Hayırdır ne oldu falan dedik tabi biz de, o da dedi ki: bu dedem değiiiiilll...

Haydaaaaaaaaaaaa. dedik biz de grupçana, sonra başladık sormaya.

Sen kimsin?

Açelya

Burada araya ben girdim:

Açelya öteki taraf var mı?
(kendi kendime sırıtıyorum amk, ben her zaman sorgulayan kişiydim, hala da sorgularım ama oradakiler için belki diye hayattaki en gereksiz soruyu sormuştum amk)

Evet'e gitti.

Aha sıçtım dedim.

Bir daha evet'e gitti amk. Güldük falan eğlendik.

Sonra, nasıl öldüğünü sorduk merhuma.

Deprem'de dedi. Üzüldük amk bildiğin ama hakkaten üzüldük.

Sonra, burada ailen var mı dedik

Evet dedi

Oğlun var mı dedik

Var dedi

Ona haber vermemizi ister misin dedik

Evet dedi

Adı ne dediiiik...

Fincan hareket etmeye başladı amk.

Evet evet, bildiğimiz fincan amk, kahve fincanı, biz insanların parmak ucu orada ve hareket ediyor amk.

Kalp atışlarım hızlandı tabi amk, noluyor lan falan diye, kardeşimle de göz göze gelmeye çalışıyorum hiç olmadı ondan güç alacağım amk o da benden falan... Neyse, sorular sormaya başladık, tabi ilk önce bizim hatun soruyor dedesine, bir şeyler falan sordu(anımsamıyorum panpalar doğal olarak 10 yıl geçmiş amk) sonra biz bir şeyler falan sorduk böyle salak salak, beni seven biri var mı? O seven burdan biri mi? Sayılsal sonuçları falan?! bıdıdı bıdıdı bıdıdı bıdıdı ama benim hatunda bir gariplik var amk, bir tutuk böyle falan, sonra o 1-2 soru daha sordu amk sonra dedi ki burada bir yanlışlık var...

Küçükken duymuştum amk yine biri böyle Atatürk'ü çağırmaya çalışmış, hatta çağırmış, Ata'm silah arkadaşlarıyla gelmiş amk, taramış gitmişler evi(Çocukluk efsaneleri ama napayım amk bilinçaltımda) falan, ben de dedim böyle böyle, ne olur ne olmaz...

Sonra benim hatun dedi ki, ben aslında dedemi çağırmak istiyorum.. Ay dedim seni yerim amk, destek verdim çağıralım amk! diye, neyse herkese uydu falan, koyduk parmakları, kız dua okuyor falan(ilk defa koyuyorum fincana parmağımı amk, çok tırsmıyorum ama tırsıyorum da amk) veeeee...

Müziğin sesini siz mi kıstınız diye gidip sordum, aldığım cevap ise hayırdı amk! inanmak istemedim ama yaşıyordum amk. O gün, sadece izledim, sorular falan sordular, bu kısmı çok anımsamıyorum. içine pek dahil olmayıp izlediğim için, ama çok şaşırmıştım amk.

Valla okuyan var mı yok mu bilmiyorum ama gibimde değilsiniz beyler, daha da anlatmam ama, bu hikaye de burada gib olur gider.

Dershanedeyiz, derste. Bir hatun var. Gittim onla konuşmaya, bilgi almaya çalışıyorum 3 harflilerle ilgili. Dedi ki ben de biliyorum, dedim yapar mıyız? Sınıfta hemen konusuldu falan ayarladık çıkışta cafeye gidip halledeceğiz o işi(Diğer grup) Neyse, gittik cafeye falan, sınıfta daha önce o evet, hayır, harfler falan onları ayarlamışlardı, koyduk masaya falan..

Bilmeyenler için, düzeneği anlatıyorum.

Bir oval çizerek harfleri, sayıları diziyorsunuz. Ovalin içine bir yana evet, bir yana da hayırı koyuyorsunuz ve bir fincanı da tam ortasına koyuyorsunuz. Ritüele katılacak olanlar, parmaklarını, ters koyulmuş fincanın üstüne koyuyor(Tercihen işaret parmağı)

Neyse, ama ortamda bangır bangır müzik var amk, hatun okuyor ama bir yandan da rahatsız olduğu belli, dedi ki bana, şu müziğin sesini kıstırabilir misin? Tamam dedim, kalktım, garson da bana doğru yöneldi, söyledim ben de sesi kısabilir misiniz diye, çocuk 5-7 adım atmadı, pat ses kesildi, fincan hareket etmeye başladı, ben şok amk, bir yandan müziğe şok oluyorum gitmesine, diğer yandan fincanın hareket ediyor oluşuna...

Ben böyle olumsuzluğumu anlatabileceğim işaretler falan yapıyorum arkadaşıma, en azından ortak ağız yürütelim diye.

Yanlış anlamayın, korkmuyorum ama, ne bileyim amk, bilmediğim bir şey, bir anda yapalım yapalım haaaaaaa falan diye de olayın içine girecek değilim amk. Neyse kardeşim olayı ayıktı falan, başka zaman ayağına yatıp o günü atlattık.

