yazmaya üşenmeyene karakter testi

enstantane sevişmeler

panpa, yaşamın tadını çıkarmasına çıkaracaksın da... aslında zeka ve güzel bir kumaşın var da... klagib öğretiler ve ezberlerin arasına sıkışmışsın. yaşamın içinde ‘doğru olan’, ‘olmayan’, ‘yasak olan’, ‘olmayan’ gibi sürekli tartmaya çalışan bir terazinin kontrolündesin. hayatın çok konforsuz değil, arabadasın ve serin gidiyorsun yolda. ama empati gücün olduğu için adaletsizliklere, yakınlarının üzüntüsüne, insanların durumuna üzülüyorsun. susuzluk aşksızlık ve yasaklardır panpa. pek çok şeyi sorgulayan, tartabilen üslubun bence ‘din’ konusunda sıfır sorgulama ile tam bir ‘kabul’ ün içinde. bu insana çok iyi gelmekle birlikte, keskin duvarlar koyabilir ve diğer insanları, özellikle karşı cinsi anlayabilmeyi engeller. hayata bakışın ‘gibsen gelmezsin buraya’ şeklinde özetlenebilir.;)
o yol, hayat yolu çünkü. kovboy filmini çağrıştırması, vahşi bulduğun anldıbına geliyor bana göre. vahşi bulman da insan olduğun anldıbına.

suyu görmekten hoşlanmadın. çünkü su da aşktır. zaten senin yolun kuraktı hatırlarsan. gördüğün suyu gibeyim, direk ‘pis’ dedin. işte yukarda anlatmaya çalıştığım buydu. ama farkındaysan o pis suyu kana kana içtin. çünkü aslında ne kadar güzel olduğunu, seni nasıl serinleteceğini, iyi geleceğini biliyorsun. Karşına çıksa aşkı yaşamayacak kadar keriz olmamakla birlikte, sonra hızla arazi olacak kadar tırsıksın ama. yılanın zütüne kaçma ihtimali var tabi. bu demek oluyor ki, aşka ilişmen için ona çok ihtiyacın olması gerekiyor ve onunla kalabilmen kolay değil. onun ne kadar temiz olduğunu sorgularken bitirirsin zaten aşkı. onunla cebelleşirsin yaşamaktan ziyade. ama bunun tek kaynağı da senin önyargıların olur.

nitekim fincanda da çıkıyor bu durum. ‘kütahla porselen’ dediğin ne biliyo musun? kalite onayıdır. yani senin sevgilin olduğu zaman kim onaylayacak onun markasını? toplum. yaşanmışlıklar... imajı... geçmişi... klagib öğretiler... sonra o fincana ne yaptın sen muallaknin evladı? kuma sabitldin, üstüne de bez parçasıyla çadır kurdun. o zavallı kıza var ya, Allah sabır versin derim, başka da bir şey demem. bu şekilde kontrol ettiğinde ve sabitlediğinde hakiki bir şey yaşama şansın olmaz panpa... onu kimse görmediğinde, o her şeyden mahrum olduğunda ‘hakiki güven’in sağlaması yapılmaz ki hayatta. Pazartesi, Salı, Çarşamba, her yeni gün yeni bir sağlamadır ve gerçek sevgi, her şeyi görürken seni seçmesidir. bu kadar korumacı olmamanı, kurallarını biraz esnetmeni öneririm. çünkü bu herkesten önce senin mutluluğun için gerekli.

amanın... ayıyı yedi herif ya. bırak kaçmayı falan. ayıyı yedi. sen testin burasında ‘hayvan’ desen de, ayı olması gereken yerde yapmışsın bunu. bir yanının feci öfkeli olduğunu gösterir. senin var ya düşmanını Allah korusun, anasını gibersin. bu nası bi özgüven, ayrıca nasıl bir öfkedir? bak dikkatini çekerim, karşı tarafa empatin hiç yok. insanların gözünden bakmaya çalış biraz hayata. sadece senin fikirlerin ve doğruların var. hayatında okuduğun tek kitap Allahın gönderdiği kitap bile olsa (öyle demiyorum, ama olsa) yine de onun içinde başkalarını anlamanın önemiyle ilgili şeyler bulabilirsin. sevgiye dair... huzura dair... onun içinde sadece kurallar yoktur. oysa seni hayata bakışın çok fena köşeli kardeşim.

