sonunda bitirdigim eserim b o ş l u k t a

reserved

--spoiler--
neyse devam ediyim ben
--spoiler--

Şuan hayatımın son gecesindeyken, yazdığım son satırlar arasında Gökhanla ilk tanıştığımız anı hatırlıyorum.. Belki o kafeye sınıftan arkadaşlarla gidip orada arkadaşımın arkadaşı olan gökhanla tanışmasaydım bunlar başıma gelmeyecekti.

Dedim ki 'Olm ben Radyo Tv bölümünü bıraktım unuttun mu ? dedim.
Sen orasını takma kardeşim benim.. dediSana bi gece programı ayarlasak şöyle, kafamda var birşeyler parlak sağlam bi fikir.. bakarsın hayatın değişir lan.dedi.. Ben deOlabilirdedim..Ama bu işe kafa yoracak halde değilim gökhanım, fikri sen attın sana bırakıyorum.. ''

@90 daha başlardayız.. yazıcam ama bitmiyor millet de gözü korkuyor okumuyor.. buralara kadar gelsinler beraber devam edelim okuna okuna yazayım diyorum..

kapaklar çok başarılı bin

10 sayfalık kitap yazmış amk phahahaha

nickin çok ciks

reserved okucam bunu

kardeş kitap bastırıp satsana

@85 dıbına koyim 300 sayfa yazıyı okudunuz bu mu zor geliyor zütveren.. nasıl bin oldum anlatıyorumlar quantumun inli cinli hikayeleri.. güvenmesem esere sıkıcı salak bişe olsa paylaşmam heralde..

@87 türkiyede yeni yazar olmak kolay mı panpa.. amatör yayıncılar var basıyosun parayı istiyosan cin alinin otuzbir maceralarını anlat adamlar editliyor tavsiye veriyor düzenliyor eklemeler vs.. rekldıbını yapıyor tanıtıyor..

ama eserin ne buna ihtiyacı var ne de ben de o para var.. yakın bi zamanda ayrıntı yayınlarına gidip görüşmeyi düşünüyorum eserimi alıp ama okunur mu kendimi gibletecek biri bulabilir miyim bilmiyorum..

okumadan eksiledim, çok uzun yazmışsın panpa biz sana yazar olamazsın demedik sadece inci sözlükte yazar olamazsın dedik.
özet geç amk

--spoiler--

--spoiler--

buraya kadar bi okunsun.. milletin gözü korkuyor amk.. yazmaya devam edeceğim..

Benim hayatıma geri dönecek olursak Gökhanların evde takılma sürecim Gökhanın depresyonunun bitmesinden kısa süre sonra hiç ummadığım şekilde değişti. Gökhan o buhranını atlattıktan sonra size söylediğim gibi hayata verdiği kısa aranın açığını kapatırcasına hızlı bir şekilde hareketli ruh haline büründü. Fişek gibi derler ya aynen o şekilde. Yine o ruh halindeyken bir gün öyle otururken gökhanın aklına gelen bir fikir hayatımı değiştirdi. Bana Mesut sana bir radyo programı ayarlasak nasıl olur lan ? dedi. Bugun radyo dinlerken aklıma geldin...

hikaye sağlam reserved

Reklamlarda size empoze edilen şeyleri satın almak ya da herhangi bir yerde görüp etkilendiğiniz bilinçaltınıza yerleşmiş kişi gibi olmak istemenizden bahsetmiyorum. Kapitalist sistemin tek tip yaptığı insanlıktan ya da bu gibi zırvalardan. izlediğiniz filmlerden dinlediğiniz müziklerden aldığınız subliminal mesajlardan da..

Demek istediğim toplumun görüşlerini insanları düşünmeniz.. Aldığınız kararlar da birilerinin etkili olması ya da birilerine beğendirme çabanız.. Bunu yapmanızda elbette sürü pgibolojisinin de etkisi büyük..

Dünyaya gelmeyi, hayatı hangimiz seçtik ? Hangimiz cinsiyetimizi seçtik ? Hangi ırktan doğacağımızı biz mi istedik ? Fiziksel özelliklerimizi seçtik mi ? Anne babamızı biz mi seçtik ? Dolayısıyla akrabalarımızı ? Hayatımızın denk geldiği zaman dilimini biz mi seçtik ?

Hayır.

Peki seçtiğinizi sandığınız bir çok şeyi aslında siz mi seçiyorsunuz ? Elbette ki hayır. Bir çok kararınızda içinde bulunduğunuz toplumun yaşadığınız bölgenin yaşadığınız şartların ailenizin dışarda gördüğünüz insanların görüşlerinin kararlarının etkisi var. Sizden önce yaşamış olan insanların bile etkisi var. Tarihteki insanlar bile sizin hayatınıza yön veriyor. Giyim tarzınız, yaşama şekliniz, konuşmalarınız, düşünceleriniz, duygularınız, aklınıza gelebilecek herşeyde sizin seçiminiz aslında istenilen seçim.