Bunu da burada anlatmadan geçmeyeyim, yazdığım kızın olduğu gruptu bu, doğruluk mu cesaret mi oynayalım dedik öyleyse madem öyle. iyi falan oldu. Herkes takılıyor, mal mal sorular, kimsenin zütü cesaret demeye yemiyor falan(benim de yemiyor tabi amk) neyse, çevirdik, benle o hatuna geldi, ahaaaaaaaaaaa dedim amk, doğruluk dedi tabi ki hatun. ben de kaç numara sütyen kullanıyorsun dedim amk, grupta utananlar, hoşuna gidenler falan garip bir hava oldu amk, neyse hatun söyle 75B miydi ne yannanımdı, dedim inanmam, görmemiz lazım, kardeşim gaz verip sırtıma falan dokunuyor böyle, kızlar aaaaaaa oooooooooo sesler falan, dedim etiketini görsek yeter, memene meraklı değiliz falan, neyse kız, yanındaki kız arkadaşına bizim göremeyeceğimiz şekilde gösterdi falan, onayı aldık.. Sonra yine turlar döndü falan, yine benle ona geldi, yine sordum, yine, doğruluk dedi. Donun ne renk diye sordum? Gruptan yine aaaaaaaaaa ooooooo falan geliyor, çok binsin falan(malın tekiyim aslında, sadece uğraşasım var) ben bu ortamda duramam diye giden hatun falan, garip bir hal aldık iyice, Bej dedi, inanmam göster dedim, açayım mı burada dedi, aç dedim, döndü arkasını, pantolunun kıvırdı ama biz o kıvırma mesafesinden onun tanga olduğunu falan anladık, üstüne tanga mı diye sordum, evet dedi falan oooooo aaaa nidaları, cafedeyiz bir de, bizden başka kimse yok, işletmeci kadın bizi kesiyor kötü kötü falan, bu bilgileri kafaya çizdim, otsbirlik malzememizi aldık ve cafeden ayrıldık...

Bahar ayları demiştik.

Şöyle nerden baksanız 2 farklı grupla takıldığım ama toplamda 10-15 kişi arasında bir sayımız var. Keyifli insanlarız. Son dönemeçlere girince, havanın da etkisiyle sallamaya başladık dershaneyi, artık sıkılmıştı arkadaşlar çalışmaktan. Ben zaten çalışmıyordum amk. Cafelerden cafelere geziniyorduk işte, oyun falan oynuyorduk. Favorimiz tabuydu, çok nadir de olsa okey falan da oynardık. Sonra bir gün bir arkadaşımızın sohbet esnasında bir merakını öğrendik...

Evet. Nerde kalmıştım.

Derken sınavlar geldi çattı.

Hiçbirimiz sınavı kazanamadık, aramızdan zaten kazansa kazansa 2-3 kişi kazanacaktı, onlardan biri de bendim. Birazcık da olsa gelecek vaad eden bir öğrenci statüsündeydim ama sınavda yaptığım geri zekalılığı inanın hiç kimse yapamazdı.

Ben sınavı karışık çözerdim. Şöyleki, paragraf ve felsefe soruları bana hep çok uzun gelirdi, sıkılırdım okumaktan, en sevdiğim şey de matematikti.. Eşit ağırlık öğrencisiydim, coğrafyam hocaya kafa tutacak kadar iyiydi(ki tutmuşluğum da vardır) Tarihim hiç fena sayılmazdı, matematik sanki allah vergisiydi, tek sıkıntılarım, Türkçe Dil Bilgisi(Oldum olası sevmem ve hala bilmiyorum amk), Paragraf soruları ve Felsefe.

Aslında Felsefe'yi aşırı çok severdim(hala da öyle) ama o soruları okumak ölüm gibiydi. Geometri de ise adeta bir canavardım amk.

Sınavı da şöyle çözüyordum: Dilbilgisi ve hariç tüm Türkçe soruları( O zaman 4 bölüm ve 45'er soruydu, çooook eski yani * ), Coğrafya, Matematik, Tarih ve Geometri ve en sona da uzun soruları bırakıyordum. Çözmem gereken 135 soru vardı(Fen'e hiç bulaşmıyordum, zaman kalırsa 3-5 soru)

Çözebildiğim, beni zorlamayan üstünde düşünemdiğim Tüm soruları çözdüm, işaretledim, bir de huyum vardır çözdüğüm gibi işaretlerim. 135 sorunun 80inin çözmüşümdür...

Ve sonra, matematiğe ve geometriye artık yumulayım dedim, 1 soru çözdüm ve kodlarken farkettim ki, Sayısal sorularını sözele, sözle sorularını sayısala işaretlemişim amk!

Şok geçirdim, kendime gelemedim bir türlü, kitlendim, aklım oradaydı, ben böyle bir hata ya da geri zekalılık nasıl yapardım, 5-10 dakika hiçbir şey yapmadan durdum.

Ne yapacağım, niye böyle oldu gibi sorular kafamda, kendimi sınava veremiyordum...

Sonucu da öyle oldu.

O 80 sorunun üzerine 5 tane soru ekleyemedim sınavda, sonuç olarak da kazanamadım.

