Telefonu açar açmaz Selim konuşmaya başlamıştı;

S:Tekrar konuşucaz demiştim..
B:Lan yeter artık, nerdeyse 3 ayım bu taktan olay için heba oldu. Bataklıkta gibiyim ne kadar debelenirsem o kadar batıyorum.
S:Bunlar daha başlangıç fevzi. Bunlar daha başlangıç..

Telefonu tekrar kapatmıştı, sinirden gözlerimden yaş gelicek duruma gelmiştim. Sıkılmıştım artık bu durumdan yatağama uzanıp kafamı yastığa gömdüm.Ve küçük çocuklar gibi hüngür hüngür ağlamaya başladım..
O sıra tekrar telefonum çaldı saat geç olmuştu mesaj Emre'dendi mesajda yazanlar şunlardı;

Fevzi inanamayacaksın ama Selim'le ilgili sağlam bilgilere ulaştım, uyumadım araştırdım yarın bir kolaçan edelim.

Heyecandan kalbim göğüs kafesimden çıkıcakmış gibi atıyordu. Sıcak basmıştı artık olayın sonuna geldiğimi düşünmeye başlamıştım, içimde Deniz'e karşı bi sempati oluşmuştu. Nedenini bilmiyordum.

Bunları düşünürken uyuya kalmışım.

Kapıya indiğimde Emre arabanın kaputuna dayanmış telefonla uğraşıyordu beni görünce birşey demeden arabaya yöneldi. Bende bindim;

B:Ee şirinevler ne kadar sürer burdan ? (Konunun açılması için böyle bir soru sormuştum.)
E:Köprünün oralarda trafik olmazsa 50-60 dakkaya varırız.
B:Biz bu Selim'i bulduğumuzda napıcaz hiç düşünmedik ?
E:Bilmiyorum şu anda düşündüğüm tek şey Deniz'i bulmak.
B:Benimde. Peki bu selim pgibopat bi sapığın tekiyse ?
E:Felaket tellalığını bırakırmısın ?
B:Ben olabilecek durumları sıralıyorum.
E:Bence hiç zamanı değil boşu boşuna geriliyoruz.
B:Bu Selimin evini biliyomusun peki ?
E:Evet öğrendim.
B:Nerden ?
E:Üzümü ye bağını sorma.

Geri kalan zamanda arabada sessizlik hakimdi. Camdan sokakları izleyip düşüncelere dalmışdım. Emre'nin "Geldik" demesiyle irkildim.

Evet beyler herkes burdaysa artık kesintisiz olarak devam edebiliriz (:

istemeden bağırmıştım özür diledim. Sessizdi köprüye kadar bu böyle devam etti. Köprü girişinde polisler vardı Deniz bana bağıra bağıra dön diyordu. Dönemezdim..
Polis arabanın plakasına doğru bakıp telsizle konuşma yaptı. Sonra arabaya 3 polis koşarak geldi kapıları açıp bizi yaka paça karakola zütürdüler..

Annem gelmişti, polislerede o haber vermişti araba her kapıya geldiğinde plakaya bakıyormuş kadın. Anlamış kötü bişeyler olucağını. Denizide benide sırayla sorgu odasına aldılar. Selimle Emrenin robot resimlerini çizdirip hatırladığımca evi anlattım ve adres vermeye çalıştım.1 haftaya polislerden evin tamamen boş olduğu haberi geldi.Ne bir eşya ne bir iz.Nede tanık.
Bunu Deniz'e anlatmadım tabi, istemiyordum korkmasını. Geçen zamanda Deniz'le tekrar yakınlaştık.Ve şimdi bu konuları hatırlamak dahi istemiyoruz.Ben hala Deniz'le tanışma faslımı bilmiyorum, bilmekte istemiyorum. Böyle daha iyidir belki de...

SON.

FiNAL

Artık vaktimin geldiğini düşünmeye başlamıştım dualar ediyordum.O sırada siluet iyice yaklaşmaya başlayınca bunun Deniz olduğunu anladım.Ama hala tedirgindim,ya cinnet geçiriyorsa gibisinden sorular soruyordum kendi kendime. Sessizce "Deniz" dedim;

D:Sessiz ol fevzi.
B:Napıyorsun o bıçakla ?

