geçenlerde istiklal de yürüyordum. japon turistlerden birine yanlışlıkla omuz attım.

dedim hemen "sumimasen turist-san daijobudesu?" yavşak daicobu daicobu diyeceğine artık nereden cesaret aldıysa bu nazik davranışıma karşılık içinde teme'li, baka'lı, konoyaro'lu bir cümle kurdu. o an beynime kan sıçradı dedim ki "nanii?? ulan kisama senin ananı giberim wakatta ha" dedim, zakkenayo! diye bağırdı bana dayanamadım yumruğumu gösterdim. fighting spirit gösterdi, anında üstüne bir de killing intent attı. chikushoo diye bağırıp allah ne verdiyse vurdum ağzına ağzına. ich-ni, ich-ni diye girdim elemana. mada mada dedim biraz daha girdim. yere serdim adamı. dedim omae we yowai. utandı çocuk. dedim ochiske ol şampiyon. biraz zor bir karşılaşma oldu, peder de yanımda tabi dayanamadım bir "yatta jiji!" haykırışı attım üstüne de ekledim "waratte waratte waratte candy nakibeso nante sayonara e candy candy" dedim. hadi dedim size iyi kumbawwa, mekanı terk ettim.

oradan uzaklaşırken bir banzai'dir tutturdular. kızlar da arada sugoi, mugoi, kawai , kakkoi falan dedi de duymamazlıktan geldim. kansai dialektinde bir şeyler dedim güldüler. e tabi osaka çocuğuyuz. arkamdan küçük bir erkek çocuğu çotto matte diye koştu elindeki noodle'ını bana verdi, dedim arigatto gaki-bou. iki el janken attık. eline verdim. komen ne for my oto-san gaijin-san dedi önümde saygıyla eğildi. dedim bu sekai de akirameru yok. hadi hepinize jane.

chopsticklerimi aldım. noodle'ıma daldım ve kalabalığın içinde kayboldum.

itadakimasu demeyi unutmuşum. büyük salaklık. neyse.