söyledim. Gökhanın babasını aradım ve biryerde buluşmamız gerektiğimi söyleyip aynı kafede buluşmak üzere sözleştim. Sonra o ilimizin en taşşaklılarından olan gökhanın babasına bütün durumu bildiğini ve bunu bildiği halde gökhana yardım ettiğininden bahsettim. işin bütün iç yüzünü bildiğimi ve suçu üzerlerine attıkları kişinin ben olduğumu söyledim. Bütün bildiklerimi ve işin daha da kötü yanı kendisinin de makamı mevkisi ile gökhanın bu cinayetten sıyrılma planına ortak olduğunu ve planın bütün aşamalarında senin dayanak olduğunu bildimi ve isteklerimi yerine getirmediği takdirde bütün bildiklerimi gazetelere ve medyaya dağıtacağımı ve suçu üstlenmekten vazgeçceğimi söyledim..
Ve isteklerimin listesinin yazılı olduğu kağıdı ona uzattım

O kağıtta kendisine tecavüz etmek istediğim bile yazsaydı eminim şartlar gereği kabul ederdi.
Listede yazanlar bu araç ve aracın bagajındaki bavulun içindekilerdi ..

2 adet tabanca
3 tane el bombası
tabancalar için 5-6 şarjör 9mm mermi
50 bin tl para
ve otomobil.

Olayı kendisini aklayacak şekilde istediği gibi medyaya aktarabileceği ve kayıtlara geçirebileceğini söyledim. Bunları ister çalmışım gibi göstersin ister kayıp olarak göstersin. Hiç umrumda değildi. Önemli olan bunları alabilmemdi.

Ve bu konuşmadan 6 saat sonra beni telefonla arayıp isteklerimin hazırlandığı söyledi. Adresini verdiği tenha bir sokağa parkedilmiş gri renkli bir hyundai accent benim alacağım araçtı. Arabanın anahtarları aracın az ilerisindeki bir telefon kulübesinin içine zulalanmıştı..

Paralar silahlar ve araç. Şuan hepsiyle birlikte karanlık bir yolda yolculuk halindeyim

Buse Peki diyor bana dönüp. Kontuğunu arkaya doğru sonuna kadar ittirmiş ve yatırmış.. Ayakları değişik bir bağdaş pozisyonunda koltuğun üst kısmıa yatmış vaziyette... Peki planımızın geri kalanını anlatmadın bana ?

Evet anlatmadım. Çünkü bunlarla ne yapacağıma henüz tam anlamıyla karar veremedim. Kafamda bir kurgu bir plan var ama kesin birşey söyleyemem. Hayatı sona ermiş ve hala yaşayan biri nasıl düşünebiliyorsa ben de şuan öyle düşünebiliyorum. Ayrıca bu insanın hayatı sevmediği ve hayatın bu insana hiç nazik davranmadığını varsayarsak bu insanın pek de yapıcı birşeyler düşünmediğini çıkarabilirim. Ayrıca aldığım malzemeler de bunu gösteriyor..

Ne yapacağımı tam bilmiyorum diyorum patlamaya hazır bir bombanın piminin çekilip gelişigüzel fırlatıldımasını hayal et. Nereye düşeceğimi bilmiyorum ama yapacağım şey ortada

Yol uzun . Yaklaşık bir buçuk saatlik sürüşün ardından gördüğüm tesiste mola veriyoruz... Arabayı çektiğim yerdeki genç yanına parkettiğim otobüsü yıkarken Yıkayayım mı abi arabayı diye soruyor.. Gerek yok diyorum. Genç geri otobüsü yıkamaya devam ederken ben de Buseyi uyandırıyorum. Düşten uyanmış mahur gözleri donuk donuk açılırken Geldik mi ? diye soruyor uyuşuk bir sesle..

Gülümsüyorum .. Sonra etrafa bakınıyor. Park halindeki yolcu otobüsünü farkediyor sonra gökyüzünün hala karanlık olduğunu.. Sonra da önünde durduğumuz mola tesisini.. Gözlerini avuşturuyor. Bir sigara versene diyor.. Hadi kalk yemek yiyelim biraz diyorum sonra beraber içeriz.

Arabadan inip beraber tesise giriyoruz. içerdeki herkes sanki bir 70liği bitirmiş gibi sallanıyor. Gözler yarım açık kimsenin ne yaptığı hakkında şimdilik bir fikri yok. Muhtemelen yarı uyur vaziyette yemeklerini alıp yemek masasına oturduklarında ya da dışarda çay içerken kendilerine gelecekler..

