yazmaya üşenmeyene karakter testi

yorumla panpa, hayal ettiklerime benzer kepsler bulmaya çalıştım

1..gökyüzü açık, hava güzel, bir bahar sabah erken saatleri. biraz sonra güneş hafiften ortalığı yakmaya başlayacak. bir bozkırdayım arkama baktığımda dümdüz bir ova görüyorum, ufka kadar sadece çimen. bahar mevsimi olduğu için bozkır yemyeşil bir çim denizi gibi görünüyor. sağ tarafımdan önüme doğru epey uzak olduğu halde sıra dağlar uzanıyor. yürüdüğüm yol o sıra dağlara doğru. çok eski bir yolda yürüyorum. çayırın ortasında çiğnene çiğnene ot kalmamış, toprak bir yol. yüzyıllardır insanların uzun mesafeleri katettiği bir yol. ortalık sessiz, ara sıra bir iki böcek sesi.. arada bir gökyüzünde uçan büyük bir kuş görüyorum. kartal mı, şahin mi nedir bilmiyorum. neden bu yolda yürüdüğüm hakkında hiçbir fikrim olmadan yalnız başıma yürürken birden kendimi bir kervanın içinde buluyorum. bir anda 20-30 tane yüklü deve, onların yanında yürüyen 50 kadar insan; kadınlı erkekli, kılık kıyafet 500 sene öncesi gibi. az ilerden giden 6-7 tane silahlı, kılıçlı atlı. bu kalabalığı koruyolar heralde. birden nerden çıktı lan bunlar diye düşünmüyorum ama, böyle şoka girmiş gibi mal mal devam ediyorum. bu halde yürümeye devam ediyoruz işte panpa

2..epey bir gittikten sonra önümüzde uzanan dağların eteklerine yaklaşıyoruz, ara ara ağaçlar başlamış, küçük bir akarsu var ağaçların olduğu yerden akan. böyle kamp yeri gibi bi ufak, sulak bir alan işte. kervan, o alana doğru ilerliyor bende peşlerine takılıp gidiyorum. herkes bi dinlenme havasına giriyor. bende millet ne yaparsa aynısını yapıyorum. suya yanaşıp elimi yüzümü yıkıyorum, yanımdakiler sudan içiyor. dememk ki içiliyo bu su deyip bende içiyorum. tadı güzel soğuk bir su işte.

3..yola devam ediyoruz, ekipten kimse konuşmuyor. böyle zombi gibi yürüyor herkes sessiz sakin. bende o şekilde yürürken yerde bir fincan görüyorum. normal bir kahve fincanı işte, gerçekten hiçbir anlamı yok. heralde develerden birinden falan düştü diyip -hatta demeyip- yola devam ediyorum. fincan sadece bir anlık yerde duran bir görüntü yani. yola devam

4..artık iyice sıra dağların içlerinden ilerliyor yol. dümdüz ova yerine ormanlık vadi tabanlarından devam ediyoruz.bir müddet sonra toprak, doğal yolun sağında şöyle 40 santimlik falan taş duvar devam ediyor. yer yer yıkılmış. sanki eskiden bir duvar varmışta şimdi bi gibim kalmamış gibi. taşların aralarında çürümüş odun parçaları, pet şişeler, poşetler, karpuz kabukları falan var ara ara. ama genel manzara çok pis değil. onların aralarında bir anahtar görüyorum. böyle ev içindeki kapı anahtarları gibi, elime alıp şöyle bir bakıyorum. sonra sallayıp atıyorum. dağın başında bi tane anahtar, yanıma almam yani.

5..artık iyice ormanlığın içinden devam ediyor yol. bizim sessiz sedasız kervanla yürürken üstüme koşan ayıyı görünce çok tırsıyorum birden. birden o insanlar, kervan yok oluyor. ortada yalnızım birde ayı koşuyo üstüme ağaçların kayaların sık olduğu yerlere doğru kaçıyorum. düz bir kayaya tırmanarak ayıdan uzaklaşıyorum. kan ter içinde ayıyı atlatıyorum. oturup dinleniyorum. nooldu lan bu kervana diye düşünüyorum;birden yok oldu. allah allah..

