tuncel kurtiz

tuncel kurtiz lan o gibik! büyük adam, sayın abimiz, yazar, düşünür, muhteşem oyuncu. (bkz: ramiz dayı)

12 haziran inönü stadına yorumun 25. yıl konserinde bağdat şiirini öyle bi okumuşturki şiir, bağdat şiiri olduğuna o anda mutlu olmuştur

Sen tut hukuk fakültesi, filoloji, felsefe, pgiboloji ve sanat tarihi bölümlerinde oku ve hiçbirini bitirme.
Yıllarını tiyatro ve sinemaya ada.
Yılmaz GÜNEY le yol arkadaşlığı yap.
Yıllarca bir sürgün gibi yurt dışında yaşamak zorunda kal.
Sosyalist ve muhalif kimliğinden 77 yıllık ömründe bir kere bile olsa taviz verme.

Ondan sonra bir nesil kıçı kırık bir dizide ki "Ramiz Dayı " olarak hatırlasın seni.

Yazık be.

işte insanlar hem kendilerini hem de koskoca bir yaşamı böyle tüketir

herkes öldürür sevdiğini...

belgeseller sessiz kalacak artık benim için. sırf belgeselleri bile yeterdi.

velhasılı kelâm bu adamı bir nesil (bkz: sürü) filmiyle , bir nesil ise (bkz: ezel) dizisiyle hatırlayacaktır.

(bkz: herkes öldürür sevdiğini)

dayıııı :'|

hey gidi tuncel kurtiz hey...

ne yazalım arkandan, hangi şiirleri, hangi şarkıları yazalım... biz senin yılmaz güney ile yaptığın filmlerle, gümbür gümbür inlettiğin tiyatrolarla bulduk kişiliklerimizi... ömrümüzü sermeye çalıştık yere, senin gibi bu yollara... senin gibi sol elimize kan gitmeyene kadar haykırdık devrim türkülerini... ama biz başaramadık...

bırak seninle birlikte aynı koridorların tozunu yutmayı, aynı unvanı utançla taşımayı... hiç başlayamadık...

ama unutmadık üstad seni hiç...

sorarlar adama "şu hayatta tanıştığın adamlarda 3 tanesini say" diye...

ben nacizane mırıldanırım adını...

boynu bükük kalmadı, ne kağıt ne kalem...

boynu bükük kalmadı, daha projektör ışığı gibi yanıp gidecek türk tiyatrosu...

boynu bükük kalmadı, beyaz perdeler kadar aydınlık ve bir o kadar soluk türk sineması...

daha o uğurda senin gibi yanacak çok adam var...

ne mutlu sana tuncel kurtiz...

bir "insan" olarak geçtin sefalet içinde ki dünyadan...

bir "adam" gibi yaşadın dolu dolu ömrünü yanarak alev alev...

yorum yapmak kime düşmüş... üzülmek kime düşmüş?...

kendine yaraşır şekilde göçüp gittin... öyle kalacaksın... hiç değişmeden... zorunlu bir tiyatro gezisinde sıkıntıya boğulmuş çocukların ve birde torununu getirmiş yaşlı beyefendilerin yerlerini eskitemeyeceği bir tiyatro sahnen adına... birde karanlıklara bürünen sinema salonlarında eski bir resmin... kimsenin bakmayacağı...

tıpkı sizlere yakıştığı gibi...

ruhun şad olsun...

taşakları kemiksiz 4 kilo çekiyordu.

ruhun şad olsun dayıı

ilk defa ünlü birinin ölmesine bu kadar üzüldüm

başımız sağolsun beyler.

mekanın cennet olsun dayı...

sen de bıraktın gittin be dayı

oysa herkes öldürür sevdiğini...

müslüm baba
ramiz dayı

giberim lan böyle işi..

adam öldü işte ne denebilir ki amk.
akrabam ölmüş kadar üzüldüm.

reyisi kaybettik allah yakinlarina sabir versin mekani cennet olsun

Yağmur nereye yağarsa tarlayı oraya kuran yavşak sanatçılardan olmadı hiç bir zaman, rengi hep belliydi, rengi kızıldı adam gibi yaşadı adam gibi öldü ışıklar içinde yatsın...

aga kral adamdı ya ne diyim yazık oldu

lan şok geçirdim duyunca kimi sevdiysek öldü be dayı müslüm baba neşet baba kim kaldı geriye

reyizler bir bir gidiyor..