Önümüzdeki yaşlı adam bahsettiğim uyku sersemliğinden olacak ki önünde durduğumuz sıcak yemek yerinden ekmek arası döner istiyor. Yemeklerin arkasında siparişleri alan aşçı yaşlı adama fastfood tarzı şeylerin sipariş edildiği yeri eliyle gösteriyor ve Oraya sipariş edebilirsiniz efendim diyor.Önümüzdeki adam sıradan ayrılınca aşçı bize dönüyor siparişleri söylememiz için gözümüze bakıyor. Canımınız zar zor çekebildiklerinden birkaç tabak yemek alıp ücretlerini ödedikten sonra tekrar içeriye yöneliyoruz.

Buse bu sırada ilerde gördüğü lavaboya yöneliyor ve Sen otur ben geliyorum diyor. Busenin yemeklerini de alıp rastgele seçtiğim bir masaya oturuyorum. iki de bir tesisin tavanında bulunan ve mekanı aydınlatan florasanların yanında yer alan hoparlörlerden otobüslerin saatleri konusunda yolculara hatırlatmalar yapılıyor. Her mola yerinde olduğu gibi , önümüzde tekel olmanın verdiği fahiş fiyatlı ve fiyatlara tezat lezzetsiz yemekler. Bunu tadına bakmadan burnuma gelen kokusundan bile anlayabiliyorum.. Buse lavabonun çıkışında beliriyor ve gözleriyle beni arıyor. Elimle işaret ederek kendimi gösteriyorum. Yavaş adımlarla etrafa bakınarak geliyor ve masaya oturuyor. Kendine gelmiş gibi gözüküyor. Sonra yemekleri yemeye başlıyoruz.
Birkaç dakika sonra lezzetsiz kazık yemeklerimizi bitirip masada tabakları öylece bırakarak dışarı sigara içmeye çıkıyoruz.

Sigaralarımızı yakarken etrafta Çay çay çay isteyen diye bağırarak dolaşan garson kıyafetli çocuktan iki çay sipariş ediyorum. Demek istanbula gidiyoruz haa ? diyor Buse. Sesinde alaycı ve şirin bir ton var. Mesutumuzun haşin gençliğini yaşadığı şu 7 tepeli iki köprülü şehire ? Gülümsüyor. istanbul kelimesi biraz bana bilinçaltımda yatan mutsuzluğumu çağrıştırsa da o an Busenin gözlerine baktığım için etkilenmiyorum.

Evet diyorum.. O şehri yenmeye gidiyoruz senle .. her köylü gibi
Koca istanbula karşı 2 kişi he ? diyor. Sesi hala aynı tonda Don kişot gibi yel değirmenlerine de bağırırmıyız ?
Köprüye bağırırız istersen diyorum Kız kulesine, galata kulesine, topkapıya
Haydarpaşaya da bağırır mıyız ?? diyor.
Akbilimiz yeterse oraya da bağırırız diyorum.. Sonra ikimiz de gülüyoruz..

Kısa bir sesizlik oluyor. Çaycı çayları getiriyor. Sigaralara çayla devam ediyoruz.
Bir zamanlar bende bu otobüslerdeydim diyorum. Bu mola yerinde defalarca yedim bu yemekleri
''Ailen yoktu niye döndün ki istanbula diyor.

Yazları diyorum. Yapacak birşeyim yoktu.Gökhan yazları tatile çıkar diğer çocuk da evine dönerdi. Ayrıca sadece onlar değil ki.. Bütün öğrencilerle birlikte hayat buradan pılını pırtını toplayıp giderdi. Ben de istanbula dönerdim . Evde otururdum yine. Arada dışarı çıkar şehri yapayalnız amaçsızca gezerdim.
Sözlerimin bitmesinin ardından ikimiz de sigaralarımızdan bir nefes daha çekiyoruz..
Şehirden herkes gidince ve yurt kapanınca ben de amcamın yanına dönerdim geridiyor Buse
Susuyor sonra. ikimizin de aklına aynı şey geliyor.. Ve ikimiz aklındaki şeye bakarken bu diğerimizin de aklındaki şeyin aynı olay oldugunu biliyoruz.
Sessizlik yerini boş bakışları uzaklara çevirmeye donup kalmaya derin düşüncelere bırakıyor.
Sigaramı fırlatıyorum. Otobüslerin yıkandığı tesisin önünün ıslak zemininde sigara yere değer değmez sönüyor ve cıslıyor. Arabaya doğru yönelip arkamda kalan ve gözlerine bakamadığım Buseyehadidiyorum kısık bi ses tonuyla. Gidelim artık.''

