Tüm bu karmaşanın arasında ben iyice zıvanada cıkmıştım geleni kalaylıyor gideni bakırlıyordum. Yapmaktan en keyif aldığım şeylerden birisi ise asansörle uğraşmaktı. Bir hain sırtlan gibi asansörün yakınına pusardım. Asonsörün kapısı toplama kampı gibi herkeste bir acele bir heyecan sanırsın hepsinin yakını yoğun bakımda amina koyim. Neyse amk asansör gelirdi bunlar bi yandan çok şükür bi yandanda lan çok kalabalık amk ya hepimizi almazsa mimikleri ile doluşurlardı asansöre işte bende tam burda devreye giriyordum. kapı kapanmak üzereyken tekrar düğmeye basıyodum içerdeki binler geri basıyordu tam kapanacak ben geri basıyordum bildiğiniz düğmeci olmuştum amk. Ondan mütevellit bozuk sanıp inen mi ararsınız bilmem kaç ton kapıyı eliyle kapatmaya çalışan mı ararsınız ne dangalaklarla karşılaştı bu gözler. gibe sürecek akıl yoktu muallaklerde. Içlerinden birisi akıllı çıktı sadece 40 larında kel gözlüklü bir emice, bildiğin okul müdürü tipi işte amk canlansın gözünüzde. Bu adam kafayı şöyle bi çıkarıp bakmayı akıl etti ve dedi napıyon lan velet?? bende sus kelini gibtiğim diye bağırıp tekerlekli sandalyemin tüm imkanlarını zorlayarak kaçmaya başladım ve tabi yine kuşkusuz morfin sağolsun...