benim boktan hayatım

Hepimiz gibtir yedik. En yakınlarımızıdan, asla bırakmayacağımız insanlar bizi düşünmeden bıraktı. insanlara olan güvenimiz azaldı. Sosyal anksiyete baş verdi. Belki bazen sosyopat davranışlarda bulunduk. Ama biz istediklerini elde ederek büyüyenlerden uzak biyerde büyüdük sıkıntı çekmişlere yakın biyerde. insanların davranışları üzerinde düşündük. Belki o, belki sen, belki bir başkası kim olduğunun bir önemi yok. Bizler sürekli düşürüldük beyler. Ve düştüğümüz esnada bize elini uzatması gerekenler gülüp geçtiler, gittiler. Hayatımız boyunca yediğimiz kazıklardan dolayıinsanlara güvenimiz azaldı. insanlar düşer beyler. insanlar her zaman düşer. Ve zirvedeyseniz hiçbir destekçinize güvenmemelisiniz. Önemli olan düştükten sonra tekrar kalkabilmektir. Tekrar düşsek yine ayağa kalkabilmektir zafer. Savaşımız bu olmalı. insanlardan bize ellerini uzatmalarını beklemeden kendimiz ayağa kalkabilmek olmalı. Zaferimiz bu olmalı. Zafere çiçekli yollardan gidilmez yoldaşlarım. Ve emin olun öncelikle siz benliğinizi kazandıktan sonra, kendi iradenizin sahibi olduktan sonra, mutluluğunuz ve özgüveniniz başkalarının kararlarına bağlı olmadıktan sonra, bir işe girerken yanınızda birini aramadıktan sonra, başkalarona evet derken kendinize hayır demedilten sonra, kendi iradenizin lideri olduktan sonra, kendi kendinizin lideri olduktan sonra, insanların da lideri olabilirsiniz. Bizler, tarihin ortanca çocukları, uyumak bebek bakmak benzin pompalamak üç kuruşluk huur çocuklarının yiyip içtiklerini zütürmek için doğmadık. Hakettiklerimizi almak, haketmek için savaşmak için doğduk beyler. Beyler, başarı merdivenlerinin başındayız, yolumuz dikenlerle kaplı, hiçbirimiz bu merdivenlerri elleri cebinde tırmanmayacak, ve hiç kimse yanonda biriyle bu mmerdivenleri tırmanamayacak. Bizim kendimizden başka dostumuz yok. Bu yüzden eğer birinin kararlarına saygı göstereceksek, duygularına değer vereceksek, istedikleri konusunda öncelik seçimi yapmak zorunda kalcaksak bu kişi kendimiz olmalı.