Artık herhalde evime geçebilirim. Dünya bana başka felaketler de sunmazsa eğer. Çok yorgunum. Esneyerek yürümeye başladım. Hava da karardı. Sokağın sonundan küçük bir kız çocuğu beni görünce bana doğru koşmaya başladı. Önüme geçti ve:

Çocuk-"Bir Bine abi sen misin?" Hayalet. Ten renginden belli. Bu arada benim adımı nereden duydu ki? O kadar ünlü mü oldum?

b-"Evet, benim. Bir sorunun mu var?"

Çocuk-"Benimle gel." dedi ve beni çekiştirmeye başladı."

b-"Dur dur nereye gidiyoruz?"

Çocuk-"Sen gel." dedi ve çekiştirmeye devam etti. Mecbur peşinden gittim. Beni bir ara sokağa kadar zütürdü. Ara sokaklardan nefret ediyorum. Aylar önce fare yüzünden geçirdiğim taciz anılarım aklıma geldi. Yeminle içim titredi. Beni birinin yanına doğru çekiştirmeye başladı. Adamı göremiyorum. Kız beni adama doğru çekiştirmeye devam ediyor. Adam değil... Kadın. Sarışın biri. Yüzünü görünce hatırladım. Bu kelebeğin bana rüyamda gösterdiği kadın. Daha yaşlı gözüküyor.

Sarışın-"Sonunda tekrar karşılaştık Bir Bine."

Çocuk-"Abla, sana abiyi getirdim. Şimdi huzura kavuşabilir miyim?" Sarışın kafasını okşadı.

Sarışın-"Elbette. Gidebilirsin." dedi. Çocuk gülümsedi ve parlamaya başladı. Daha sonra kayboldu.

b-"O yaşta ölmesi... "

Sarışın-"O bir insan değildi. O kardelendi. Kardelen ve hercainin hikayesini biliyor musun?"

b-"Hayır. Ama bunu mu konuşmalıyız? Sen kimsin?"

Sarışın-"Hikayeden sonra kim olduğumu söyleyeceğim, söz. Bir zamanlar birbirine sevdalı iki çiçek varmış. Biri Hercai diğeri de Kardelen. Ama birbirlerinden uzaklarmış. Diğer çiçeklerle aynı anda büyüdükleri için de birbirlerini göremiyorlarmış. Bir gün Kardelen Hercai'ye birbirleri ile görüşemediğini ve yazın solup kışın açalım demiş. Hercai de kabul etmiş. Ve Kardelen solmuş. Kış olduğunda Kardelen Hercai'yi görmek uğruna karı delmiş. Ama etrafına bakmış ve onu bulamamış. Daha sonra üzüntüsünden bembeyaz olmuş. Aşkı için karı deldiğinden dolayı ismi Kardelen olmuş." Hikaye güzeldi. Ama kendimi salamam.

b-"Hikaye güzeldi ama konumuzla alakası yok. Sen bana kim olduğunu söyle."

Sarışın-"Sen bunca zaman hayaletlerin hikayeleriyle büyüdün Bir Bine. Bu hikaye ilgini çektiğinin de farkındayım. Hatta bir bitkinin ruhunu ilk kez gördüğün için şaşkınsın. Seni çok iyi tanıyorum."

b-"Beni bu kadar iyi tanıyorsan adını söylemediğin için kızmaya başladığımı da farkındasındır. Ve beni nasıl bu kadar iyi tanıdığını da merak ettiğimi fark etmişsindir."

Sarışın-"Benim ismi Nilay. Ruhları etkisiz hale getirme yöntemini çok safça buluyorum. Sana istersen saatlerce uğraşmadan ruhları etkisiz hale getirmeyi öğretebilirim."

b-"Ruhları 'etkisiz' hale getirmiyorum. Huzura kavuşturuyorum. Gerek yok. Ben böyle iyiyim. Daha geçen dalgaa dan da aynı teklifi aldım."

Nilay-"Bu güçsüz halinle neyine güveniyorsun? Daha bir fare ile bile başa çıkamadın."

b-"O fareyi sen mi gönderdin?"

Nilay-"Hayır, ama onu tanıyordum. Yıllarca Tanrı'ya hizmet etti."

b-"Tanrı mı?"

Nilay-"Milenyumlardan biridir."

b-"Milenyum mu... Kafam çok karıştı. Benden ne istiyorsun."

Nilay-"Bize katılmanı istiyorum. Sana ruhlar ile mücadele etmesini öğreteyim."

b-"Reddediyorum."