Birşey demeden sandalyemin arkasına geçip eğildi.Bir anda ellerim kurtuldu, uzun süredir bağlı kaldığından korkunç bir ağrı vardı ve bileklerim tahriş olmuştu ardından ayaklarımdaki ipleride kesti.3 günün ardından ilk defa ayağa kalkmıştım. Garip bir duyguydu. Deniz "benle gel." Dedi ve arkasına takıldım. Odadan dışarı çıktığımızda ev baya sessizdi ve ortalık kapkaranlıktı. Camdan arabanın hala orda olup olmadığına baktım, oradaydı.Ama anahtarlar ? Onlar Emre'deydi. Denize Emre'nin odasını sordum iğrene iğrene parmağıyla gösterdi. Bıçağı bana vermesini işaret ettim napıcağımı sordu, sadece ver dedim. Bıçağı verdi sessizce Emre'nin odasına girdim mışıl mışıl uyuyordu huur çocuğu. Aklımdan boğazını kesmek geçti.Ama böyle bir insan değildim arabanın anahtarlarını aradım, aradım odada yoktu. Odadan çıkıp anahtarların orda olmadığını söyledim.O zaman Selim'in odasındadır dedi. Selim'in odasına girmek pek istemiyordum ama mecburdum. Odasına girerken kapı ufak bi gıcırdadı. Elim ayağım birbirine dolanmıştı,ama uyanmamıştı yada ben öyle sanmıştım.
Anahtarlar çekmecelerin üzerindeydi,tam elimi attığım anda omzundan biri tuttu beni geri çekti. Arkamı döndüğümde anladım ki bu Selim'di,onu yatağa doğru var gücümle itip anahtarları alıp odadan koşarak çıktım denize "Arabaya koş diye bağırıp" anahtarı ona verdim. Emre bu curcunaya uyanmış ama uyku sersemi olarak yavaşça odasının kapısını açmıştı kapıyı suratına kapatıp dış kapıya doğru koştum. Ardımdan dış kapıyıda kapatıp arabaya koştum. Bindiğimde anahtarı kontağa sokmuştu deniz.Bi hışımla arabayı çalıştırıp yola koyuldum.

Deniz bana şimdi napıcaz şimdi napıcaz diye sorular soruyordu.

Ona bilmiyorum diye bağırdım.

Sabah uyanır uyanmaz telefonu elime aldım, saat öğlen 1 e geliyordu, Emre'den 5 cevapsız arama vardı. Hemen geri dönüş yaptım;

E:Sonunda uyandın amk
B:Zor bir geceydi Emre, şimdi nereye gidicez biz bu gün ?
E:Şirinevlere.
B:Olum polisten habersiz kendi kendimize dedektifcilik oynuyoruz başımıza bi iş gelicek bak.
E:Anlattım ya sana polise gidemeyiz..
B:Tamam amk, zaten daha kötü ne olabilir dimi ?
E:Orasını bilemicem (saçma bir gülüş)
B:Ne zaman geliyosun ?
E:15 dakkaya kapıdayım hazırlan.
B:Tamam.

Emre'nin o yersiz gülüşü beni hayli tedirgin etmişti,kim di bu çocuk ? Ne ara hayatımda böyle bir yeri oldu ? Düşüncelerim her geçen dakikada beynimi kemiriyordu. Hazırlanıp bir sigara yaktım, korna sesi gelince kapıya yöneldim. Annem bu son 3 aydaki hallerimden pek memnun değildi. Beni köşeye çekip "son 3 aydır ne çalışıyosun ne ediyorsun. Kapıya hep tanımadığım bir araba geliyor binip gidiyorsun, kötü hallerdesin ne oldu anlat bana" dedi."Birşey yok anne gençliğimi yaşıyorum." Gibisinden geçiştirici bir cümle kurup evden dışarı çıktım. Merdivenlerden inerken bu saçma cümleyi nasıl kurduğumu düşünüyordum.

