yazmaya üşenmeyene karakter testi

@77 çok teşekkürler, mükemmel bir analizdi ve gayet isabetliydi. inan ben de çok memnun oldum tanıştığımıza.

edit: bir arkadaşım da analizini yapmanı istedi ve inci hesabı yok dolayısıyla ben yazıyorum buraya. umarım bunu da analiz edersin, şimdiden teşekkürler.

1.iki yanı sapsarı yapraklı ağaçlarla çevrili çok düzgün bir yol. Üzerindeki beyaz çizgiler sanki üzerinden hiç araba geçmemiş gibi hiç yıpranmamış haldeler. Yaprakların rüzgarda çıkardığı hışırtılardan ve ayak seslerimden başka hiçbirşey duyamıyorum.Yol kenarına birikmiş sarı ve kurumuş yapraklar ben ilerledikçe önüme savruluyorlar. Bir süre yürüdükten sonra yol aşağıya doğru eğimli bir hal alıyor. Bigiblet sürmek için ne kadar mükemmel bir yol diye düşünüyorum içimden. Hafif dönüşlü yoldan yavaş yavaş yürüyerek ilerliyorum. Kafamı yukarı kaldırdığımda masmavi bulutsuz bir gökyüzüyle karşılaşıyorum. Bir süre gökyüzünde süzülen kuş kafilesini izliyorum. Sağa doğru bakınca yolun sahile çok yakın bir yol olduğu anlaşılıyor. Yolda ilerlerken yanıma çok tatlı tertemiz bir yavru kedi yaklaşıyor.Onu sevdikten sonra beni takip ettiğini görüyorum.

2.Yol sola doğru kıvrılırken hemen dönüşte bi su birikintisi olduğunu farkediyorum. Suyun yanına yaklaştığımda kedi suyu içmek için hazırlanıyor fakat ben izin vermiyorum. Çünkü su çok bulanık ve kirli bir su. Suyun üzerinde kendi bozuk görüntümü zar zor seçiyorum. Suyun hemen kenarındaki ağaçtan suyun üzerine yapraklar düşmüş. Suyu görünce tuvaletimin geldiğini farkediyorum ve suya işeyip ordan ayrılıyorum.

3.Yolda yürürken ağacın dibinde gördüğüm fincan dikkatimi çekiyo. Hiçbir çöpün bile olmadığı yerde bu fincan ne arıyo diye merak ediyorum. Fincanı elime alıp baktığımda porselen ve ortasından bir desenle çevrili olduğunu görüyorum. Fincanın kulpunun tam ortası kırılmış. içine baktığımda dibinde şekillenmiş kahve olduğunu ve ondan fal bakıldığını tahmin ediyorum. Fala bakan kişi acaba ne görmüştür diye merak edip ben de ondan bişeyler çıkarmaya çalışarak yoluma devam ediyorum. Bir süre sonra o kahve lekelerine yaptığım benzetmeler beni eğlendirmeye başlıyor.

4.Elimde fincanla yürürken yolda gördüğüm anahtar beni şok ediyor. Çünkü az önce fincanda baktığım şekillerden birinin anahtar olduğunu farkediyorum.Bu kahve falına olan ilgimi iyice arttırıyor. Anahtara baktığımda biraz yıpranmış ve biraz lekeli bir demir anahtar olduğunu görüyorum. Tipik demir kapı kilidi gibi. Anahtarın böyle güzel bir yol üzerinde ve kahveden gördüğüm zaman bulunması onu saklamam gerektiğini düşündürüyor bana. Onu deri ceketimin soldaki fermuarlı cebine koyuyorum. Fincanı da yoldan aldığım bi yaprakla iyice temizledikten sonra iç cebime koyuyorum.
5.Hafif eğimli yoldan ilerlerken bi ayı görüyorum. Kahverengi gayet büyük bi ayı. Beni gördüğünü ve üzerime koştuğunu farketmem saniseler sürüyo. Hemen bi refleksle yerde bişeyler var mı diye aramaya başlıyorum. Bişey bulamayıp hemen arkamı dönüp kaçmaya başlıyorum.Ama yol rampa olduğu için beni zorluyor. Ayının yarattığı adrenalinle çok hızlıca koşuyorum.Bir süre hiç arkama bile bakmadan koştuğumda düşüyorum ve kalktığımda ayının arkamdan gelmediğini farkediyorum.. Hemen arkamı dönüp baktığımda ayının neden durduğunu anlıyorum. Peşimden gelen kedi pençelerinin arasındaydı ve kan içindeydi. O an içim burkuluyor ve o görüntüye daha fazla bakmak istemiyorum. Ayı ilerleyip benden uzaklaştıktan sonra olayın sıcaklığı geçince göğsümde bir acı hissediyorum. Düştüğümde fincan cebimde parçalara ayrılmıştı ve göğsümü kesmişti.