Dondum oracıkta.

Kanım çekildi.

Bir şeyler demek istedim.

Diyemedim.

Ağzımı açtım ama sesim çıkmadı.

Yutkunuyordum sadece,

Belki de yutkuna biliyordum sadece,

Gözlerim kesinlikle belermişti,

Mezar taşında

A
Ç
E
L
Y
A

yazıyordu...

Hiç tereddüt etmeden numarayı aradım. Yanlış numara çevirdiniz dedi telefon.( Ya da böyle bir numara bulunamamaktadır her ne gibse)

Sorduk tekrardan böyle böyle diyor diye,

Yine aynı numarayı verdi.

Tekrar aradım.

Yine aynı şeyi söyledi.

Amk şimdi düşünüyorum da kendi evveliyatımı gibeyim panpalar.
Ne gib yemeye aradım ben o telefonu.
Ya doğru çıksaydı amk
Ya açan kişinin adı açelya falan olsaydı ne yannan yerdim amk, cesaretimi gibeyim o zamanlar! Şimdi olsa gibsen yapmam amk!

Selam binler. Evde tek pc var. Benim ki arızalı. Pc ortak kullanım durumunda pek müsait değilim yani anlayacağınız. Şimdilik biraz daha bir şeyler yazacağım sonra gece devam edeceğim.

Rezerved

Devdıbını gece anlatacağım binler.

Artık herkes dağıldı.

Facebook yoktu o zamanlar, telefonlar da çok yaygın değildi. Belki de bir daha hiç görüşemeyecektik o gruplarla ya da bazılarıyla...

Kazanamayanlar olarak, kimilerimiz iş buldu, kimilerimiz şansını denemeye devam etti... Ben de aileme 1 sene daha yük olmak istemedim, çalışayım, kendi paramı kazanayım öyle gideyim tekrar dershaneye dedim.

Ve bir iş buldum...

Daha da uzatmadan... Yıl 2006 idi artık. Rutin işime gidip geliyordum. Gümrük firmasında çalışıyordum. Ofis boyluk yapıyordum. Kısacası ofisin içinde, getir zütür işleri.

Orada çalışan bir tane de arkadaşım vardı. Kendisi tam anlamıyla huur çocuğu kelimesinin vücut bulmuş haliydi. Ama bunu anlamam biraz uzun zaman aldı. Onun mevzusunu anlatmayacağım burada, o çok ayrı, hatta apayrı bir mevzuydu.

Bir gün, o çalışacağı yere gidecek ve ben de elektrik faturasını ödemeye gidecektim, beraber ofisten ayrıldık...

Dümdüz bir yol bizi bekliyordu, elektrik idaresi yaklaşık 1-1,5 km ilerideydi, yolumuz birdi, o da oradan gideceği yere gidecekti.

Bir yandan yürüyor bir yandan da muhabbet ediyorduk.

Salak salak muhabbetler işte, yaz mevsimindeydik, hava da aşırı sıcaktı amk...

Yolun sağ tarafından kaldırımdan ilerliyorduk, yolun sağ tarafında bir mezarlık vardı...

Arkadaşım napıyorsun amk ya dedi,

Ne yapacağım dıbına koyduğum dedim,

Bırak okusun zavallılar, güncel hayattan da mı haberleri olmasın dedim gülerek, o da güldü ama daha çok kızmıştı, senin ben amk dedi, eyvallah dedim ben de, güle güle, taşak muhabbeti çevire çevire bitirdik mezarlığı, az ötede de elektrik idaresi vardı..

Mezarlığın orada yürüyorduk muhabbet ede ede, küfür ede ede...

Az ileride yerde bir kaç tane gazete sayfası gördüm

Aldım elime, birazcık bakındım, fotomaç gazetesiydi, bu ne ya amk deyip mezarlığa doğru savurdum gazeteyi...

Elektrik idaresine gelmiştik artık, dedim ben burdan kaçayım, görüşürüz.

Görüşürüz dedi huurnun evladı(!)

Girdim idareye, bekledim sıramı, çok da beklemedim gerçi ama, ödedim elektrik faturası, çıktım idareden...

Geri dönüş yolundaydım artık, yine mezarlığın olduğu tarafa geçtim yolun sol tarafına, kaldırım o taraftaydı, dal kıpırdamıyordu amk yerinde, öyle bir sıcak vardı...

Aheste aheste, elim gibimde yürüyordum, öylece dümdüz amk...

Artık mezarlığın önündeydim, hava karanlık falanda değildi, bildiğimiz gündüz gözüydü amk..

Biraz da hızlı yürüyen bir insanımdır, yanımda yürüyen insanlar benim tempoma ayak uyduracağım derken hep terler amk, hızlı hızlı yürüyorum yine...

Derken, bir anda bildiğin aşırının aşırısı bir rüzgar çıktı amk, ama nasıl esiyor, utanmasam savrulacağım amk...

Ve, sanki, bir anda, durduk yere, hiç yokken, refleksen mi, allahın verdiği bir şeyle mi ne, sanki biri bana soluna bak dedi...