6..ormanlık yoldan devam ederken karşıma duvar çıktı ve üstünde tehlikeli ve yasaktır yazıyor. duvara tırmanıp dümdüz baktığımda değişik hiçbir şey görmüyorum panpa. arkama baktığımda gördüğüm manzaranın aynısı. lan burası askeri arazi falan mı ki diyorum ama yok. farklı bir şey yok yolun devamında araya bir duvar sadece. belki ilerde bi takluk vardır korkusu olsada pek giblemeden duvardan atlayıp devam ediyorum

1)dümdüz ve parlak yeni gibi bi asfalt yol. yalnızca 2 şeritlik. kenarlarındaki çizgiler sarıya boyanmış ortadaki beyazlardan farklı. allahın gibtir ettiği biyerdeki bu yola kim bu kadar özenmiş diye düşündürüyor beni. etrafta yalnızca dip dibe sık sazlıklar var, hiçbir tepe yok dümdüz ve karşıya baktığımda sanki gökyüzüne çıkıyormuşcasına ufukla birleşiyor yol. etrafta çok nadir toplasan 5'i geçmeyecek ağaçlar görüyorum. etraftaki yeşillik ndıbına olan tek şey bunlar. sağ tarafımda düz araziden dolayı muhtemelen gerçekte olduğundan daha yakında gibi gözüken minik bi değirmen ve yanında tek katlı küçük bi ev görüyorum tahtadan inşaa edilmiş. fakat terkedilmiş gibi duruyor bulunduğum yerden herhangi bi hareket sezemiyorum. gidip bakasım geliyor fakat vazgeçiyorum enerjimi gereksiz harcamış olabileceğimden. sazlıkların hışırtısını duyuyorum sapsarılar. gün yakıcı güneşli gökyüzü birkaç parça beyaz bulut dışında apaçık. sazlıkların sarı tonları yansıyor her yerden havada hafif rüzgardan uçuşan kopmuş parçaları savruluyor. yol sazlıklarla aynı seviyede yani yer seviyesinden biraz yükseğe inşa edilmiş, sazlıkların boyu yarı boydan biraz daha az geçiyor yalnızca yolu ve etrafta normalden biraz uzun ve sarı çimenlerle çevrili gibi bir görüntüye sebebiyet veriyor bu. yolda bi süre ilerlediğimde sazlıklar yerini hafiften çorak toprağa bırakıyor. sol ileride biraz açıkta uçurumun başladığını görüyorum. dik ve baya yüksek bi uçurum yine çorak dağları gören bi manzarası var. muazzam bi hissiyat uyandırıyor. çok küçük hissettiriyor insana kendini. burası yeşillikten nasibini almış biryer değil pek veya sıcaktan dolayı böyle olmuş olabilir. uçurumun tam kenarına iskele gibi bir inşaanın üzerine kurulmuş dinlenme yeri-çaycı gibi çok yalın, basit bi mekan görüyorum. gidiyorum oraya. burası da terkedilmiş ve içi boş. yalnıca cam kırıkları ve tellerinin bikaçı ekgib bir gitar var. gitarı elime alıp biraz takılıyorum. iskeleden aşağı uçuruma doğru yüksekten korksam da şöyle bi sarkıp bakıyorum sonra yola devam ediyorum.

2)tekrar sazlıkların arasına dalıp ordan yola çıkıp ilerlemeye devam ettiğimde yolun biraz uzağında hafif bir yamaçtan sonra başlayan gölü fark edip oraya yöneliyorum. temiz görünüyor etrafı küçük taşlık bir araziye dönüşüyor burda topraktan. diğer tarafında gölün tepeler ve üzerlerinde dönmekte olan rüzgar pervaneleri var birsürü. taşların arasından yeşillikler uzanıyor. suya giresim geliyor fakat ne kıyafetlerimi çıkarıp bırakasım var ne de suyun temizliğinden emin olamıyorum yakından baktığımda oldukça temiz gözükse de. diğer yandan hiç insan görmemiş olsam da şu ana kadar, biri gelir de kıyafet ve çantamı çalarsa diye de tırsıyorum. gölün kenarına oturup sigaramı yakmakla yetiniyorum. bir yandan gölü izlerken bir yandan sigaramı bitiriyorum. dramatizasyona bağlayan düşünceler geçiriyorum aklımdan anın güzelliği ve sigaram sebebiyle.

