işimi hiç sevmezdim ama aileme destek olmak istiyordum. Benim marketteki konumum ekmek reyonuydu ekmek çeşitleriydi hamur işleriydi falanca filanca. Yinede sevgi koduğum müdür beni alıp kasa önüne gönderiyordu müşterilerin aldıklarını poşetlemem için. işteki 2. ayımdı sanırım bende sıcak kanlı bir insanım çogu insanla iyi anlaşırım... Bir gün kadının biri geldi yanında kocası. 100 liralık bi alışveriş yapmış işte undu bulgurdu felan. Bende müşterilere samimi davranıyordum genellikle. Bu kadının aldıklarını poşetliyordum işte kadınla biraz göz teması kurdum ama inanın fesat bir niyetim yoktu. Kadın bunu fark etti ve yüksek bir sesle "Sen kim oluyorsunda benim gözlerimin içine bakıyorsun? Benim bu yaşımda iki tane erkek çocuğum var benim gözümün içine dahi bakamıyorlar. Kendini ne zannediyorsun?" dedi ben o an yerin dibine girdim yandada müdür vardı çoğu müşteride kadının sesi yükdek çıkınca bakmaya başlamıştı. Ürkek bir sesle özür diledim. 100 liralık alışveriş yapıp kendini nimetten saymıştı huur çocuğu. Herneyse kadın gitti müdür odasına çağırdı beni müşterilerin önünde marketi rezil ettiğim için işten çıkardı beni. Şimdi ise tek bir şey istiyorum... Umarım o iki oğlunda pekekent olur seni pazarlar anasına peydahlandığım.

Buda böyle bir anımdır...