Odaya o iğrenç tavrıyla giriş yapmıştı;

S:ooo bakıyorum birileri uyanmış.Ben sana bu işin peşini bırak demedim mi lan ? Seni uyardım Fevzi, seni uyardım hemde 2 kere.Ama beni dinlemedin bu işten gene zararlı çıkan sen oldun.Ben sana başına kötü şeyler gelir dedim. Dinlemedin.Konuşamıyorsun dimi avucuma düştün diye mutlu günümdeyim şu bezi çıkarabilirim en azından ağzından.
B:Emre nerde ? Bana Emre'yi çağır.
S:Hala Emre diyorsun, Emre gelemez şu anda özel işleriyle uğraşıyor. Deniz'de ona yardımcı oluyor.

Sinirden delirmek üzereydim. Korkuyordum da iki duygu arasında gidip geliyordum.Ve kendimi tutamayıp "ORROSPU ÇOCUĞU !" diye bağırdım.O iğrenç sırıtışını yaptıktan sonra surat ifadesi değişti bana orda 2-3 tane sağlam yumruk yerleştirdikten sonra bilincimi kaybetmiştim.

Suratıma dokunan pamuk hissiyle gözlerimi açtım oda zifiri karanlıktı.Ama pansumanı yapanın eli baya hafifti. Zorlukla "Deniz.."Diyebilmiştim.

D:Burdayım Fevzi sessiz ol.Kurtulucaz burdan dayan toparlanman lazım sadece. Selime ters gitme ne olur, öldürür seni.
Son bir kez daha Deniz diyebilmiştim. Ardından tekrar gözlerim kapandı.

Gözümü açtığımda sandalyedeydim. Hala kafam tam yerine gelmemişti, arada bir gözüm kararıp kararıp duruyordu. Elimi kolumu hiçbir yerimi hareket ettiremiyordum. Ağzıma nefes almamı zorlaştıran bezimsi birşey tıkıştırmışlardı. Tamamen kendime geldiğimde kendimi boş bir odada buldum, karşımda iki sandalye daha vardı.Bu sandalyelerin kimlere ait olduğunu tahmin etmem zor olmamıştı. Ağlıyordum,bir anda odanın kapısı açılmıştı karşımda saçı başı birbirine girmiş bacakları tir tir titreyen genç bir kız duruyordu. Kapının eşiğinde durduğu için seçemiyordum tam olarak. Yaklaştıkca bunun Deniz olduğunu anlamıştım. Perişan haldeydi kız, yüzünden çektiği acılar anlaşılıyordu heryeri yara çizik içindeydi. Ağzımdaki bezi çıkarıp bana yaş dolu gözleriyle baktı
D Tahmin edebileceğiniz üzere Deniz amk.

D:Senide kandırmışlar..
B:Kandırmak mı ? Hatırlayamadığım bir kızı bulmak için düştüğüm hallere bak !
D:Bağırma duyucaklar.
B:Hadi çöz beni çıkalım burdan ne olursun.
D:Yapamam fevzi, öldürür beni. Nasıl kötü, vicdansız biri olduğunu bilmiyosun.
B:Bana güven sadece lütfen bak.
D:Olmaz fevzi henüz değil.

Ağzıma tekrar bezi sıkıştırıp odadan çıktı.

15 dakka sonra odaya Selim girdi..

Gözlerimi tekrar açtığımda hava aydınlıktı,ama suratımda anlatamayacağım bir acı vardı. Hayatımda böyle sağlam yumruklar yememiştim odaya Deniz geldi tekrar Elinde tepsi vardı;

D:Bu sabahki yiceklerden bir iki bişey sakladım.

Dünkü yumruklardan sonra çenem çok ağrıyordu. Bunu konuşurken ve ekmekleri çiğnerken farkettim.

B:Teşekkür ederim, sende olmasan ölmüştüm şimdiye.
D:Ben olmasam bu halde olmazdın..

Bana getirdiği yemekleri yedirmeye başladı çenemin ağrısından gözümden yaş gelicekti.Çaktırmak istemiyordum ama kızdı sonuçta bu güçlü görünmem gerekiyordu.