3)kalkıp ilerlediğimde gözüme beyaz, ağız kısmına yakın yeri mavi ve yaldızlı işlemeli bir fincan takılıyor. fincan eski tarz. şu annane evlerinde olan büyük boy fincanlardan. bir-iki parçası kopmuş ağız ve kulp kısmından. normalde beyaz olan rengiyse baya sünmüş beje dönmüş. sanki çok uzun yıllardır duruyormuş gibi. altına bakınca yazıların da silindiğini görüyorum. belli belirsiz bi iz kalmış sadece. burda bi fincan bulmak saçma geliyor en başta. sanırım bu terkedilmiş yerlerde vaktinde takılanlar arada buralara gelip keyif yapıyorlarmış diye düşündürüyor. bu fincanı burda unutan insan şuan çoktan ölmüş bile olabilir. fincanı alıp göle dönüyorum suya sokuyorum ve mümkün olduğunca temizliyorum. sonra da buraya benden başka biri gelip de görürse diye oldukça muntazam bi şekilde bulabildiğim en büyük düzgün taşın üstüne koyuyorum.

4)ilerlediğimde güneşin de yansımasıyla parlak birşey gözümü alıyor. nerden geldiğini anlamaya çalışıyorum yansımanın ve ilerlediğimde bir anahtar buluyorum. anahtar da fincan gibi eski tarz bir şey. büyük bir kulbu var. anahtarı bulduğum yerin yanında toprak eşelenmiş gibi. sanki biri ayağıyla toprağı ittirmiş veya toprağa tekme atmış-savurmuş gibi. biri sinirle birşeyler yapmış olabilir, veya bi kavga yaşanmış olabilir ya da belki de hayvanın tekinin toprağı kazmasıdır ve anahtarla alakası yoktur diyorum. ya da belki de eşelenmiş yerde bir şey gizliydi fakat kazmaya başlayanın başına birşey geldi, biri saldırdı ve anahtarını düşürdü. önceden bulduğum fincanla bu anahtar aynı kişi-kişilerin olabilir de. anahtarla fincanın olduğu yere gidiyorum, fincanı alıyorum. eşelenmiş toprağı fincanın yardımıyla biraz kazıyorum. fakat bir şeye rastlamıyorum. fincanı gölün kenarına geri zütürüyorum bıraktığım haline tekrar getiriyorum. anahtarı da temizledikten sonra hatıra gibin boynuma falan asarım la ben bunu diyip yanıma alıyorum.

5)yola doğru tekrar çıkıp devam etmek üzereyken ayıyla karşılaşıyorum. bear gryls abimiz geliyor aklıma kollarımı açıp olabildiğince heybetli durup boğazımdan çıkabilecek en yüksek seste kükremeye çalışıyorum ama uzaktan onun da bana doğru anırmasıyla altıma sıçarak topuklarımı zütüme vuruyorum. yolu aşıp sazlıkların olduğu alana kaçıyorum, yönümü değiştirip olabildiğince sessiz çömeliyorum. ayının kükreme sesleri bittikten sonra bi süre daha bekliyorum. daha sonra dikkatlice etrafa bakarak geri çıkıyorum.

6)duvar çok koyu bir yeşil. üzerinde hafif dökülmüş ve yıpranmış beyaz boyayla geçmek tehlikeli ve yasaktır yazıyor. üzerindeki girintilere ayağı elimi sıkıştıra sıkıştıra tırmanıyorum ve tepesinden ileriye bakıyorum. çıkarken merak tavan yapıyo bende. kafamı uzattığımda uzun bir boş arazi var bu bölgede hava biraz buğulu ve boğucu kokuyu hemen alıyorum, arazinin ilerisinde yaklaşık 200 metre sonra bacaları kara dumanlar tüten yapılar ve bu yapılara birşeyler taşıyan insanları görüyorum. hepsi robot gibiler tüm yaptıkları birinin kazıp çıkarttığı şeyleri diğernin alıp fabrikadan bozma bu yerlere zütürmesi. içim kararıyor aşağı iniyorum duvarı takip ederek yürüyorum, demir parmaklıklı büyük bir kapıya varıyor duvar. kapıyı ittirmeye çalıştığımda kilitli olduğunu fark ediyorum. kapının üzerinde anahtar deliği var. bi şans diyip anahtarımı çıkartıp açmayı denediğimde gerçekten de açılıyor kapı ama büyük gıcırdama sesiyle. ileriden birinin şşşş aloo napıyosun ulan sen dediğini duyuyorum, adama baktığımda güvenlik görevlisinden bozma bi tip görüyorum, bana doğru bakıyor ve elinde yolun orda bulduğum fincandan var. fincana bi süre gözlerim takılıyor sonra topuklayarak oradan uzağa yola doğru koşuyorum.

hacı uzun dedin uzun yazdım umarım kafanı gibmemişimdir.

