şiir

Pembe kuyruklu aşk desenli uçurtmalar dalgalanıyor günümün üzerinde,
Gece bekçesinin düdük sesleriyle uyanıyorum, meğer bir rüyaymış.
Oysa ben garip bir ulakmışım aslında, kendimi aşkına taşıyan, Hava muhalefetine takılıp, yalnızlığında duran.

Ellerin çenende şakaklarında bir düşünce, öylece ayın kenarına oturup da
güneşin doğmasını beklersin, herşeyden masum bir çocuk edasında.
Sabırsızlanır, hadi artık dersin, biraz merak biraz da heyecan içinde.
Umuduna merakını ekleyip acaba ne olucak diye sorarsın kendi kendine.Ve
öylece bilmediğin bir derinliğe nedenini bilmeden bakarsın, hayatın boyunca ...
Ve sonra anlarsın bilmediğin o derinliğin mutluluk çizgisi, güneşin mutluluk ve
nedenin de aslında umudun ta kendisi olduğunu.En önemlisi de
bunu bir çocuk edasında içindeki çocuğun mutluluğu için yaparsın.
Söz verdiğin gibi tıpkı;hep mutlu etmek adına ...

Kabusa yürüyen sonsuzlukta,
Mezarlıklara açılan bir kapıydı içime gömdüğüm düşlerim,
Korku bir yaşam biçiminden çok başucu kitabı iken
Solgun mum ışığında eriyip sana karışan yalnızlığımdan başkası değildi, sükûnetin beşiğinde büyüttüğüm.
Sözlerim vardı, kalemlerimi kıran,
Sessiz harflere sığdıramadığım.
Yalanlarım;bilmiyorumlara bezeyip pembelerden baktığım.
Öfkelerim, iftiradan kaçarken ihanete çalan gecelerde ...
Elbet çaresizliğim;yaşayabiliceğim en mütevazı şey olarak ellerimde.
Olmuyorum, sözde kalıyorum bizzati gerçekleşmemiş eylemlerde.
Sarhoş gecelerin kadehi olmak istiyorum
istifamı veriyorum bu azaptan,
Hayatımı çıkarıyorum günahımdan.
Kendimi söyliyebilecek tek şey olarak üç noktanın kaldığı zamanlarda bulduğum zamanlara istinaden,
Her bir noktanın arasına ekilmesine rağmen, dizlerime kadar büyüyüp sadece ellerimde öldürdüğüm bir çiçek gibi geliyor hayat.
Seni koparıp sensizliğimi besler gibi.

Umut ediyorum ,
Tırtılın kelebek rüyalarında uyanıyorum.
Hicran meleğinin kanatlarında buluyorum ruhumu,bir sonbahardan diğerine...

Ben yıldızlarda yalnız bir ışığım, kimsem yok ondan başka...
Gerçekler olur bazen, yalan olmasını tercih edeceğin,
Doğrular, yanlışlara değişebileceğin,
Soruların bazen, cevaplardan büyük, altında ezildiğin,
Sırların, öznesi olmadan içinde kaybolduğun,
Yollar olur bazen tercihinden muaf, mecburiyete tutsak,
Kader olur ; rengi siyaha çalan, bıçak açmayan ağızlarda,
Ve hayatlar olur bazen, sadece hayal olarak kalmasını düşleyeceğin
Biri birinden uzak iki ömür arası,
Kırıklar vekırıntılar''da sıkışmış.

yalnizlik zor sensizlik kadar, sensizlik tuhaf sessizlik kadar, bir gariplik var icimde anlamak zor, bir bosluk var adi sensizlik, bir bedene nasil sigar iki ruh, iki ruha nasil bakar bir beden, bir ben- bir de benden sen ve senden ben, bu gece bir sensizlik dolandi dilime, nedense aklima gelmiyor baska kelime, kader oldu sensizlik yüregime, bedenimi esir aldi sensizlik, hani insan denizi seyrederken dalar gider ya, kendini bir bosluga birakirsin, o anda bir huzur kaplar yüregini, iste böyle seyrederdim ben hep seni, sevmek güzel sey bir de sensizlik olmasa, yüregim sensizlige alismasa, sensizligin efkâri beni almasa bu gönlüm sensiz kalmasa ... daha fazla sevecektim belki de sevmeyi ...