Ayak sesleri gelmeye başlayınca tepsiyi eline alıp hızlı adımlarla kapıya yönelmişti ki,Emre saçından yakalayıp "Bu yavşağa bidaha bişey getirirsen seni öldürmekten beter ederim."Deyip kızı karşımda dövmeye başladı.O gözlerinde gördüğüm sinsilik artık suratından akıyordu. Deniz çığlıklar içinde bağırırken elimden hiçbirşey gelmiyordu. Yapabileceğim tek şey gözlerimi kapatmaktı..

Günün geri kalanında odada tek başımaydım. Hava baya kararmıştı saatimde yoktu geç olduğunu düşünerek uyumaya odaklandım.Tam o sırada odanın kapısı yavaş ve sessiz bir şekilde açıldı.

Kapıda elinde bıçak olan bir silüet duruyordu.

Kardes hikaye veya basima geldi seyleti yazarken uykum geldi yarim birakiyorum gotum gibildi sonra anlatayim gibi bahaneler sicmayin anlatin okuyalim sukulayalim

sıçtın ben gidiyom bb

Beyler sayfa sıkıntısı yaşayanlar için son bir bilgilendirme yapayım. Başlık Sahibini seçip rahat rahat okuyabilirsiniz.Ama aradaki troll arkadaşlarımız zaten olayı güzel yapan

Şöyle ilginç bir nokta vardı. Müstakil tek katlı bir evdi. Selim'de para ne arıyordu ?
Hava aydınlıktı.Ben bahçe kapısına ilerlemeye başladım, Emre bagajda bişeyler arıyordu,"Ne arıyorsun Emre ? Gelsene hadi."Dedim."Buraya elim boş geleceğimimi sandın."diye cevap verdi. Silah falan getirdi zannediyordum. Elindekini görünce bu kadar olayın içinde bile tebessüm etmiştim. Elinde elektrikli süpürge sapı vardı. (HANi O METAL GiBi OLANDAN.)
Sımsıkı tutmuş gözümün içine bakıyordu. Bakışlarında bi sinsilik sezmiştim. Aldırış etmedim ve bahçe kapısını yavaşca araladım. Bahçeden içeri girdikten sonra ev o kadarda çekici gelmemişti. Klagib bir evdi, biraz daha ilerledik. Emre'ye sessizce "kapıyımı çalayım ?"dedim. Kalbim öyle bir atıyordu ki dışardan bile rahatlıkla duyulabilirdi. Emre bana kafa salladı. Ellerim titreye titreye kapıyı tıklattım. Ayak sesleri geliyordu,ses yaklaştıkca dahada kötü oluyordum, elim ayağım boşalmıştı. Kapıyı bi anda 1.80 boylarında kumral bi adam açtı.O anda kafamın arkasında bir acı hisettim ve yere yığıldım.

Finale yaklaşıyoruz beyler. Sabır.

Devam edicem beyler azcık işim var dışarıda son partla idare edin beni.

"REZ"zan ablanin selami var panpa okuyorum ben devam et

Beyler son partı atıyorum final..

ulan huur çocuğu bu uyduruk yalan hikaye için 80 sayfa rez okuttun bize. denizinde seninde emreninde seliminde zütünü sigara içmekten bıyıkları sararan yaşlı dayı gibsin

Son 2 parta biter heralde beyler.

Senin hikayeni merakla okuyup sürekli takip ediyordum ama giris gelisme muhteşem şekilde ilerlerken son partlara doğru ofsayta düştün kardes. Hikaye dedigin böyle olmaz, deniz diye bi kizla tanismani konu aldin hatirlamiyosun fakat merakindan arastirmaya basladin buraya kadar giris bölümü güzeldi. Kizin baskalarinin elinde olduğunu anladin ve iyicr peşine dustun burasida gelişme eyvallah buda iyi. Amma velakin sonuc böyle olmaz cok soru işareti biraktin sonunu baglayamadin. En basitinden deniz kimmis nasıl tanismissin selimin derdi neymis neden kaçırmış son durum ne evlendiniz mi falan bu tür sonuçlarla hikayeyi baglaman gerekirdi. Fakat o kadar yazdin ettin bu yüzden emeğine saygi duyuyorum. Sağlıcakla...