tutunamayanlar

depreif bir binseniz hiç okumayın derim. hele de bi baltaya sap olamadıysanız bu kitap dıbınıza kor. ama güzeldir, ironi doludur, ironinin ne olduğunu bilmiyom ama öyledir işte. hüzünlü ve kederli bir kitaptır ayrıca. oğuz atay ağbimiz de tutunamayan bir tiptir bu arada. romanda selim ışık diye bir herif var. bu kafadan çatlak bir tip. böyle insanlarla iletişim falan kuramıyor dallama. tabi dıbına koyyim o zaman ne cep vardı ne feystak, her bi şeyi birebir yaşıyordunuz, öyle emesende ciks yapamıyon, anca belki bi kaç dergi var, onlara attırıyon, işte sözlüğe girip geyik çeviremiyon vs. bi de selim'in arkadaşı var, neydi lan adı, ha turgut, turgut özben. selim, intihar edince tugut özben bunu kafaya takıyor, niye o öldü de ben yaşıyorum, triplerine giriyor. eski günleri falan hatırlıyor. selim'le içsel - lafa bak amk- bir bağlantı kuruyor ve kendi hayatını sorguluyor. liseli binler bilmez dıbına koyyim eskiden insanlar böyle şeyler yapardı, hayatı falan sorgular, anlam manlam arardı. zaten turgut da bi yerde ne diyordu, bu anlam var ya anlam, anamı gibti benim, gibi bişey diyordu, o tabi daha edebi bir tarzla yapıyor bunu. turgut bininin düzenli bi evlilği var, akşamları oturma odasında koltuğa çöküp düşünmeye başlıyo. 'sabit gözlerle boşluğa bakıyor'. oğuz ağbimiz bu sözü çok sever binler, tabi sizin asla yapamayacağınız bişey, siz mal gibi uyursunuz dıbına koyyim, neyse lan, işte böyle gidiyo, selim'le geçen okul günlerini düşünüyor turgut bini, tuvalette otuzbir çektikleri günleri falan, bu arada selim'in amlı takıntısından bahsediyor, onun kendisine bakan her karıyla evlenebileceğini anlatıyor. olay (ne olayı amk )yetmişli yıllarda geçiyor. o zaman memleket toz içinde. bu selim ışık'ın derdinin ne olduğunu aslında ben hiç anlamıyorum, zaten kitabı da bi başından bi sonundan okudum, herkese de beş kere okudum derim ama yalanımı gibym işte, ne diyorduk lan binler, bence selim'in derdi bu toz işte. bi de sıcak. bu sıcakta başka insanlara dert anlatmaktan bunalıyor herif, sonra banyoda kendini vuruyor sonuçta. bunlar mühendis bak söylemeyi unuttum. bi de karı vardı lan bu selim'in kız arakadaşı, adı neydi, tülin, değil lan, nermin, yok o da değil, neyse önemli değil. zaten kim okur ki lan bunu, tuğla gibi kitap, dıbına koyyim oğuz amca da bunu yazacam diye kafayı çatlatmış zaten, beyninde ur çıktı, göçtü gitti adam, tabi lan zütverenler herif sizin gibi angut değil ki, eliyle sekiz yüz sayfa yazıyor, akşamları koltuğa çöküp derin mevzuları düşünüyor, insan ilişkilerini irdeliyor, hayatın anldıbını arıyor zütlekler, bizim gibi am züt meme değil. okuyun lan binler bu kitabı. ha bi de türkçesi çok güzeldir lan, acayip akıcı su gibidir dıbına koyyim.