stalkerin tuhaf hikayesi

strelok aslında sizsiniz beyler

3. maç çeyrek finaldi artık. finalde oynamamızı beklediğimiz takım (yani bizimle birlikte ilin en iyi 2 takımından diğeri) çeyrek finalde
karşımıza çıkmıştı.ilk beşteydim. heycanlanmamıştım. istatisliklerimi saymam pek ama 3 periyot oynadım.3. periyot dinlendim.
maç 45 e 50 küsur gibi bi skorla bitmişti.10 küsur sayı atmıştım şut kullanmadan sadece turkiyele amk. yenmiştik maçı.
sonra soyunma odasında maçtan sonra hoca geldi yanıma niye şut kullanmıyorsun oğlum dedi. artık şutta kullanacaksın. şut kullanmazsan
asla iyi bir basketbolcu olamazsın dedi.o akşam eve gittim yemeğimi yedim ve üstümü başımı giyip topumu elime alıp okula gittim.
ben sabahçıydım. öğlenciler vardı okulda hepsi 1. yada 2. sınıflar amk çocuklar falan. içeri girdim savaş hocanın yanına gidip hocam
okulun bahçesine şut çalışıcam bi sorun olmaz dimi dedim. geç çalış dedi biri gelip birşey derse benim tarafımdan izin aldığını söyle dedi.
tamam diyip çıktım bahçeye. çalıştım çalıştım ve çalıştım. zamanın nasıl geçtiğini anlamıştım ve birden okul dağıldı. yani nereden baksanız
3-4 saat çalışmıştım. neyse uzattım biliyorum o sene şampiyon olduk. turnuvanın en iyi guardı seçilmiştim.

erotik mi ? okuyan varsa özeettt

bu çernobile giden dalyannan stalkermi lan

yazsana bin

babama gerekli cümleleri kurup oraya gitmek istediğimi belirttim o da eyvallah çekip okula geldi ertesi gün. onayı verdi. herşeyin
güllük gülistanlık olacağını düşünüyordum amk. neyse o seneyi orada bitrdim ve ertesi sene okulun başlamasına bir hafta kala bindik
pederle uçağa ve gittik istanbula. yurdu okulu falan fıstık gezdik.ama burası gözümü çok korkutuyordu ve haklıydım korkmakta amk.
babam diyo ki aylık sana 500 lira yollayabilirim emekli adam ne kadar durumumuz iyi olsada. bulunduğum memlekete göre durmumuz iyiydi ama
bura istanbul amk. sınıf arkadaşlarım okula a3 le geliyodu. resmen ezildim ilk sene. sadece basketbola verdim kendime.iyi olan 2 şey vardı
biri basketbolum diğeri fiziki görünüşüm. kimseyle takılamıyordum adamlar bi gecede benim bi aylık harclığımı harcıyorlardı amk.
neyse turnuvada iyi bi performans sergiledim ama bu sadece bizi gruptan çıkarmaya yetti. yükseliyordum yavaş yavaş. sadece bir arkadaşım vardı
serkan diye. doğal olarak zengin bi çocuktu ve diğerlerine göre içine kapanık bi çocuktu ortamlara fazla girmiyordu ama yinede bana göre aşırı sosyal bi tipti
onunla takılmaya başladık. geçen muhabbette bana şu cümleleri kurdu. olm sen varya çok şanssızsın amk dedi. niye la dedim.
olm kızların asırı sekilde dikkatini çekiyosun ama bi taka yaramıyo çünkü asla seninle takılmazlar dedi. zoruma gitmişti amk. napayım amk burslu olmak yada
size göre fakir olmak benim seçimim değil dedim falan 1 hafta onunla da takılmadım sonra yine geldi yanıma.bu arada hoşlandığım bi kız vardı melis. 1,72 veya
1,73dü kız. kumral ve mavi gözlü. tam olarak zıt hayatları yaşıyorduk. babası erkek giyiminin en kalite en taşaklı markasının sahibiydi. 2-3 kişi dışında
kimseyle takılmazdı. takıldığı kişilerde onun kadar taşaklı kişiler. ben sadece o kıza dışarıdan bakabilrdim gibi geliyordu o yüzden hiç takmıyodum kafaya.
ama yinede içimde ukte olmuştu. serkana söylesem mi diye düşündüm bir ara. ama vazgeçtim gibtir et dedim kendi kendime ergen pgibolojisiyle sen kiim o kimm dedim amk
şu an düşününce gülünç geliyor.

