Rez aldım.

Rezerve

2020yi görüp de 2007ye kötü demek de ayrı bir kafa mk.

Liseye geçtiğim dönem şehir değiştirmiştik. Doğup büyüdüğüm yerden ve dolayısıyla tüm arkadaşlarımdan ve tanıdıklarımdan ayrılmak zorunda kalmak beni derin bir boşluğun içine sürüklemişti. Bunu dışarıya belli etmiyordum ama içimde fırtınalar kopuyordu. Üzerime müthiş bir boşvermişlik yapışmıştı. Her şeye yeniden başlayacak olmak bir yandan iyi olsa da yine de onca yılımı arkada bırakmış olmak çok üzücüydü. Şimdi neyin ne olduğunu bilmediğim bir yere gelmiştik. Liseye başlayacaktım ve tanıdığım kimse yoktu. Birbirlerini tanıyanlar ilk günden birlikte olacak ve ben bir köşede yalnız kalacaktım. Bu düşünce okula gitme isteğimi de bitiriyordu. Böylece liseye başladım ve ilk aylar tam da tahmin ettiğim gibi oldu. insanlarla tanışma konusunda zaten iyi değildim ve yanıma gelen birkaç kişiyi de soğuk davranışlarım yüzünden kendimden uzaklaştırmayı başarmıştım. ikinci ayın sonunda sınıfa girdiğimde sıramda tanımadığım bir çocuk oturuyordu. Acaba bizim sınıftaydı da ben mi hatırlamıyorum diye düşündükten sonra yanına gittim. Çocuk ben yanına varmaya iki adım kala kusura bakma senin sırandı heralde diyerek çantasını yan sıraya koydu. Kafamı sallayıp oturdum. iki ay boyunca tek başıma oturmuştum ve şimdi bir sıra arkadaşım olmuştu. Çocuk elini uzattı ben Uğur nakil geldim dedi. Uğur'un yüzünde hep yandan bir gülüşü vardı. Kalın kaşlı geniş omuzlu bir çocuktu. Saçları ve gözü siyah burnu hafif yamuktu. Saçları üç numara kesilmişti. içimden ona karşı soğuk davranmak gelmedi. Sıcakkanlı yaklaşmıştı ve artık tek başıma oturmaktan sıkılmıştım. Gülümseyerek elimi uzattım.

Devam et.

Lana rhoadese şuku

Nezaketle cam kenarı en arka sırada oturuyorduk. Lisenin ilk yılı neredeyse sınıfta böyle bir kız olduğundan bile haberim yokken ikinci sınıfın ilk birkaç haftasında nasıl olduğunu anlamadan birbirimizle oldukça iyi bir samimiyet yakalamıştık. Nezaket dışarıdan bakınca dikkat çeken bir kız değildi. Sessiz hatta içine kapanık biri bile sayılabilirdi. Kumral ve düz saçları omzunun biraz aşağısına kadar uzanıyordu. Gözleri bana kalırsa yeşil ile mavi arasında bir renkti ama kendisi her zaman mavi olduğunu iddia ediyordu. Burnu minikti ve ne kambur ne de fazla kalkıktı. Dudakları fazla biçimli olmasa da benim dudaklarım gibi yamuk değildi. ilk yıl kendisine çoğunlukla ağlarken rastlıyordum. Sınıfın kızlarında ona karşı neden olduğuna anlam veremediğim bir nefret vardı. Fırsatını bulduklarında onu ağlatmaktan, laf sokuşturmaktan ve itip kakmaktan çekinmiyorlardı. Bu durum kimseyi rahatsız etmiyor üstelik bazı erkekler tarafından da kahkahalar ile destek görüyordu. Nezaket bunlara aldırış etmiyor gibi görünüyor umursamaz davranmaya çalışıyordu ancak her insan gibi onun da tahammül sınırları vardı ve o sınırlar aşıldığında kendini salıveriyordu. Üstüne gelenlere de karşılık vermiyor kendi kabuğuna çekilip üzüntüsünü yaşıyor ve sonrasında kaldığı yerden devam ediyordu. Böyle sessiz ve her şeyini kendi içinde yaşayan insanlar pek umursanmaz. Sınıfta çoğu kişi de umursamıyordu. Sanırım umursamayanlar arasında ben de vardım. Zaten o dönemde bir şeyleri umursadığım da söylenemezdi.