ümit yaşar oğuzcan

korkunun olduğu yerde aşk yoktur. cesarettir sevmek.
düzenlere, oyunlara, kötülüklere meydan okumaktır. sevmek; uzaklaşmaktır yalandan, bencilliğ i hiçe saymaktır.
bir başka açıdanda inanmaktır sevmek. gerçekten inanmaktır, tümden inanmaktır.
insan sevince; sevdiğine bütün varlığı ile teslim olmamışsa, yeteri derecede sevmemiş demektir.
ve ona kayıtsız şartsız inanmıyorsa, sevgiden bahsetmeye bile hakkı yoktur.
kıskançlık inancımızın bütünlüğü ölçüsünde besler aşkı. şüpheyse öldürür. şüphenin olduğu yerde inancın yeri olmaz. sevgiden bahsedilemez orada.
kıskançlıksa; kutsal bir duadır, dudağında sevenlerin. sevmek; var olmaktır bir bakıma, derinden bakılınca yokluğa benzer.
sevmek bütünlenmektir. çok seven eksildiğini zanneder, oysa artmaktadır sevmek, çoğalmaktı r.
çevrenin gözlerimizden silinmesi, önce bir eksilme hissi verir insana. fakat o her şeyimizi varlığı ile doldurdukça arttığımızı anlarız.
o bir tek kazanç, bütün kayıplarımıza bedeldir. bir an gelir; her şeyi onunla değerlendirmeye başlarız. o bugün mutluysa yaşamak güzeldir. kabımıza sığmayız. şarkılar söylemek gelir içimizden. o kederliyse ,gözlerimizde herşey kederlidir artık. bütün güzellikler bir bir yitirirler anlamlarını. o anlarda ölümü düşünürde, yine ölemeyiz kurtulamamak için.
yanmaktır, tutuş maktır sevmek ve yaşadıkça hiç sönmemektir.
dinle sana sevmenin ne olmadığını söyleyeceğim önce. ne olduğunu sonra anlayacaksın.
dinle, sevmek alış veriş değildir. geometri değildir, aritmetik değildir. en değerli şeydir belki,ama karşılığında hiçbir şey alınmaz. karşılıksız bir çeke atılmış kuru bir imza değildir sevmek. iskambil kağıdı değildir,zar değildir,bir dilim değildir, hesap pusulası değildir sevmek. sevginin bedeli yine sevgiyle ödenir, altınla değil.
sevilmekse; sevmenin mükafatıdır ancak, karşılığı değil. bir sevgiye eş bir başka sevgi olamaz. çünkü her sevgi birbirinden büyüktür.
sevgi tartılamaz, sevgi ölçülemez. sevgi; gram değildir, mesafe değildir. derinlik sanırsınız, yüksekliktir o. sevgi; dudak değildir, göz değildir, saç değildir. sandalye değildir sevgi, yatak değildir, çarşaf değildir. içki değildir, içemezsiniz fakat herşeyden güzeldir sarhoşluğu.
geçip karşısına seyredemezsiniz, manzara değildir, tablo değildir, heykel değildir.
okuyamazsınız kitap değildir. bilmece değildir, çözemezsiniz.
istesenizde içinizden atamazsınız.
kan değildir, kesip damarınızı akıtamazsınız.
siz ağladıkca o güçlenir içinizde.
akmaz, gözyaşı değildir.
kuş değildir uçmaz,
çiçek değildir koklanmaz.
bitmez çile değildir.
ne desen o değildir sevmek.

ÇARESiZLiK

Çaresizliğin en amansız olduğu yerdeyim şimdi
ilk defa sevmenin tarif edilmez korkuları içindeyim
Uykusuz gecelerin yorgun sabahlarında seni düşünüyor
Ve korkularla yine sana doğru koşuyorum
Hep aynı soru düşüncemde “ya severse”
O zaman neler olabileceğini düşünmek korkutuyor beni
ilk defa yenileceğimi anlıyorum
Karşımda kendinden emin gözlerin, dudakların, ellerin bunu söylüyor bana
Seni tanımadan geçen bütün yıllara lanet ediyorum
Önceleri hiç bilmediğim adını, şimdi binlerce defa tekrarlıyor dudaklarım
Gün oluyor bir tabloyu seyredercesine mutlu heyecanlarla doluyorum karşında
Gün oluyor eski bir yunan heykelin ölümsüz güzelliğiyle büyülüyorsun beni
Gözlerin gözlerime takılınca güçsüzlüğüm aklıma geliyor
Beni sevmediğin sevmeyeceğin
O zamanlar öylesine yıkılıyorum ki bilemezsin
insan nasıl gökyüzüne baktığı zaman
Bu sonsuz evren içinde küçük ve çaresiz bir yaratık olduğunu anlarsa
Güzelliğinde bana aynı şeyleri düşündürüyor
Gün oluyor mavilerde, gün oluyor kırmızılarda, gün oluyor karalarda yaşıyorum seninle
Dudaklarında çıkan her kelime suya bir taş atmışçasına büyüyor içimde
Nereye gitsen kulaklarımda o yarı karanlık çocuksu sesin
Sonra kendine has kokun, kokuların en çıldırtıcısı, en tahrik edicisi
Ve gözlerin…
Esmer bir akşamüstünün serin hüznünü getiren gözlerin
Görebildiğim, duyabildiğim her şey bana seni sevmeyi söylüyor
Uzaklaştıkça yaklaşıyor uzak
işin en kötüsü yaklaştıkça da uzaklaşmaktan korkuyorum
Belki hiçbir zaman sana seni sevdiğimi söyleyemeyeceğim
Ne sana nede senden başkasına…
Düşün ki çoğu zaman kendime bile söyleyemiyorum
Sanki söylediğim anda her şey bitecek ve bu emsalsiz büyü bozuluver ilecekmiş gibi geliyor
Bir insanın kendini aldatması ne güçtür bilirsin
Bu sevmek korkusunun aslında çok sevmek olduğunu biliyor fakat anlatamıyorum
Galiba asıl korku sevmek değil onun arkasına gizlediğimiz sevilmemek korkusu
Küçük aldanmalarla kendimizi avutmaya çalışıyor
Düştüğümüz bir çıkmazda bir teselli arıyoruz kendimize
Belki de aynı korkular içindeyiz seninle, bir birimizden haberimiz yok
Sevmek…
Seni alabildiğine sevmek…
Hiçbir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek
Tutmak ellerinden, o derinlere inmek, gitmek oralara, o yerlere
Orda hep sen olmalı, seni yaşamak ve olduğun yerde bile
Seninle sensiz olamamak…
Sonrada sensiz edemediğimi, edemeyeceğimi söyleyememek sana
Susmak…
Susmak…
Korkudan ölünceye kadar…