rizörv

rezerved gece okuyavcam panpa

sonraki sene herşey daha farklıydı. boyum 1,80 olmuştu. vücüdum şekillenmişti. spor klübünün antreman salonunda vücüt geliştirme
aletleri vardı orada da günde 1 saat takılıyorduk.bu arada kızlarla fazla bi muhabbetim yine yoktu. yapı olarak yavşak biri
değilim bu bana çok şey kaybettirdi ama zütüm yavaş yavaş kalkıyordu.2. sene artık finale kadar çıkmıştık.
finalde harbiden basketbol kariyerimin dıbına koymuş 28 sayı atmıştım. ilginç olan ise maçın 40-23 bitmesiydi.o sene sonlarına doğru bir gün babamı
telefondan istanbul ataşehir ... koleji müdür aramış. oğlunuz bizim ... şubesinde okuyormuş dikkatimizi çekti ve soruşturduk falan fıstık
bişeyler demiş. teklifi sunmuş. yurt+yeme içme falan 7 milyar demiş peder geldi akşam odama anlattı durumu. ben o sevinçle smaç bile basabilrdim diye
düşünüyorum amk. bana dediki eğer alışabileceksen git.ama kendine güvenmiyosan başaramayacaksan gibtir et burada kal dedi.

giberim bin devam et okuyoz herhalde burda biz demeden duramazsın

neyse ara veriyorum beyler

liseye başlayacaktım. pederin durum iyi. özel okula gidecektim. anadolu lisesini kazanamamıştım. türkiyede nerdeyse her ilde şubesi bulunan büyük
bir özel okulun bizim memleketteki okuluna gittik. adam aynen şu cümleyi kurdu. beyfendi size yalan söylemeyeceğim, size 1 hafta içinde oğlunuzu
bizim okula almamız için telefon açacaktık dedi. sonra sıkı pazarlıkla sadece kdv+yemek içme+ servis parası ödeyerek iyi bi okula yazılmıştım.
şu anki parayla 3-4 milyar bişeydi herhalde. orada normal okuyan bi öğrenci 10-12 milyardan aşağı okumuyordu. herşey iyi gidiyordu.
ve bi akşam bizim sıkı aile dostumuz olan doktor cengiz abi vardı. estetik cerrahi mi plastik cerrahimi her ne diyolarsa ondan işte amk.
babam konuşmuş falan işte burnuma estetik yapıcaklardı amk. hiç bi tepki vermedim biraz zoruma gitti ama ergenliğin verdiği birşeydi heralde
ama bende rahatsız oluyordum burnumdan köprülüydü burnum. neyse ameliyaat oldum başarılı geçti. artık görüntüm düzelmişti 7. sınıftaki
şişman-bodur-sivilceli çocuktan eser yoktu. neyse beyler okulun takımındaydım doğal olarak + birde okulun spor klübü vardı okuldan ayrı olarak
orada da oynuyordum özel müsabakalarda falan. ama bu okulun kadrosu yeni yeni oluşturulduğu için pek iyi değildik. ilk senemizde çeyrek finalde elendik.

sadece içimi dökmek için yazıyorum. şuku almak veya ilgi çekmek gibi çabalarım yok.
ortaokul yıllarımdan başlıyorum. özet geçeceğim bu yılları kayda değer pek birşey yok çünkü.

- çirkin bir çocuktum. ergenliğe yeni girmiş kilolu büyük burunlu asosyal bir tiptim.
kızlarla muhabbetim yoktu. sadece basketbol ile ilgileniyordum.nba yi takip ediyordum hasta bir
boston celtics taraftarıydım ki bu hala değişmedi. beni basketbol oynamaya iten hem kilolu oluşum
hem de asosyal bir tip oluşumdur.7. sınıfta basketbol oynamaya başladım. yeteneğim yoktu. boyum uzun
değildi bodur bi tiptim. basketbolu vasat bi şekilde oynuyordum ama normalden fazla oynuyordum.
tenefüslerde herkes kızlarla takılırken veya arkadaşlarıyla kantinde takılırken okulun basketbol
potasının altında tek ben oluyordum. oynuyordum oynuyordum ve oynuyordum. kendi kendime gelişmiştim.
nba maçlarının özetlerini izlerdim hep.o saatlerde uyanmaya çalışırdım olmazdı. oradan gördüğüm hareketleri
hep uygulamaya çalışırdım. başaramazdım estetik bi görüntü oluşturmuyordum, başaramıyordum olmuyordu işte

