yoruldum

Adem abinin çok sevdiğim bir şarkısıdır.

Uzun zamandır böyle bir yazı yazmayı kuruyordum kafamda vaktin geldiğini düşündüm , hele ki şu son olaylar beni bunu yazmaya mecbur etti.Bir-iki yıldır bahsedeceğim konu ile alakalı araştırmalar yapıyordum politika ve pgiboloji , devlet idaresi ve askeri diplomasi ile alakalı bir çok kitap okudum maalesef tamdıbını anlayamadım yaşımdan dolayı olmalı 16 yaşında bir kardeşinizim ben artık lafı da daha fazla uzatmadan anlatacağımı anlatayım.Ülkemizin son dönemlerde bulunduğu hassas politik yapı , düşünceler arası ayrılıklar , devlet büyüklerinin tavırları , Suriye'de olan askeri kriz bir yandan Rus kuvvetleri ile birlikte hareket eden Suriye Demokratik Güçleri diğer yandan ÖSO ve TSK ve bir ucundan IŞiD ve bir ucundan PYD. Enflasyon , doların artması ve vergiyle halkın artan huzursuzluğu, geçim sıkıntısı , işsizlik. Bütün bunlar yordu beni hayat tecrübem yok ve buna rağmen içim sıkıntı ile doldu.O kadar çok umutsuz olmak için neden var ki...
Ben olsam diyorum bazen ben olsam ne yapardım ?
Otoriter davranıp ipleri elime mi alırdım ?
Bir devletin yok olmasına bile sebep olabilecek olsa parlamentoya güvenir miydim ?
Yoksa sorumluluktan kaçar mıydım ?
Hala düşünüyorum felsefi olarak sorguluyorum kendimi ama cevap bulamıyorum daha da karamsar oluyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum belki ama ne yapmayacağımı biliyorum ben bir ülkenin ana yasasını değiştirmezdim şöyle bir bakıyorum ana yasa değişikliğine hangi madde gıda enflasyonunu ve doların bedelini düşürebilecek ?
Yada askeri sorunlarımızı çözecek ?
Çözüm bir ana yasa değişikliği değil ağabeylerim çözüm biziz.
Biz değişirsek biraz dogmatikliğimizi aşıpta farkında olabilirsek bir şeylerin , değişir.Şu anda değişin kendinizi geliştirin tarihimizi öğrenin mantık ve pgiboloji kitapları okuyun, farkındalık kazanın dostlar ve ağabeyler o zaman gerçekten güdülen bir koyun sürüsü olmaktan çıkıp gerçekten bir kuvveti temsil edebiliriz düşünen , sorgulayan ve farkında olan varlıklar olabilirsek gerçekten bu devletin kurulma ideallerini gerçekleştiririz.Ama değiştirmezsek bu yorgunluk bizi tüketir ağabeylerim... değişelim...

31 cekmekten elim yorldu amk

çok yoruldum..

yoruldum ve tükendim bittim.

Hayaller peşinde koşmak
Olmayan bi şeyi aramaktan yoruldum

Yoruldum.. Ön yargılardan, insanların birbiri üzerine üstünlük kurmaya çalışmasından, insanın cebindeki parası kadar adam olmasından, insanların sadece gibtiğimin dış görünüşüne bakmasından, insanları köleleştiren bu sistemden sıkıldım.

Peki elimizden ne geliyor ? Koca bir "HiÇBiRŞEY"

Sizce elimizden ne gelebilir ?

kendimi yormaktan

kolumu kaldıramıyorum

ve saçmalıyorum canınızı sıktıysam özür dilerim

Ayrılık, küçük ihtirasları unutturur, büyükleri kuvvetlendirir.

Ben nerede canlı bir varlık buyduysam, orada kudrete yönelik iradeyi gördüm. Hizmet edenin iradesinde bile efendi olabilme iradesini gözlemledim.

.?...

Bende amk

Evet beyler yoruldum yaşım 18 taşı sıksam suyunu çıkartacağım zamanlar. Aşık olup hayatı yaşamam gereken yıllar, mutlu olmam gereken yıllar beyler ama ben çok gibtiri taktan bir üniversite sınavı ile, babamla,yalnızlığımla boğuşuyorum. Maddi sıkıntılarımız var kimseye bişey diyemiyorum.Çok yalnızım kimseye bişey diyemiyorum. Sınava çalışmıyorum kimseye bişey diyemiyorum.Ve en kötüsü de arkadaş ortamında hiçbirinden bahsedemeyip gülmek zorunda hatta güldürmek zorunda kalmam. Evet beyler çok yoruldum bu yaşımda yoruldum. Geleceğimi hayal edemiyorum hayalimi, gençliğimi ve sahip olmadığım herşeyim çalındı beyler. Böyle bir hayat hiç arzulamamıştım ama yaşamak zorundayım beyler.Çok koyuyor aga arkadaşlarımın saçma sapan sorunlarına üzülüp benim size dahi anlatmadığım sorunlar ile boğuşmam. Yoruldum beyler evet çok yoruldum. Beni benden çaldı birileri beyler...

Herkes mutlu da bi ben mutsuzum heralde, otobüsten eve inip yürüdüğümde sçift görmekten bıktım. Ben niye yaşayamıyorum onları benim neyim ekgib diğerlerinden

Ruhen Yoruldum.

bitmiyor hayat, çok yoruldum.

yıkılmaz bir kale olmaktan, başkalarının mutluluğunu kendi mutluluğumun önüne koymaktan, yara almaktan, platonik aşktan,tek gecelik hazlardan, yalancı ve "iyi olacaksın"temalı sözlerden, pişmanlıktan,her sabah uyanıp yanımın boş olmasından, ve yine her sabah aynanın karşısına geçtiğimde kendime aynı küfürleri etmekten sıkıldım ve korkaklıktan sıkıldım
tanrı ya yalvarmaktan sıkıldım ve bunu bıraktım
insanların bana acıyarak bakmasından sıkıldım ve insanları da bıraktım peki geriye ne kaldı ?umut mu ? mucizeler mi ? hayatımda ilk defa kendimi başkalarına bırakıyorum siz güzel insanlara söyleyin ne yapayım?

Akışına bıraktım gidiyorum
Sonu hayır mı Şer mi bilemiyorum

Hem eriyorum günden geceye
Hem kapı duvar verilmiş sözlere

Ben yoruldum
Söyle senin gücün var mı hala

Kac yenilgi var
Söyle ömürde Allah aşkına.