--spoiler--
---
--spoiler--

http://wowturkey.com/tr47...enisserkan_34Istanbul.jpg

Herşey şu an manzarasını seyrettiğim bu koca şehirde başlamıştı. Kendi semtim şuan bir otel odası tutup yerleştiğim Kadıköye uzak olsa da bu semtte de az günlerim geçmemişti. Sonuçta burası daha merkezi daha işlek daha istanbul sayılası bir semtti. Rıhtımında yer alan çay bahçeleri iskelesi karşımızda duran Haydarpaşa garı.. Liseden pek samimi olmadığım şuan isimlerini bile karıştırdığım arkadaşlarımla olsun tek başıma olsun buralarda çok yürümüştüm ve tekrar buradaydım. Rıhtımın karşısında otobüslerin parkedip sıraya girdiği o koca alanın ötesinde yer alan rıhtım caddesi..
Acaba orada kaç insanın yanından geçmişimdir. Tuhafı normali zengini fakiri havalısı garibanı ..
Kaç insan yanımdan geçip gitmiştir. Kaç hikaye.. Rıhtımdan yukarı doğru çıkılan Altıyolu boğa heykeli..

hikaye budur beyler tek kelimeyle süper

Ben bunları düşünürken sipariş ettiğimiz çaylar geliyor ve şuana geri dönüyorum. Beyaz kirli denebilecek bir gömleğin altına yine kirli sayılabilecek siyah pantolon giymiş kürt bir garson kendisine zahmet vermişizcesine değişik bir havayla çayları masaya koyuyor. Kaba hareketlerle adisyon kesip birşeyler karalıyor ve masadaki şekerliğin altına sıkıştırıp iki yanımızdaki kendisine seslenen masaya gidiyor. Kürt olduğunu bilmem için memleketini bilmeme gerek yok. Sahildeki çoğu cafenin işletmesi kürtlere ait muhtemelen sahibi tek ve bütün işçileri de kürt. Altıyolda boğanın orda aynı şekilde bildiğim çok yer var. Barından tutun da ayakkabıcılara kadar. Her neyse..

Buse çayın tadına baktıktan sonra burnunu dikiyor ve Bu nasıl çay ya böyle diyor.
Çayımı karıştırıp bir yudum aldıktan sonra ona dönüyorum ve gülümseyerek Bu burada bulabileceğin en güzel çay diyorum.. ya da çaya benzeyen içecek Emin ol diğer işletmelerde daha da berbat bir çay getiriyorlar..

Sigaramı yakarken gözüme ilişen garsona aşşağılayıcı bir ses tonuyla herkese duyurarak şişt bak buraya diyorum. Garson şaşkınlık ile asabiyet karışımı bir ifadeyle geliyor. bu çayı biraz açın diyorum.. Açık olsun demiştim bu ne böyle ?

Garson ben bunları söylerken ne diyeceğini düşünmüş olmalı ki Az önceki tavrınız hiç yakışmadı yalnız diyor.. Çağırırken kullandığınız kelimeler saygısızca oldu..insanların bize baktığından haberdar gayet nazik konuşuyor.

Tamam haklısın da kardeş çay açık dedim gelen çaya bak bi diyorum. Sesimin tonunu bir ton indiriyorum. Amacım sadece azarlamaktı ona da ulaştım sonuçta. Bütün çalışanların akraba olduğu bir yerde kavga çıkaracak değilim. Onlar da bu işlek mekanda çalışan olarak benle kavga edip bütün müşterilerine ve insanlara kötü yansıyacak değil.. idare ediyoruz anlayacağınız..

ekliyorum.. kusura bakma yani

Adam çayı başka bir garson arkadaşına çayı almasını işaret ediyor. Gelen garson inceden beni süzerek çayları alıp kayboluyor. Buse'ye dönüyorum. Suratı hafif asık bana bir bakış atıp başka yöne dönüyor. Tadı kaçmış gibi. Neden böyle saldırgan davrandın ki ? diyor.
Hakettiler çünkü diyorum. Noldu kızdın mı bana ?
Yok da gerek yoktu.
Boşver diyorum. Herneyse çaylar bittiğinde ne yapalım ?
Burada rehber sensin diyor gülümsemeye başlıyor. Ben sadece bir turistim unuttun mu ?
Peki diyorum.
Konuşmamız arasında gelen çayı da içip kalkıyoruz. Rıhtımda toptancıdan aldıkları dandik eşofman tişört gibi envai çeşit eşyaları yere sermiş bir kaç satıcıyı ve o satıcıların arkasında mikrofonla anons yapan gezi teknelerini geçiyoruz. Adalar turu yapacak teknemiz 15.30 da hareket edecektir. Boğaz turu adalar turu tarihi istanbulu bizle denizden izleyin