Nilay-"Kendine boş bir güvenin var Bir Bine." dedi ve bir hayalet elinde kafesle Nilay'ın yanına geldi. Kafesin içinde Cehase var.

b-"ONU HEMEN BIRAK!"

Nilay-"Kendine güvendiğin o boş gücünle gelip kafesi benden al. Eğer alabilirsen bir daha karşına çıkmayacağım." dedi

Cehase-"Efendim, benim hatam. Beni bırakın ve gidin."

b-"ASLA" dedim ve üzerine koşmaya başladım. Kafese elimi uzattığım anda hızlı bir refleksle geri çekiyor. Sanki ben bir çocuğum da yetişkin birinden şekeri almaya çalışıyormuşum gibi. Cehase karşımda ve ona ulaşamıyorum. Ulaşmalıyım... Ulaşmalıyım... ULAŞMALIYIM...

Nilay-"Boş gururunu geride bırak ve teklifimi kabul et." Birden elindeki kafes kayboldu ve arkamdan ses geldi:

Dagaar-"Dedi sarı cadı. Avının zihnini çelmek için çok uğraşıyordu, arkadaşını alırsa avı da ona itaat etmek zorunda kalacaktı. Ama planlamadığı bir şey vardı. Avının arkadaşı Cehase isterdiği zaman huzura kavuşabilirdi. Ve az daha da efendisine zulmetmemek için kavuşuyordu."

Sarışın-"Ben de nerede kaldı diyordum." Gözleri soğuk bakıyordu.

EBEM ÖLDÜ! Belim koptu amk. Babası pinti biriymiş bunu da öğrenmiş olduk. iki tane amele tutamadın mı... Tuttu. Biz neye varız amk. Yasemin elinde tepsiyle iki tane bardakta kola getirmiş. Bardakların biri köpekli, diğeri kediliydi. Yanımıza geldi ve:

Yasemin-"Ellerinize sağlık. Evi bitirdik sonunda." Ben köpekli bardağı, Mert de kedili bardağı aldı.

Mert-"Yasemin, bir daha ölsen mezarına gelmem. Gider mezar taşını da bize diktirirsin." Nefes nefese kaldı çocuk. Normalde de güçlü biri değil zaten, bir de bu kadar işi yapınca çocuk ölü gibi gözüküyor. Ben de farklı değilim ama abim sağolsun biraz kondisyon sahibiyim.

Yasemin-"Amaan sende. iki eşya taşıdın, hemen kendini saldın."

b-"O zaman sen taşısaydın?"

Yasemin-"Ben de yeni evde taşıyacağım. Sanki tüm gün boş oturacağım dedim. Neyse, bu son görüşmemiz zaten. Aramız kötü ayrılmayalım."

b-"Heyecanlı mısın bari gideceğin için?"

Yasemin-"Hem heyecanlıyım, hem de değilim. Yani yeni yüzler görmek, yeni insanlarla tanışmak beni heyecanlandırsa da şimdiki arkaşlarımı bırakıp gitmek beni üzüyor."

Mert-"Meryem ile konuştun mu?"

Yasemin-"Onunla vedalaşmadım. O ağlar şimdi, ben de giderken vicdan azabı çekerim."

b-"iki konuda yanlışın var. Bir Meryem hayatta ağlamaz, onda öyle bir kalp yok. ikinci ise sen vicdan azabı çekmezsin, çünkü sende vicdan yok." Mert kahkaha attı.

Yasemin-"Yaaa. Çok kötüsün. Meryem sert gözükse de içten çok narin bir kızdır."

b-"Belki sana öyle ama bana değil. Halime teyze olmasa Raf ve Ref'i görmeme izin vermeyecek."

Yasemin-"Babamın kedilere alerjisi olmasa onları kesin evime alırdım ya. Çok şirinler." Kamyon çalıştı ve gitti. Babası da arabayla geldi ve:

YB-"Hadi Yasemin, gidiyoruz." Adam öküz. insan teşekkür eder amk. Amele parası vermedim diye seviniyordur da ha kesin.

Yasemin-"Bardaklar sizde kalsın. Anı olarak." dedi ve arabaya bindi. Arabada el salladı ve gitti. Bu kadar mıydı? Kendimi kötü hissettim. O giderken aklıma ilk tanışmamız geldi. Cem, Hakan, Selin... Acaba orada iyiler mi? Cehase nerede onu da merak ediyorum.

