MALAZGiRT SAVAŞI 26 Ağustos 1071
Taraflar
Bizans imparatorluğu:
Büyük Selçuklu Devleti
Komutanlar
Bizans imparatorluğu:IV. Romen Diyojen (Esir),Nikeforos Bryennios Theodore Alyates Andronikos Doukas
Büyük Selçuklu Devleti:Alparslan Afşim Bey Artuk Bey Süleyman Şah

Malazgirt savaşının nedenleri;

- O dönem ki Selçuklu hükümdarı sıklıkla Anadolu’ya seferler düzenlemekteydi ve bu durumu bir devlet politikası haline getirmişti.

- Selçuklular Oğuzları Anadolu’ya yollamak istiyordu.

- Bizans hükümdarı Romen Diyojen Türkleri Anadolu’dan atmak istiyordu. Buna karşın Türkler de Anadolu’yu yurtları olarak benimsemişti.

- Pasinler savaşının intikdıbını almak isteyen bir Bizans imparatorluğunun varlığı.

Malazgirt savaşının sonuçları;

- Yapılan savaş sonucunda Bizans imparatorluğu yenilgiye uğradı.

- Türkler Anadolu’nun kapılarını açmış oldu ve Marmara kıyılarına kadar ilerleme imkanı buldu.

- Bizans imparatorluğu Anadolu’daki gücünü kaybetti ve Balkanlara çekilmek zorunda kaldı.

26 Ağustos Cuma sabahı çadırından çıkan Alp Arslan Malazgirt'le Ahlat arasındaki Malazgirt ovasında, kendi ordugahının 7–8 km uzağında, ovaya yayılmış durumdaki düşman birliklerini gördü.
Düşman ordusunun büyüklüğünün kendi ordusundan daha büyük olduğunu gören Sultan Alp Arslan savaştan sağ çıkma ihtimalinin düşük olduğunu sezdi.
Askerlerinin de hasımlarının sayı fazlalığı karşısında tedirginliğe düştüğünü fark eden Başbuğ eski bir Türk töresi uyarınca kefene benzeyen beyaz kıyafetler giydi. Atının da kuyruğunu bağlattı.
Askerlerinin Cuma namazına imamlık eden Başbuğ atına binip moral yükseltici ve maneviyat arttırıcı kısa ve etkili bir konuşma yapmak için ordusunun önüne çıktı. Alparslanın ordusu çoğunlukla Türklerden oluşuyordu ve özel seçilmişlerdi Atsız'ın dediği gibi ''Yufka yüreklilerle çetin yol aşılmaz,
Çünkü bu yol kutludur gider Tanrı Dağı'na
Hilal bıyıkları hafif rüzgarda dalgalanan Alparslan atının üstünde önce göğe baktı ardından sancağına baktı ve çerilerini gözüyle sezdi, hepsinin ellerinde Bozkurt başlı kılıçlar vardı Hilal bıyıklarıyla Cenge gitmeyi
bekliyorlardı ! Kimse durduramazdı bu şanlı orduyu ! Alparslan çerilerine dedi ki:
-Şadlarım, Tiginlerim,çerilerim düşmanoğullarında omuz üstünde baş taş üstünde taş kalmayıncağa kadar savaşacağız ! eğer şehit olursam beni vurulduğum yere gömün bu size vasiyetimdir.
-Gök tanık olsun ! yer tanık olsun ! ağaç tanık olsun ! su tanık olsun ! AND iÇTiK ANDA OLDUK ! ANDIMIZ OLSUN,TÜRKLERiN KURT BAŞLI SANCAĞI YiNE BÜTÜN HERYERi TiTRETECEK !
VE HEP BERABERGÖK GiRSiN KIZIL ÇIKSIN,DÖKÜLECEK KAN ! Tanrı Türk'ü korusun ve yüceltsin ! '' Diye bağırdı Alparslan ile çerileri.
Bu sırada Bizans ordusunda dinsel ayinler yapılmakta, komutanlar şaraplar içip kızlarla eğlenmekteydi
Romen Diyojende eğer bu savaşı kazanması durumunda (ki buna inancı tamdı) ününün ve saygınlığının artacağından emindi.
Bizans'ın eski ihtişamlı günlerine döneceğini hayal ediyordu. En ihtişamlı zırhını giydi ve inci beyazı atına bindi. Ordusuna zafer durumunda büyük vaatlerde bulundu.
Ancak unuttuğu birşey vardı Başbuğ Tong Yabgu'nun dediği gibi Türk e karşı gelmek Tengri ye karşı gelmekti. Kim ki Türk e karşı geldiyse , silinip yok edilecekti. bu hep böyle olmuştu
yine böyle olacaktı Türk'ü yeryüzünde kimse durduramazdı. Türkler tanrı'nın askerleriydi Tigir'in erleriydi hepsi. Tanrı'nın öfkesinden yaratılmıştı Türkler !
Türkler Tanrı'nın Kırbacıdır; Tanrı Cezalandırmak istediği Kavimlerin Üzerine Türkleri Gönderir. Tanrı Bizanslıların işlediği sayısız günah ve suç yüzünden Türkleri başlarına musallat etmişti.
Selçuklu ordusu savaş pozisyonuna geçti. Tanrı o günde Türk'ü koruyacaktı ve yanında olacaktı.
Alparslan ön saflarda yer alıyordu askeriyle iç içeydi Selçuklu bayrağı dalgalanıyordu çeriler kurt başlı kılıçları ile harekete geçmeyi bekliyorlardı ! ve harekete geçmişlerdi.
GELiYORLARDI !
Önde bozkurt ruhlu bir Türk belirdi,

özgürlük son sözü son yeminiydi,

bunun için candan kandan geçildi,

yiğitler kuşandı,

kılıçların sesi arşa ulaştı,

o gün içildi zafer kımızı,

dönmek yoktu artık ölüm olsa da!

bilendi kılıçlar çekildi kınından!

ve Alparslan kükredi en ön saflardan!

ardından çerilerinin sesi yükseldi!

