bi gün oturduğumuz apartmana giriyorum herzamanki gibi aklım bi karış havada amk yaş o zamanlar 15 falan. birinci kattaki dairenin bi penceresi tam da apartman kapısının üstüne denk geliyo. bahçe kapısından girdim apartman kapısına giderken penceredeki karı seslendi napıyosun iyimisin diye. ben de gayrıihtiyari iyiyim ya sağol sen nasılsın dedim yalancı bi sırıtmayla. bi yandan da bu karı beni nerden tanıyo bu samimiyet nerden çıktı diyorum amk. ben bunları düşünürken arkamdan bi kadın sesi geldi ve tam olarak benim dediklerimi söyledi. penceredeki karı da bana bir iki saniye tuhaf tuhaf bakıp arkamdaki ile konuşmaya başladı. ben aralarında yarak gibi kaldım sonra apartmana girdim. bu da böyle bir anımdır.