daha sonra ayı tekrar karşına çıkıyor, burada düşmanı ne kadar tehlikeli gördüğün ortada. bunlar önyargıdır. diyeceksin ki, ‘lan ayı işte’ ama o ayıyı yavrusu olduğu için vahşi görenler de çıkıyor bu testte. düşman sana aşkını kaybettiriyor, yaşdıbını tehlikeye atıyor... ama onu yenme biçimin süpermiş... anahtarı gözüne sokuyorsun. yani bilgiyi kullanarak alt ediyorsun düşmanını. zayıf noktasından... bu kurnazlığını ve zaman zaman soğukkanlı olabileceğini gösteriyor.

sonra da anahtarı her yerine sokuyorsun. işte yine o öfke. yaşam boyu sana zarar verebilecek bir şey bu. içindeki sinirden söz ediyorum... insanlara duyduğun öfkeden. senin gibi düşünmeyenlere karşı... tekrar söylüyorum, bu en çok sana zarar verir.

ölümden korkuyorsun ama inançlı olduğun için ‘cennet’ olduğunu düşünüyorsun önce ölümden sonrasının.. ve fakat çok da emin değilsin. yine korkular çıkıyor açığa... huzura korkular kılavuzluk edemez oysa ki, ancak sevgi kılavuzluk eder. sana önerim, içindeki öfkeyi yumuşatman, köşelerini törpülemen olacak. herkesin Allahın yarattığı kullar olduğunu ve Allah’ın bir parçası olduğunu hatırlamanı dilerim. içindeki güzelikleri öfkeye gömme derim panpa.

hayal olarak diyorsan panpa kuralım [üslubum çok iyi değil kusura bakmayasın]:

çöl gibi bir yerin ortasında dümdüz yol asfalt. inişli çıkışlı ama düz arabamın içindeyim dışarısı yanıyor aslfalttan dumanlar çıkıyor ama arabamla rahatım, klima açık oh gidiyorum bayağı. ulan yoldada hiç taş çakıl yok düz asfalt sarı veya beyaz çizgide yok nerede bu devlet. yapay değilde doğal gibi neyse devam edelim. küçük bir kasaba gibi bir yer ama yol yok bildiğin toz toprak kovboy filmlerindeki gibi ıssız ve sessiz sakin bir yer. kurak ama. fazla sayabileceğim bir şey yok sağa bak çöl sola bak çöl yani. kaktüs var diken var tel var kayalık yok kum var gibsen gelmezsin buraya yani.
eaammını gibeyim ikinci soruya bak su buldun napcan neyse dur.
bir ağacın altında su var pis su. çöl gibi bir yer olduğu için altın gibi bir şey. eğilip içiyorum su soğuk ama oh ne soğuk ne soğuk. böyle su içmemiştim hiç. matarama su ko'dum ve içine girdim suyun cebelleştim biraz keyif banyosu ve sudan yılan fırladı dışarı ödüm koptu amk. çıktım hemen sudan kaçtım gittim amk yürüdüm uzaklaştım ordan.
az biraz gittim yolda fincan gördüm yerde içi ıslak değil ki kumlar içine yapışmamış. aldım kaldırdım altında kütahya porselen yazısını aradım yok düz beyaz fincan. mataramdan su alıp koydum birde öyle içtim. yudum yudum içtim oh dedim fincanı attım cebe yürüdüm acıkmışım amk. aklıma suda ki yılan geldi dedim bu hayvanlar koku moku alırlar şimdi dur fincana su koydum düzleştirdiğim kumun üstüne sabitledim iki üç sopadan üstümdeki bez parçasıyla üstüne çadır kurdum gölge yaptım buharlaşmasın amk su. neyse hayvan geldi tırsa tırsa yakaladım. geri ağaçlığın oraya döndüm ve gözlüğümü çıkartıp büyüteç hesabı yanımdaki küçük tahtaları yaktım hayvanı pişirdim yedim. mataralarımı yeniden doldurdum bu sefer başka yöne gitmeye karar verdim.
giderken yolda anahtar görüyorum. bu ne amk sarı anahtar. büyük ama böyle elim kadar hemen etrafa bakıyorum sandık mandık bişey kazıyorum bazı yerleri ama yok yani samanlıkta iğne arıyoruz. ben yönümü buraya çevirdim anahtar çıktı anahtar lazım olacak işaret olabilir diye belimdeki mataraların bağlı olduğu ipe bağlıyıp yoluma devam ediyorum.
{ayı gibsin mi ister misin amk oha yaa neyse}
az biraz yürüdükten sonra tepe gibi bi yeri aşıyorum aşağıda ayı bahtsız bedeviyi yiyor amk
bildiğin yokuş gibi bir yer ayılar yokuşu hızlı çıkar diye iyi ce tırsıyorum ama bunun inişide var. beni gördü kovalıyor muallaknin evladı tazı gibi çıktı tepeyi ama aşağı inerken salaklaştı ben koşuyorum ama mecal yok. mataralarımdan su damlıyor huur ya gitti suların yarısı. neyse yakaladı beni amk bir iki tane indirdi yuvarlandık biraz belimdeki ip çıktı mataralar gitti herşey gitti kolumu molumu ısırdı yüzüme pençe attı muallak sonra bi boşluk oldu çıktım kurtuldum sarı parlayan anahtar gözüme ilişti yerde. düşürmüşüm amk koştum ayıda koştu tam üstüme atlarken anahtarı gözüne soktum hayvanın üstüme düştü ölmedi ama gözüne odaklandı beni bıraktı. çıktım sütüne ağzına burnuna zütüne neresi yanmadıysa soktum anahtarı. öldü pislik anasını gibtiğim.
artık yaralıyım ve suyum yok bayağıda boğuştum ve yorgunum.
son çare önüme bakmadan ilerliyorum. mataralarımı almışım hepsi çeyrek dolu bazıları patlamış attım onları. neyse yürüyorum birden kum ayağıma batmaya başladı. şöyle kafamı kaldırdım amk kum tanecikleri büyümüş toprak gibi olmuş ama tam değil ve önüm dağ bayır. ulan arkam çöl lan dedim heralde serap görüyorum. koluma baktım o kadar kan kaybetmemişim ki amk gömlek temiz. neyse yürüdüm ilk tepeyi aştım artık iyiden iyiye toprak oldu her yer böyle serin serin esmeyede başladı. neyse engebeli olduğu için ikinci tepeyide aştım ve duvar gördüm amk. çin seddi gibi uçsuz bucaksız. benden biraz uzun ıkınsam çıkarım ama kolum yaralı. çıkma atlama zıplama gibi şeyler yazıyor. ulan öyle bişey olsa sen oraya dikenli tel koyarsın. bu arada duvar beyaz düz. ama boya beyazı değil. böyle metalik beyaz gibi. neyse atladım üstünden amk ne göreyim yem yeşil alan oh amk ağaçlar seyrek çimler kısa ve tatlı yumuşak. ulan cennete kaçak mı girdik acaba yakalayıp gibmeseler bari. hem duvarın üstündeki yazıyı es geçip buraya atlamanın yanlış olduğunu düşünüyorum. hemde geri çıkamıyorum. duvar bayağı uzun gözüküyor zemin çok alçak. neyse yaralıyım yardım eden olur diye devam ediyorum amk ne güzel. hava sıcaklığı 26 derece rüzgar güzel ağaçlar güzel gökyüzü parçalı bulutlu az ilerde şelale var amk attım mataraları birde üstüne bastım patlattım. amk o ne çıkan su çimenleri kurutu çöl yaptı amk. ay dedim naptım noluyo amk. koştum uzaklaştım neyseki yayılmadı. hala bi insan yok ama ben iyiden iyiye kan kaybetmeye başladım. tepe var çıktım tepeyi oturdum ağacın gölgesine. yürüdüğüm çöl möl gözüküyor oturdum onları seyrettim çok güzel bir ortamda. seyrede seyrede bayıldım. yada öldüm kan kaybından. bilmiyorum.