Dediğim gibi insanoğlu hayatta savrulan bir yapraktan faydasızdır. Hayat bireye ne sunarsa birey onu yaşar. Diyelim ki size iki yol sunuluyor.. Yollardan birisi dikenlerle kaplı puslu buz gibi.. Diğeri ise çiçekli berrak günlük güneşlik.. Elbette herkes ikinci yolu seçer.. işte burada sizin seçme diye bir olayınız yok.. Seçme imkanınız seçeneklerin durumu önceden belirlenerek kısıtlandırılmış konumda.. Yani size o iki yolu sunan kişi size o çiçekli yoldan gitmenizi isteyerek sunmuş.. Seçim şansınız var gibi gözüküyor ama aslında yok..

Her gözlemlediğim normal insan gibi o da bu kısa süreli depresyonundan sıyrılıverdi ve hayatına devam etmeye başladı. Belki ayrıldığı son sevgilisine üzülmüştü belki de başka bir derdi vardı fakat sonuç olarak sıkıntılı ruh hali geçmişti ve şimdi normaldi. O somurtan yüzünden, boş boş bakan gözlerinden eser yoktu. Bu beni hiç şaşırtmamıştı. Çünkü insanların büyük bir çoğunluğu için böyle mutsuz üzgün depresif ruh halleri gelip geçicidir.. Bu buhran onlar için normal değildir. Normal olarak genelde mutlu düzgün normal gidişatı olan bu hayata sahip insanlar için anormal olan bu depresif haller yerini elbette kısa sürede yine normal olan mutlu seyrine bırakır. Gülüp eğlenirken hayatı yaşarken kısa süreli bir buhrana girerler. Acı çekerler mutsuzdurlar ve ağızlarından benim cümlelerim dökülür, içleriki duygular benim duygularımdır. Onlarla aramdaki fark zamanı gelince onların tekrar gülüp eğlenmeye başlamalarıdır. Benim gibi azınlık için (çok küçük bir azınlık) normal olmayan şey mutluluktur. Hayat onlar için normalde sıkıntı stres düş kırıklıkları gözyaşları ve depresyon halinde seyreder sonra kısa bir mutluluk arası verilir. Bu mutluluklar tıpkı o mutlu insanların kısa süren depresif halleri gibi yalandır. Gerçek değildir. Yerini kısa sürede gerçek hal olan mutsuzluğa, sinir krizlerine bırakır.

Sonra o işimden de ayrılmak zorunda kaldım.. Zaten hastanede işe başlamamın sebebi de şahit olmaktan bıktığım o işlerdi.. O atmosferi solumak istemiştim ve solumuştum. Ölümü daha iyi algılamıştım. Orada bir ay şahit olduğum olaylar ve durumlar bana bir ömür yetecekti.

Gökhanlarla tekrar pineklemeye başlamıştım.. Bazen şahit olduğum olaylar gözümün önüne geliyordu. KIsa süreli bir delüzyon geçiriyordum belki.. Ama Polyannanın kayıp çocuğu olan ben bu duruma da iyi yanından yaklaşıyordum. En azından kendi gerçekliğimden uzaklaşmıştım ve kafam farklı şeylere yoruluyordu. Alkol alımına ve sakinleştirici haplara son sürat abanıyor kendi boşluğuma hastanede şahit olduğum hayatın gerçeklerini karıştırıyor ortaya çıkan o anlamsızlığım tadını çıkarıyordum. Ev arkadaşım olan Gökhanı da kendime benzetmiştim. Hastaneden çıkışıma rast gelen bir zamanda da benim gibi garip davranışlar içindeydi. Bunu kendi buhranımın içindeyken bile farkedebilmiştim çünkü gökhan böyle birisi değildi. Sürekli gülen afrodizyak deposu gökhan gitmiş yerine durup durup dalan düşüncelerde boğulan gökhan gelmişti.. Onun bu davranışlarını iyi gözlemleyebiliyordum çünkü aynısını ben doğduğumdan beri bu ruh hali içerisindeydim.. Gökhan eve yaklaşık bir haftadır hiç kız da atmamıştı.. Derslere de gitmiyordu.. Odasına kapanmıştı..

Bu şahit olduğum şeyler ilk başta ilgimi çekse de bir süre sonra zaten bozuk olan pgibolojime daha da zarar verdiğini farkettim. Morga gidip dolaptan herhangi bir ceset çıkartıp incelemek onunla konuşmak pek de normal bir iş değildi. Çöp konteynırına çöpleri boşaltırken çöpte kangren olmuş ya da hastalık yüzünden kesilmek zorunda kalınmış kol ya da bacak görmek pek de iç açıcı birşey değildi.
Bir gün önceden herhangi bir cesetin bütün organlarının çıkarıldığı iğdiş edildiği otopsi odasına girip insan kesmeyle domates kesmeyi bir sanan o doktorların yaptığı eğlence sonucu kan revan olmuş yerleri temizlemek bazen can sıkıcı olabiliyordu. O kemik testerelerinin ağızlarında kalmış kemik parçacıkları, o kan içindeki kesim aletleri neşterler..