otostop çekiyordum tırcı durdu

ses çok yakından gelmişti galiba kulagımın yanındandı. kafamı çevirip baktım dayı şakağına silahı dayayıp ateş etmiş. nedense hüzünlendim sucluluk hissettim. sonra dedim ki ulan adamın parasını da geri veremedik. beni ordan jandarma zütürdü bi kaç yere sonra polislerle karakola gittik. olayları anlattım herkesin gözü doldu ben anlatırken. neden oldugunu anlamamıştım. sonradan ögrendim ben dayının kuşundaki asitleri temizlerken bizim önümüzü kesen poliste dayının iş birlikçisiymiş galiba tırla uyusturan maddeler taşıyıp satıyolarmış bu polisede para veriyorlarmış ama o gün arabada beni görünce ağzımdan laf kaçırırım diye korkmuş dayı. polisler beni aldılar nerde yaşıyorsun diye sordular. üniversitenin oraya bırakın beni dedim evim oraya yakın. bıraktılar beni bende gittim oradaki meydan parkına. ev arkadaşım yemegi erken yiyordu. oturduk koltugumuz olan banka peynir ekmegimizi yemeye devam ettik bu olayları bu cocuga anlatmadım. evet park benim evim

yani arkadaşlar uzun lafın kısası; yeri geldiginde sizin gibtiginiz, yeri geldiginde sizi giben insanları kaybetmemeye çalışın. çünkü öyle zamanlar oluyor ki yalnızlıktan, keşke hayatımı gibende olsa biri olsun diyorsunuz.
herşey gönlünüzce olsun

teşekkürler