Mert-"Biraz manyaktı, ama iyi kızdı."

b-"Evet. Seninle tanışmamı bile Yasemin'e borçluyum. Onunla tanışmadan önce insanlarla nasıl konuşmam gerektiğini bile bilmiyordum. Sınıftaki herkes bana deli muamelesi yapıyordu. Onun sayesinde benimle dalga geçenler bayağı azalmıştı. Dediğin gibi, iyi kızdı." Elimizde bardaklarla sanki ölmüş gibi Yasemin'i yad ettik. Bir daha görüşemeyebilirdik ne de olsa.

13 Haziran 2009

Raf-"Bir daha Ref ile konuşmam."

Ref-"Bir daha Raf ile konuşmam."

Halime-"ikisi de tüm gün böylelerdi. Birbirlerine yaklaşmıyorlar. Birlikte yemek de yemiyorlar."

Meryem-"Ne yaptıysak birbirlerine yaklaşmadılar. En sevdikleri topu verdik, en sevdikleri yemeği koyduk ama nuh diyor peygamber demiyorlar."

b-"Bir de ben deneyeyim bakalım. Raf, Ref sorun nedir?"

Raf-"Onun gibi bir kafasızla beraber daha fazla duramam."

Ref-"Onun gibi bir beyinsizle beraber daha fazla duramam." Bu halde bile birbirleri ile aynı cümleyi söylüyorlar.

b-"Peki neden kavga ettiniz?"

Ref-"Annem en çok abimi seviyor diyorum beni dinlemiyor."

Raf-"Hayır, annem en çok ablamı seviyor diyorum beni dinlemiyor."

Ref-"SENi SEViYOR!"

Raf-"SENi SEViYOR!"

Meryem-"Ne oldu sesleri arttı birden? Barıştırırsın diye çağırdık daha fazla kavga ettir diye değil."

b-"Ben de neye uğraşıyorum sanıyorsun? Bekle biraz." dedim ve Raf ve Ref'i kucağıma aldım. Halime teyzeye doğru tuttum.

Ref-"Bir Bine abi. Beni yere bırak. Onunla yakın durmak istemiyorum."

Raf-"Bir Bine abi. Beni yere bırak. Onunla bu mesafede durmak istemiyorum."

b-"Halime teyze. En çok Raf'ı mı seviyorsun, yoksa Ref'i mi?" Halime teyze ikisini de kucağımdan aldı ve:

Halime-"ikisini de eşit seviyorum tabii ki. Birisi oğlum, diğeri kızım." dedi ve ikisinin de kafasından öptü.

b-"Raf ve Ref. Şimdi tatmin oldunuz mu?"

Ref-"Evet ama en çok abimi sevsin. Ne de olsa insanlar onu sevmiyor."

Raf-"Evet ama en çok ablamı sevsin. Ne de olsa ruhlar ablamı sevmiyor."

Meryem-"Sen nasıl anladın kıskançlıktan kavga ettiklerini?"

b-"Kavgaları kıskançlıktan değil ki. ikisi de Halime teyzenin diğerini daha çok sevmesini istiyor. Bu yüzden de kavga etmişler. Boşa üzdünüz Halime teyzeyi."

Ref-"Özür dilerim."

Raf-"Özür dilerim."

Halime-"Sen bir tek insanların içini değil, hayvanların da içini görebiliyorsun. Derslerin Meryem kadar iyi değil ama kalp gözün açık. Bu saf yapından dolayı olsa gerek. Sayende barıştılar."

Meryem-"Saflıkla bir alakası yok. Nasıl yaptı ben de anlamadım ama... gerçekten hayaletlerle falan konuşuyor olabilir misin?"

b-"Evet, konuşuyorum." Artık saklamaya çalışmaktan falan sıkıldım. Valla bak. Sbs'ye de az kaldı. Normalde Meryem'lerin evine bile 2 haftada bir falan gelmeye başlamıştım. Çünkü bu sınav biraz önemliydi.

Meryem-"Kesin konuşuyorsundur."

b-"Sana nasıl kanıtlayabilirim?"

Meryem-"Bana hayaletleri göster o zaman."

b-"Tek zeki de sensin. Eğer başkalarına gösterebilsem sence deli muamelesi mi görürdüm? Hayalete en yakın şey olarak şu ikisi var." dedim ve Raf ve Ref'i gösterdim.