6.Tekrar dönüp yoluma eskisi gibi devam ediyorum. Yolun kenarındaki ağaçlardan saklana saklana gidip ayının orda olup olmadığını kontrol ediyorum. Daha sonra onun gittiğine iyice emin olduktan sonra tekrar asfalt yola geçip bugün olanlar hakkında düşünmeye başlıyorum. Daha sonra yolun sonuna geldiğimi farkedip duvarın önünde o yazıyı okuyorum. Duvarın arkasını göremediğim için merak edip hmen duvarın dibindeki ağaca tırmanıyorum.. Duvarın arkasını görünce bu güzel yol bittiği için hayal kırıklığına uğruyorum. Dümdüz tarlalardan ve kısa otlardan başka hiçbirşey yok.

1.
yolda yürüyorum patika: taşlık çakıllık deil toprak, çok az taşlık var onlarda büyük taşların yüzeyi gören küçük kısmı. yüksek bir tepe her yer yeşillik bazı bazı sarı kurumuş ot toplulugu var ama azar azar sade yeşilliğe güzellik katıyo öyle diyim ben. otlar bilekle diz arasında eşit mesafede büyümüşler. çok ilerde ağaçlar var ama orman desem orman deil seyrek desem seyrek deil. sık ama topasan 2 3 dönüm bi şey. etrafımda yok denecek kadar az gelincik görüyorum sadece kırmızılıkları görünce anlıyorum gelincik oldugunu. hava güneşli ama az bulut var. serin rüzgarlı deil tatlı bi hava.

2.
patikanın hemen kenarında ot ların içinin parladıgını görüyorum baktıgımda su birikintisi. otların içinde oldugu için bulanma felan yoktur su temizdir kucagımı açsam anca doldurur o kadar bişey. bi sebepden dolayı deil genel olarak nedenini merak ettiğim için nerden geldiğini düşünürüm maksat kafa boş kalmasın azcık çalıştırak işleyen demir ışıldar hesabına. lazım deil aslında. dünden kalan su desem belki bu ihtimal çabuk bitirir başka şey ararım etrafta bu suyu oluşturabilcek biyer yada bişey yoktur. nese derim burda bırakırım düşünmeyi

3.
ilerlerken fincan bulurum kahve fincanı. agzından bi dudak payı kadar aşağısında 1 cm kadar çevrelemiş. desen vardır 1 cm nin iki ucundan cevreleyen çizgi aralarında tek bir çizgi dalga şeklinde ve her dalganınına rasında nokta. altın renkte bir süs. bu kadar boş bi yerde bu fincanın neden aradıgını anlamam. belki biri geçerken düşürdü belki de işe yaramaz diye attılar.( tekme atarım yolun en uzagına düşürmeye çalışırım bu konuda ciddiyim huyumdur * ) işe yaramaz bişey olunca umursamam

4.
yerde bi anahtar var. eski kapı anahtarları filmlerde genelde gizemli bi kapı oldugunda hep o bizim eski kapı anahtarlarının tarzında bişey kullanırlar ondan yani. fazla süslü bişey deil anahtarın anahtar kısmı ve gövde sapıda özensiz bi şekilde yuvarlak maksat ip takmak için. atarım. (çelik kapı anahtarı olunca bi sorumluluk hissi doğar o ayrı )