mc31fb
hayata bakışın henüz yavan be panpa. asgari zevklerin peşinde görünüyorsun. hedeflerin yok ve derinleşme ihtiyacı içindesin. aslında okumanın, öğrenmenin öneminin farkındasın ama değişen bir şey olmuyor. gündelik koşuşturmanı kontrol altına almalısın çünkü seni geliştirebilecek her şeyin uzağında görünüyorsun. hayat çok kolay olmamış sana. ya da sen bir nedenle yeterince keyif almıyorun hayattan. yolda tarla dışında bir şey ve devdıbını hiç görememenin nedeni bu. hakiki bir hedefin yok. tutkuyla ne yapacaksın hayatta? neyi çok seveceksin? bunlar konusunda emin olmadan mutlu olmak zor. oysa adaletsizlikleri, olan biteni gayet iyi görüyorsun. mesela seni kafalamak kolay olmaz öyle. eşitsizliğe, düzene, gidişata itirazı olan birisin.
aşka bakışın tam bir felaket. bırak yolda gördüğün suya yaklaşmayı, kamyonların tekerleklerine ilişmesini bile ‘bulaşmak’ olarak görüyorsun.
fincanda biraz daha umut vaat ediyorsun. güzelliğini ve önemini fark etmişsin aslında aşkın ve hakiki bir sevgilinin. sanatla alakalı birinin tasviri gibi geldi bana. ama bu hissi yolu anlatırken hiç alamadım doğrusu. ama ciddi bir özgüven sorunu var sende. sanki o kadar temiz ki, o fincan senin olamaz. yani sen kendi iradenle çok hoşlandığın birini elde edemezsin sanki. neler yapmam lazım acaba diye düşünüyor olabilirsin. sanki karşı cinsi elde etmenin bazı formülleri var ve onları öğrenmen gerekiyor. karşı cinsin en temel güdüsü, özgüvenli erkek bulmaktır panpa. o yüzden sadece olduğun gibi olman yeter. kendine güvenmeni öneriyorum. her ne olursa olsun. game of thornes’taki cüceyi düşün... çok çekici değil mi? çünkü zeki ve kendine güvenli. yani ‘her ne olursan ol’ derken bunu kastediyorum.
anahtar bölümünde bilgiyi önemsediğin ortaya çıkıyor. sadece erteliyorsun. bir takvim yapmanı ve hayatını yönetmeni öneriyorum. çünkü zaman çok hızlı geçiyor. zeki, neşeli ve muhtemelen sanattan anlayan birisin. kendini harcama derim.
düşmanı evin içinde görmen çok enteresan ve travmatik. büyük korkuların olduğunu görüyorum burada. ciddi bir yalnızlık ve ciddi korkular, acılar. çok altta, çok derine gömmüşsün panpa ama bunlar bugününe yansıyor işte. evin içinde canını çok yakan biri ya da bir şeyler olmuş olduğunu düşünüyorum. herşeyi ilişkilendiriyorsun kafanda birbiriyle. bu yüzden yaşadığın yaşayacağın her şeye etkisi oluyor bunların. bu nasıl bir acı ya da travmaysa, ölmeyi bile düşünmüşsün. evet panpa, durumun ciddiyeti son soruda patladı. yaşdıbına bu kadar koyu imza atan olay herneyse, onunla hesaplaş, yüzleşmeni bitir, yoksa hayatını giber bu problem. moralini yüksek tutmanı ve derine gömdüğün bu sorunu daha fazla iteklememeni ve yok saymamanı öneriyorum.