Gök girsin kızıl çıksın dökülecek kan!

Türklerin geldiğini gören bizans askerleri telaşla komutanlarının yanına gittiler ve titriyerek Komutanım komutanım barbarlar ! barbarlar geliyor ! dediler.
Gelenler Türklerdi. Savaşmaya,yok etmeye, bizanslılara cezalarını vermeye geliyorlardı ! savaş kısa süre içinde başlamıştı ortalık toz dumandı
Savaş çok şiddetliydi Bizanslılar tek tek ölüyordu bazılarıda cenk meydanından kaçıyorlardı Türklerden de kayıplar vardı Türklerde şehitler veriyordu ölenlerin hepsinin ruhu Tanrı Dağın da
buluşuyordu.ama hiçbiri cenk meydanını terk etmiyordu ! Açlar nasıl bir istekle koşuyorsa aşa
Türk eri de öyle gidiyordu kanlı savaşa. Türkler için savaş bir düğündü !
Savaş öğle saatlerinde Türk atlılarının toplu ok saldırısına geçmesiyle başladı. Türk ordusunun çok büyük bir çoğunluğu atlı birliklerden oluştuğundan ve neredeyse hepsinde de ok olduğundan bu saldırı Bizanslılarda önemli miktarda asker kaybına neden olmuştu.
Ama yine de Bizans Ordusu saflarını bozmaksızın korudu. Bunun üzerine ordusuna yanıltıcı bir çekilme buyruğu veren Alp Arslan gerilerde gizlediği küçük birliklerinin tarafına doğru çekilmeye başladı.
Bu gizlediği birlikler az miktarda organize olmuş askerlerden oluşuyordu. Türk ordusunun arka saflarında bir Hilal biçiminde yayılmışlardı. Türklerin hızlıca çekildiğini gören Romen Diyojen
Türklerin saldırı gücünü yitirdiğini ve sayıca fazla olan Bizans ordusundan korktukları için kaçtıklarını düşündü. En baştan beri Türkleri yeneceğine inanmış imparator bu bozkır taktiğine kanıp kaçan Türkleri yakalamak için ordusuna Saldır buyruğu verdi.
Çok az zırhları olduğu için hızlıca geri çekilebilen Türkler, zırh yığınına dönmüş Bizans süvarileri tarafından yakalanamayacak kadar hızlıydı. Ancak buna rağmen Bizans ordusu Türkleri kovalamaya başladı.
Yan geçitlerde pusu kurmuş Türk okçuları tarafından ustaca vurulan ama buna aldırmayan Bizans ordusu saldırıya devam etti.
Türkleri iyice kovalayıp yakalayamayan, üstüne bir de çok yorulan (üstlerindeki ağır zırhların etkisi büyüktü) Bizans ordusunun hızı durma noktasına geldi.
Türkleri büyük bir hırsla kovalayan ve ordusunun yorulduğunu anlayamayan Romen Diyojen yine de takip etmeye çalıştı.
Ancak bulundukları mevziden çok ileri gittiklerini ve çevreden saldıran Türk okçularını görüp kuşatıldığını çok geç zamanda anlayan Diyojen geri çekilme buyruğu verme ikilemindeydi.
Tam da bu ikilemdeyken geri çekilen Türk süvarilerinin yönlerini tam Bizans ordusu üzerine geçip hücuma kalkmaları ve geri çekilme yollarının da Türkler tarafından kapatıldığını gören Diyojen paniğe kapılarak
'Çekil' buyruğu verdi. Ancak ordusu çevrelerindeki Türk hatlarını yarıncaya kadar yetişen Türk ordusunun ana kuvvetleri Bizans ordusunda tam bir panik başlattı. Kaçmaya kalkan generalleri görüp daha da paniğe kapılan
Bizans askerleri en büyük savunma güçleri olan zırhlarını da atıp kaçmaya çalıştı. Bu sefer de ustaca kılıç kullanan Türk kuvvetleriyle eşit duruma düşüp büyük çoğunluğu yok oldu.
Kısa sürede bizanslılar yenilgiye uğradı çoğu kaçmış, çoğu ölüp gitmişti. Diyojen'in etekli askerleri Türk'ün karşısında bir hiç idi
hepsi korkup kaçmıştı ya da ölmüştü ! Alp arslan ve çerileri sevinç içindeydiler kahkahalar atıyorlardı. Yaralı bizans askerleri yerlerdeydi Diyojen esir düşmüştü Türk askerleri Diyojeni almıştı...
Türk askerleri Alparslan'ın yanına gidip yaralı bizans askerlerini ne yapacaklarını sordular. Alparslan dedi ki
Bunlar nice Türk avlunu tavan etmişlerdir Türkün kanına kan gerek ! vurun boyunlarını bu köpekler sınırdaki avluları basanlardan nice genç kızın namusunu kirletmişlerdir. HEPSiNi KAZIĞA GEÇiRiN
DAĞ BAŞINA DiKiN BOZKURTLARIMIZA AŞ OLSUNLAR ! TÜRKE KEFEN BiÇENiN SONU KORKUNÇ OLUR !