tümü

tam 1 yıl sonra

  1. 1.
    0
    tekrar gördüm kendisini. ilişki başlayalı 9.5 yıl olmuş, ayrılalı 1.5 yıl olmuş. en beklemediğim yerde en beklemediğim zamanda en beklemediğim halde gördüm onu. aynı şartlar onun içinde geçerliydi. şaşırdı uzaktan el salladı merhaba dedi, aynısını bende yaptım, ve sonra hiç konuşmadık. yüzüme bile bakmadı, bir iki defa bana bakıyor mu acaba diye kontrol ettim ama oralı değildi. işin tuhafı, bu anı kafamda çok kurmuştum, her an herhangi bir yerde pat diye olacağı belliydi. trafik kazası ya da beklenmeyen ölümler gibi olacağı belliydi. ve beklentilerim doğru çıktı, bir trafik kazası gibiydi, nerden ne ara çıktı bilemedim, birden önümde belirdi, ve beklenmeyen ölümler gibiydi, ölmüştü birşeyler. ya da ben henüz farkediyordum.
    Bunun en ilginç yanı bu olaydan tam bir saat sonra, katıldığım bir grupta yaptığımız bir çalışma sırasında başka bir kızdan fena halde hoşlanmaya başlamış olmam.
    Onu unuttuğumdan emin olduğum için mi bu kızdan hoşlanmaya başladım?
    Onu unutamadığımdan ve yaşamaya devam etmek zorunda olduğumdan dolayı birini bulmak mecburiyetini hissettiğimden mi?
    Yoksa sadece bir tesadüf mü?
    Eğer tesadüfse, üstadın da dediği gibi "aşk tesadüfleri sever". umarım sonu güzel olur.
    Henüz adını bilmiyorum, ve 2 gündür tanıyorum, telefonu yok, e maili yok, adresi yok, hiçbirşeyi yok. ondan numarasını isteme fırsatını bulamadım, onu bir daha ne zaman görürüm belli değil. sadece beklentim var salakça biraz; belki bir daha karşılaşırız diye. çünkü karşılaştığımız yer geçici bir yer, yapılan çalışma sadece iki günlüktü ve birbirmize bakarak (daha çok benim ona bakarak) yaptığımız çalışma dışında başka bir şey yok elimde. bu ne anlama geliyor ya da bir sonuca varır mı bilmem.
    ···
    #69070809 şikayet
  2. 2.
    0
    okumadım ama haklısın ya
    ···
    #69070850 şikayet
  3. 3.
    0
    Bu kalbime adını kazıyan ve artık benim için tamamen öldüğünden emin olduğum melekle bir gün ankara soğuğunda ele ele yürürken tuhaf bir an yaşamıştım.
    4. cadde idi ve onu evine bırakacaktım .gece saat 10 gibi caddede elele yürüyoruz ve keyfimiz yerinde. dolaşım sistemimiz bir miktar alkolle sarhoş ediyor beynimizi. birbirimize çok yakın hissediyoruz ve ankarının soğuğu umrumuzda değil, ellerimiz bir ya. fakat bu mutlu an birdenden bir dondu, ankaranın soğuğu içine işledi sanki o anın. elimi bıraktı birden melek. ve sadece yürümeye balşadık. ne oldu dedim,
    -yok bir şey
    dedi.
    -neden elimi bıraktın
    dedim.
    -karşıdan babam geliyor dedi.

    duyulduğu kadar liseli bir durum değil beyler. babasını görmüyordu. en son 10 yaşında görmüştü babasını ve biz yirmilerimizi çoktan geçmiştik.
    benim de nutkum tutulmuştu.
    -nerde
    diyebildim sadece.
    -karşıdan bize doğru geliyor.
    dedi. caddede başkaları da olduğundan kim olduğunu kestiremedim ancak, melek bir iki dakika kaskatı oldu ve hiç konuşmadı. sonra sessizliği ben bozdum, yanımızdan geçip geçmediğini merak etmiştim.

    -evet geçti.
    dedi.

    -neden konuşmadınız birbirinizi tanımadınız mı?
    dedim.

    melek onu tanımıştı ama babası onu tanımamıştı. çok tuhaf bir durum gibi gelmişti bu bana. anlamakta zorlanıyordum, benim ailem hala bir aradaydı, ancak ayrılıklar olsa bile o adam meleğin babası olur diye düşündüm. en azından konuşmaları gerekirdi. ancak melek bana;

    -ben babamı 10 yaşında kaybettim. o günden beri beni görmek istemiyor, ailesini reddediyor, o karşıdan gelen adam fiziksel olarak babam olsa dahi, benim için bir yabancıdan ibaret.
    dedi.

    o sözleri düne kadar anlamamıştım, geçmişte ne olduysa olmuştur, bu gerçekleri değiştirmez. Biri, arada yaşanmışlıklar varken, bir başkasına nasıl tamamen yabancı olabilir? Bu imkansızdı o zamanlar benim için. Ancak dünkü trafik kazasında farkettim ki sözleri gerçekmiş. böyle olabiliyormuş, benim başıma da gelince anladım.

    klagib laftır, her ayrılıktan sonra hazmedemeyenler, ya da gerçekten hazmedip sindirmiş olanlar açar cem babayı dinlemeye başlar nazımın kaleminden "bence artık sen de herkes gibisin" diye ama klişeler ve klagiblerin hakkını teslim etmek lazım, varmış doğruluk payı. cem babaya koşmadım ama ruhum mırıldanmaya başladı ilk sözlerini nazımın "gönlümle başbaşa düşündüm demin" diye, o çalışmadaki kıza birşeyler hissettiğimi farkettiğimde.

    evet fiziksel olarak melek karşımdaydı ama bana bakıp el sallayan o değildi.
    Tümünü Göster
    ···
    #69073564 şikayet
  4. 4.
    0
    Aranızdayım neler oluyor bakalım
    ···
    #181018355 şikayet