muharpozisyonuzede
enteresan bir kişilik olduğunu söylemem lazım panpa. kolay çözülebilir bir insan evladı değilsin bir kere. hayata panoramik bakan birisin. olayları pek çok açıdan değerlendirebilecek empati yeteneğin ve objektif bakış açın var. enerjin yüksek ve bence şanslı olduğunu düşünüyorsun. bilimsel ya da sanatsal konularda özel yeteneğin olduğunu düşünüyorum.
her taku sorgularsın sen. o yüzden de fanatik bir dindar olamayacağın kesin. kafana yatmayana ‘yok’ dersin, bu da toplumla arana mesafe koyar. her akıllı ve zeki adamın başına gelecek olan şey, toplumdan kopuş senin de başına gelir. aksi mümkün değil.

hayatın taktan yanlarını gayet iyi görüyorsun. detaylara ve küçük şeylere takılabilirsin hayatta. her hareket, her işaret senin için bir tüyo olur. insanlara da bu gözle baktığın için iyi ya da kötü yapılan şeyleri kolay unutmazsın. disiplinli birisin ya da olacaksın. kontrol edebilme, organize edebilme özelliklerin de var. Bulunduğun ortamlarda kıyıda köşede kalan biri olmazsın ama hak ettiğin yere gelmen de kolay değil.

aynı zamanda ağır bir de hüznün var senin. sosyal olmana rağmen kurtulamadığın bir yalnızlık hissi... hayatın tehlikeli bir yerindeymişsin ya da oraya ilerliyormuşsun gibi bir kaygı... bazen hayattan sıtkının sıyrılmasına neden olan ve hatta seni yaşamı umursamayacak hale getiren içsel bir sorun. duyarlı ve iyi bir kumaşın var.
aşka bakışın güzel aslında. yani onun ne şahane bir şey olabileceğini biliyorsun. göl olarak düşünmen aşkı huzurla ve güvenle anlamlı bulduğunu gösteriyor. Göl sakindir çünkü. Ve sazlıkları, yamacı aştıktan sonra suyu fark etmen de, aşkın ulu orta bir şey olmadığını düşünmene delalet. yani göz önünde değil, kolay bulunmaz ve onu keşfetmek gerekir. lakin aşktan tırsıyorsun da. seni çıplak, savunmasız bırakabilir. bence böyle bir şey oldu ve tekrar yaşamak istemezsin o acıyı. bu yüzden kenarına oturuyor, bir sigara yakıyor ama girmiyorsun. insanların alayına maruz kalmak da istemiyorsun. aslında kendini korumak istiyorsun çünkü bir kez inanırsan biliyorsun ki o aşk sana çok şey yaptırabilir.
sevgiline karşı çok hassas olursu. kadına bakışın da kötülük yok, aşağılama yok. aslında yaralarını sarar, onu onarır ve iyi de bakarsın. onu anlamak, geçmişini tanımak istersin, çok sorgulamazsın. lakin bir şekilde niye ona layık olmadığını, niye hak etmediğini düşünüyorsun anlamadım. onu yüksek bir yere bırakıp ayrıldın. son aşkının hüznünü taşıyor olabilirsin belki hala.
bilgiye verdiğin değer çok güzel. araştırmak, öğrenmek, okumak sevdiğin şeyler. fincanı tekrar dönüp alman, sevdiğin kişiden kolay vazgeçmeyeceğini ya da vazgeçmek istemediğini gösteriyor. Bu bana yine geçmişteki birinde takıldığını düşündürüyor. Ama fincanı yine oraya bırakıyorsun. sanki ne yaparsan yap bunun geri dönüşü yok, ne kadar kazansan da kaybedeceksin onu. ilginç.

düşmancıl değilsin hiç. düşmanına bile acırsın sen. en trajik olayları komik bulabilir, kendinle de dalga geçebilirsin. entrika düşünmez, sana zarar verecek olan şeyden uzaklaşırsın. intikam seven bi tip değilsin.
ölümle ilgili değişik düşüncelere sahip olabilirsin. henüz kafanda netleşmiş değil her şey. ölümden korkmakla birlikte sanki üzerine gidebilecek bir yapı da görüyorum sende. duvarda kapı araman bu. ve sevgilini duvarın ötesinde, yani ölümden sonrasında görmen yine enteresan. fincanı orda yine görüyorsun. ölüme kadar süreceğini, her zaman taşıyacağını düşündüğün bir yaraya sahipsin bence. sevdiğin birini kaybetmediysen, bunu başka türlü yorumlayamam.
karakterinde problem yok panpa. gayet hatta fazlasıyla duyarlısın. yolun açık olsun.