buna rağmen çok hatalar yaptım. affedildim. bir kez daha berbat ettim. hiçbir derdim yoktu. ne sevilmek arzum ekgib oldu ne beklediğim sadakat ne de başka bir şey. her hatamı bilinçsizce yaptım. önemi olan da zaten bilincinde olmam gerektiğiydi. binlerce kez pişman oldum. şimdi ise o kadar sevildiğini hisseden adam gitti,bir boşluk bir hiç olarak görülen adam geldi. affedilemeyen adam geldi. güvenilmeyen hatta.
patlayana dek bağırmaktan başka bir şey isteyemez oldum. lan birileri bir şey söylesin vicdan azabının, ellerinle yıkıp özlemini duyduğun şeylerin ilacı nedir ? lan benim cehennemim bu tarafta mı başladı yoksa ?