özdemir asaf

sen bana bakma
ben baktığın yerde dururum

am züt meme

hiç hisme görmüyorsa bu yalnızlıktır.

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum

(bkz: hoşçakal)

hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
karşılaştığımız zamanlarda.
sen sevgiden şımaran çocuk,
ben şaşıran budala.

hayır sus
gitmeni anlarım ama sus
bahanelerini cüzdanına kaldır
"gitmek zorundayım"la başlayan cümlelerini ağzının içine topla
küçükken öğrenememişsin
ağzında yalan varken konuşma

Çağırdım geldiler
Oturmasalar ölürdüm
Oturdular öldüm.
Anlamadılar.

Damarını kessen özgüven akar bazı kadınlarda..
Yürüyüp geçerken yanınızdan bakmanızın sebebi güzelliği değil, rüzgarıdır..
Bir an denizden eser, bir an karadan.
Ruhunun istediğine bağlı…
Konuşurken elini kolunu ve mimiklerini kullanır.
izlemek dinlemekten daha keyiflidir…
Şiir gibi konuşup, samimiyetleri ile sarhoş ederler..
Ve bu kadınlar hayatınızdan öylece geçip giderler.
Ve Hep mutsuz edilmişlerdir.

eskisi kadar özlemiyorum seni,
ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
biraz yorgunum..
biraz kırgın..
biraz da kirletti sensizlik beni !
nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“iyiyimler” yamaladım dilime.
tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
gel diye beklemiyorum artık,
hatta istemiyorum gelmeni..
nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
benim derdim yeter bana banane !
alıştım mı yokluğuna ?
vaz mı geçiyorum, varlığından ?
tedirginim aslında,
ya başkasını seversem ?
inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

- en efsane şiiri -

benden daha yalnız olan şair

"Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki...
Beklersem."

yuvarlağın köşeleride benden olsun

twitterda bunca hesabından gerçeğini bulamadığı ezik çakma filozof . ergenler pek sever .

özdemir asafakjfhs

Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben..
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.

Uykumun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben..
Bir yere gidiyorum,
Delice..
Aklımda sen.

Ben seni seviyorum,
Gizlice..
El-pençe duruyorum,
Yüzüne bakıyorum,
Söylemeden,
Tek hece.

Seni yitiriyorum
Çok karanlık bir anda..
Birden uyanıyorum,
Bakıyorum aydınlık;
Uyuyorsun yanımda.
Güzelce..

yarın bitecek sanki her şey.
yarın ölecek gibiyiz.
daha doymamışız yaşamasına.
günlerimiz dün bir, bugün iki.
sakın bir şey bırakma yarına,
yarın yok ki.

"Kirli eller daha temiz,
Temiz elli; kirli gönüllerden.
Ne derseniz?"

"Aydınlık,
Karanlığa gider,
Seslenir:
Gel karanlık, der,
Seni aydınlatayım;
Görsünler,
Sende ışık parıltısını.

Karanlık,
Açmaz kapısını,
Bu çağrıdan ürker,
Ses vermez...
Bırakıp pılısını pırtısını,
Çeker gider.
Nereye gittiğini,
Karanlıktan kimse göremez."

"Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor,
Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben...
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz,
Kimseye sezdirmeden."

"Bir kadın gördüm,
Onun doğurduğunu gördüm,
Uyuttuğunu gördüm,
Büyüttüğünü gördüm,
Yorulduğunu gördüm,
Üzüldüğünü gördüm...
Bir kadın gördüm."

"şu gülümseyişinle gelir misin çağırırsam?"