arada derste çalışıyordum. ama pek sıkmıyodum amk. ortamında bunda etkisi vardı. öyle bi okuldayım kimsenin gibinde değil.
adamların geleceği belli özel üni. sonrada babanın işine devam edecekler. bende öyle bi imkan olmadığının farkındayım daha çok
çalışmam gerekiyordu ama gibimde de değildi açıkcası. maçlar başladı gençler. bu süreç içinde merveyle bi daha görüşmedik.
neyse ilk maçımız o anadolu lisesiyleydi. adamlar baya taşaklı çıktı amk. ilk yarın 5 sayı gerideydik.
hep birilerinin ortaya atlayıp bişeyler yapmasını bekledim devre arasına kadar amk sonrası kolaydı yardırırdım.
devre arasında çark düştü. lan dedim andaval herkes senden bişeyler bekliyo bunun için sana burs veriyolar indirim yapıolar.
herşeyi geçtim kaptan bendim amk. sınavı geçememiştim ilk yarı. soyunma odasında koç geldi suratıma baktı 15 kişinin ortasında şu lafı söyledi.
neyi bekliyorsun oğlum. bi taklar ye artık yoksa yenilicez ve bu hoşuma gitmez dedi. tamam dedim bro yardırıcam. kafama koydum.

TAKiP EDEN YOKSA gibTiRiP GiDiYiM AMK

yatıyorum beyler çok yorgunum yarın da nette olacağım devam edicem.

o turnavada ilk maçta sıçtım. ama koç güveniyordu 2 . maçta da ilk 5 e çıkardı. 69-17 yendik karşı takımı.
damga vurmuştum ama büyütülecek bi olay değildi. karşı takım bize göre daha güçsüzdü.
son maçtı. ev sahibi okulla yapıyorduk. salonları tıklım tıklım doluydu nereden baksanız 200 kişi.
alışıgım amk memlekette ki final maçında 500 kişiye karşı oynamıstım pek giblemedim.
maç başladı ilk yarı yardırdım 1o küsur sayı taktık. son periyot 15 sayı fark vardı sandalyeye yedeğim
otrudu yani maç benim için bitiyordu dinlenecektim. hücum sırası bizdeydi topta normal oalrak bende guardım amk.
az denerim ama karşımdaki çocuğa crossover çektim. çocuk düştü harekete neyse hızladım derken arkadan bi darbe çaktı bana.

araştırdım 2004 model bi vw new beetle aldım kendime siyah. oturdum bi gece ve daha radikal kararlar vermem gerektiğini düşündüm.
ders çalışacaktım. basketbola devam edecektim ama kendimi ona vermeyecektim. ne olursa olsun boyum bu saatten sonra uzamayacaktı ve
sigara içiyordum. prof bi kariyer benim için çok uzaktaydı. iyi bi üniversite benim için çözüm olabilirdi.
otur o dakikadan sonra ama en fazla 15 dk bi şeye konsantre olabildiğimi anladım. kafam da basmazdı zaten derse.
zorlamadım. doğaçlama nolursa olsun diyip yara kürek takıldım 1 ay. bu bir ayda okullar açıldı. idmanlar başladı.
yaz olduğu için kilo alıp yağ toplamıştım. üstümdeki yükü hafif hafif atıyordum. basketbola başlamak iyi hissettirdi.
vücut yeniden eski düzenine girmeye başlıyordu.1.5 ay sonra turnuva başlayacaktı. ama başka bir özel okul biz ve 2 takım
daha çağırıp kendisi gerkeç turnuvaya hazırlık için bi turnuva düzenlemişti.

devam panpa devam

istanbula vardık. melisi aradım. buluştuk. hiç bişeyi gizleme herşeyi anlat dedim zaten bu masadan kalktığımızda
anlatsanda anlamasan da artık bi ilişkimiz olmayacak. anlattı dürüstçe. kuzeninin ( o da bizim okulda yani kuzeni )
sınıf arkadaşı bi çocukla konuşuyorlarmış. eyvallah dedim. kalkmaya yeltendim masadan. otur dedi.
o kadar şey yaşamışken bi de ben acı çektirmek istemezdim gerçekten yaşadığın olay çok büyük bi olay dedi.
iki elimi koydum masanın üzerine hızlıca gözlerime bak melis dedim. sence yaşadıklarımdan sonra
senin bu yaptığın bana koymuşmudur dedim ? bişey diyemedi kalktım masadan hesap mesap gibimde değil gittim amk.
serkanla ev tuttuk. arabayı getirme meselesi iyi fikir gibi geliyordu ama sonradan çok kötü bi fikir olduğunu anladım.
her saniye daha fazla acı çekiyordum o araba yüzünden.