Meryem-"Onlar sadece çok zekiler. Benim dediğimi de anlıyorlar." Telefonum çaldı. Samsung E250. Kaydırmalı. 2007 nin en iyi telefonu seçildi. Havalıyım hanny... Telefonu çıkardım ve annem arıyor. Kaydırağı kaydırıp açtım.

b-"Alo."

Anne-"Ne zaman geleceksin?"

b-"Belli olmaz. Ne oldu ki?"

Anne-"Eve gelirken 2 ekmek al."

b-"Abim ne halt yiyor?"

Anne-"Onun sınavı var."

b-"Benim de Sbs var. Ama kimsenin umrunda değil."

Anne-"AYY. BiR BiNE ÇILDIRTMA BENi. DIŞARIDASIN DiYE SANA AL DEDiM."

b-"Tamam anne anladık. Gelirken alırım." dedim ve yüzüme kapattı. Suçlu benim mk. Her şeyde suçlu benim. Yeminle Dalgaa'yı çağırıp teklifini kabul edecem mk. ismi Dalgaa mıydı? Ne bileyim mk. Umurumda da değil.

b-"Sizi barıştırdığıma göre ben eve geçiyorum."

Halime-"Çok sağol oğlum. Sen de olmasan Raf ve Ref'i nasıl barıştırırdık?

b-"Önemli değil Halime teyze. Kendine iyi bak." dedim ve evden çıktım. Bugün başka işim yok. En iyisi evime döneyim.

Evime gidip üstümü değiştirdim ve duş aldım. Sonra da Meryem'lerin evine gittim. Meryem kapıyı açtı ve:

Meryem-"Artık habersiz mi geliyorsun?"

Halime-"Hoşgeldin Bir Bine oğlum. Geç içeri."

b-"Kusura bakmayın, habersiz geldim."

Halime-"Ne kusuru. Kendi evin gibi istediğin zaman gelebilirsin."

Meryem-"O kadar da değil anneanne."

b-"Raf, Ref. Gelin bakalım. Size bir süprizim var." ikisi de sesimi duyunca yanıma koştular.

Raf-"Hoşgeldin Bir Bine."

Ref-"Hoşgeldin Bir Bine."

b-"Alın bakalım bununla ben gidene kadar oynayın." dedim ve bir topu gösterdim. Onlara doğru eğildim ve sessiz bir şekilde:

b-"Topu parçalayın içinde fare var. Öldürmek dışında ben gidene kadar istediğinizi yapabilirsiniz." dedim ve topu önlerine koydum.

Ref-"Oley be! Uzun süredir fare ile oynamıyorduk"

Raf-"Oley be! Uzun süredir fare kovalamıyorduk." intikam alındı.

Salona geçtik ve çay içmeye başladım.

Fare-"BiR BiNE! ÖZÜR DiLEAAAHHHHH" içimin yağları eriyor. Bana 1 günde bana kafayı yedirdi. Şimdi de o kafayı yesin.

Meryem-"Bugün sınıf üzerine çok geldi. Sen üzerime bir anda düşünce ben de çok sinirlendim. Özür dilerim." Bir dakika. Meryem benden özür mü diledi? Bir yaşıma daha girdim. 4 yapraklı yoncanın etkisi falan herhalde.

b-"Ne dedin anlamadım?" Meryem kızgın bir şekilde baktı.

Meryem-"Kafanın içinde beyin olmadığı için anlamamanı anlayışla karşılıyorum. Bunu benden bir kez daha duymayacaksın."dedi ve test kitabına döndü.

Bir saat kadar oturduktan sonra:

b-"Ben kalkayım artık. Her şey için teşekkürler."

Ref-"Bir Bine! Daha hevesimizi almadık"

Raf-"Bir Bine! Daha tam oynamadık."

Fare-"Özürdilerimözürdilerimözürdilerim... " Ona bu kadarı yeter galiba.

Meryem-"Bence de git. Bir daha da habersiz gelme."

Halime-"Meryem! Ne ayıp. istediğin zaman gel oğlum annene de selam söyle."

b-" Her şey için teşekkürler." dedim ve evden çıktım. Kendi evime ve odama geçtim.

b-"Şimdi gelelim sana fare efendi. Önünde iki seçenek var. Anladığım kadarıyla istesen huzura erebilirsin ama kendini tutuyorsun. Çünkü insanlarla uğraşmayı seviyorsun. Doğru mu anladım?"

Fare-"E evet Bi Bi Bi Bir Bine Bey."

b-"O zaman önünde iki seçenek var. Ya huzura kavuşursun, ya da Cehase adında bir serçem var. Seni onunla da tanıştırırım." Fare parlamaya başladı. Tam da düşündüğüm gibi.