5. ayı demişsin ama ayılık bi yer anlatmadım ama nese. maksat ne yapacagımı görmek saten.
yaklaşık 30 40 m uzakta bi ayı gördüm. yan tarafı dönük bana. acaip bi şekilde şok olurum. (ayı burda ne arar diye deyil korkudan)
kalbim sesi kulagıma gelecek şekilde hızlanır. yavaş yavaş geri geri giderim. ama ayı birden beni görür ve koşmaya başlar. o anda ölü taklidinin işe yaradığı hemen aklıma gelir ama ayının önüne uzanmak gibi bir riske gelemem korkudan, bilirim işe yarayacagını ama yapamam. direk arkamı dönerim. ciğerin dalağın yettiği yere kadar artık.

6.
uzun uzadıya gitmişimdir artık. önümde yüksek bi duvar üstünde 'girmek tehlikeli ve yasaktır'. aslında tahlikeli veya yasak olmadıgını düşünürüm. be amk oğlu kimsenin girmesini istemediğin için niye tahlikeli yazıyon derim ve merakımı cezbetmediği için aynı zamandada merakım olmıyan bişeye enerji harcamak istemediğim için yola devam ederim.

panpa 5 de ayı kovalarsa demişsin ama 6 ya bi bağlantı göremediğim için geçiş yaptım

bekliyorum panpa emeğine sağlık şimdiden

1. ankara konya yolu gibi bi yol düzlük ve sağı solu karpuz sergisi. yaşım çok ufak ve araba arızalanıp durduğumuzda biri bana karpuz kavun ikram ediyor. gittiğimiz otobüs mercedes 302, sigara içmek serbest. sular naylon ve üçgen p,ramit şeklinde, pipeti batırıp oradan içiyoruz. önmdeki adam koltuğunu yatırmış ve mladan döndüğümüzde muavinin kaldırdığı koltuk rahat etmemi sağlıyor. ufağım çok problem olmuyordu ama bi ferahlık var sanki. afyonda verdiğimiz molada istediğim yemeği yiyorum, kimse pahalı mahalı tınmıyor. fakat varacağımız yer kesinlikle konya değil. ya ankaraya çok sevdiğim bi akrabaya, yada uzun süredir ayrı kaldığım antalyaya ilk girişimiz yolculuğun en zevkli kısmı. binalardan hemen anımsıyorum burası artık ankara değil. (yada tam tersi)

2. suyu sadece görüyorum otobüsle geçtiğimiz için. hava hafif kararmak üzere. yanında reno 12 var. bagajı açık. suyla uğraşan olduysa da o sırada su kendi halinde, çevresindeki insanlar kendi halinde. suya bulaşan yok.

3. fincanı zaten önceden de görmüştüm. gittiğimiz yerde hediye olarak zütürüyoruz. kırılmasın diye annem yanına alıyor. sonra susuyorum.

4. sene 1992 o yüzden beni oyalayacak hiç bi şey yok. okumaktan hemen sıkılıyorum annemin çantasını karıştırıyorum uyurken. belki tavuklu sandviç kalmıştır diye. anahtarı orada görüyorum. tavuk sandviçler çeyrek ekmeğe salata-lık turşusu mayonez ve karabiberle yapılmış. son 1 tane yarısı yenmiş sandviç buluyorum.

5. ayı ormanlık alandan otobüse doğru koşuyor (sen istiyosun diye) ve biz önünden öylece geçip gidiyoruz. olay sadece benim dikkatimi çekiyor. otobüsün tamdıbına yakını uyuyor. sadece babam ve 1 kişi daha sigara içiyolar.

