Bizimkiler alttan zile bastı.

+Birini mi bekliyorduk dedim
-Hayır hayatım dedi endişelenmişti binler. Kim olduğunu öğrenmek için cama çıktı. Bizimkileri görünce

-Sen birilerini bekliyomuydun dedi gülerek
+Kim geldi ki dedim
-Senin tayfa dedi o sırada kaan bağırmaya başladı
-Yengeee aşağı 2 dk gelsene dedi bende cama çıktım
+Ne oldu beyler hayırdır dedim.
-Senlik bi durum yok bize yenge lazım 2 dakika gelebilir mi dedi bartu. Eylül'e baktım

+Git istersen neymiş dertleri bakalım dedim.
-Tamam hayatım geliyorum hemen dedi. Kapıya kadar yolcu ettim kapıyı kapattığım gibi odaya koştum. Dolapları boşalttım kitapların aralarına baktım yok amk nerde bu karneler derken dolabın üzerinde bi kutu gördüm. Son bir umut kutuyu açtım ve karneler dahil birçok belge vardı burda. Dış kapının kapanma sesini duyduğumdan diğer belgelere bakamadım bile direk 10. sınıf karnesini bulup okulu öğrendim ve odayı eski haline getirdim.

Kapı çaldı açtım bende direk şüphelenmesin diye.

+Ne olmuş dedim
-Hiç hayatım ya senle ilgili sorular falan sordular. Gülmeye başladım içten içe başka konu bulamadınız mı amk diye.
+Bunun içinmiydi yani dedim güldüm. O sırada bizimkilere mesaj attım

+Okul x okulu biraz araştırın belki bişey çıkar dedim.
-Tamam biz hallederiz sen evden erken çıkmaya bak dedi cihan.
+Tamam diye yanıtlayıp yolladım. O sırada Eylül yanıma geldi

-Kimle konuşuyorsun bakıyim sen dedi
+Hiç ya bizim tayfayla buluşucaz da onu planlıyoruz dedim.
-Erken mi gidiceksin yani dedi üzgün bi ifadeyle.
+Malesef evet dedim.

Bir tane film izledik dışarı çıkmadık zaten. Film bitince

+Ben kalkıyım dedim
-Bugün hiç öpmedin beni gidemezsin dedi
+izin biletimiz öpücükmü oldu dedim gülerek.
-Evet dedi bende yanına yaklaştım öpüştük ama 0 zevk aldım amk. Nihayet evden çıkabildim bizimkileri aradım..

+Nereye geliyim dedim.
-Biz dünkü mekandayız gel çabuk dedi cihan.
+Geliyorum hemen diyip yola çıktım. Yolda aklıma bir ton kötü düşünceler gelse de hepsine yok ya o deildir diye geçistirdim. Mekana gelince klagib selamlaşma faslından sonra

+Eee buldunuz mu bişey dedim.
-Bulduk ama ne kadar hoşuna gider orasını bilmiyoruz dedi tarık
+Ne buldunuz amk söyleyin zaten kötü bir haber bekliyorum.
-Kanka Eylül'ün eski okulunda benim ilkokul arkadaşım okuyo dedi cihan.
+Eee amk dedim heycanla
-Çocuğa mesaj attım nasılsın falan kaç yıldır konuşmuyoruz amk çocukla zaten. iyidir falan sohbetinden sonra Eylül'ü sordum. Tanıyorum ama ne diye sordun falan dedi. işte yok merak ettim bizim okulda falan salladım birşeyler dedi. Heycandan kalbim ağzımda atıyor amk.

+Ne dedi olum çatlatma adamı dedim.
-Kanka Eylül eski sevgilisiyle 2 yıl çıkmışlar. 2 yıl sonunda Eylül bu muallakyi başka biriyle sahilde öpüşürken görüyor ve okul değişiyor kısaca böyle dedi. Vay amk dedim içimden Eylül gibi bir kız aldatılırmıydı lan.

+Benide intikam için kullandı yani dedim sinirli üzgün ne biliyim amk çok karışık duygular yaşıyordum o anda.
-Öyle oldu galiba dedi kaan. Biz seviyoruz dedik kızın yaptığına bak. Intikam için ağzıma sıçmıştı.

+Ne yapalım çocuğu dövmeye gidelim mi dedim.
-Saçmalama dövsek ne değişecek olan olmuş dedi tarık.
+Haklısın da ben ne yapıcam amk kızın yüzüne bakamam artık ben dedim.
-Kanka sana kalmış çok karışık durum amk dedi. O gün 2 paket sigara bitirdik. ilk defa Müslüm Gürses dinledim. Hane demişler ya "Dinlemeyen çok şey kaybetmiştir, dinleyende" harbiden öyle amk. Adam kelimelerinde benim anlatamadıklarımı anlatıyordu. Daha yaş 17 ama tükenmiştim amk.

