sozluk formati

53 rezerve

rezerved

aha geldi yine.

roman yazdın huur çocuğu yeter lan bi gibtir git yat

rezervuar

71. sayfadayım

lümpenden sonrasını okumadım

hızlı anlat bin

iyi gidiyor gayet iyi

reserved belki okurum

arjantinli, hızlı yaz hızlı.

genelde siparişlerin yarısını ya unutuyor ya da yanlış zütürüyordum. Neyse ki adamların çoğu yanında ki kadınlara caka satmakla meşgul olduğu için ne içtiğine dikkat bile etmiyordu. Karşılığında genelde 20 kağıt bahşiş alıyordum. Cimri olan adamlarsa değil 20 lira bahşiş vermek benim maaşıma da göz diker haldeydiler. Alınan bahşişlerin yarısı sana yarısı mekana kalıyordu. Suzan benim günde kazandığım bahşişin 2 katını bir saate yakın bir zamanda kazanırdı. Eğer bende zengin biri olsaydım ben de kendime değil ona verirdim parayı.

her geçen saat müşteri artıyordu. Onun birası şunun viskisi ebesinin tekilası derken saat gecenin 2’si oldu. Yavaş yavaş azalır derken iyice mahşer oldu ortalık. Ortamda herkes birbirini destekler gibiydi. Biri yanında ki kıza gibini açıp gösterseydi barmende dönüp “beni de gib abi” diyebilirdi . sürü pgibolojisi konusunda master yapılan bir yerdi.

gece 3.30 gibi 1 buçuk saat önceki kalabalık azıldıkça azaldı. Saat sabaha karşı 4’te ise masaları temizleyip çıkmayı planlıyorduk. Jülide işin nasıl olduğunu söyledi. iyi dedim sorun yok. Suzan’ın yazdığı adam yine suzan’la muhabbet ediyordu. Bu arada cemil diye biriyle iyi muhabbet ediyordum. iyi bir çocuktu hatta gördüklerim içinde en iyisi. Yardıma koşar, sizin için öne atlardı. Birazda karizma olsaydı gannicus gibi bir herifti. Gerçi savaş konusunda yeteneksizdi. Ama iyi iş bağlardı. Ağzından bir ülke düşmezdi “arjantin”

bekliyos panpa

Devam panpa kimseye aldirmadan devam ayni sekil

gibecem yeter ne zaman bitecek lan bu hikaye

ve evet gün geldi arjantin faslı açıldı hadi amk nasıl gittin onuda anlat.

ulan hızlı.

arjantinde mi devam edecek lan hikaye. hasgibtir şu an buenos airesteyim. işin ucu bana dokunmaz inşallah u rabbil alemin

işten çıkıp eve giderken gözkapaklarım “çek kenara uyuyalım şurada” diyordu. Neredeyse yere yatıp uyuyacaktım. Bünyem alışık değildi böyle koşuşturmaya. Ben rahat bir adamdım. giberdim ya da gibilirdim. Ne yaparsam yapayım sakin olurdum. Daha az kıvranan taraf olurdum. Bu işte gibilen taraf olduğum yetmezmiş gibi bir de pozisyondan pozisyona sürükleniyordum. Yorucuydu bu iş ama tekstili düşününce 24 saat olsa da çalışırım derdi insan.

öğlen gibi uyanıp suzan’ı aradım. Farkında değildim ama ona karşı bir bağ oluşmaya başlamıştı içimde. gibmek gibi bir arzum yoktu kendisini. ilk defa bir kıza korumacı duygular hissediyordum. O yanında gözünü kör etmişçesine konuştuğu çocuk ise düşüncelerimin dıbına koyuyordu. her kadınla çok rahat konuşuyordu. Bende konuşurdum herkesle rahat bir şekilde ama bu adam karşısındakini kendine bağlıyordu. Bense genelde karşımdakini iten taraftım.

suzan pek konuşmaya niyet etmeyince jülide’yi aradım. O da uyuyordu galiba çünkü telefonu bile açmamıştı. Cemil’i arayayım dedim onun da telefon numarasını bilmiyordum. Ferhat desen hastanedeydi. Yalnızlığı tanımlamaya çalışan aptal herifleri düşündüm. Hepsine biraz sövüp marketin çırağının yanına gittim. Bu herifte durmadan hacı hocaya sallardı. Hoca gibsin derdim seni içimden ama mecburdum o adama. Konuşacak adam bulamamak kadar yalnızlığı anlatan pek az durum vardır.

yuh sadece bu kadarmı yazdın amk çocu