2. postayı attım ve yine pişmanlık başladı.

2. öğretimi seçen parmaklarımı gibeyim her gece sabahlıyorum.

asosyalim, ve bundan hiç hoşnut değilim. sosyal biri olmak istiyorum fakat kimseyle anlaşamıyorum. karakterim yapım gereği böyle.

insanlara güvenmiyorum. çok saf bir yapım vardı gözüm açıldı ve bana kazık atan yarı yoldan bırakan ezen her türlü insanla ilişkimi kestim. birde baktım ki etrafımda kimse kalmamış. anladın mı ne demek istediğimi?

annem hep der; insanlarla ne çok samimi ol ne de çok yabancı davran ortasını bul der. bu senin zarar görmeni engeller derdi. rahmetli doğru dedi ve bugün bir örneğini yaşadım.