Eve bitkin bir halde geldim. Selam verip odama geçtim. Bizimkiler bir sorun olduğunu anladılar. Babam odama geldi oturdu yanıma.

-Hayırdır oğlum dedi.
+Bişey yok baba ne olsun dedim.
-Eminmisin dedi.
+Evet dedim. Leş gibi sigara kokuyodum kokuyu fark etti tabii.
-Git bi nane lafan bişey at ağzına konuşmak istediğin zamanda gel yanıma dedi ve çıktı. 5 dakika sonra bende mutfağa gittim karanfil attım ağzıma sonra odama geçtim tekrar.

Ağladım beyler çok ağladım bunu hak etmedim ben amk. Eylül mesaj attı geceye doğru

-Nerdesin hayatım. Hiçbirşey yazmadım telefonu kapattım uyudum. Ne kadar çabuk uyunabiliyorsa o kadar çabuk uyudum.

Çok erken uyandım saat 7 gibiydi. Alışkanlık olmuş elim telefona gitti sonra bir an durdum. Telefondan bizim çocukların numaralarını aldım. Eylül'den onlarca mesaj gelmiş ama hiçbirine bakmadım bile sonra tekrar kapattım dolabımın üzerine koydum. Annemin telefonundan bizimkileri arasammı diye düşündüm sonra hepsi uyuyodur diye vazgeçtim.

Zaman geçsin diye tv izledim tekken oynadım. Saat 10 gibi Bartu'yu aradım.

+Alo kanka
-Hocami senmisin
+Evet ben telefonu kapattım buluşacağımız zaman bana burdan ulaşın
-Tamam kanka dedi ve telefonu kapattı.

Pazar günüydü yani bütün aile kahvaltı yapıcaktık. Anneme sofrayı kurması için yardım ettim. Dün bende bişeyler olduğunu bildiği için ağzımı aradı ama benden laf çıkmayınca

-Zamanında seni uyarmıştım dedi. (hane bu yerde bana laf sokuyodu ya beyler) Vay amk dedim içimden harbiden o kadar bellimiydi. Hiç bişey diyemedim babamda gelince kahvaltımızı yaptık. Öğleye doğru Bartu aradı buluşacağımız mekanı söyledi bende hazırlanıp çıktım.

Otobüse binmeden önce 1 dal sigara içtim. Eskisinden daha fazla sigara içiyordum. Mekana varınca klagib selamlaşma ne yaptın ne ettin sohbetinden sonra Tarık konuya girdi

-Hocami ne yapıcaksın intikam alıcakmısın
+Onun yaptığını yapmam dedim
-gibtiri mi çekiceksin dedi kaan
+Ne yapayım başka amk
-Belki mantıklı bi açıklaması vardır bence bi dinle dedi cihan
+Yok beyler daha fazla yalan dinleyemem
-Sen bilirisin kanka dedi ve konuyu kapattık.

internet cafeye gidip cs 1.6 oynadık. (Bu arada beyler cs kapışmak isteyen beklenir 1.6 olucak ama) Ne yaptıysak ne ettiysek gülemedim amk. Aklımda hep Eylül vardı. Ağzıma sıçtığı halde onu düşünüyordum. Kendime de yazık kalbime de yazık. O gün eve gitmeden önce günlük tarzı bir defter aldım. ilk günden itibaren yaşanan herşeyi yazdım. Zamanım çoktu nasıl olsa.

1 hafta boyunca bizim tayfayla buluşup gezdik tozduk. Hayattan, aşktan nefret ettiğim 1 hafta geçmişti. Okulların açılmasına da 1 hafta vardı. Yine bir pazar sabahı ailecek kahavltı yapıyoduk.

-Bugün teyzenlere gidicez gelicekmisin dedi babam
+Yok baba keyfim yok siz gidin
-Gel kuzenlerinle takılırsın iyi olur.
+Bidahakine gelirim dedim fazla zorlamadı
-Sen bilirsin dedi.

Öğleden sonra evden çıktım bizimkiler akşamüstü gidip gece gelecekleri için ev boştu yani. Bizim tayfayla toplandık rakı bira ne varsa aldık bizimkilerin gitmesini bekledik.

Bizimkiler çıktığı gibi bizde eve geçtik. Kış olmasına rağmen o havada bütün camları açtıkki koku kalmasın diye salonda. Kafaya bak amk...

içtikçe içtik anlattıkça anlattık. Kimisi şu kızı gibemedim diye ağlıyor kimisi teyzem hasta diye. Çok efkarlı bir gece geçirmiştik anlayacağınız..

Bizimkilerin eve gelme saatine yakın evdeki bütün rakı bira ne varsa topladık. Salonuda parfüme boğduk. Kafalar çakır zaten bizimkileri yolcu edip direk yatağa uzandım. Yarım saat sonra bizimkiler eve geldi

-Hocami diye seslendi annem. Cevap vermedim. Sarhoştum ağzımı açmadım kelimeleri yutarak konuşmamdan anlarlardı.
-Uyumuş herhalde dedi babama ve odalarına geçtiler. Alkolunde etkisiyle içim yanıyordu amk. Dayanamadım telefonu açtım. Bilmem kaç tane arama bilmem kaç tane mesaj önemli olan tek nokta hepsi Eylül'den. Mesajları okumaya başladım.