amdan duser gibi
hayata bakışında henüz ezberler hakim panpa. ezberler bazen huzur verir, bazen de hayata ve karşı cinse bakışımız hakkında önyargılar bırakır bize. iyi bir insansın ama kendini geliştirmek konusunda tembelsin. bu çağın önemli bir sorunu bu zaten, sana özgü değil ama kumaşı güzel ve yetenekli insanların bu konuda ekgib kalması üzücü oluyor. çok iyi şeyler yapabilecekken sıradan şeyler yaparken bulursun kendini çünkü. hayatla ilgili çok büyük derdin yok gibi görünse de, alabileceğin zevklerin asgarisini ve temel olanları aldığını söyleyebilirim. sığ sularda oynamak gibi. oysa derinler çok daha güzeldir.
yolu sonunda köy görmen, kendine ait güzel ve dostça bir dünya kurma isteğidir. birbirinden farkı olmayan üç yolun anlamı ise, tutkuyla bağlı olduğun bir hedefin olmadığı anldıbına geliyor. o üç yolun mutlaka birbirinden farkı vardır. söylemek istediğim buydu işte. daha fazlasını görebilmek için kendini geliştirmek. (muhtemelen küfrediyosundur da, bu analizi yapmanın da gereği bu maalesef)
aşka bakışın var ya, bir felaket... toplumsal baskılar ve sözünü ettiğim ezberlerin izlerini görüyorum. “tüm hayvanların kullandığı bir su” izlenimin, aşkı değil de ‘temiz gördüğün ne varsa’ onu seçeceğin anldıbına geliyor ki, bu da dayatmalarla yapılan seçimleri getirir. Aslında hayatın bu tarafı, sen farkına varmadan yormuş seni. ‘Misafir olduğunu hatırlayıp’ tekrar yola çıkmana çok hüzünlendim. o su belki de senin kaderindir. ve sen yolun ortasında kimseye ait olmayan bir yerde misafir değilsin. heryer senin. ve mutlaka seni bulacak olan aşk ‘kirli’ olmayacak panpa. herkesin bir geçmişi var, herkes yaralanabilir, herkes sevebilir ve herkes vazgeçebilir. bu kimseyi ‘kirli’ yapmaz. yaşayacaklarını, henüz daha yaşamadan çöpe atmamak için önyargısız olmanı öneririm sana.
bak... işte... güzelim fincanı ‘burda olmaması gerekiyordu’ diye fırlatıp attın. aynen söylediğim bu. seni bulacak olan güzel şeyleri, tıpkı bu önyargıyla fırlatıp atmamak için lütfen aklını ve kalbini daha çok kullan, ezberlerin yerine. çünkü olgunlaştığımız zaman bu anılar bize sadece acı ve pişmanlık verir.
bilgiye verdiğin değerden söz ediyordum. anahtar... otların altında kalmış. hayatında kolay göremeyeceğin bir yerde panpa. ve sonra da kaldırıp atıyorsun. onun neleri açabileceğinin ve sandığından çok daha fazla işe yarayacağından emin ol. atma.

düşmanca bir tavrın yok senin. düşmanla mücadele etmek gibi bir derdin de yok. onunla uğraşmıyor, savaşmıyorsun ki bu iyi bir özellik. bu arada özlediğin bir yer, belde, insanlar olabilir. ‘o köy’ kuracağın yeni dünya da olabilir, özlediğin bir geçmiş de... ama o konuda umutsuz görüyorum seni.
hedefine, geriye dönerek kolay ulaşamazsın panpa. zamanın aslında ne kadar hızlı geçtiğini henüz bilmiyorsun. ama ölüm korkun çok insani ve her şeye rağmen yaşama bağlılığını gösteriyor. karşı cinsi düşünürken, insanların en az senin kadar korkuları olduğunu ve hepsinin de senin gibi bir köy hayal ettiğini unutmamanı dilerim.

