yazmaya üşenmeyene karakter testi

1-) hayalimde ki Hava oldukça yağmurlu ve soğuk -ki üzerimde ince bir yağmurluk kendimi bir yandan koruyor bir yandan ise etrafı kolacan ediyorum, ve korkuyorum da çünkü birileri beni takip ediyor algısı hep beynimin diplerinde dolaşıyor. hafif te bir yokuş var yürüdüğüm yolda etrafımı çeviren ufak ve toy ağaçların bana gösterdiği insansı ruh halleri ve havanın aşırı soğuk olması beni oldukça korkutuyor ve gitmem gereken yere ulaşamama korkusu salıyor. görüyorum tepelerin ardında o ışıkları her defasında yaklaşıyorsun oral diyorum fakat bir türlü ne yol bitiyor ne vakit geçiyor nede yağmur diniyor, bitecek diyorum, bitmesi gerek diyorum başka diyarlarda ki insanları onların sıcak yuvalarını dünüşüyorum biraz olsun tebessüm ediyorum.. nihayetinde geleceğim yere geliyor göreceğim insanı görüyor biraz olsun mutlu oluyorum. ve vardığım andan itibaren geri dönüş korkusu nasıl döneceğim korkusu beynimi meşgul etmeye başlıyor, gittiğim yerin benim için hiçbir anlamı kalmıyor çünkü o yolu bir daha geri gelmesi beni kahrediyor. ve geri yola çıkıyorum, işte herşey bundan sonra başlıyor ve şuan bunu yazarken bile tüylerimin diken diken olduğunu söylemek istiyorum çünkü hep ağlayan hep sızlayan ben oluyorum otekileştirilmek simgesi hep beni gösteriyor ve istediğimi bir türlü alamıyorum.. başladığım yere geldiğimde ise herşeyin bana hak olduğunu düşünüp ufak şeylerle mutlu olabiliyorum.

2-)nehri görüyorum ucsuz bucaksız nehir bir yanda dağlar bir yanda ağaçsız çimensiz otsuz yerler, balıkları görüyorum su doldurmak için nehre doğru yol alıyorum, nehrın yakınları ve dipleri bana kumburgaz sahilini andırıyor çünkü ordaki kumsalın aynısı nehirde bulunuyordu. -belkide daha iyisiydi bu evet parıl parıl parlıyordu girmek hevesi uyandırsada bana giremiyordum bekleyenlerin bir yere gitcek olmamın acelesiydi belkide bu.. 2 şişe suyumu doldurup yolumu tutmuştum, fakat biteceğini biliyordum ve daha fazla almam gerektiğinide. o yüzden suya girip uvuzlarıma su tutman gerekiyordu biraz serinleyip biraz ferahlayıp yola böyle devam etmem gerekiyordu, biliyordum gözde bir kulu değildim ne yazık ki giremedim 2 şişe suyumla nehri bir daha görmemek üzere uzaklaşmıştım.

3-)yol boyu engebeler ve dağlık bölgeler, fincan annemin o evimizde pek fazla eşya olmayan o pırlanta evimizde göz bebeği gibi baktığı fıncanların aynısıydı kulp tarafı sarıydı, bir süre yanımda taşıyıp daha sonra bir kenara bırakıp kendi kaderine terk etmiştim.

4-)anahtarı pek anımsayamıyorum tabi biraz da hafiylanıyorum burada ve hayalimde ki bölgede ne işinin olduğunu merak ediyor inceliyorum buralarda bu bölgelerde bu aletin işlevsiz olacağını düşünüp, onu param parça ediyorum ve kimsenin göremeyeceği şekilde gömüyor yoluma devam ediyorum..

5-)O malum şey karşıma çıkıyor biliyorum her korkumun %48'ini kaplıyor insan olmayan hayvanlardan korkmak, ve görür görmez kaçıyorum yüküm mü? var ve ağır biliyorum ama hiç aldırış etmiyorum hiç durmadan kaçmaya çalışıyorum ve atlatıyorum ne o bana zarar veriyor ne ben ona, tabi bir ikincisi olmayana dek, çünkü gardımı ne yapmam gerektiğini artık biliyorum.

6-)yine bir ürperti ve tüylerimin diken diken olduğunu fark ediyorum istemsiz mi bilmiyorum, fakat önüme çıkan duvarı ilerden görmüş planımı yapmıştım çıkıp geçmem gerekiyordu, geriye baktığımda kaçtığım yerler yolunu aldığım ağaçlar yollar ve ayılar vardı ne olursa olsun gitmem gerekiyordu.. duvarı tırmanıp bir diğer tarafa baktığımda şehirler insanlar görüyorum.. herşeyden habersiz herşeyden duyumsuz birşeylerin peşine düşmüş insanlar ? benim çektiğimi biliyolarmıydı -ki yukarıda belirtmiştim allahın gözde bir kulu değildim, o yüzden kaybetmiştim duvarı geçip kaldırım kenarları boyu yolumu alıp gitmiştim.