Hayaller, umutlar, çocukluk, geçmiş her şey enkaz altında kalmış. Ölümün kokusu soğuk molozlara işlemişti. Bir teyze torunu için, bir anne oğlu için, bir baba kızı için gözyaşları döküyorlardı. Aklımda rüyamda cennet yeşili gözlerini gördüğüm küçük kız vardı. Enkazın ortasına çıkıp boğazıma sanki tonlarca moloz yığınının ağırlığı çökmüş bir şekilde yutkunarak bağırdım. “sesimi duyan var mıı..” Sesim enkaza çarpıp parçalanıyor hiçbir karşılık gelmiyordu. “Zeynebimmmm” diye haykırıyordu bir anne. Başından damlayan kanlara aldırış etmeden bağırıyordu, “Cennet yeşili gözlerine kurban olduğum nerdesinnn!!” Acaba bu o muydu.! Rüyamdaki cennet yeşili gözlere sahip küçük kız Zeynep miydi..?

+++