-Neden cevap vermiyosun
-Nerdesin sen
-Bişeymi oldu
-Ya meraktan öldurucekmisin insanı ne oldu gibi bir ton mesaj. 1 saate anca okudum amk mesajları. Okurkende ağladım. Alkollu olmanın verdiği gazla

+gibtir git Eylül yazdım yolladım. Beni bekliyormuş gibi mesajıma direk cevap verdi
-Ne oldu ne Allah'ın cezası ağlıyorum kaç gündür derdin ne bir anda ne oldu
+Eylül bitti nedenini düşünürsen bulursun dediğin yalanlardan bilirsin gibtir git şimdi daha karşıma çıkma dedim. Aynı sırada oturuyorduk amk nasıl olucaktı o diye düşünürken mesaj attı.
-Hocami ben seni sevdim
+intikam için çok sevdin evet
-Ne intikamı ne saçmalıyosun sen dedi.

Cevap vermedim beyler telefonu kapattım direk. Ağlayarak uyumaya çalıştım. Yastık su olmuştu bildiğiniz. Ertesi sabah saat 2 gibi kapının çalma sesiyle uyandım. Bu kim amk diye kapıyı açtım sizce kim var karşımda? Evet Eylül gelmişti.

Dondum kaldım 10 saniye ona baktım özlem giderdim gözlerimle. Sonra kendime geldim kapıyı kapattım. Yine çaldı kapıyı. Kapının arkasından

+Kimse yok içerde dedim.
-Allah'ın cezası aç şu kapıyı dinle beni sonra ne yaparsan yap. Tereddüt ettim bir an ama açmadım beyler. Yarım saat kapının arkasında durdu belkide ama ben kapıyı açmadım. Giderken de

-Pişman olucaksın hocami dedi ve gitti. Sesinden ağladığını anlıyordum. içime öküz oturdu desem yeridir. Bütün gün evden çıkmadım ağladım resimlerimize baktım. Haklı değlmiydim sizcede binler?

Okul başlayana kadar pek bir olay olmadı 2 kere daha içtik bizimkilerle başka da bir olay yok yani. Okul başladığı günün sabahına uyandım. Ulan bir tatilden zevk alamamak ne demek biliyomusunuz siz. Okula gitmek istemedim aslında istedim beyler. Çok özlemiştim be binler sesini duysam yeterdi belkide.

Bizimkilerle buluşup okula geçtik bir çardağa oturduk müdürü bekledik. Gözlerim hep Eylül'ü aradı ama yoktu beyler. Hiç biyerde yoktu. Müdür kürsüde yerini alınca sıraya girdik konuşmasını falan yaptı sonra sınıfa geçtik. Sol yanım boştu beyler. Sıranın da vücudumda..

Gün boyunca ya gelirse diye bekledim ama gelmedi ümidi kestim bende. Keşke dinleseydim amk dedim içimden. Dinleseydim o gün onu belki böyle olmazdı. Pişmanlık, özlem her bi tak birbirine karıştı. Dediği gibi pişman olmuştum beyler. Okul bitince Eylül'e mesaj atsam mı atmasam mı diye çok düşündüm sonunda sevgime yenik düştüm

+Eylül yazdım yalnızca.

Tükürdüğümü yaladım mı? Yaladım
Pişman oldum mu? Oldum
Özledim mi? Bu nasıl bir soru amk
Yani beyler it gibi ben kapısını çaldım. Akşama kadar bekledim cevap vermedi. Akşam yine mesaj attım.

+Eylül özledim dedim. Yine cevap vermedi bütün gün telefonun başında bekledim ama yok amk yok. Ona yaşattığım şeyleri anladım. Kendime kızdım defalarca ama yalan söylemişti tek tesellim buydu.

Ertesi gün okula giderken otobüste Eylül'ü gördüm. Yanına gitmeye korktum binler uzaktan biraz baktım özlem giderdim sonra yanına oturdum. Yüzüme bir kere bile bakmadı amk. Eylül dediysemde bakmadı okul durağında indik yan yana yürüyorduk ama tek kelime etmiyorduk.

Sınıfta da tek kelime etmedi amk. Tam 2 hafta beyler tam 2 hafta boyunca yüzüme bakmadı tek kelime etmedi. Sözde intikam aldı amk. 2. haftanın sonunda

+Eylül dedim. Cevap vermeyeceğini düşünüyordum ama cevap verdi
-Ne var dedi sinirli bir sesle
+Konuşabilirmiyiz dedim.
-Konuşacak birşeyimiz yok senle
+Eylül bi konuşalım lütfen dedim
-Hocami gibtir git dedi. Anasını gibeyim ben böyle bir darbe almamıştım..