YALNIZLIK

En sevdiğini büyük dalgalarda kaybetmektir yalnızlık,
Değer verildiği halde karşılık alamamaktır
içindeki o sevgi kıpırtısının çırpınışlarının son bulduğu andır yalnızlık,
Sevgi tohumlarının yeşerememesidir
Büyük uğraşılarla kazandığını bir anda kaybetmektir yalnızlık,
Denize daldığında dibini görememektir
Yalancı gülüşlerini üzerinde hissettiğin andır yalnızlık,
Dünyanın bile bir uydusu varken senin bu hayatta hiç birşeyinin olmamasıdır
En yakınında bile olsa aslında senden çok uzaklarda olduğunu bildiğin andır yalnızlık,
Umut dolu bakışlarının tükendiği andır
Değerini bilemeyenlere değer biçmektir yalnızlık,
Gökyüzüne baktığında aslında özel olmadığını hissettiğin andır
Hayatı bir gazoz kapağına benzettiğin ve gazın havaya karışmasını beklediğin andır yalnızlık,
Aslında hayatın sana ne verdiği değil senden ne aldığını farkettiğin andır
idam olacak birine son dileğinin sorulmasına rağmen sana hayatta tek söz hakkı bile tanınmadığını hatirlatan andır yalnızlık ...

Ellerin çenende şakaklarında bir düşünce,
öylece ayın kenarına oturup da güneşin doğmasını beklersin,
masum bir çocuk edasında.
Sabırsızlanır, hadi artık dersin, biraz merak biraz da heyecan içinde.
Umuduna merakını ekleyip acaba ne olucak diye sorarsın kendi kendine.
Ve
öylece bilmediğin bir derinliğe nedenini bilmeden bakarsın, hayatın boyunca ...
Ve sonra anlarsın bilmediğin o derinliğin mutluluk çizgisi, güneşin mutluluk ve
nedenin de aslında umudun ta kendisi olduğunu.En önemlisi de
bunu bir çocuk edasında içindeki çocuğun mutluluğu için yaparsın.
Söz verdiğin gibi tıpkı;hep mutlu etmek adına ...

Tükettim tüm silgilerimi, ancak bu kez hatalarımı değil hayatımı siliyorum.
Her seferinde ertelemek zorunda kaldığım filizlenmiş umutlarımı toprağa bağışladım temelli ,
Ve sustum, kilit vurdum tüm karanlık kapılarıma da,
Ve durdum önünde gölgemin,
Sırtımda katliam izleri,
Peşimdeyse öfkenin ayak izleri,
Ve gölgem bir düşman;yakaladığı yerde alıp yutucak bir canavar misali.
Çaresizliğin adıysa hayat
Evet sözler değil eylemlerdir esas olan. Ancak sözlerim değil bu kez sözkonusu olan. Sözde kalan bizzati benim
Bana düşense sadece üç nokta belki ,
Oysa ben yaşayamadığım mutlulukların hesabını tutuyorum ; içime atıp biriktiriyorum,
Sonra da hepsi için birer mum yakıyorum,
Ölürken izleri sonsuzluğun suları altında kaybolmuş sevdalarıma ekleyip hayatın boynuna asıcam.

Düğümlendim avuntulara sıkıştırılmış hayatın ortasında.
intikam çanları çalıyor, Direniyorum her seferinde,
nefes kesen ayazı bozgun çığlıklarıyla delerek.
Sessizlikte geçip, sensizlikte duruyor geçmişim.
Karalamak istediğim zamandan muaf anılarımı kurban ediyorum geceye,
Çaresizliğe mum yakıyorum şafak vakti,
Mutluluğu uğurluyorum akrep ve yelkovan kardeşliğinde.
Ezber bozuyorum, sessizliğe inat, kadere nispet.
Umut ediyorum ,
Tırtılın kelebek rüyalarında uyanıyorum.
Hicran meleğinin kanatlarında buluyorum ruhumu,bir sonbahardan diğerine...