Fare-"Her şey için özür dilerim " Dedi ve kayboldu. Derin bir nefes alıp verdim. Ne gündü be! Acaba Cehase ne yapıyor? Böyle bir gün daha yaşamak istemiyorum.

Acaba 2 sokak öteye gidip gelene kadar yaşayabilecek miyim? Bu şansızlıkla değil iki sokak geçmek, tek sokakta bile yaşayabileceğimi sanmıyorum. Üstelik Nalbura gidiyorum. Ara sokaktan gidersem daha hızlı varırım... Hız mı güvenlik mi? Bu lanetten ne kadar hızlı kurtulursam o kadar iyi. Ara sokaktan gideceğim. Umarım ölmem...

Ara sokaktan gitmeye başladım. Ama o kadar çok korkuyorum ki biri karşıma çıkacak diye... Üzerime biri su döktü. Balkondan kafama su döktüler lan. Üstelik kirli su olduğu çok belli, beyaz giydiğim kıyafet bile simsiyah oldu.

b-"YETER AMK YETER LAN! BAŞLAYACAM ŞANSIZLIĞINIZA DA SUYUNUZA DA... "

-"Bu kadarcık şeye çok yaygara yapıyorsun. Beni uykumdan uyandırdın." Ses arkamdan geliyor. Anca başıma geleni bilmeyen bir salağın konuşması. Arkamı döndüm ve:

b-"TABi YAPARIM LAN! SEN Kimsi anangibm" Karşımda kocaman bir kurt duruyor mk. Tamam. Anlıyorum.

-"Benim ismim Dagaar. Senin sesine uyandım. Demek sen de nadir doğansın."

b-"Maalesef ki öyleyim. Başıma gelmeyen tak kalmadı."

Dagaar-"ismimi duydun ve hala burada durabiliyorsun."

b-"Ruh gücünü boşa beni korkutmaya harcama. Yok olmanı istemem, gerekirse huzura kavuşturabilirim. Ama şu an işim var."

Dagaar-"HAHAHAHA. insan. Sen beni huzura kavuşturacak güçte değilsin." Etrafımda dolaşmaya başladı.

Dagaar-"Sıska bir vücut, çelimsiz ayaklar, düşük bir ruh gücü. Beni öldürmene imkan yok. Daha içindeki fare ile başa çıkamıyorsun."

b-"Seni öldüreceğimi mi söyledim? Ruhunu huzura kavuşturacağımı söyledim. istemiyorsan beni oyalama, daha şu şansızlığımdan kurtulmam lazım"

Dagaar-"içindeki fareden bahsediyor olmalısın. istersen seni ondan kurtarabilirim. "

b-"içimdeki bir şeyden dolayı mı tüm günüm mahvoldu?"

Dagaar-"Düşük seviyeli bir ruh. Seni ondan kurtarmak tek hamleme bakar. Ama karşılığında senden bir şey istiyorum."

b-"Biriniz de bir şey istemesin. Söyle bakalım."

Dagaar-"Benim için yaşa. Ölünce de benim yanımda ol. Ben milenyumlarca yaşadım. Sana bildiğim her şeyi öğretebilirim. Kimse senin karşında duramaz, bu gözleri biliyorum, ezilen bir insanın gözleri. Yıllarca kimse sana inanmadı, herkes seni aşağıladı ve hor gördü. Bir daha hiçbir varlık seni hor göremeyecek. Sadece kabul etmen yeterli." Cevap belli amk.

b-"Reddediyorum."

Dagaar-"Çok hızlı oldu. Neden?"

b-"Denize düşen yılana sarılır hesabı gidemem. Ruhum bana ait, bedenim de. Şimdi müsadenle, Nalbur'da işim var."

Dagaar-"HAHAHAHHA. SENi SEVDiM iNSAN. BENiMLE BU KADAR KORKUSUZ KONUŞABiLEN iLK iNSANSIN. KABUL EDECEĞiN ZAMAN ADIMI SESLEN VE KABUL EDiYORUM DE. YANINA GELiP ANLAŞMAYI SAĞLAYACAĞIM. Umarım düşman olarak karşılaşmayız." Dedi ve toz olup gitti. Cidden toz oldu. Saçma sapan ruhlarla uğraşıyorum aq. Nalbura sağ varmak istiyorum. En azından artık içimde bir ruh olduğunu biliyorum.