Beynimden vurulmuşa döndüm. Kalktım gittim tuvalete ağlamaya başladım. Okulda olduğumuz için belli olmasın diye yüzümü yıkadım ama ne çare gözlerim kan kırmızısı olmuştu. Sınıfa dönmeye korkuyordum. Beni bu halde görüp güler belki diye korkuyordum beyler. Zil çalmadan önce sınıfa girdim. Seha ve Gülsena'nın yanına gittim. Amacım kıskandırmak falan değildi binler yanlış anlamayın.

+Kızlar biriniz benim yerime geçebilir mi rica etsem dedim.
-Niye ne oldu kötü gözüküyosun dedi seha
+Kavga falan ettik sormayın soru kafam incin zaten dedim.
-Tamam dedi ve seha kalktı benim yerime geçti bende Gülsena'nın yanına geçtim. Neden kızın yanına geçtin demeyin amk herkes kız kıza veya erkek erkeğe oturuyo sınıfta. Bizle birlikte 2 kişi kız erkek şeklinde oturuyo yalnızca. Erkek yollayacak halim yoktu Eylül'ün yanına. Diğer kız erkek oturanlarla aram yoktu hiç.

Beyler zaman geçmiyordu, okul bitmiyordu, benle konuşmayı geçtim yüzüme bakmıyordu. 1 ay böyle geçti. Ben artık kaybettiğimi kabullenmiştim. Eskisi gibi dersleri kaynatamıyordum espiri yapınca direk ona bakıyordum acaba güldümü diye ama yok beyler yok amk. Sınavlar ise çoktan başlamıştı. Sınavlara çalışarak giriyordum ki sen yokkende yüksek alabiliyorum mesajını vermek için. Hemen hemen bütün sınavlardan Eylül'den fazla puan aldım.

1 ay sonunda doğum günüm geldi. Acaba gelirmi yanıma iyiki doğdun dermi onu geçtim gelsin yanıma keşke doğmasaydın desin buna bile razıydım amk. Doğum günümde sınıfta bütün gün bekledim ama yanıma gelmedi amk. Arkadaşlar hediye falan almış onlara teşekkür falan ettim ama asıl beklediğim kişi beni takmıyodu bile. Çıkış zili çaldı herkes evine dağılıyodu bende hayal kırıklığıyla durağa geçiyordum. Arkamdan aylardır sesini özlediğim kız seslendi.

-Hocami dedi yalnızca. Beyler dondum kaldım amk hareket edmedim yutkunarak arkamı döndüm. Bana yaklaştı. Aklımdan bin tane seneryo geçti ama tek kelime etmedi elindeki hediye paketini verdi ve gitti. Bari bir kere sarılsaydın amk.

Beyler yemin ederim sizi anlamıyorum işteyim diye kaç kere belirttiysem hep seri panpa yaz artık falan dediniz amk fırsat buldukça yazıyorum isteyerek mi bekletiyorum aq

edit:Dün 10 part diye söz verdim 7 tanesini attım gün bitmeden3 tane daha atıcam

Gidişini izledim elimde bana verdiği paketle. Olduğum yerdeki kaldırıma oturdum. Derin bir iç çekip paketi açtım. Keşke açmasaydım lan o paketi. Hep hediye kalsaydı en azından içinde güzel bişey vardır diye umutlanırdım.

Beraber çekildiğimiz onlarca fotoğraf, ona aldığım hediyeler dahil herşeyi koymuş kutunun içine. Benden ona ne kaldıysa bu paketteydi anlayacağınız. Hepsine tek tek baktım yolun ortasında ağladım lan binler. Kolaymıydı amk yaşadıklarım. Kutunun sonunda da bir not

"Senden bana ne kaldıysa hepsi burda. Keşke o gün beni dinleseydin. Unutamadım ama yaptıklarına rağmen unutamadım seni. Aslında ilk gibgit dediğinde vericektim ama değmezsin biliyomusun. Al sana en güzel hediye. Şimdi sevgilim gibtirgit."

Beyler nefes almak inanın bu kadar zor gelmemişti daha önce. Hıçkıra hıçkıra ağlamak ne demek o gün anladım. insan bi yerlerden atlayıp kurtulmak istiyor ama sonra aklına o geliyor..

Hediyenin vermiş olduğu şokla birlikte kendimden geçtim. Tarığı aradım

-Efendim kanka
+dıbına koyim lan senin ben
-Kanka iymisin nerdesin geliyim
+Gelme lan gelme cenneti cehennem ettin bana
-Nerdesin amk
+Okulun önündeyim amk gel gel daha rahat söverim dedim ve telefonu kapattım.

