şiir

beyler masa, sevinç,bira, tokluk,pencere, bigiblet,anahtar kelimelerinin içinde bulunduğu bir şiir yazana şükü yardım edin panpalar üni de ilk senem edebiyattan kalmıym

sözlük bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
bu davet bizim
(bkz: nazım hikmet de yaşasa incici olurdu)

Herkes yazdığını sanar ancak geleceğe kalanlar yazamadığını düşünenlerdir.

alın beyler ;

Uzunca zamandır görmeyeli seni
Bir başka kadın, bir hoş olmuşsun
Kollarıma alıp da sarmayalı seni
Beyaz peynir gibiydin kaşar olmuşsun

ruh dedigin ucup gider, geriye izi kalir
su dünya mahzeninde, ruh gider külü kalir
bedenin sonsuz boslugunu dolduran odur belki
vardir elbet bir sonu, ruhlar ölümlü degillerdir ki

icinde bir titreyis var, bedeninin sancisi agit yakiyor yüreginde
gün eriyor gözlerinde, disari da bir yikim var

kanatlarin yorgun düsmüs, yanmak isterken degmiyor atese
yanastikca o issiz limana, geri esiyor kanatlarin

bedene anlatamiyor ruh, ruh bedeni anlamiyor
ayri sehirlerde yol aliyorlar, ayri yerlerde yok oluyorlar

toprak suya bulanmis, camur diyor insanlar
beden ask diyor, ruh ise ölüm ...

ruh bedenden ayri, beden ruhu terk ediyor
nefretten degil;
ruh ulassin diye aska, beden ruhtan vazgeciyor

bir kac kelime geliyor, hasret limanlarindan
ruh bedeni yâd ediyor ...

beden ruha agib, ruh sevmekte o yâri
ulasmak zorda kaliyor, vazgecmek aliyor arasina sevdayi
beden ruhtan vazgeciyor ...

Düğümlendim avuntulara sıkıştırılmış hayatın ortasında.
intikam çanları çalıyor, Direniyorum her seferinde,
nefes kesen ayazı bozgun çığlıklarıyla delerek.
Sessizlikte geçip, sensizlikte duruyor geçmişim.
Karalamak istediğim zamandan muaf anılarımı kurban ediyorum geceye,
Çaresizliğe mum yakıyorum şafak vakti,
Mutluluğu uğurluyorum akrep ve yelkovan kardeşliğinde.
Ezber bozuyorum, sessizliğe inat, kadere nispet.
Umut ediyorum ,
Tırtılın kelebek rüyalarında uyanıyorum.
Hicran meleğinin kanatlarında buluyorum ruhumu,bir sonbahardan diğerine...

Tükettim tüm silgilerimi, ancak bu kez hatalarımı değil hayatımı siliyorum.
Her seferinde ertelemek zorunda kaldığım filizlenmiş umutlarımı toprağa bağışladım temelli ,
Ve sustum, kilit vurdum tüm karanlık kapılarıma da,
Ve durdum önünde gölgemin,
Sırtımda katliam izleri,
Peşimdeyse öfkenin ayak izleri,
Ve gölgem bir düşman;yakaladığı yerde alıp yutucak bir canavar misali.
Çaresizliğin adıysa hayat
Evet sözler değil eylemlerdir esas olan. Ancak sözlerim değil bu kez sözkonusu olan. Sözde kalan bizzati benim
Bana düşense sadece üç nokta belki ,
Oysa ben yaşayamadığım mutlulukların hesabını tutuyorum ; içime atıp biriktiriyorum,
Sonra da hepsi için birer mum yakıyorum,
Ölürken izleri sonsuzluğun suları altında kaybolmuş sevdalarıma ekleyip hayatın boynuna asıcam.

Ellerin çenende şakaklarında bir düşünce,
öylece ayın kenarına oturup da güneşin doğmasını beklersin,
masum bir çocuk edasında.
Sabırsızlanır, hadi artık dersin, biraz merak biraz da heyecan içinde.
Umuduna merakını ekleyip acaba ne olucak diye sorarsın kendi kendine.
Ve
öylece bilmediğin bir derinliğe nedenini bilmeden bakarsın, hayatın boyunca ...
Ve sonra anlarsın bilmediğin o derinliğin mutluluk çizgisi, güneşin mutluluk ve
nedenin de aslında umudun ta kendisi olduğunu.En önemlisi de
bunu bir çocuk edasında içindeki çocuğun mutluluğu için yaparsın.
Söz verdiğin gibi tıpkı;hep mutlu etmek adına ...