6. ankaraya varıyoruz, eski otobüs garından taksiye biniyoruz. büyük halama gideceğiz. takside uyuya kalıyorum. inince babamın kucağında hafif uyanır gibi oluyorum. karşıda ki inşaatta bu yazıyı görüyorum. şimdi yorgunum ama şartlar müsayit olduğunda kesinlikle o duvarın arkasında ne olduğuna bakmaya karar veriyorum. gece uyurken bi ara uanıyorum. hala antalyada ki evimizdeyim sanıyorum ve ev bi anda yabancı geliyor hatırlıyorum. sabah oluyor kızarmışekmek kokusuyla kalkıyorum. rafadan yumurta reçel tera yağ ve yağlı bi keçi peyniriyle kahvaltımı yapıyorum. daha sonra evin yakınıda ki parka zütürüyorlar. yazılı duvarı parkın bir kısmından görebiliyorum. gidip gitmemekte tereddüt yaşıyorum ve korkarak halamı kontrol ederek usulca duvara yaklaşıyorum. duvara tırmanıyorum tam zirvesinden diğer tarafına kafamı uzatıyorum ve irice bi köpek beni görüp beni ürkütecek bi tonda havlıyor. korkup birazcık titreyerek duvardan inip halamın yanına dönüyorum.

bad motha fucka

çok mu sevgisiz büyüdün bilmiyorum panpa. kızmak yok, bu bir test ve her zaman yanılabilir. ayrıca sen de başka bi kafayla cevaplamış olabilirsin. bunları söyledikten sonra başlıyorum;

hayatın bi gibime benzemiyo. ya da sen benzetemiyosun. acı çekmişsin diye düşünüyorum. derin acılar... ve bu yüzden birilerinin canını yakmak istiyorsun. hiçbir nedeni olmayabilir. sadece birileri daha acı çeksinler işte... sen çektin ya!
niye bitmiyor bu hayatın sorunları? her gün başka bir tak çıkıyor önüne. başka terslikler ve önünü görmeye, adım atmana engel olan başka bir gibim sonik problem çıkıyor. niye hiç şans yardım etmiyor bana diye düşünüyorsun. hedefin yüksekte bir yerde... ama artık umudunu yitiriyorsun ona ulaşmak için. her geçen gün uzaklaşıyor senden o hedef. ve bu daha da öfkelenmene sebep oluyor.

aşka bakışın da doğal olara tuhaf. aslında çok güzel olduğunu görüyorsun. ama içersen tak gibi olacak. yani sen ya aşkı kendine layık görmüyorsun ya da yaşayabileceğine inanmıyorsun kardeşim. bu yüzden de aşkla karşılaşman zor. çünkü sen aslında aşk yaşayabileceğin birini bulsan bile onu kullanırsın. serinlersin, sonra gidersin. çünkü seni yutacağını düşünürsün. bu önyargılar hayatını taka çevirir, söyleyeyim. problemin kendinle, hiç kimseyle değil.

bu öfke fincanda zaten ayyuka çıkmış. yere atmakla yetinmiyor, ayağınla kırıyorsun. sen kadınlardan nefret ediyorsun panpa. sana kim nasıl bir zarar verdi bilmiyorum ama harbiden bu normal değil. ne zaman bir hatun görsen, yaşayamadığın şeyleri hatırlatıyor sanki sana. deli oluyorsun. ama güzel bir şey yaşamıştın sen... güzel bir anın var sanki, sonra ne olduysa, her şey tersine dönmüş.

bilgiye verdiğin değer işine geldiği kadar. yanlış yapıyorsun. kolay yoldan köşeyi dönmek var aklında. tutkularına kim çomak soktu bilmem ama senin hevesle ve tutkuyla yapmak istediğin bir iş yok.

kötümser ve çok kincisin. düşmanına büyük kalleşlik yapabilirsin. sana en ufak bir zarar vermek isteyenleri direk yok etmeyi düşünüyorsun. ve herkesin sana karşı olduğunu, insanların seni arkadan vuracaklarını varsayıyorsun.

ölümden de korkun yok lan senin. balyozla geçtin öbür tarafa allaan manyağı. mafya mısın ne taksun anlamadım. ve tekrar bu tarafa dönmen de enteresan. geldiğin yolu geri döneceksin, oysa ki öbür tarafta seni korkutan hiçbir şey olmadı. e o zaman hedefin kaybolunca kendine yeni bir hedef koymakta zorlanıyorsun. hiçbir şeyin anlamı yokmuş gibi davranıyorsun. ama bu koşullardan çok senden kaynaklanıyor.
öfkeni yenmeni, hayata daha güzel bakmanı, empati kurmanı ve insanları sevmeni dilerim.