Yazdığı yazıyı yarım saat boyunca okudum. Beyler dinleseydim keşke. Koç burcuyum inatçıyım ama inadımı gibeyim keşke dinleseydim. En çokta bana geri dönmeyeceğini bilmek koyuyordu ya amk.

Yarım saat sonra Tarık geldi yanıma oturdu. Kaldırıp tek yumruk atacak durumu bırakın sövmek için bile gücüm kalmamıştı. Hediyeyi görünce

-Her hediye güzel olucak değil kardeşim gel bi yürüyelim dedi. Kaldırdı ayağa yürümeye başladık.

Ağzımdan tek kelime çıkmadı. Ben konuşmayınca Tarık'ta sustu. 1 saate yakın yürüdük. Yürüyerek eve varmıştık amk. Hiçbirşey demeden eve çıktım yorganımın altına girip ağlamaya devam ettim.

Ömrüm boyunca o kadar ağlamadım ben amk. Ertesi gün okula gidemedim. Evde sigaranın dibine vurdum. O gün 3 paket bitirdim. Ciğerlerim artık yeter diyordu ama kalbim laf dinlemiyordu. Sahile gittim beraber ilk oturduğumuz banka oturdum denizi izledim. Yoktu beyler yanımda olması gereken insan yoktu.

Karşısına geçip konuşmaya yüzüm de yoktu ki. Doğum günü Ağustos'ta olduğu için iyice yıkılmıştım be beyler. Okul yokken nasıl bulucaktım ki. Yüzüme bakmazdı. Akşama doğru eve geçtim. Yazdığım günlüğü temize geçtim. Olurda hediyeyi verebilirsem hediyem hazırdı günlük.

Beyler okul bitene kadar sadece derste o farkında olmadan bakabildim. Konuştuğu yeni erkekler vardı. Bizim tayfa ne kadar zorlasa da ben başka bir kıza bakmadım. Seven insan için unutmak, imkansızı istemekmiş amk. Teşekkür almıştım Eylül'de aynı benim gibi teşekkür almıştı.

Okul bitti dağılıyorduk
Bir daha görebilicekmiydim seni Eylül?
Bir daha sarılacakmıydım sana?
Bir daha öpebilicekmiydim seni?
Bir daha kokunu içime çekebilicekmiydim?

Ben sordum ben cevaplıyım. Hayır..

Arkasını dönüp bakar belki diye bekledim. Bakmadı beyler dümdüz yürüdü gitti. Baksaydı umutlanırdım yine. Niye bakmadın ki sanki? Saçını düzeltirken falan çaktırmadan baksaydın ya ne olurdu sanki.

3 ay tatili bizimkilerle içmeye gittğimiz zamanlarla doluydu. Onu görememek ilk başlarda çıldırtma derecesine gelse de sonradan alışmaya başladım. Unutuyormuydum yoksa binler? Bizim tayfa sürekli yeni kızlarla takıl dese de kimseyle takılamadım. Hep o günü bekledim. Ağustosun 22'si doğum günüydü. Bu hikayeyi yazmaya başladığım gün..

En sonunda beklediğim gün geldi. Üzerimi düzgünce giyinip dışarı çıktım elimde ise aylardır uğraştığım defter..

Telefondan arasam açmazdı biliyorum bende direk evine gittim. Umrumda değildi hiçbirşey. Ne olursa olsun artık diye düşünüyordum. Kapılarını çaldım açan kimse olmadı. Bir daha çaldım yine kimse açmadı. Evde kimse olmadığını anlayıncaya kadar çaldım.

Nerdeydi lan bu kız. Bütün yıl bu hediye için uğraştım gidemezdi bir yere. Denize düşen yılana sarılır derler ya aynı hesap telefona sarıldım bende. Aradım ama açmadı. Uzun uzun çaldı 5 kere ama açan olmadı. Mesaj attım

+Lütfen 1 gram değerim varsa aç şu telefonu.
-Ne oldu açmıyacam.
+Sana hediye hazırladım verip gidicem.
-istanbulda'yım seneye verirsin.
+Tam olarak nerdesin bir şans ver gün bitene kadar veriyim bari.
-Ümraniye merkezde bir kafedeyim akşam 10 da kalkıcam haberin olsun.

Vay amk oyun oynuyordu resmen benle ama bu sefer ben kazanıcaktım. Saatime baktım 5'i geçmişti yol zaten 2 saat bulana kadar saat kaç olurdu ki? Koşarak gebze-harem geçen bir yere gittim. Otobüse binip "Tamirhane" dedim parayı verip boş bir yere geçtim. Şanslıydım beyler. Gebze-Haremde boş bi yer bulduğuma göre şanslıydım.

Yol boyunca düşündüm ulan bir hata vardı. Eylül sürekli bana istanbul'da sadece kadıköy'e giderim diyordu. Bir an durdum düşünmeye başladım. 2 saat yol zaten 2 saat boyunca düşündüm beyler. Tamirhanede inince hayatımda oynadığım en büyük kumarı oynadım belki ama kadıköy arabasına bindim. Zaman su gibi akıyordu saat 8'e dayanmıştı. Kadıköy'e varınca tekrar mesaj attım

+Biraz ipucu verirmisin
-Tabelasında kahve fincanı resmi var 2 katlı bir mekan.