ne sandin yapragam
‘farkında’ olarak yaşayan bir adamsın panpa. hayata bakışın çok güzel. komşuluk, dostluk, iyi niyet senin yaşamındaki önemli sözcükler. sen yaşamın güzelliklerin çok farkındasın ama sana kısmet olmadığını düşünüyorsun pek çok şeyin. bir sürü insanın tam tersi olarak da bu senin içini yine de öfkeyle doldurmuyor. acayip yardım sever, iyi bir insansın. mesela bildiğin şeyi üşenmeden paylaşır, anlatırsın bir insana. empati gücün çok yüksek. yoku bilirsin, zoru bilirsin. bu yüzden de başkaları için üzülmeyi de bilirsin.
lakin hayat pek şahane gitmiyor senin için. yolundaki kocaman çukur bir temel problemin olduğunun çok net göstergesi. klübenin ışığının sönük olması ve ordan korkup kaçman bir çocukluk travması gibi geldi bana. ailevi bir problemin canını yaktığını sanıyorum. sonra da işler yolunda gitmemiş ve düşündüğün şeyleri değil, mecbur kaldığın şeyleri yapmak zorunda kalmışsın.
bence hiç hak etmediğin bir yerdesin bu hayatın içinde. her şeye rağmen de çok asabi, kötücül ve kinli değilsin. sadece ‘ulan böyle mi olacaktı’ diyorsun sanki... hep yoluna bir şeyler çıkmış, hedeflerinden geri dönmek zorunda kalmışsın. kırılmışsın ve yaşam sevincin hırpalanmış. bence kesinlikle sevmediğin bir işi yapıyorsun.
aşka bakışın tam sıçanzi! aşka inancın falan kalmamış panpa. kirli suyu taşlarla örtmen, aşkı gördüğün yerde kaçacağın anldıbına geliyor. sanki zaten mutlu olmam imkansız der gibisin. ben daha önce ciddi bir şekilde kırıldığını ve çok üzüldüğünü düşünüyorum.
sevgiliye bakışında da benzer bir şey var. onu anlamaya çalışmak, zaman geçirmek, tanımlamak, netleştirek istiyorsun ama ‘zorlasam da bir şey göremiyorum’ diyorsun. bu özgüvensizliktir bu konuda. sanki ne olursa olsun seni sevmeyecek. fırlatıyorsun ama ses gelmiyor. sanki hiç kimse senin için üzülmeyecek. oysa birini ne kadar mutlu edebileceğini biliyorsun ama sanki o her kimse, sana şans vermeyecek. karamsarsın panpa. çok iyi, çok merhametli, kişiliği güzel birisin ama karamsarsın.
bilgiye verdiğin değer güzel. aslında okumaya ve araştırmaya daha çok zaman ayırmak isterdin ama olmuyor.

hayatın vahşiliği karşısında kendini savunmasız görüyorsun. sen düşmanlıklar karşısında kaba kuvvete başvurmak yerine, onları zekanla alt edebilirsin. yeteneklerin var ve zekisin.
ölmeye eğilimli değilsin. umutların da tükenmiş değil. dirençli ama sosyal olma konusunda sanırım biraz tembelsin. hayat zor ama işini iyi yapanlar, çalışkan ve iyi insanlar için fırsatlar çıkar her zaman. moralini bozma, çünkü iyi karaktere sahip olmak bu hayatta en değerli şeye sahip olmak demektir. moralini yükseltecek, her şeye iyi yanından bakmaya çalışacaksın. yavaş yavaş her şeyin değişeceğini ve mutlu olabileceğini göreceksin panpa.

