şiir sevenler dernegi

arthur rimbaud ile bahsi artırıyorum

Anlamak yok çocuğum, anlar gibi olmak var;
Akıl için son tavır, saçlarını yolmak var..

@20 necip fazılın şiirlerine bak panpa

O yeminler, kokular, sonu gelmez öpüşler,

Dipsiz bir uçurumdan tekrar doğacak mıdır,

Nasıl yükselirse, göğe taptaze güneşler,

Güneşler ki en derin denizlerde yıkanır!

O yeminler, kokular, sonu gelmz öpüşler,

@21 arthur rimbaud gördüm şukunu verdim. nasıl severim onun şiirlerini anlatamam. bende çok ayrı bi yeri var..

@1 yaş kaç panpa öğrenciysen hangi bölüm?

@25 23 panpa. lise terk. aşçıyım

benim de başlığım var lan

(bkz: buraya herkes en sevdiği şiiri atsın binler)

sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim
elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara
hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz
"ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz".
çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere
o gülün yüzü gülmüyor sensiz
o köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı
hepten hüzünlü bu günlerde
gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye
masada tabaklar neşesiz
koridor ıssız
banyoda havlular yalnız
mutfak dersen - derbeder ve pis
çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş
vantilatör soluksuz
halılar tozlu
giysilerim gardropda ve şurda burda
memo'nun oyuncak sepeti uykularda
mavi gece lambası hevessiz
kapı diyor ki açın beni kapayın beni
perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi
radyo desen sessiz
tabure sandalyalardan çekiniyor
küçük oda karanlık ve ıssız
her şey seni bekliyor her şey gelmeni
içeri girmeni
senin elinin değmesini
gözünün dokunmasını
ve her şey tekrarlıyor
seni nice sevdiğimi

cemal süreya

edit:en çok sevdiğimde bu aq her okudugumda hüzünlenirim, değişirim,dünyaya başka gözden bakarım neler olup bittiğini anlamaya çalışırım aq bak yaa gece gece...

dallardan süzülüp batarken güneş,
ormanda kayboldu şehvetin kızı...
bir kucak çalıdan yaktı bir ateş.
elleri kırmızı, yüzü kırmızı...

birden tâ omzunda parladı alev,
boynundan çift örgü düşüp sallandı.
kapladı ruhunu ateşten bir dev,
sokuldu... sokuldu... sokuldu yandı...
nazım hikmet

Şimdiden sonbahar! Neden sonsuz bir güneşin özlemini duyalım, eğer adadıysak kendimizi keşfine ilahı ışığın- mevsimlerin ötesinde ölmüş insanlardan uzakta.

vay arkadaş.. sözlük şiir seven duygusal arkadaşlarla doluymuş.. nasıl mutlu oldum anlatamam..

Ayışığında oturduk
Bileğinden öptüm seni

Sonra ayakta öptüm
Dudağından öptüm seni

Kapı aralığında öptüm
Soluğundan öptüm seni

Bahçede çocuklar vardı
Çocuğundan öptüm seni

Evime zütürdüm yatağımda
Kasığından öptüm seni

Başka evlerde karşılaştık
iliğinden öptüm seni

En sonunda caddelere çıkardım
Kaynağından öptüm seni

cemal süreya

@28 adamsın şuku panpa

panpalar şiire yeni yeni meraklanıyorum ama yazmak için değil amk okumak youtubeden dinlemek için falan varsa cemal süreyya nın ya da onun gibi lirik yazan adamların şiirleri tavsiye etsenize @28i çok beğendim mesela amk

@33 Necip fazıl kısakürek
özdemir asaf
arthur rımbaud
Jorge Luis Borges (anlar)

bu şairlerin şiirlerini gözden geçir

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.

edip cansever

Hepiniz uykudayken gökyüzünü boyarım ben uyanır bakarsınız ki mavi

@36 mavi.. aşkın rengi.. mavi..sensizligin rengi.. mavi senin benim bizim rengimiz

sanki hiçbir şey uyaramaz
içimizdeki sessizliği
ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
gözleri getirin gözleri
başka değil, anlaşıyoruz böylece
yaprağın daha bir yaprağa değdiği
o kadar yakın, o kadar uysal
elleri getirin elleri
diyorum, bir şeye karşı komaktır günümüzde aşk
birleşip salıverelim iki tek gölgeyi.

edip cansever

"yoksa bükülmüş bir nehir gibi mi küpelerinizde
siz küçük adıyla mı çağırırsınız sessizliği
öyle mi, ya kim uyandırır sizde
bu sevişme dalgalarını, aşk seslerini
bak'ları, duy'ları, okşa'ları, evet'leri
hele bu elleri, ayakları bu
gözleri gözleri."

edip cansever, uyanınca çocuk olmak

Aldanmıyorsam bir zamanlar hayatım, önüne
bütün gönüllerin açıldığı, yoluna bütün şarapların
döküldüğü bir şölendi.
Bir akşamdı dizimi oturttum Güzelliği-Terslik
edecek oldu-iler tutar yerini bırakmadım ben de.
Bayrak açtım adalete karşı.
Aldım başımı kaçtım. Ey büyücüler, size ey
bahtsızlık, ey nefret, hazinem size emanet.
Azmettim, söndürdüm içerimde insan ümidi adına
ne varsa. Bir yırtıcı hayvan amansızlığıyla atıldım
üzerlerine boğayım diye cümle sevinci.
Cellatlara seslendim, ısırayım diye ölürken
mavzerlerin kabzalarını. Seslendim salgınlara,
boğsunlar istedim, kan içinde, kum içinde beni. Tanrı
bildim musibeti. Gırtlağıma kadar battım çamurlara.
Cürümün ayazında kurundum. Hop oturup hop
kaldırdım çılgınlığı.
Bana baharın getirdiği iğrenç bir budala kahkahasıydı.
Derken az önce işte, bir de baktım ki kıkırdamak
üzereyim; aklıma eski şölenin anahtarlarını aramak
geldi, dedim belki de yeniden heveslenirim.
Hayırmış meğer o anahtarın adı-Anlaşıldı ben bir
düşteymişim.
"Sen canavar kalacaksın... " falan filan... atıp
tutmaya başladı başıma bu şirin hasırları ören şeytan.
"Ölümüne sürsün cümle iştahın, bencilliğin, cümle
bağışlanmaz günahın."

Ah, canıma yetti arttı-Kuzum şeytan, ne olur daha
bir öfkesiz bakıver de benden yana ufak tefek, yolda
kalmış alçaklıklar vara dursun, sen ki yazarda tasvir,
öğreticilik vergilerinin yokluğuna vurgunsun, senin için
kopardım lanetli gün defterimden bu uğursuz yaprakları.