Koşmaya başladım, Kadıköy'de deli gibi dükkanların tabelalarına bakıp koşmaya başladım. Kahve fincanı olan her mekana girdim her yere baktım tuvaletine bile baktım amk ama bulamadım. Saatime baktım 9.30 olmuştu. Kumarı kaybettiğimi anlayarak yürüdüm ara sokaklardan bi yere çıktım. isterseniz kader deyin isterseniz yalan ama tabelasında kahve fincanı olan bir mekan hemde 2 katlı..

Günaydın beyler
Şimdi öncelikle bi kaç açıklama yapıyım. Dün size 10 part sözü verdim 10. partı atıp telefonu kapattım. Zaten işte yoruluyorum mal taşı raf diz anladınız bakkala bakıyorum. Yalan diyen fırlamalar çıkmaya başladı benim işim en başından beri burda da olan veya gelip adam akıllı dinleyip fikirlerini söyleyen insanlar la diğerleri gibtirsin gitsin kimseyle uğraşamam. Bide rez olayı var. dıbınakoyim sizden 1 kere şuku istedimm mi? nasıl prim yapıyo dersiniz lan sabah sabah üzdünüz amk

Beyler o anki heycanımı kelimelerle ifade edemem yaşamanız lazım amk. içeriye girdim korkarak. Korkuyordum çünkü zamanım tükenmek üzereydi. Saatime baktım 10'a 10 vardı. Ya biterdim ya kazanırdım. ilk kata baktım yoktu tuvalete bile girdim ama yoktu. Tuvaleti girdim diye personellerden bir ton laf yedim "şaşırmışım" falan diyip üst kata çıktım.

Personellerin oyalamasıyla 5 dakikam kalmıştı. Gözlerim onu aramaya başadı. Etrafımda dönerken gördüm o ela gözlerini. Beyler mutluluktan zafer çığlığı atıcaktım. Tek başına oturuyor olması beni mutlu etmişti. En azından yeni bir sevgilisi yoktu gibi bir sonuç çıkartabilirdim. Yanına yaklaştım beni fark etmedi.

+Oturabilirmiyim dedim. Beyler gözleri büyüdü beni görünce inanamadı amk.
-Hocami diyebildi yalnızca
+Dediğim gibi hediyen buyur dedim ve kalktım gidiyordum arkamdan seslendi.
-Hocami dedi. Arkama dönüp yalnızca baktım. Oysa kalbim yanına git sarıl bulmuşsun kızı diyordu ancak bacaklarım inadından vazgeçmiyordu.

-Nasıl dedi.
+Dediğin her kelimeyi beynime kazıdım ben Eylül dedim. Kafede bulunan insanlar bize bakmaya başladı ama gibimde bile değildi.
-Gidicekmisim dedi buruk bi sesle
+Dediğini yapıcam dedim ve merdivenlerden aşağıya indim. Arkamdan gelmedi belkide benim gelmemi bekledi ama kimse gelmedi amk.

Bu sefer gitmekle doğru yapmıştım. Burnu sürtsün biraz, anlasın benim ne acılar çektiğimi. Zaten bir gram bile sevgisi olsa o hediye sonrasında kapıma kendisi gelicekti. Bunları düşünürken yeni sorunumu fark ettim. Saat 10'du trafik olmasa desek gebze harem durağına 20 dakika eve 1.30 saat yani gece yarısı ancak evde olurdum.

Annemi aradım bende hemen
+Alo anne
-Ne oldu oğlum
+Ben anneannemi ziyarete gittim bu akşam kalıcam haberin olsun
-Nerden çıktı bu
+Geldim işte anne özledim kadını
-Bana sormadan gitme bir daha dedi konuyu uzatmadı bende esatpaşa otobüslerinden birine atladım anneannemin yanına gittim.

Evinin zilini çaldım açtı kapıyı beni görünce

-takiyen ne işin var bu saate burda dedi. Rizeliyiz şive duruyo yani kadında. Gerçi hemen hemen her yıl köye giderdi. Gülmeye başladım elinden öpmeye çalışsamda sarıldı yanaklarımdan öptü.

Dedem 8 yıl önce hakkın rahmetine kavuştu. Bina aile binası olmasına rağmen geceleri tek kalıyordu. Dedem için bir fatiha okuyun be beyler. Hayatta en çok sevdiğim insan belkide dedemdi. Hemen yemek hazırlama moduna geçti açtım gerçi bende yardım ettim. Sofrayı kurup klagib ne yaptın ne ettin sohbetinide yapınca anneannem yatağımı hazırladı sonra kendisi uyudu ama ben uyumadım, uyuyamadım.