YALNIZLIK

En sevdiğini büyük dalgalarda kaybetmektir yalnızlık,
Değer verildiği halde karşılık alamamaktır
içindeki o sevgi kıpırtısının çırpınışlarının son bulduğu andır yalnızlık,
Sevgi tohumlarının yeşerememesidir
Büyük uğraşılarla kazandığını bir anda kaybetmektir yalnızlık,
Denize daldığında dibini görememektir
Yalancı gülüşlerini üzerinde hissettiğin andır yalnızlık,
Dünyanın bile bir uydusu varken senin bu hayatta hiç birşeyinin olmamasıdır
En yakınında bile olsa aslında senden çok uzaklarda olduğunu bildiğin andır yalnızlık,
Umut dolu bakışlarının tükendiği andır
Değerini bilemeyenlere değer biçmektir yalnızlık,
Gökyüzüne baktığında aslında özel olmadığını hissettiğin andır
Hayatı bir gazoz kapağına benzettiğin ve gazın havaya karışmasını beklediğin andır yalnızlık,
Aslında hayatın sana ne verdiği değil senden ne aldığını farkettiğin andır
idam olacak birine son dileğinin sorulmasına rağmen sana hayatta tek söz hakkı bile tanınmadığını hatirlatan andır yalnızlık ...

Ben yıldızlarda yalnız bir ışığım, kimsem yok ondan başka...
Gerçekler olur bazen, yalan olmasını tercih edeceğin,
Doğrular, yanlışlara değişebileceğin,
Soruların bazen, cevaplardan büyük, altında ezildiğin,
Sırların, öznesi olmadan içinde kaybolduğun,
Yollar olur bazen tercihinden muaf, mecburiyete tutsak,
Kader olur ; rengi siyaha çalan, bıçak açmayan ağızlarda,
Ve hayatlar olur bazen, sadece hayal olarak kalmasını düşleyeceğin
Biri birinden uzak iki ömür arası,
Kırıklar vekırıntılar''da sıkışmış.

ekşiciler niçin sokağa çıkamaz

bir ekşici her şeyi göze alıp
biz inciciler gibi
arka sokaklarına çıkarsa aşkın
kedilerini kaçırır hemen
sokağın küçük oğlanları
ve zütlerine sokarlar nutella şişelerini
tro sever harun abileri
gökgürültüsü gibi kahkahalarıyla
sandalyeden düşürtür muallakleri
küçük amlıları incinin

şiir mi bulaşık süngeridir.

hakkındır yaramazlık
dik duvarlara tırman
yüksek ağaçlara çık.
usta bi kaplan
gibi kullansın elin
yerde yıldırım gibi giden bigibletini
ve din dersleri hocasının resmini yapan
kurşunkaleminle yık
mızraklı i̇lmihalin
yeşil sarıklı iskeletini,
sen kendi cennetini
kara toprağın üstünde kur,
coğrafya kitabıyla sustur
seni hilkati âdemle aldatanı.
sen sade toprağı tanı
toprağa inan,
ayırdetme öz anandan
toprak ananı
toprağı sev

Nazım Hikmet

dur ey aya ayak basan
çöllerimin sarısında katle bilenen
kana bulanmış bedenimin kırmızısına dur
dur ey rüyalarını gerçeğe uğraşan
gerçeklerini rüyaya çalışana dur
dur ey aklının kılıcını şehrimin kalbine saplayan
beş asırdır aydınlanan karanlık
acem gözünün karasına dur
lakin son emrinse vur
dövüşüm arab lisanı kadar sert olur
kafkas şarkıları kadar hızlı
türkmen yüreği kadar cesur
seni aya çıkaran aklın durur.

bir gün daha bitti ve sen yine yoksun
özleminle dolu kalbim, sen bana çoksun
günler, geceler saymakla bitmedi
ömrümü yedin, kemersiz sana soksun

skiim ben bunu

inci nedir bilmezdim
şimdi bir suser oldum
üçüncü nesillerle, liselilerle ben
arkadaş oldum...

sanatın özlerinden biridir.

ah kafesteki hayvanalar
acınız ne kadar uzak bana
bilseniz ne kadar yabancı diliniz