1)hayalimde böyle asfaltlı köy yolları olurya hani kenarlarında böyle geçe parlasın diyekırmızı nikelajlar olur. sonra kenarları hep buğday tarlası ve düz bir yol değil. böyle yukarı doğru yükseliyo yol ve 50 metre sonra ufka çıkmadan yol nereye gidicek kestiremiyorsun ve yolun sağ tarafı biraz bozuk herhalde kamyonlara çok kullanıyor o tarafı oyüzden olsa gerek.
2)yolda bi su birikintisi var kamyonların bozduğu asfalt yoldaki çukurun içinde birikmiş. ertaf çok sıcak ve kuru olmasına rağmen bu su sanki etrafdaki kuraklığa inatla direniyor gibi kenarlarındaki çamurlu toprak kademeli olarak suya en uzak olandan başlayarak kurumuş ve çatlamış.az önce üzerinden geçen kamyonun tekerleklerine bulaşan su yolun diğer kısımlarında kegib kegib çizgiler halinde iz bırakıyor.
3)yolda bir fincan var. böyle kulbu çok zarif ağız kısmı geniş bir fincan. sanki ingiliz kraliçesi beş çayını bu fincanda içmişte bidaha saklamışlar bu fincanı ve kimseye elletmiyolar öylece duruyor. içinde tertemiz. allahın kuraklığında nerden buldularsa suyu fincan tertemiz. belkide bundan 10 gün önce yağan yağmurda yıkanmıştır diye tahmin ediyorum.
4)yolda bir anahtar buldum daha yepisyeni gıçır bir anahtar. kale markalı bir anahtar.bir ev veya dükkan anatarı gibi sanki bir kapıyı açıcam ve içeri girip klimalı odaya geçip serinliğicem felahlıyıcam diye düşünüyorum.ve karşımda bir ev var evin bahçesinde söğüt ağacının dalları sarkmış yere kadar. zengin köylü evi gibi yani zengin derken diğer köy evlerine nazaran zengin çünkü diğer evler hep kerbin derme çatma ama bu ev tğladan yapılmış ve sıvalı ama boyanmamış herneyse eve giriyorum çelik kapı çıktı karşıma anahtarı taktım fakat girmiyo anahtar delikten sonra tersini çeviriyorum anahtarın ve içeri giriyorum. meğer kilit tersmiş. neyse içerideyim ve bir divan var divan uzaktan konforlu gibi gözüküyo fakat oturunca çok sert ve klima var felahlıyorum.
5)evin içinde bir ayı var aklıma bir anda pablo köpekleeri geliyor. edimsel koşullanmayla hayvanlara öğretikleri geliyor.bu ayılara oynamayı öğretenler geliyor. ayını kafasında fotel şapka var ve bir anda bana saldırmaya başlıyor ama nasıl hızlı koşuyor bende evden çıkıp kaçmaya başlıyorum çok değişik bir ayı bu hızlı koşuyor ve iki ayağını üzerinde koşuyor. yakalayamıyor beni çünkü zoru görünce it gibi koşanlardan olduğum için o adrenalinle nasıl kaçtığımı anlayamıyorum.
6)önümde uzunca bir duvar var kenarına ara ara kalın çiviler çakılmış arkadaki ayıyla arayı baya açtım fakat burada kısıldım kaldım ever bir an önce bir çözüm bulup bu duvarı aşamazsam ayı gelip beni öldürücek. neyseki çivileri fark ediyorum. benim ayağımın sova bileceği fakat ayını toynaklarını sığamıyacağı o mucizevi çiviler basıyorum bir bir çıkmaya çalışıyorum bu arada ayı gözüktü ileriden geliyor. heyecan dahada arttın.bir an önce üzerine çıkma istiyorum duvarın ve bu arada girmek tehlikeli ve yasaktır yazını görüyorum fakat umuumda değil ayının altında ölmektense asit kuyusuna atlamıy tercih ederim nitekimde ayı duvarın dibine geldi ve ben yerden 10 metre tepede duvarın tam üzerindeyim arkası boş bir arazi ve bu duvar öyle birşeyki yanları açık yani sadece duvar var ve arkaya atlarsam ayı yandan dolaşıp gelip beni yicek fakat iyiki duvarın tam üzerinde duruyorum ayı bir otarafa bir bu tarafa gidip yukarı çıkma yolu arıyor fakat çıkamıyor.şu andan itibaren ya ayını gitmesini beklicem yada köylülerden birinin ayıyı vuruo beni kurtaramasını...