Ertesi sabah erkenden kahvaltı yapıp anneannemin cebime zorla sıkıştırdığı harçlıkla eve döndüm. Hep bir mesaj gelirmi havasındaydım ama mesaj gelmedi ne o gün geldi ne de okul başlayıncaya kadar geçen sürede.

Okul başlamıştı ve artık son sınıftık. işin ciddiyetinin farkında değildim belki ama Eylül'le küs olduğumuz süre boyunca ders çalıştığım için alışkanlık haline gelmişti çalısmak benim için sorun değildi. Okulun ilk günü bahçde sırada beklerken yanıma Eylül geldi. Paşa paşa gelicekti başka ne yapıcaktı ki.

-Hediyen dedi sustu
+Dinliyorum dedim
-Çok güzeldi sonunda yazdığını hergün okudum. Sonunda yazdığım şeyi söyliyim de linç etmeyin amk.

"Bitmemeliydik Eylül en azından birbirimizi sevdiğimizi bildiğimiz haldeyken bitmemeliydi. O gün keşke seni dinleseydim ama sinirden beynime kan gitmiyordu. Biliyosun inatçı biriyim ve biliyorum ki sende inatçısın. Sana gelememe sebebim bana çok benzemendir. Bana ne yaparsan yap seni unutamıyorum. Dön gel demiyorum ama en azından düzgün bir veda etseydin."

edit: patron lahmacun ismarliyo beyler yiyip geliyom

beyler amıma koydunuz seri seri diye tel elimden düşmedi patron telefone el koydu amk bunu yazıp vericem işten çıkana kadar da alamicam kime kızıcam amk onu bilmiyorum. Sormak istediğiniz soruları falan yazın iş çıkışı yanıtlarım gece part atarım atabildigim kadar.

Selam qumqiler telefonuma kavuştum şarjı bitmişti neyse geldim başlıyoruz beklettim affola

Hediyemi beğenmesi beni çok mutlu etmişti ancak bundan sonra ne olucaktı?

+Beğenmen beni mutlu etti dedim.
-Hocami öğle arası konuşalım mı dedi. Heycanladım lan yoksa bana gerimi dönücekti.
+Konuşalım dedim sadece. Biraz daha ağır davranıyordum eskisine göre.

Sınıflara çıktık Eylül bana uzakta bir yerde oturuyordu Eylül'ü görmem biraz zor olsada öğle arasına kadar olan bütün derslerde Eylül'e baktım. Hocaların klagib "artık 12 oldunuz hayatınızın en önemli yılı, geleceğiniz belirlenicek" tarzı konuşmalarını dinlemektense Eylül'ü izlemek daha mantıklıydı bence. Nihayet öğle arası gelmişti Eylül'ün yanına gittim sınıftayken

+Burdamı konuşalım dedim
-Biraz daha sakin bi yer daha iyi olur dedi
+Arka bahçeye geçelim o zaman dedim
-Tamam dedi ve kalktık arka bahçeye geçtik. Gidene kadar nasılsın ne yapıyosun muhabbetini yaptık. Arka bahçede oturucak bir yer bulunca direk konuya girdi

-Hocami hediyen beni mahvetti açık konuşmak gerekirse dedi. Ne demek bu şimdi. Ben o hediye için kaç ayımı verdim amk sinirlendim doğal olarak
+Mahvetti derken dedim sinirli bir sesle
-Seni unutmaya çalışıyordum başaramasam bile unutmaya çalışıyordum sen o hediyeyi verince bütün çabalarım çöp oldu.
+istediğin unutmaksa burda oturmamam lazım dedim ve ayağa kalkarken kolumdan tuttu bende oturdum.
-Gitmeye alıştın dimi dedi üzgün bir ses tonuyla. Sustum cevap veremedim amk belli bir süre sustuktan sonra sessizliği bozan Eylül oldu

-Hocami bak hemen sevgili moduna geçelim demiyorum ama ben seni seviyorum dedi. Ulan mutluluktan ağlamak istedim. Heycan, şaşırma, mutluluk, korku, aşk ne varsa hepsini aynı anda hissettim.
+Bende seni seviyorum dedim yalnızca.
-Sarılsak mı özlem giderelim en azından sonra arkadaş moduna gireriz dedi.
+Sorman hata dedim ve 5 dakika falan sarıldık. Böyle bir özlem olamaz amk. Sarıldıkça sarılasım geliyordu. Ders zili çalana kadar oturduk yan yana konuştuk ve zil çalınca sınafa çıktık beraber.

ÖNEMLi BEYLER Bi GELiN

Bana cevap verin beyler. Ben böyle fırsat buldukça işteyken yazmaya devammı ediyim yoksa 1 gün hiç yazmayıp 1 gün sonra toplu olarak mı atayım. Çok laf yiyorum siz karar verin amk.

edit: Çoğunuz yavaş yazıyorum diye şikayet etse de bir panpam "adamın1 ayda yazdigindan 4 günde daha fazla yazmışsın" demiş olaylar böyle amk.