ruh bedenden ayri, beden ruhu terk ediyor
nefretten degil;
ruh ulassin diye aska, beden ruhtan vazgeciyor

bir kac kelime geliyor, hasret limanlarindan
ruh bedeni yâd ediyor ...

beden ruha agib, ruh sevmekte o yâri
ulasmak zorda kaliyor, vazgecmek aliyor arasina sevdayi
beden ruhtan vazgeciyor ...

ruh dedigin ucup gider, geriye izi kalir
su dünya mahzeninde, ruh gider külü kalir
bedenin sonsuz boslugunu dolduran odur belki
vardir elbet bir sonu, ruhlar ölümlü degillerdir ki

icinde bir titreyis var, bedeninin sancisi agit yakiyor yüreginde
gün eriyor gözlerinde, disari da bir yikim var

kanatlarin yorgun düsmüs, yanmak isterken degmiyor atese
yanastikca o issiz limana, geri esiyor kanatlarin

bedene anlatamiyor ruh, ruh bedeni anlamiyor
ayri sehirlerde yol aliyorlar, ayri yerlerde yok oluyorlar

toprak suya bulanmis, camur diyor insanlar
beden ask diyor, ruh ise ölüm ...

--spoiler--

Yalnızlık, gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir,
Isınmak için güneşin doğmasını beklersin, ama o güneş hiçbir zaman doğmaz..
Yalnızlık, bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir,
Ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin, ama yine de denemekten vazgeçmezsin..
Onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın..
Yalnızlık, aynı havayı soluyup ta bi türlü yanyana olamamak gibidir,
Aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin, ama yapamazsın..
Aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar..
Yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık..

--spoiler--

leyla ile mecnun, 48. bölüm

alın beyler ;

Uzunca zamandır görmeyeli seni
Bir başka kadın, bir hoş olmuşsun
Kollarıma alıp da sarmayalı seni
Beyaz peynir gibiydin kaşar olmuşsun

Herkes yazdığını sanar ancak geleceğe kalanlar yazamadığını düşünenlerdir.

zeratul dediğin bir garip protoss
gibini açsa korkar bölüm sonu boss
kondurmam nikime beylik laflarla toz
pişman olursun dediğine gel beni boz

sözlük bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine
bu davet bizim
(bkz: nazım hikmet de yaşasa incici olurdu)

beyler masa, sevinç,bira, tokluk,pencere, bigiblet,anahtar kelimelerinin içinde bulunduğu bir şiir yazana şükü yardım edin panpalar üni de ilk senem edebiyattan kalmıym

içimde kalmadı heves
öğrenciyim çalışmam ders
bakma bana ters ters
dusmanın degılım hocam

hep zıt gıdersın bana neden
usandım 0'dan 1'den
tek 5 numara oda beden
zayıf küpü oldum hocam

karnemi aldım ewe geldım
baba zayıf yok dedım
tam 1000 tl bahşiş yedım
simdi babama ne derım hocam

aradan gectı 15 gunluk ara
babam baktı kıtaplara
karnemı gordu bı ara
vay basıma gelen hocam

annem hergun saydı sovdu
babam tuttu oda dowdu
omuz baslarım curudu
dayak yıye yıye hocam...

http://zanzaon.blogspot.c...lmdan-bir-yar-tuttum.html

http://zanzaon.blogspot.com/2011/09/gokyuzu.html

Ortalıkta gezen amlar
Asit gibi öze damlar
içimde kederler gamlar
Ancak abazanlar anlar

gibişmezsem şu yannanım
Çatlarsa diye korkarım
Taşlaşınca gib, anlarım
Beni bir otuzbir paklar

Otuzbiri çeker iken
Avuçlarım sanki diken
Bir kız olsa "yok mu giben"
Dese, derim gibim paklar

Her otuzbir sonrasında
ibrahimin sofrasında
Yemiş gibi olurum da
Doymuşlukla zütüm kalkar

amzütMemo der ki bundan kelli
gibişmeyeceğim belli
Yine de var bir teselli
Dakkada bir gibim kalkar.
amzütmehmet...