al panpa yazım gözünü seviyim cevap ver be seni ciddiye alıp yazdım lütfen geri dön

uzunca bir toprak yol görüyorum karşımda. uçsuz bucaksız değil ama yolun sonundaki köyü görebiliyorum. yolda birkaç minik taş ve yolun kenarlarında biten otlar var. çevremde farklı ağaçlar var. çeşit çeşit. hepsi meyvelerini vermiş burnuma kokuları geliyor. yere düşen meyvelerin izleri yolu kirletmiş. yağmur havası var gökyüzünde. öten kuşlar böceklerin huzursuz sesi kulağıma geliyor ama yolda bir canlıya rastlayamıyorum. yine de sesler yalnız hissetmemi engelliyor. bir süre sonra yol üçe ayrılıyor. yollar arasında bir fark yok. düz devam ediyorum.

150-200 metre sonra bir su birikintisi görüyorum. yeterince temiz değil. çevredeki tüm hayvanların bu suyu kullandığı anlaşılıyor. yaklaşıp kendime bakıyorum suda. fazla değişmemişim ama yürümenin verdiği yorgunluk suratımdan anlaşılıyor. parmağımı yavaşça gezdiriyorum suyun içinde. parmağımdan gelen soğukluk tüm bedenime yayılıyor. orada misafir olduğumu hatırlayıp tekrar çıkıyorum yola.

yolda yürürken turuncu tonlarında bir fincan görüyorum. elime alıp inceliyorum. çiçek desenleriyle sade ve şık görünüyor. ama anlam veremiyorum. benim yolum daha farklı, daha vahşi. böyle bir fincanın olmaması gerekiyor. tutup ormanın içine atıyorum fincanı. çarpma sesini duyunca kırıldığını anlıyorum.

daha fazla yürümek istemiyorum. gördüğüm ilgi çekici bir ağacın altına oturuyorum. çevreme bakınırken üstü otlarla kaplanmış bir sarı anahtar gözüme çarpıyor. yapacak daha iyi bir işim yok elime alıp inceliyorum anahtarı. arabamın anahtarına benziyor. farklı bir tarafı yok. garip kıvrımlar işte. etrafındaki izlerden uzun süredir burada olduğunu anlayabiliyorum. yorgunluğum geçene kadar elimde çeviriyorum anahtarı. sonra bulduğum yere atıp tekrar yola devam ediyorum.

ileriden garip hışırtılar geliyor kulağıma. duyduğum onca ses içinde bana farklı gelmesinin nedeni seslerin bana doğru yaklaşması. izlemek için güzel bir manzara olmadığını anlıyorum ve yolun ortasında durmak yerine otların arasına saklanıyorum. zamanlamam güzel, birkaç saniye sonra koyu kahverengi bir ayı otların arasından çıkıyor. hiç dost canlısı değil. çıkardığı homurtular bunu gösteriyor. gideceği yolu kafamda çiziyorum. hemen yanımdan geçecek. normalde kokumu alması gerekiyor. ancak bir şeyden tedirgin olmuş. yanımdan öylece geçip gidiyor. o gittikten sonra ayının geldiği yola doğru gidiyorum.

farklı bir yola girdiğim için köyü göremiyorum artık. onun yerine karşıma uzun bir duvar çıkıyor. duvar oldukça eskimiş. boyası patır patır dökülüyor. eğlence olsun diye tekmeliyorum birkaç kez. tekmeledikçe altından bir işaret çıkıyor. üstünü temizleyince girmek tehlikeli ve yasaktır yazısını okuyorum. içerisi hakkında bir merak uyanıyor içimde. korkmuyor da değilim hani. ama duvar tırmanamayacağım kadar yüksek. fazla uğraşmayıp geldiğim yoldan geri dönüyorum. gitmeyi amaçladığım yola.