Sevgili moduna girmiyelim demişti ama ben moda girmeye hazırdım. Açıkçası yanıma gelip direk aşkım deseydi Eylül'e olan bütün saygım biterdi. Beklediğim hareketi yaptı. Herşey iyi güzel yoluna giriyordu ama benim aklımda henüz cevaplanmamış cevaplarda vardı. Belli bir süre boyunca bu konuları konuşmaktan kaçınmaya karar verdim.

Beraber eve gidip geliyorduk anlayacağınız eskisi gibi olmuştuk ancak resmiyette henüz bir şey yoktu. 1 ay kadar herşey arkadaşça devam etti. Cuma gününden sözleşmistik hafta sonunu beraber geçiricektik ancak cebimde 5 kuruş para yoktu. Param abur cubur hediye tarzı şeyler artmaya başlayınca suyunu çabuk çekmeye başladı anlayacağınız.

Para bulmam lazımdı en azından hafta sonunu çıkartmam lazımdı ilk aklıma gelen bizim tayfa oldu hepsini cuma okul çıkışında topladım

+Beyler hafta sonu Eylül'le dolaşıcaz cebimde 5 kuruş para yok bana bi el atın dedim utana sıkıla. Beyler hepsi ortaya cebinde ne varsa attı. 150 lira civarı para vardı ortada. O an ne diyeceğimi bilemedim sarıldım hepsine amk.

+Ödiyecem bunları dedim
-Öyle bir şey olmiyacak biz ne günler için varız hep gülmek için yokuz ya yanında dedi tarık. Diğerleride tek tek onayladı. Vay amk dedim içimden. Herkese böyle dostlar nasip etsin Allah. Teşekkür etme faslından sonra Bartu panpam kendine manita yaptığını duydum.

+Bartu senin manita olayı ne dedim
-Benim olayı bırak sen Tarık neler neler yapmış duydun mu dedi. Konuyu değiştirme çabasında olduğunu fark edince
+Yengenin adını söyle bari dedim
-Seha dedi. Ulan bizim sınıftaki Seha benim en yakın arkadaşlarımdan biriyle manitaydı. O anın şokuyla
+Ohahahah gibi sesler çıkardım
-Bi tek siz biliyosunuz giberim kimseye anlatmayın dedi
-Yok be kime anlatıcaz kanka dedi cihan bin bin gülerek. Biras daha sohbet edip evlere dağıldık.

Ertesi sabah erkenden Eylül'le buluştuk. ilk kahvaltı yaptığımız yere gittik. Nostalji yapalım biraz diye düşündük. 2 tost 2 çay söyleyip sohbete başladık. Klagib ne yaptın nasılsın sohbetinden sonra konu benim istediğim yerlere gelmeye başladı

-Arkadaşlık çok uzadı bence dedi teklif et artık diyordu resmen ama ben sadece
+Bencede dedim
-Benmi sorayım dedi
+Neyi dedim bilmiyomuş gibi yaparak
-Biliyosun işte dedi
+Bilmiyorum ki açık konuşsana dedim hiçbişey diyemedi kızarmıştı utancından amk. Bende o anın keyfini çıkarttım gülerek.

Tostlarımız gelmişti o arada bizde sohbeti yarıda bırakıp kahvaltımızı yaptık. Kahvaltı sırasında okuldan konuştuk sınav falan o tür sıkıcı sohbetler yani. Kahvaltımızı bitirip hesabı ödemeye gittim baktım bu yine peşimden geliyo. 1 yıl önceye bir selam çakıp Eylül'e döndüm.

+Buraya gelince kasaya uğramak farz oluyo galiba sende dedim
-Evet öyle oluyor dedi gülüyor bide bende gülmeye başladım
+Öncekinde sen ödedin sıra bende dedim. 10 dakika kadar tartıştık en sonunda zafer bayrağını göğe çeken ben oldum.

Mekandan çıkınca koluma girdi ve klagib sorumuz olan "şimdi ne yapalım" sorusu gündeme tekrardan geldi.

-Bence sahile geçelim dedi
+Başka şeylerde yapabiliriz dedim
-Yok ya sahile gitmek istiyorum dedi.
+Tamam dedim mecburen ve sahile doğru yola çıktık. Yol boyunca benim hedefim yok diye beynimi şişirdi.

-Hayatım bak bir hedefin olsun artık sınava giricez yakında
+Hedefim olsa ne değişecek çok abartıyosunuz bu hedef olayını.
-Hedefi olmayan gemiye rüzgar bile yardım etmezmiş hocami gerisini sen düşün dedi.
+Kendimi hiçbir mesleğe yakıştıramıyorum ama senin için düşünücem dedim ve konuyu kapattım.

edit: millet uyudu sanırsam bende biraz yatıyım Allah rahatlık versin