Deli olduğu söylenen bir padişah ferman
salmış dört bir yana.
-"Eşeğimi güldürene bin altın vereceğim"
diye. Ülkenin her köşesinden adaylar
gelmiş uğraşmışlar, didinmişler ama bir
türlü eşeği güldürmeyi başaramamışlar.
En sonunda Nam-ı Kemal gelmiş eşeğin
kulağına bir şeyler fısıldamış. Eşek
başlamış kahkahalarla gülmeye. Nam-ı
Kemal almış bin altını dönmüş evine.
Eşek günler, haftalar hatta aylar geçtiği
halde hala kahkahalarla gülmekteymiş.
En sonunda padişah bir ferman daha
yayınlatmış:
-"Eşeğimi ağlatana ikibin altın" diye. Yine
ülkenin dört bir tarafından adaylar gelmiş
ama eşeği bir türlü ağlatamamışlar. En sonunda Nam-ı
Kemal gelmiş.
- Bizi eşekle yalnız bırakın, demiş. Ahırda geçen 1-2
dakikadan sonra eşek bağıra bağıra ağlamaya başlamış.
Padişah ikibin altını verirken önce güldürmek, daha sonra
ağlatmak için ne yaptığını sormuş. Cevap şöyle olmuş:
- ilk gelişimde eşeğe "Benimki seninkinden büyük" dedim,
eşek gülmeye başladı. ikinci gelişimde ise çıkartıp
gösterdim...