Birkaç dakika daha yürüdükten sonra tarihi Haldun Dormen Sahnesiyle Kadıköy iskelesi arasında kalan meydana geliyoruz.. Oradaki büfelerden sigara ve mizah dergisi alıyorum. Akbillerimizi doldurduktan sonra iskeleye yönelecekken meydana dolmuş balık ekmek kokusu bize açlığımızı hatırlatıyor . Çocukluğumdan deneyimli olduğum için balık ekmek yerine tercihimi tavuk dönerden yana kullanıyorum. Yarısı ot soğan geri kalanı da tavuk mu yoksa martı eti mi hala merak ettiğim ekmek aralarını paket yaptırdıktan sonra iskeledeki hareket saatlerine bakıyorum. Vapurun gelmesine az kaldığını farketsem de iskelenin solunda kalan sahile geçiyoruz. Orada gördüğüm genç bir çocuğa telefonumu verip bir fotoğrafımızı çekmesini istiyorum. Sağ tarafımızda Haydarpaşa garı tam arkamızda ise tarihi yarımada dururken çocuk o anı ölümsüzleştiriyor ve telefonu getirip resmi gösteriyor. Çocuğa teşekkür edip resimde gülümseyen bize baktıktan sonra telefonu cebime atıp iskeleye doğru Buseyle koşturmaya başlıyoruz.

Vapura kalkmasına çok az kala yetişip binerek üst katın açık tarafına geçiyoruz.
Bulduğumuz boş bir yere yanyana oturuyoruz ve vapur halatlarını toplayıp bir kaç manevradan sonra iskeleden tarihi yarımadaya doğru ilerlemeye başlıyor. Biz de bu sırada bir yandan meydandan aldığımız ekmek aralarını yerken bir yandan da şuan uzağında bulunduğumuz Haydarpaşa garına her an biraz daha yaklaşmamızı izliyoruz.. Etrafımızda uçuşan martılara simit atamasak da ellerimizdeki ekmeklerden atıyoruz..

Haydarpaşa garını geçip yük limanını da arkamızda bıraktıktan kısa bir süre sonra kız kulesi üsküdar sahili ile vapurun arasında üsküdara daha yakın bir yerde beliriyor her zamanki gibi.. Bu seferde izimle aynı hizada fakat bizden biraz aralı bir yerde tek oturan 40lı yaşlardaki bir kadına rica edip telefonumu vererek resmimizi çekmesini istiyorum. Kadın arka planda Kız kulesi ile Boğaziçi Köprüsünün yer aldığı resmimizi çekip telefonu bana geri veriyor. Teşekkür edip iyi günler diledikten sonra geri Busenin yanına dönüyorum..

Buseyle biraz istanbul hakkında sohbet ettikten ve bu hattaki vapura çok az binsem de anımsamamda kalan o günlerden biraz bahsettikten sonra Eminönünde iniyoruz. Eminönü Kadıköyden biraz daha kalabalık duruyor ve buradaki insan tipleri kadıköyden biraz daha çeşitli ve birbirinden kopuk. imitasyon giyim eşyaları çanta ayakkabılar oyuncaklar teknolojik aletler sokak çocukların tezgahlarında dizi kolye yüzükler ve kaçak sigaralar ve bunlara benzer envai çeşit ürünün daha satıldığı her zaman kalabalık olan altgeçitten geçerek karşıya yeni cami ile mısır çarşısının ortasında kalan meydana çıkıyoruz.

Önce ufak bir mısır çarşısını turluyoruz. Tuhaf tuhaf turistlerin gördükleri her taku hemen dijital fotograf makinelerine sarılarak resim ettikleri, envai çeşit barahat kokusunun birbirine harmanlandığı mısır çarşısından geri girdiğimiz yöne dönerek çıkıyoruz. Mısır çarşısından çıktığımızda sağımızda kalan yeni camiine doğru yöneliyoz veyeni camiinin o yüksek giriş merdivenlerine oturup yüzümüzü Galata köprüsünün bulunduğumuz yakasından öte yakaya yani Karaköy Beyoğluna veriyoruz.

Birer sigara yaktıktan sonra bir süre Karaköy Beyoğlunun çehresini inceliyoruz. Galata kulesine ve diğer farklı farklı yapılara binalara göz gezdiriyoruz. Anadolu yakasından gelen vapurları ve turistik tekneleri seyrediyoruz.. Koşuşturan insanları..