benim boktan hayatım

Bu sene sessiz olmamaya karar vermiştim. Ama yine aynısı oldu. Konuşmuyor sessizce oturuyordum, işin kötüsü birde benden daha sessiz biriyle oturuyordum. Ara ara 'sınıfın en sessiz çocuğu... ' şeklinde hitab ediliyordu. Acı bir durumdu. Ve bugün sınav kağıtları dağıtılırken adımın bir harfüni biri yanlış okudu. Üç dört kişi karışmış bizim sınıfta yok öyle biri vs demesiyle kafamı önümdeki deftere gömdüm. Ses çıkarmak, 'o benim yanlış okudunuz' demek istemiyordum. iki ay olmuştu. Dolu dolu iki ay amk. Ve hala bu taktan olaylara maruz kalıyordum. Kurtulmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Hiç tanımadığım insanlarla ne konuşabilirdim ki. Ben artık bitmiş asosyal bir insandım. Ve beni bu duruma kendim kadar toplum sokmuştu. Acı ama gerçek, ben yaşayan bir hayaletim. Bütün hayat hikayesi bu olan, aciz durumda, konuşacak arkadaşı olmayan bir hayalet. Üzgünüm dostlarım, bende isterdim sınıflarınızda, arkadaş ortamlarınızda fazlalık olmamayı. Ama buna mecburum. Biz hayatın istenmeyen çocuklarıyız. Hiçbir zaman olmak istediğimiz kişi olamadık. Ve dışlandıkça, kabul edilmedikçe öyle olmaya devam edeceğiz.